“Qələm və kompüterlə
sülh şəraitində məhsuldar yaşayıram”
“Qələmsiz keçməyən
ömür” rubrikasının növbəti qonağı
tanınmış dramaturq Əli Əmirlidir. Əli
müəllim yaradıcı bir insan kimi peşəsində
tanınır və sevilir. Qələmə
bağlılıq hər kəsdə olmayan İlahi bir
vergidir. Bu vergini İlahi Əli müəllimdən əsirgəməyib.
Bunun nəticəsidir ki, bir neçə pyesi səhnələşdirilib,
kitabları çap olunub və peşəsində
tanınaraq oxucu məhəbbəti qazanıb.
Əli Əmirli 1948-ci ildə Ağdam şəhərində
anadan olub. Azərbaycan
Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsini bitirib. Əli
Əmirli 1971-ci ildən ədəbi yaradıcılıqla məşğuldur.
Bu illər ərzində onun hekayə, povest və
romanları dövri mətbuatda, o cümlədən “Azərbaycan”,
“Ulduz”, “Literaturnıy Azerbaydjan” jurnallarında dərc edilib.
“İldırımötürən”, “Axirətdən qabaq gəzinti”,
“Haram”, “Meydan”, “Sonalar gölü”, “Bir il”, “Ərizə”,
“Tapança”, “Ölü doğan şəhər” kimi roman,
povest və iyirmidən çox hekayənin müəllifidir. Bu əsərlərin bir çoxu rus dilinə tərcümə
olunub və ədəbi icmallarda nəşr edilib.
Əli Əmirli 1990-cı ildən başlayaraq dramaturji
yaradıcılıqla məşğuldur. Onun pyesləri ölkənin
əksər teatrlarında, o cümlədən
"Ağqoyunlular və Qaraqoyunlular", "Köhnə
ev", "Varlı qadın", "Mesenat", "Sevən
qadın" (bu əsərlərin beşinin də rejissoru Bəhram
Osmanovdur) və "Şah Qacar" (rejissoru Azər Paşa
Nemətov) Azərbaycan Dövlət Akademik Milli Dram
Teatrında, qalan pyesləri Dövlət Musiqili Komediya
Teatrında, Dövlət Gənc Tamaşaçılar
Teatrında, Dövlət Gənclər Teatrında, habelə
Sumqayıt, Gəncə, Şəki, Lənkaran, Qazax,
Füzuli, Ağdam, İrəvan, Mingəçevir, Qusar
Dövlət Teatrlarında, Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət
və İncəsənət Universitetinin "Səda" tədris
teatrında və Qafqaz Universitetində tamaşaya qoyulub.
Ə.Əmirlinin “Onun iki qabırğası” və “Köhnə
ev” komediyaları Tbilisidə, “Varlı qadın” pyesi isə
Tacikistanda paralel olaraq iki teatrda - V.Mayakovski adına Dövlət
Rus Dram Teatrında (rus dilində) və M.Vohidov adına
Tacikistan Dövlət Gənclər Teatrında tacik dilində
tamaşaya hazırlanıb. Tacik dilində
hazırlanmış tamaşa 2008-ci ildə Almatıda
keçirilən Yaxın Şərq ölkələrinin II
Beynəlxalq Teatr festivalında iki nominasiya üzrə
mükafata və qızıl medala layiq görülüb.
