ŞƏHİDMİ OLDU ƏSGƏR?!

CƏNNƏT QOXUDU HƏR YER!

Səni dağlara yazsam yağışlar, göylərə yazsam buludlar, gözlərimə yazsam yaşlarım silər. Səni qəlbimə yazdım, artıq kimsə silə bilməz, Azərbaycan! Vətəninə canını fəda edən igidimiz, şəhid Cabbarov Oruc Akif oğlunun sevimli kəlmələri dillərdə əzbər olub indi.

Cabbarov Oruc Akif oğlu 1999-cu il dekabr ayının 6-da Yevlaxın Nərimanabad kəndində anadan olub. Üç uşaq olublar ailədə. Gülsüm ailə həyatı qurub, Gülər VI sinifdə oxuyur. Oruc isə bir evdə doğuldu, bir elin oğlu oldu. Nərimanabad kənd tam orta məktəbi qurtardıqdan sonra 2017-ci ildə hərbi xidmətə çağırılıb. Hərbi xidmətini ləyaqətlə başa vursa da, həyatını hərbə həsr edərək müddətdən artıq həqiqi hərbi xidmət qulluqçusu kimi fəaliyyətinə davam edir. Sentyabrın 27-də düşmənin elan olunmamış müharibəsi neçə-neçə oğullarımızın arzularını ürəyində qoydu.

Elə həmin gün də Oruc hərbi hissədən Tərtər, Ağdərə istiqamətində gedən qızğın döyüşlərə qatılır. Atası Akif I Qarabağ müharibəsinin iştirakçısı kimi könüllülər batalyonunda vuruşub. Ata müharibənin nə demək olduğunu yaxşı bilirdi, göydən yağan güllə yağışına nə dayan, nə də dur, demək olmur. Ona görə çox narahat olurdu.

Oktyabır ayının 6-sı səhər saat 04:00-da Oruc atası ilə danışır: "Ata, narahat olma, yuxarı çıxırıq. Hər şey yaxşı olacaq" -deyib ümid verir. Dayısı Zeynal Zamanov da müddətdən artıq həqiqi hərbi xidmət qulluqçusu idi, Orucla bir yerdə döyüşürdü. Həmin gün əmr verilib ki, tabor döyüşə getməlidir. İgidlərimiz dərhal hazır vəziyyətdə olublar. Oruc əvvəlki döyüşlərdə ayağından yaralansa da, döyüş yoldaşlarına qoşulur. Talış-Ağdərə-Suqovuşanın sol sahilindəki yüksəklikdə vuruşurlar. Yüksəklik düşmənin nəzarətində olduğundan xətti yarmaq çətin olur, amma ağır döyüşlərlə yüksəklik azad edilir. Oktyabrın 10-da həmin ağır döyüşlərdə Oruc qəhrəmancasına şəhid olur.

Oruc babasının adını daşıyıb və onlarla bir yerdə yaşayıblar. Çox sevərmiş Oruc babası adaşını. Nə hikmətsə, Oruc babanın rəhmətə getdiyinin 40-cı günü nəvə Oruc da şəhidlik zirvəsinə yüksəlib.

Oğul dünyaya gətirən ananın sevinci ilə, oğlu şəhid olan ananın kədəri heç nə ilə ölçülmür.

Anası Ülviyyə deyir ki, Oruc kimə zəng eləsə mütləq deyirdi ki, telefonu anama verin. Ailəyə, evinə çox bağlı idi: " Niyə belə vəfasız oldu balam? Neçə aylardır qulağım səsdədir, kimsə deyəcək ki, al telefonu, Oruc səninlə danışmaq istəyir. Necə darıxmışam, balam üçün, bir biləsiz..."

