Vətən fədaisi
Ömür dedikləri çoşqun çay kimi,
Kükrəyib, köpürür, hər zaman gedir.
Ona bel bağlama o qədər də sən,
Bəzən açılmamış gül
bağban gedir.
Ağarır dan yeri, ötür qumrovlar,
Min karvan gələrək,
min karvan gedir.
Ey könül, fürsəti
badə vermə gəl,
Gün keçir, ay keçir, il yaman
gedir.
Yarat sən köçəndə
qoy söyləsinlər
ki,
Dünyadan nə gözəl bir insan gedir.
Ələkbər Talıbov haqqında
yazmaq mənim üçün böyük
məsuliyyət tələb
edirdi... Çünki Ələkbər bəy elə insanlardandır ki, onun haqqında yazanda gözünün qabağına Azadlıq yolunda canında keçən şəhidlər,
yaralar alıb əlil olan əlillər və bir də o günün
qəhrəman iştirakçıları
gəlir. Onlar haqqında
yazmaq kimsəyə asan gəlməsin.
Kim idi Ələkbər
Talıbov?
Talıbov Ələkbər Hacı
Məmmədəli oğlu;7 avqust 1953, Neftçala rayonu, Bankə qəsəbəsi) – “Azadlıq
uğrunda mübariz” fəxri adına layiq görülmüş
20 yanvar qazisi, Qarabağ müharibəsi
iştirakçısı, 2 dəfə (2000 və
2010-cu illər) Prezident
təqaüdçüsü, Fövqəladə Hallar Nazirliyinin Xəzər hövzəsi Qəza Xilasetmə Xidməti idarəsində gəmi kapitanı. Bu onun tərcümey-halıdır!!!
“Azadlıq uğrunda mübariz”, Qarabağ döyüşləri iştirakçısı...
Yəqin
ki, diqqətli oxucuya aydın olur ki, nəyə
görə onun haqqında yazmağa çətinlik çəkdim.
20-25 yanvar 1990-ci il... Həmin ilin bu günləri arasında Azərbaycan tam mühasirədə idi. Bir neçə şəhərdə qanlar töküldü... Millətimiz şəhid verdi... Təpədən-dırnağa qədər silahlanmış SSRİ (Rusiya) hərbi birlikləri bizim Haqq səsimizi batırmaq üçün yenidən silaha əl atdı. Bakıda tökülən qandan doymayan SSRİ hərbi rəhbərliyi Neftçala, Cəlilabad və Lənkərana doğru yan aldı. Bu üç rayon cəzalandırılmalıydı. Cəzalandıranlar içərisində erməni zabit və əsgərləri də var idi. Sanki 1918-ci il Muğan hadisələri yenidən təkrar olunurdu. Nəyə görə Neftçala, Cəlilabad və Lənkəran? Çünki bu rayonlarda aktivlik çox yüksək idi. Fədailər dəstələri yaranmışdı. Bu dəstələrin önündə də Ələkbər Talıbov kimi oğullar gedirdi. Bu fədai dəstələri mənfur erməni işğalçılarına qarşı döyüşmək üçün yaradılmışdı. Bu üç rayonun üçündə də həmin fədai dəstələrində olan oğullar Azərbaycanın müstəqilliyi uğrunda, erməni-rus işğalçılarına qarşı mübarizədə canlarından keçməyə hazır idilər. Neftçalada Ələkbər Talıbovun o zamankı fəaliyyətini izləsəniz, nə yazdıqlarımın fərqində olarsınız. Bu üç rayonu cəzalandırmaq əmri birbaşa Qanlı yanvar qırğınının təşkilatçıları SSRİ rəhbərliyindən gəlmişdi. O zamankı SSRİ DTK arxivlərində bununla bağlı sənədlər vardır. Təəssüf ki, bizdə hələ də Neftçala, Cəlilabad və Lənkəran qırğınları yetərincə araşdırılmayıbdır. Biz həmişəki səhvləri yenə də davam etdiririk. Axı o dövrün şahidləri bir-bir dünyasını dəyişir. Kimdən əldə edə bilərik onların verəcəyi məlumatları? Baxın, biz 1905-07 və 1918-ci il qırğınlarını daha çox kənar mənbələrdən öyrənirik. O vaxtkı insanlardan əməlli-başlı məlumatlar da götürməmişik. İndi yenə də eyni səhvlərə yol veririk? Haradan tapacaqsınız Ələkbər Talıbov kimi çanlı şəhidi? Belə insanlardan Cəlilabadda da var, Lənkəranda da... Vaxtilə o zamankı Cəlilabad Milli-Azadlıq düşərgəsinin qəhrəmanlarından olan Miralim Bəhrəmovu Bakıda dəfn edəndə çıxışımda dedim ki, ay dəfn iştirakçıları, bu gün biz, gecə saat 11-də Miralim Bəhrəmaovu dəfn edirik. Cəmi 20 nəfərik. Ətrafda hamı sakitcə uyuyur, yaxud evlərində rahat oturublar. Bəziləri də əyləncədə kef edirlər. Onlardan kimsə bilmir ki, biz kimi dəfn edirik. Onlar bilməliydilər ki, bu günki rahatlıqları məhz Miralim bəy kimilərin hesabına oldu. Məhz, Miralim kimilərin hesabına biz yenidən müstəqilliyə qovuşduq.
