“Mən hələ bacardığımı tam göstərə bilməmişəm”

Günel Məmmədova: “Filmə baxanda nə qədər peşman olduğumu hiss etdim”

Rəqs etməyi, mahnı oxumağı, rəsm çəkməyi, pianinoda çalmağı, bir sözlə, incəsənətin bütün növlərini çox sevir. Ən böyük qorxusu yaxınları ilə bağlıdır. Ən böyük qazancını isə valideynləri və balaca Rəvanı bilir. Ən sevdiyi filmlər “Xaç atası”, “Kazino”, “Sonuncu ev”, “Qaynana”, “Təhminə və Zaur”dur. Həyat devizi isə belədir: ”İrəli, irəli, yalnız irəli”. Həmsöhbətim bu il teatr sənəti sahəsində əldə etdiyi uğurlarına və Nobel mükafatı laureatı K.Hamusunun “Viktoriya” tamaşasında eyniadlı obraza verdiyi maraqlı səhnə həyatına, habelə Azərbaycan teatr sənətini ayrı-ayrı xarici ölkələrdə keçirilən festivallarda uğurla təmsil etdiyinə görə “Gənclər mükafatı”na layiq görülən Gənc Tamaşaçılar Teatrının aktrisası Günel Məmmədovadır. Onunla söhbətə son zamanlar yaratdığı iki maraqlı və parlaq obrazdan - “Oliver Tvistin macəraları”nda Nensi və “Viktoriya” da Viktoriya- başladıq.

“Qürura görə sevgini itirmək həqiqətən dəhşətli bir şeydir”

-Hər iki obraz sizin ifanızda çox sevildi. Hətta Viktoriya obrazına görə mükafat da qazandınız. Bu rollarda sizi həyəcanlandıran nə oldu?

- Hər iki tamaşa həyatımda çox böyük rol oynayıb. Viktoriyanı obraz kimi götürsək, çox mürəkkəb roldu. Onun içində sevdiyi insana qarşı böyük məhəbbəti olmasına baxmayaraq sevgisini Yuhannesə bildirə bilmir, ən əsası buna qüruru yol vermir. Onların qarşısına böyük maneələr çıxır. Atasının müflis olması və məcburən sevmədiyi insana nişanlanması və sonra nişanlısının ölməsi, ardınca atasının özünü asması. Bütün maneələr aradan qalxanda Viktoriya Yuhannesə hər şeyi etiraf etmək istəsə də artıq çox gec olur. Bu da onun üçün növbəti zərbə olur. Viktoriya yeniyetmə yaşlarından bəri onu əhatə edən adamlar üçün daim oynayır, yalnız bir dəfə səmimi etirafda bulunur. O da ölümqabağı məktubunda...Sevgi və qürur. Qürura görə sevgini itirmək həqiqətən dəhşətli bir şeydir. Bəhram Osmanova öz təşəkkürümü bildirirəm ki, bu rolu mənə həvalə edib, amma bilmirəm nə qədər uğurla bu hissləri tamaşaçılara çatdıra bilmişəm. Əgər bir damla da tamaşaçını özümlə apara bilmişəmsə bu, Bəhram müəllimin əməyidir. Çox sevinirəm ki, məhz bu rola görə mənə mükafat təltif olunub, çünki bu rolu çox sevirəm. Nensi isə küçədə böyüyən, uşaqlıqdan oğurluq edən fahişədir. Sayks adlı birini sevir. Onların arasında dəlicəsinə və məncə, vəhşicəsinə sevgi var. Oliver peyda olana qədər hər şey öz axarıyla gedir. Nensi Oliverdə həm öz uşaqlığını görür, həm də analıq hissini yaşayır. Nəticədə o, bütün bandaya qarşı çıxır, axırda da şərlənir. Məhz sevdiyi adam onu öldürür. Nensi də çətin obrazdı, çünki o fahişə oğru olmağına baxmayaraq daxilən çox təmiz bir insandır. Heç nəyə baxmayaraq onun içində çox parlaq bir işıq var. Vaqif müəllim də mən də çalışmışıq tamaşaçıya əsas bunu göstərək. Əlbəttə, Nensi də bütün insanlar kimi yaxşı yaşamaq, yaxşı geyinmək istəyir, amma taleyi belə gətirir. Bilirsiniz, Viktoriyada məni həyəcanlandıran və eyni zamanda da çox hirsləndirən bir məqam vardı. O, qüruruna görə həyatında çox sevdiyi insana belə əzablar verməyə və özü də əzablar içində yaşamağa razıdır. Axı Viktoriya istəsəydi hər şeyi dəyişə bilərdi. Nensi isə küçələrdə yaşamasına baxmayaraq daxili təmizliyini qoruyub saxlaya bilib. Və onun bir qadın kimi mərdliyi, sadiqliyi doğrudan da adamı heyrətə gətirəcək haldır.