Ailənin od tutub alışan ürəyinə su səpən şəhidin döyüş dostlarıdı, sağ olsunlar, tez-tez ailəyə baş çəkirlər. İgid, qorxmaz, cəsarətli Oruc haqqında qürurla danışırlar. Çox böyük ruh yüksəkliyi vardı Orucda, tez bir zamanda düşməni məhf edəcəyik, deyirmiş. 44 günlük müharibə yurd həsrətimizə son qoysa da, anaları, ataları övlad həsrətli qoydu. Ürəyi köz-köz olan ata-anlar, vətən sağ olsun, təki düşmən torpağımızdan rədd edilsin, deyirlər.

Hər bir şəhid ailəsinə təskinlik üçün söz axtarırsan, bir anda yaddaşın səni özünlə tək buraxır və özündə güc toplayıb şəhid ailəsinin qapısını döyürsən, həm kədərlə, həm də qürurla! Bu dəfə də Nərimanabad kəndində Azərbaycan Qarabağ Müharibəsi Əlilləri, Veteranları və Şəhid Ailələri İctimai Birliyinin Yevlax rayon filialının sədri Elxan Hümbətovla yenidən Orucun ailəsini ziyarətə gəldik. Hər kəs Oruc haqqında gözəl söz demək istəyirdi. Dayanırdıq, dinləyirdik, qürurlanırdıq. Ailənin necə bir oğlu olduğunu, onu necə sevdiklərini görürdük, Kənd camaatı Oruca və ailəsinə görə evində şadyanalıq, xeyir iş etmirlər. Belə bir milləti məğlub etmək olarmı!?

Nərimanabad kənd qəbristanlığına yollandıq. Elə ilk addımımızda, hamıdan irəli şəhidin məzarı durur.

Bizə necə qürurla baxırdı, sanki: Mən də özümlə fəxr edirəm, şəhid olduğum üçün, deyirdi.

Ruhun aydın, qəhrəman Oruc. Zəfərimizin ildönümündə Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin sərəncamı ilə daha bir ödüllə - "Suqovuşanın azad olunmasına görə" medalı ilə də təltif olundun.

Bir ildən sonra yenə sizdəyəm. Evin havasından tutmuş, insanınacan, əşyasınacan hər yer həsrət qoxuyur, Oruc həsrəti. 80 yaşlı Xurşud nənənin nəvə həsrəti, acı göz yaşları. Bir zamanlar qoynunda-qucağında bələyib, minbir oxşamayla böyütdüyü körpə quzusu, millətinə tarix dərsi yazıb. Nəvəmi istəyirəm, ondan ötrü darıxıram deyən, nənənin göz yaşlarına mən də tab gətirmirəm.

Atan Akif, anan Ülviyyə xanımla da danışmaq çox ağırdır. Sevgi, təbəssüm və gözəl günlərimizi Orucla birgə itirdik, deyir valideynlərin. Övlad dərdi bellərini büksə, sıxıntı içində yaşasalar da, nikbindilər,nə edək, balamız vətənə lazım idi, o da borcunu qanilə verdi, deyirlər. Böyük bacın Gülsümün həyat yoldaşı Aqşin İbrahimov müddətdən artıq həqiqi hərbi xidmət qulluqçusudur, kiçik bacın Gülər isə VII sinfə keçib. Əlbəttə, tutunmağa, yaşamağa səbəb vardır, ən böyük səbəb isə sənin adınla şərəflə yaşamaqdır. Ata-anan çox böyük nəzakətlə ölkə başçısı, rəsmi qurumlar və qədirbilən xalqımız tərəfindən onlara göstərilən hərtərəfli diqqət və qayğıdan razılıqla danışdılar. Rahat uyu, gözəl şəhidim!

Cabbarov Oruc Akif oğlu ölümündən sonra Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyevin sərəncamı ilə "Vətən uğrunda" və "Suqovuşanın azad olunmasına görə" medalları ilə təltif olunmuşdur. Orucun uğrunda canından keçdiyi Qarabağ Azərbaycandır!

Əminə YUSİFQIZI,

Respublikanın əməkdar jurnalisti

Olaylar.- 2022.- 28 yanvar- 3 fevral.- S.18.