Şair həyatı yaşayan şair
Faiq
Balabəylinin bal kimi şeirləri
Salam olsun, dəyərli oxucum! Özündə tükənməz güc-qüvvət
ehtiva edən sözün tək və yeganə sahibi uca Yaradana
şükürlər olsun
ki, yeni gözəl bir
səbəbiyyət üzərindən
Sizinlə körpü
qurmaq bizə müyəssər oldu. Min
şükür!
Əlbəttə bu fikir subyektiv qəbul olunmalıdır. Belə düşünürəm ki, bütün
digər Şərq xalqlarında olduğu kimi bizdə də (bax bu yazını
yazdığım dildə
oxuyub anlayanlar) şeir yazmağa meyillilik, aludəçilik
var. İstiqanlıyıq, həssasıq...
Tez coşuruq... Ağına-bozuna
baxmadan şeir qoşuruq... Cild-cild kitablar yazırıq. Tacir də yazır,
müəllim də qoşur, alım də nəzmə çəkir və d. Əlqərəz yazmaq, qoşmaq bizim üçün adi bir işdir. Vəzifə və sənətimizdən asılı
olmayaraq bu işi çoxumuz bacarırıq. Bu qabiliyyət
anamızın südü,
çəkdiyi bayatılarla
hopur canımıza, qanımıza... Bir balaca qəmlənən və ya sevinən kimi sövqi-təbii qoşmalar qoşulur, boylar boylanır, dastanlar bağlanır... Gündəlik qayğılarımızdan
dolayı məcubur olduğumuz işlə yanaşı şairliyi də yaşadırıq...
Hərəmiz öz bildiyimiz kimi; həkim şair, müəllim şair, taksi sürücüsü
şair və hətta qəssab şairlərimiz də
var... Bir sözlə hər
öz həyatını
yaşayır, şairlik
şələsini də
çiynindən yerə
qoymur... Hərənin
də öz həqiqəti və ehtiyacları var. Ələxsus
son otuz ilin söz dünyasına quşbaxışı bir
nəzər salsaq, mavi suların qoynunda bir şair
görürük. Mən
mavi sulara, sonsuz səmanın ənginliklərinə qərq
olmuş bu şairə nə dənizçi, nə təyyarəçi, nə
balıqçı şair
deyə bilmərəm.
Bu əsl şair həyatı yaşayan (bütün parametrlərilə)
şairdir.
Şairin
qələmə aldığı
ən yeni nümunələrdən
birinə nəzər
salaq (onun ötən əsrin sonlarında müxtəlif
məkanlarda, fərqli
vəziyyətlərdə, zaman şərtlərində yazdığı
şerlər də
var):
Mənim
qoca şəhərim,
mənim uca şəhərim,
neçə ilin həsrətini
çəkən, yorğun
Şəhərim!
Özümüzdən çox uzaq,
könlümüzə çox yaxın,
gözümüzlə görünməyən
tənha, oğrun Şəhərim!
Burada şairin mühətabı
Şuşa (Qala) şəhəridir. Qələmə
aldığı hisslər
ən son hadisələrin
eyforiya qarışıq
coşqunluğu ilə
yoğrulsa da, cilalayıcı
şair ruhu heç bir misrada çiy sözə yer verməmişdir. Bu nümunədə
mühətabı Nəsimi
ilə, M.Ə.Sabirlə,
bütün Azərbaycanın
özü ilə asanlıqla əvəz etmək olar. Əslində isə şair özü ilə söhbətləşir...
Çətin və bəzən
hətta məşəqqətli
olsa da şair həyatı yaşamaq hər şairə nəsib olmur... Dənizçi Faiq Balabəyli, tacir-sabunçu
Sabir kimi, tacir-müəllim
Hadi kimi əsl şair həyatı yaşayan barmaqla sayıla biləcək qədər
az şairlərimizdən
biridir.
Bu yazını yuxarıdakı
qaydada əziz dostum, qardaşım Faiq Balabəylinin lap körpəlikdən qələmə
aldığı istənilən
nümunə ətrafında
həcmcə nə qədər istəsəniz
böyütmək olar.
Bütün səmimiyyətimlə
qeyd etmək istəyirəm ki, buna ehtiyac
yoxdur.
Filologiya
elmləri doktoru,
professor Mahirə Nağıqızının
Faiq Balabəyli yaradıcılığına həsr
etdiyi "Dəniz adamı" məqaləsindən
kiçik bir hissəni xatırlatmaqla yazımı yekunlaşdırmaq
istəyirəm: "Bütöv
Azərbaycan uğrunda
mübarizədə yorulmadan
çalışan öz
mənalı, məntiqli
şeirləri, publisist
yazıları ilə
Faiq Balabəyli bir ordunun görəcəyi
işi öz çiyinlərində şərəflə
daşıyır, yorulmadan
daşıyır."
Bəli,
Faiq Balabəylini şair edən, onu bir ömürlük
şair həyatı yaşamağa məhkum edən bu qayğıdır.
Onun həssas qəlbində pərvəriş
tapıb bir türlü ovunmayan intizar, həsrət Azərbaycan sevdası...
Bu sonluğa ustad sənətkar Bəxtiyar Vahabzadənin "Payız
düşüncələri" kitabının və "Vətəndaş"
şeirinin adını
yazmaqla xüsusi bir rəng qatmaq
istəyi keçdi könlümdən... - əziz
və dəyərli oxucum düşün ki, qeyd etdiyim bu
iki nümunə də Faiq Balabəyli
üçün, onun
adına yazılıb,
onun həyatını
əks etdirir...
Mənim
şair qardaşım
Faiq Balabəyli, 60 nədir ki, ...?! Allah sənə
uzun ömür versin, 70-də, 80-də, 90-da görüşək...
Bütün Azərbaycan
dağlarına, çəmənlərinə
bal toplamağa getmiş arıların öz pətəklərinə
dönsün... Bal kimi
şeirlərin süzülsün...
Necə ki, belələri
var:
Doyunca əyilib içdim suyundan;
Tamı
tamahlandırdı, yumdum
gözümü,
dadı
damağıma köçdü,
içimə çəkdiyim
havanı
udmaq
geri qaytarmamaq... yordum özümü...
və yaxud:
İndi
hay-həşir salacaq
uçacaq ac qağayılar
Qayığın saldığı izə
qonacaq
ac qağayılar.
Ömrünü belə yaşayar
-
nəfəsi kəsilənə qədər.
İçində qayğı daşıyar
Boğular nələr və
nələr...
…Can Qardaş, can. Sənin nələr çəkdiyini
mən bilirəm. Mən.
Zaur Ustac
"Yazarlar" jurnalının
baş redaktoru.
Olaylar.- 2024.- 20-26 sentyabr,
¹32.- S.23.