Elə həmin festivalda digər teatrların da diqqətini cəlb
edən “Varlı qadın” 2009-cu ildə
Qırğızıstanın paytaxtında A.Umuraliyev adına Bişkek Şəhər Dram
Teatrında rus və qırğız dillərində
tamaşaya qoyulub. Bu günə qədər əsər
teatrın repertuarındadır. Həmin komediya
Qazaxıstanın paytaxtı Astanada M.Qorki adına
Qazaxıstan Rus Dövlət Dram Teatrında (2010) və Akmola
vilayətinin mərkəzi Kokşetau şəhərində
Qazaxıstan Dövlət Musiqili Dram Teatrında (aprel, 2011)
qazax dilində səhnələşdirilib. “Varlı qadın”
2011-ci ildə həm də Mahaçqalada A.Salavatov adına Kumık Dövlət Musiqili Dram
Teatrında tamaşaya qoyulub. 2014-cü ildə
isə "Varlı qadın" Özbəkistanda
hazırlanıb. Kumık teatrının
tamaşası "Tuqanlıq" beynəlxalq teatr
festivalında iki nominasiya üzrə mükafata layiq
görülüb. "Varlı
qadın" 2013-cü ildə Krımda Krım-Tatar Akademik
Milli Dram teatrında da tamaşaya qoyulub. 2014-cü ildə
isə Kalmıkiya Respublikasının paytaxtı Elista şəhərində
Əli Əmirlinin "Sevən qadın" adlı əsəri
Kalmık Milli Dram Teatrında rus dilində Bəhram Osmanovun
qurluşunda tamaşaya qoyulub. Dramaturqun əsərləri
rus, türk, tacik, qazax, özbək, kumık, gürcü,
qırğız, ləzgi, tatar və sair dillərə tərcümə
olunub.
Ə.Əmirlinin
1993-cü ildə yazdığı “Bala, bəla sözündəndir”
komediyası əsasında çəkilmiş “Bala-başa bəla”
televiziya filmi (1995-ci il) Azərbaycan
televiziyası (AzTV) və ölkənin digər televiziya
kanalları ilə dəfələrlə nümayiş
etdirilib və tamaşaçılar arasında böyük
uğur və populyarlıq qazanıb.
Yaradıcılıq
uğurlarına görə Əli Əmirli 2000-ci ildə beynəlxalq ”Humay İlahəsi”
mükafatına layiq görülüb. 2015-ci
ildə isə ona Əməkdar incəsənət xadimi fəxri
adı verilib. 1981-ci ildən Azərbaycan
Yazıçılar Birliyinin, 2003-cü ildən Azərbaycan
Teatr Xadimləri İttifaqının üzvüdür.
Yeddi il Yazıçılar Birliyinin
Dramaturgiya seksiyasına rəhbərlik edib. Hazırda
"Azərbaycan" ədəbiyyat jurnalının redaksiya
heyətinin və Dövlət Gənc tamaşaçılar
Teatrının bədii şurasının üzvüdür.
Ə.
Əmirli 1999-cu ildən pedaqoji fəaliyyətlə məşğuldur.
Hazırda o Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət
və İncəsənət Universitetinin
Kinoşünaslıq kafedrasının dosenti vəzifəsində
çalışır.
-Əli müəllim, yazıçı taleyindən
razısız?
Qələmlə keçən ömrü necə
yaşadınız? Çoxmu çətindir
bu peşə?
- Niyə
keçmiş zamanda? Mən indi də qələmlə,
indiki vaxtda kompüterlə sülh şəraitində, kifayət
qədər də məhsuldar yaşayıram. Hazırda Bakı teatrlarından birinin sifarişi ilə
çox maraqlı pyes üzərində
çalışıram, müsahibəni də ona görə
gecikdirdim. Fikrimi pyesdən
yayındırmaq istəmirdim. Yazıçı taleyinə
gəldikdə, bu, çox gözəl taledir:
yaşayırsan, çox adamdan fərqli olaraq yazırsan, ağ vərəq üstündə yeni həyat
olmasa da, onun modelini yaradırsan. Ömürdən,
taledən razılıq məsələsinə gəldikdə
isə, narazı olmaq naşükürlükdür. Mən, bir qayda olaraq, özümdən yuxarı yox,
aşağı baxıram, onda həqiqi mənzərəni
daha yaxşı görür, onu düzgün qiymətləndirməyə
çalışıram. İnsanın həyatı
həm də onun taleyidir, bunları bir-birindən ayırmaq
düzgün olmazdı. İnsan öz
taleyini ağlına, xarakterinə, fərasətinə,
intellektinə uyğun olaraq özü yaradır. Kim necə yaşayırsa, ona da layiqdir. Bəlkə də, ilk baxışda bu fikir
mübahisəli görünə bilər, amma
xırdalıqlarına varsaq, bunun şəksiz belə
olduğunu qəbul edərik. Onu da deyək ki, insanın
özündən asılı olmayan qəzavü-qədər
də var. M.Bulqakovun qəhrəmanı Voland demiş, qəzavü-qədər
artıq bizim iradəmizdən asılı deyil, necə deyərlər,
sən saydığını say, gör fələk nə
sayır. Yazıçılığın
çətin peşə və ya sənət olduğunu da deməzdim.
