Bədii əsərdə yer alan qəhrəmanlar tarix səhnəsində tez-tez xatırlanır

Şeir də insan kimi ömür yaşayır. Bir çox şeir yazılan zaman oxucusunu itirirsə, bəziləri əbədi yaşayır. Haqlı olaraq müdriklər deyirlər ki, şair ölər, sözü qalar. Sözdür insanı dünyada yaşadan, adını tarixə yazan. Bu gün də insanlar sözə yüksək qiymət verir və gözəl poeziya incilərini oxuyurlar. Poeziya da insana qida kimi zəruri olan bir nemətdir. Tarix göstərir ki, sözə qiymət verən hökmdarlar hər zaman xatırlanır. Daha doğrusu, bu cür adil hökmdarların saraylarında mütəfəkkir şairlər yaşamış və ciddi əsərlər yaradaraq dünya ədəbiyyatını zənginləşdirmişlər. Həqiqətən, bədii əsərlərdə yer alan qəhrəmanlar, hökmdarlar tarix səhnəsində tez-tez xatırlanır. Bu gün yaradıcılığına müraciət etdiyimiz şairlərdən biri də Yusif Nəğməkardır. Yusif Nəğməkarın şeirləri daha musiqi dilinə yaxındır. Onun şeirlərində nəğmə var. İndi isə şairin yaradıcılığından seçdiyimiz şeirlərini təqdim edirik:

Yusif Nəğməkar 1955-ci ildə Beyləqan rayonunda anadan olub. ADPU-nin Filologiya fakültəsində ali təhsil alıb. Bir müddət Beyləqan rayonunda pedaqoji fəaliyyətlə məşğul olub. 1984-cü ildə “Gənclik” nəşriyyatında “Sazın işığında” adlı ilk kitabı işıq üzü görüb. 1986-cı ildə “Yazıçı” nəşriyyatında növbəti “Bilsəydim ayrılıqdır” kitabı çap olunub. 30 may 1977-ci ildə Rəsul Rzanın Yusif Nəğməkar haqqında yazdığı “Təsadüfi” adlı məqaləsi ilə ədəbiyyata təqdim olunub. Bir sıra mükafatlara layiq görülüb.

SÖZ VAXTI

Ayrıldım zaman şərtindən,

Sanma həsrət çəkmədim.

Vaxtsız qovruldum hərdən,

Oduma sədd çəkmədim…

Günlər düşdü araya,

Mənə düşmədi günlər…

Karvan yol vaxtı səhraya

Üz tutub, məqam ünlər…

Ömür-qayıq, vaxt-avar;

Çəkə bilən mətindir.

Vaxtsız dedim vaxta var –

Bu da qəbahətimdir!..

Zaman ac… doyurmadım,

Anı yandırıb-yaxdım.

Vaxta vaxt ayırmadım,

Sözümün vaxtı-vaxtım…

Görünmür sözün düzü…

Təb taxtında hüzürəm…

İtikdir vaxtın sözü…

Söz vaxtını gəzirəm!..

TƏZƏ ŞEİR

Təzə şeir, qəlb közlərim

Çağlar verdi səni mənə.

Qəmli, nisgilli gözlərim

Ağlar verdi səni mənə.

Səni yazdım yamaclara -

Tam təşnələr, tam aclara ...

Daşlar döndü umaclara;

Yoxlar verdi səni mənə.

Bax nə aha, nə dağlara,

Tapdım bəhanə dağlara;

Qalxdım şahanə dağlara,

Dağlar verdi səni mənə.

Heyrətimsən qaya rəfdə,

Yazıldın çiçək hərfdən,

Yarandın sərtlə zərifdən;

"Oxx!.."lar verdi səni mənə!

YOL VER, KEÇİM GÖZƏLLİK

Ayaq atmağa qoymursan,

Qalıb yatmağa qoymursan,

O behiştlik qucağında

Batıb qalmağa qoymursan,

Yol ver, keçim, gözəllik

Gözlərin- qara zəncirin,

Hər gülüşün- yüz xəncərin.

Izin ver, gedim, dincəlim,

Yol ver, keçim, gözəllik.

Bu, nə inad, bu, nə cəngi?!

Od yağdırdın, bir az səngi.

Burax məni, “ərəbzəngi”-

Bu, ayağım, bu, üzəngi...

Yol ver, keçim,

Toplayıb tərtib etdi:

Mahmud Əyyublu

AAB-nin üzvü

Palitra.-2018.-20 sentyabr.-S.15.