Hə... necədir, səninçün?
Ziqzaqlar silsiləsindən
Felyeton
Deyirəm çox unikal millətik. Bəziləri
sosial şəbəkələrdə
elə ağla batmayan fikirlər yürüdür ki, deyirsən
bundan düşüncəlisi
yoxdur. Sonra görürsən
ki, hissə qapılıb.
Doxsanıncı illərdə
də hiss bizim xalqın başına necə vurmuşdusa, yeni doğulan oğlan uşağına Səddam
adı qoyurdular. Sonra uşaq böyüdü, gördü ki, bu adam yüz minlərlə
adamı (əsasən
də türkmənləri)
qətlə yetirib, adını dəyişib
Ərdoğan qoydu.
İndi də HƏMAS-İsrail
müharibəsində düşüblər
ortalığa, ağıllarına
yox, ağızlarına
nə gəldi deyirlər. Harda bişdi, harda düşdü bilən yoxdur.
Gəlin
sizə özümüzdə,
içimizdə olan
"harda bişdi - harda düşdü"dən
danışım. Həm
beynəlxalq siyasətdən
uzaqlaşarsınız, həm
də öz günümüzə ağlayarıq...
Bizdə
bir "Azərkitab"
vardı, Yasamal parkı ilə üzbəüz yerləşirdi.
Tez-tez ora tədbirlərə gedərdik,
ziyalılarla görüşərdik,
fikir mübadiləsi aparardıq. Sonra nəsə
oldu, rəhmətlik
Sabir müəllimin "Azərkitab"ını
atdılar Gənclikdə
qaranlıq bir dalana, yəni demək istədilər
ki, kitab oxumaq elə qaranlıq dalanda olar. Atalarımız məgər kitabları şam işığında
oxumayıblar? Şəxsən
mən kitabları gecələr "Ceyran"
sobasının işığında,
gözlərimə zülm
verə-verə oxumuşam.
Əlqərəz, bir gün o parkın yanından keçəndə gördüm
ki, bu "Azərkitab"ın
yerində nə olsa yaxsıdır? Heç ağlınıza
gəlməz, amma deyim: "Beynəlxalq it hospitalı". Bu hospitalın
yiyələri gül
dərib, gülab çəkiblər. Üzbəüz
park. Hospitala it gətirənlər,
əvvəlcə parkda,
otun üstündə
itlərini gəzdirirlər,
otun üstünə
"qıqı" elətdirib,
sonra aparırlar itlərin hospitalına. Bundan sonra gəl
cocuqları bu otun üstündə gəzdir. Hə... necədir səninçün?
O gün qəzet almaqdan gəlirəm. Maşallah, bizdə küçə ticarətinin
əlindən tərpənmək
olmur. Kim nə gəldi satır, kim nə gəldi
alır. Genetik modifikasiya olunmuş ərzaqlar baş alıb gedir. Heç kim də buna fikir vermir. Qarşımda molla geyimli, başında molla papağı (mən belə hesab etdim) olan biri
əlində təsbeh
şaqqıldadaraq gedir.
Hərdən də əlini üzünə aparıb salavat çəkir. Adam meyvə
satılan cərgədə
dayanıb barmağını
əriyə uzadaraq soruşdu:
-Bu "abrikos" neçiyədir?
Pah, mənim şaqqanaq
çəkib gülməyimi
görəydiniz. Hamı
dönüb mənə
tərəf baxdı.
Fikirləşdilər ki, dəli
olmuşam. Qarşımda
duran molla da mənə təəccüblə
baxdı.
"Nə olub? - Deyə soruşdu.
Gülüşümü kəsib cavab verdim:
-Heç, ölümüzlə
bir dildə danışırıq, dirimizlə
başqa dildə.
Molla gözlərini bərəltdi:
-Heç nə başa düşmədim.
-Ay kişi, nəyi başa düşmədin?
Əyninin geyiminə bax, əriyə "abrikos" deməyinə bax. Heç, yəqin ki, ərəbcə
"abrikos" necə
adlanır, onu da bilməyəcəksən. Deyəcəksən
ki, onlarda ərik bitmədiyinə görə
bu ad yoxdur.
Bu dəfə satıcı şaqqanaq çəkdi. Molla gördü ki, bunu təkərə salmışıq, əlini
yelləyə-yelləyə bizdən uzaqlaşdı.
Hə...
necədir səninçün?
Keçək "harda bişdi,
harda düşdü"
dərdimizin o birinə.
Deyirəm bu "COVİD" ölkəmizdən
"əskik"olmasın. Nə qədər ki, bu xəstəlik vardı, ehsan yaddan çıxmışdı.
On-on beş nəfər
qohum yığışıb
ölüsünü torpağa
tapşırıb, dağılışırdı.