Allahın verdiyi istedad varsa və bu istedadı
ağılla temperament sinxron idarə eləyə bilirsə,
çətin bir şey olmamalıdır.
-İyirmi
beş ildən çoxdur dramaturgiya ilə
məşğulsuz. Əsərləriniz ölkənin,
demək olar ki, bütün teatrlarında, eyni zamanda xarici
ölkə teatrlarında tamaşaya qoyulur, seyrçilər tərəfindən
qəbul edilir. Təcrübəli bir
dramaturq kimi, siz bilən, bu gün teatrın cəmiyyət həyatında
yeri hardadır?
-
Teatrın cəmiyyət həyatında, şübhəsiz
ki, müəyyən yeri, mövqeyi var, amma unutmayaq ki, sovetlər
dönəmindən fərqli olaraq teatr artıq təbliğat
vasitəsi deyil, teatr əsl funksiyasını, sənət
funksiyasını yerinə yetirir. Bu başqa məsələdir
ki, Azərbaycan reallığında teatr cəmiyyət həyatına
təsir imkanlarını itirib, əslində bu, belə də
olmalıdır. Axı teatr “Facebook”, sosial şəbəkə
kimi kütləvi ola bilməz, teatr elitar sənətdir,
onu anlamaq, həzm etmək, sevmək elə də asan deyil,
buna müəyyən hazırlıq lazımdır. Onu da nəzərə alaq ki, həyatımızın
ritmi dəyişib, bəlkə də, pozulub. Kino, televiziya, indi də internet teatra təsirsiz
ötüşmür, amma hər ziyanda bir xeyir də var məsəlini
nəzərə alsaq, bütün bu yeniliklər teatra həm
də yardımçı oldu-yaradıcılıq
imkanlarının genişlənməsindən tutmuş,
yaradıcılıq prinsiplərinin yeniləşməsinədək.
Mən o fikirdə deyiləm ki,
teatrlarımız yüksək bir inkişaf səviyyəsindədir,
bütün problemlər həll olunub. Qətiyyən elə
deyil, onu da bilirəm ki, teatrımızın indiki durumu nə
kinomuzdan, nə musiqimizin müasir vəziyyətindən, nə
ədəbiyyatımızdan, nə də digər sənət
növlərindən geridə deyil ki, irəlidədir, amma
arxayınlıq üçün bu təsəlli yetərli ola bilməz. Bu gün teatr
yaşamaq və sevilmək üçün çox işlər
görməlidir.
-Dramaturgiyaya
siz nəsrdən gəlmisiniz, özü də ölkə mədəniyyətinin,
o cümlədən teatrın böhranlı bir dövründə
- 1990-cı illərin lap əvvəlindən. Həyatımızda
ictimai-siyasi hadisələr, milli azadlıq hərəkatı
liderlik edirdi, ədəbiyyat da, teatr da kölgədə
qalmışdı. Yazmaq çətin
deyildi sizin üçün?