-Demək ki, canlandırdığınız rollardan çox təsirlənirsiniz.

- Bütün oynadığım rollardan təsirlənirəm, çünki hər biri həyatdan götürülmə insan həyatıdır. Bizlərin içində Viktoriyalar, Nensilər, Turanlar, Cülyettalar var.

“Adını deməyim, sürpriz olsun”

-Aktrisa kimi oynamaq istədiyiniz obraz varmı?

- O qədərdi ki...İnşallah birini bu yaxınlarda oynayacam. Adını deməyim, sürpriz olsun. Mən hələ bacardığımı tam göstərə bilmirəm ya da hansısa işdə uyğun gəlmir. Çox istərdim bacardığımın hamısını tamaşaçı görsün.

-Sevdiyiniz aktyor və aktrisa olmamış olmaz. Aktrisalıq baxımından kimlərdən bəhrələnirsiniz?

- Şəfiqə Məmmədova, Şükufə Yusipova, Mehriban Zəki, Dilarə Əliyeva, Qurban İsmayılov, Fuad Poladov, Fəxrəddin Manafov. Onu da qeyd edim ki, mən bu insanları nəinki bir sənətkar kimi, həm də bir insan kimi çox istəyirəm. Bu insanlar hər zaman mənə dəstək olurlar. Həmişə dediyim bir söz var- yaxşı aktyor, aktrisa olmaq olar, amma yaxşı insan olmaq, bax, bu çətindir. Bu insanlar və təbii ki, adlarını sadalamadığım bir neçə insanlar var ki, onlar əsl sənətkardırlar və hər zaman biz- gənclərə dəstək olmağa hazırdırlar. Xaricilərdən isə Al Paçino, Robert De Niro, Nikol Kidman, Monika Belluçini çox bəyənirəm.

-Günel Məmmədova oxuduğu, bildiyi bəlkə də hələ canlandıra bilmədiyi hansı obraza həyatda da bənzəmək istərdi?

- Maraqlı sualdır, bu barədə düşündürmək lazımdır. Amma yox, heç biri olmaq istəməzdim.

“Mənim hər tamaşama gəlir...”

-Müsahibələrinizin birində deyirsiniz ki, əvvəllər teatrı sevməmisiniz. Kino sizi daha çox cəlb edib. Teatr özünü necə sevdirdi sizə?

- Teatr mənə özünü əldə etdiyim uğurlarla sevdirdi. Məni sevən tamaşaçılarla, balaca uşaqlarla sevdirdi. Bilirsiniz, məni uşaqlar lap çox sevir, elə onların baxışı nəyə desəniz dəyər. Bu hissləri sizə necə çatdırım bilmirəm. Elə balaca şirinlər var ki, mənim hər tamaşama gəlir, öz düzəltdiklərini mənə hədiyyə verirlər. Mən bunu heç nəyə dəyişmərəm. Allah onları saxlasın. Amma bu danılmaz faktdır ki, teatr mənim həyatımda böyük rol oynayıb. İlk debütüm mənim ustadımın qoyduğu “Çimnaz xanım yuxudadır” tamaşasında Nabat olub, daha sonra Viktoriya, Nensi rolları gəldi. Kinoya teatrdan daha tez başlasam da təəssüf ki, bu sahədə həyatımda dönüş edə biləcək rol yaratmamışam.