Xərcə də düşmürdülər. Elə
ki, insanlara sərbəstlik
verdilər, ehsan biznesi işə düşdü. Axı bu biznesin də
nüfuzlu, hörmətli
sahibləri var. Nə
etdilər, etmədilər,
icazə verdilər. Ölü yiyəsi də ömrünün axırına qədər
kredit borclarını
qaytarmaqla məşğuldur.
Öləndə də
bu borc vərəsəlik
hüququ kimi bir şeydir. Di, ailə, gəl, bundan canını qurtar.
Bir qərbi azərbaycanlı
qohumum var, anası doxsan yaşında rəhmətə getdi.
Ruhuna fatihə! Oğlunun
başı ehsana, pul axtarmağa necə qarışmışdısa,
cənazə yaddan çıxıb, ortalıqda
qalmışdı.
Nədir
"COVİD"i geri
qaytaraq? O
zaman "ehsan biznesi"
çökəcək, qəbirstanlıqdan
mollalar yoxa çıxacaq. Olmaz, axı onlar da beş-on nəfəri dolandırırlar. Beş-on
nəfər ac adam gəlib havayı nəsə yeyirlər. Bu insafsızlıq olar.
Hələ "toy biznesi"ni demirəm.
Şadlıq sarayının
yiyəsi deyir ki, nə yeyirsən burda ye, özünlə heç nə apara bilməzsən. Niyə? Axı, mən bu yeməklərin
pulunu ödəmişəm,
sənə nə var?
O da cavab verir ki, yesən də bu xiyardır, yeməsən də. Heyf deyildi yüz
əlli nəfərlik
"COVİD" toyu? Şəxsən
mən çox bəyənmişdim. Elə
ki, qadağanı aradan
götürdülər, yenə
də "toy biznesi"
çiçəklənməyə başladı. Toya beş yüz nəfər çağırırlar, it yiyəsini
tapa bilmir. Hələ
mən nişanı demirəm. A kişilər,
nişana da dörd yüz nəfər adam çağırarlar?
Görmüşük ki, nişana
on-on beş nəfər
gələr, "Allah xoşbəxt
eləsin!" deyib dağılışar. Bu da oldu
"nişan biznesi".
Hə...
neçədir, səninçün?
O gün Qız Qalasının yanından
keçirəm. Ətraf
da turistlərlə doludur.
Dİqqətimi qoca bir arvadın küçəni süpürməsi
çəkdi. Bah, süpürgə
də Nuh əyyamından
qalma. Bu süpürgələri
bir vaxtlar qapılarda satardılar.
Biz onlara küçə
süpürgəsi deyərdik.
Gedib çöldən
yığar, sonra küçə-küçə gəzib qışqırardılar:
"Süpürgə var, süpürgə".
Əsas da odur ki, turistlər bu antikvar süpürgənin
yanında durub şəkil çəkdirirdilər,
təbii, nənə ilə bir yerdə.
Hətta, deyəsən
biri nənənin süpürgəsini almaq istədi. Amma nənə heç nə başa düşmədiyindən
turist əlini yelləyib gülə-gülə
çıxıb getdi.
Bu da "süpürgə biznesi". Gör Bakıda nə qədər süpürgə
alıb nənələrin
silahı edirlər.
Hə...
necədir, səninçün?
Qarşımda bir yük maşını dayanmışdı.
Üstündə belə
bir sloqan yazılmışdı: "Evinizi
daşıyırıq!"
Gülümsəyə-gülümsəyə yaxınlaşıb
dedim:
- Evimi daşımaq istəyirəm, amma hündür mərtəbəli
binada yaşayıram.
Siz evin daşlarını neçə
günə söküb
daşıya bilərsiniz?
Sürücü çaşqın halda
soruşdu:
-Nə daş? Biz daş daşımırıq.
Bunun üçün "KAMaz"
sifariş ver.
Dedim:
-Axı, maşının üstündə yazmısınız
ki, evinizi daşıyırıq.
-Hə də, bəs nə yazılmalıdır?
Cavab verdim:
-Axı, ev daşınmaz
əmlak sayılır.
Yazmalısınız ki, evinizin
əşyalarını daşıyırıq.
Sürücü maşına otura-otura
dedi:
-Belə şeyləri mən bilmərəm. - Barmağını yuxarı
uzatdı. - Onlar bilirlər.
Bu da bir biznes.
Hə
... neçədir, səninçün?
Deyəsən çox oldu. Birini də yazım, bitirim. Bizdə Elm və Təhsil Nazirliyi var. Əvvəl elm verir, sonra təhsilinə keçirlər. Məntiqlə
alınmır. Təhsil
almayan kəs necə elmli ola bilər? Ona görə də hamı elm dalınca qaçır, təhsil isə yaddan çıxır. Bu
zaman repetitor biznesi işə düşür.
Daha bəsdir, yoruldum.
Hə...
necədir, səninçün?
YUNUS
OĞUZ
Olaylar.-
2023.- 13-19 oktyabr, ¹38.- S.13.