Ələkbər Talıbov da belə insanlardan idi... İctimaiyyət hələ də
anlamadı ki, kimi itirdi? Canlı şəhidlərdən birini
də itirdi? İtirə-itirə gedirik...
O zaman ayılacağıq
ki, ay aman, o şahidlərdən kimsə
qalmadı... Həm də necə şahidlərdən... İndi çoxları
özünü bizə
o dövrün qəhrəmanı
kimi sırıyır.
Çoxları yalandan
Qarabağda döyüşdüyü
haqqında kitablar yazdırır, yalançı
medallar gəzdirir... Bir dəfə bir çeçen dostum mənə dedi ki, biz və
siz ilk zamanlar mərd oğullarmızı
qoruya bilmədik. Onları aslanlara, qurdlara bənzətdi, çeçen dostum... Dedi ki, biz də,
siz də, ilk döyüşlərdə aslanları,
qurdları itirdik... Nəticədə leş yeyən
çaqqallar, tülkülər
ortada qaldı və onların qəhrəmanlıqlarına sahib çıxmağa başladılar.
Amma biz indi aslanları və qurdları qorumalıyıq...
Onlar gələcəkdə
bizə lazımdırlar...
Başa düşdüm
ki, nəyi nəzərdə tuturdu...
Belə aslanlardan, qurdlardan biri də Ələkbər Talıbov idi... Biz o aslanı, qurdu
neçə tanıdıq?
Onun mübarizə yolunu kimlərəsə təqdim
edə bildikmi? Xatirələrini yaya bildikmi?
Təkcə onu deyil, Azadlıq yolunda döyüşən
və şəhid olan, əlil olan bütün aslanları, qurdları nəzərdə tuturam...
Baxın, 20 yanvar qazisi olan
Ələkbər Talıbov
yenə də ön cəbhədədir. Qarabağ
savaşında iştirak
edir... Vəfat edənə qədər
də bu arzu ilə yaşayır.
Bildirir ki, “Mən əliləm.
Bu yaşımda belə Qarabağ savaşında vuruşmağa
hazıram. Təki torpaqlar
yağı tapdağından
azad edilsin”. Bunu böyük ürək sahibi deyə bilər!!! Bunu Əhli-beyt (ə) məktəbi
keçən bir insan deyə bilər. Ələkbər
Talıbov başqa cür də ola bilməzdi.
Məktəb illərindən imam Hüseyn (ə) cəsarətini
ürəyində yaşadan
bir insan məhz bu cür
olmalıydı. Əhli-beyt
(a) aşiqləri başqa
cür ola
biməzdi... Belə aşiq idi Ələkbər
Talıbov... O, yenə
də döyüşərdi....
Mən onu uzaqdan-uzağa tanıyırdım... Çünki onlar rayonda fəaliyyət
göstərirdilər. Ara-sıra Bakıya gəlirdilər... Amma 20 yanvardan sonra Neftçala qəhrəmanlarını
və qəhrəman şəhidlərini tanıdıq...
Əsl komandir idi Ələkbər
Talıbov... Həyatı
boyu da komandir
oldu...
P.S.Belə insanların həyatı
barədə xüsusi
araşdırmalar aparılmalı
və gənc nəslə təqdim edilməlidir... Çünki
onların həyatı
Vətən, Dövlət,
Millət yolunda mübarizə aparanlar üçün ən böyük dərs vəsaiti olardı!!!
Dilavər Əzimli
AMEA-nın əməkdaşı,
t.ü.f.d., dos.
Palitra.- 2020.- 8 may. S.
13.