-
Dramaturgiyaya gələndə mənim artıq iyirmi illik nasir
stajım vardı. Ona yaxın povest və
romanın, iyirmidən yuxarı hekayənin müəllifi
idim. Oxucularım da kifayət qədərdi,
buna baxmayaraq, içimdə həmişə bir teatr sevgisi
vardı. Bax elə bu sevgi məni
1990-cı ildə dramaturgiyaya gətirdi. Zaman
çox mürəkkəbdi. Cəmiyyətdə baş
verən inqilabi dəyişikliklər, bizə tanış
olmayan yeni, qəddar iqtisadi münasibətlər və bu
münasibətlər fonunda vərdiş etdiyimiz mənəvi
dəyərlərin sürətlə aşınması
insanları çaşdırmışdı. Millətin
yeni iqtisadi şəraitə uyğunlaşma prosesi çox
ağrılı gedirdi. Elə bu ağrılarla
da yeni azərbaycanlı tipi formalaşırdı. Mən öz qəhrəmanlarımı məhz bu
yeni insan tiplərinin arasından seçirdim. İyirmi ildən çoxdur ki, mənim əsərlərim
daim gündəmdədir. Ölkənin,
demək olar ki, bütün dram teatrları pyeslərimi
tamaşaya qoyub, bu indi də davam edir. Ona
yaxın xarici ölkə teatrı da pyeslərimə
müraciət edib. Əsərlərim rus,
qazax, özbək, gürcü, tatar, kumık, kalmık,
türk, qırğız, tacik dillərində tamaşaya
qoyulub. Bütün bunları saymaqla
sualınıza cavab verirəm. Mənim
üçün yazmaq çətin olsaydı, bu əsərlər
uğur qazanmazdı. Elə Akademik Milli Dram Teatrında
altı, Dövlət Gənc Tamaşaçılar
Teatrında beş əsərim tamaşaya
qoyulub.
- Siz həm
də pedaqoji fəaliyyətlə məşğulsuz. Dramaturq və müəllim, bunlar bir-birinə mane
olmur?
- Məni
elə dramaturq olduğuma görə Mədəniyyət və
İncəsənət Universitetinə dəvət ediblər.
Artıq on altı ildir dram və ssenari
yaradıcılığından dərs deyirəm. Bildiklərimi gələcəkdə teatr və kino
dramaturgiyası ilə məşğul olmaq istəyən gənclərə
öyrətməyə çalışıram. Bu gün tələbələrimin əksəriyyəti
ölkənin televiziya və kino məkanında uğurla fəaliyyət
göstərirlər. Ölkənin ən
yüksək reytinqli teleseriallarının yaradılmasında
dramaturq kimi onların əməyi böyükdür. Bu, bir müəllim kimi məni razı salır.
- Bir
müəllim, yazıçı, incəsənət xadimi
kimi gənclərimizə arzularınız, tövsiyələriniz?
- Yeji Lensin yaxşı bir sözü var: “Məsləhət işlətmə dərmanı kimi bir şeydir, hamıya verirsən, özün içmirsən”. Yumorla deyilmiş bu sözdə bir həqiqət də var. Odur ki, müəllim olsam da, danlamağı, məsləhət verməyi, öyüd-nəsihət eləməyi xoşlamıram, amma bütün işlərinizdə məsuliyyətli və ciddi olun tövsiyəsini tələbələrimə deməyə bilmirəm. Məsuliyyətli adam hər şeyin yerini və qədrini bilir.
- Sonda gələcək planlarınızdan danışardız.
- Mən planla işləmirəm, sadəcə, hansı bir mövzu, əsər haqqındasa düşünüb-daşına bilərəm. Bir qayda olaraq yeni pyeslərimi mən yay aylarında yazıram. İndi isə adətimə xilaf çıxıb söhbətimizin əvvəlində dediyim kimi, teatrlarımızın birinin istəyi ilə maraqlı bir pyes üzərində işləyirəm. Deyim ki, əsərin birinci hissəsi tam hazırdır, bir-iki günlük fasilədən sonra ikinci hissəyə başlayacam. Pyesi ilin axırınacan bitirməliyəm. Daha bir iri layihəyə dəvət almışam, reallaşıb-reallaşmamasından asılı olmayaraq, artıq mövzu mənbələrini müəyyənləşdirirəm.
Söhbəti
apardı:
Mahmud Sadıq
Palitra.-2016.-23 dekabr.-S.12.