-Bizdə hələ ki, kino az çəkildiyinə görə aktyorlar bir az da teatra məhkum sayılırlar. Kinoda rollarınız çoxalsa, ehtimal varmı ki, günlərin bir günü teatrı tərk edə bilərsiniz?

- Hər şey ola bilər. Hazırda hər ikisini çox sevirəm. Onların arasında seçim etmək çətin olar. Ümid edirəm ki, əgər belə bir şey olsa, yəqin hər ikisini də əldə saxlayaram.

-Necə rejissorlarla işləməyi xoşlayırsınız? Diktator yoxsa...

- Əsl rejissorlarla. Düşünən, pedaqoq və ən əsası obyektiv rejissorlarla işləməyi xoşlayıram.

-Günel xanım, bir rola necə hazırlaşırsınız?

- Baxır rola. Düzdür, axır zaman fabrika kimi tamaşalar tamaşaların ardınca verilir. Belə olan halda təbii ki, yalnız tamaşanın da, obrazın da skeletini görə bilirsən, içi isə tamaşalarda bişir. Mən heç vaxt deyə bilmərəm ki, hansısa rol hazırdır. Fikirləşirəm ki, min dəfə oynadığım rol belə olsa, səhnəyə çıxanda obrazla bağlı yeni nələrsə tapmalıyan. Çünki təbiətcə elə insanam ki, heç vaxt əldə etdiyimlə kifayətlənmirəm. Amma harada ki, Vaqif, Rafiq, Bəhmən müəllim var, o tamaşalarda mən nəinki canla -başla çalışmışam nəsə yaradım, üstəlik bu mənə böyük zövq verib. Ümumiyyətlə, asan heç nə başa gəlmir. Çalışmaq, çalışmaq yenə də çalışmaq lazımdır.

“Mən heç birinin qəlbinə dəymək istəməzdim. Amma...”

-Bir az da tərəf müqabilləriniz barədə danışaq. Çünki bu çox mühüm amildir. Aktyor ya da aktrisa öz obrazını kamil yaratmaq üçün tərəf müqabilindən güc və güvən almalıdır. Bu olmayanda nəsə yarımçıq qalır. Sizin bu barədə fikrinizi bilmək istərdim. Kiminlə tərəf müqabili olmaq daha rahat olub sizə? Gələcəkdə kiminlə tərəf müqabili olmaq istərdiniz?

-Razıyam, tərəf müqabilində ən azı səni başa düşmək qabiliyyəti olmalıdır. Mən heç birinin qəlbinə dəymək istəməzdim. Hər birinin özünəməxsus oyun tərzi var. Hazırda çox istədiyim bir insan, hətta deyərdim qardaşım olan Rasim Cəfərovla tərəf müqabili olmaq istərdim. Çünki gənclər arsında ən prespektivli, istedadlı, daxili plastikası, düşüncəsi olan aktyordur. Onunla işləmək çox maraqlı olardı.

-Bu il təqdim olunan “Aktrisa” filmində rol almışdınız. Film xoşunuza gəldimi? Bildiyimə görə hətta baş rolu da oynaya bilərdiniz. Amma imtina etmisiniz. İndi peşman deyilsiniz ki?

- Film çox xoşuma gəldi. Elə sizin vasitənizlə də Rövşən İsaxı və onun yaradıcı heyətini bir daha təbrik edirəm. Filmdə bütün aktyorlar çox uğurlu çıxış ediblər. Onlar bu uğura layiq idilər, çünki hər biri öz işini bilən peşəkarlardır və çox yaxşı insanlardır- əsas budur. Baş rola gəlincə, qismət...Mənim bir balaca çərçivələrim var. Nə gizlədim, açığı filmin qaralama versiyasına baxanda belə hiss etdim ki, peşman olmuşam.

-Səhv etmirəmsə kinoda hələlik son işiniz Ənvər Əblucun ekranlaşdırdığı “Tərsinə çevrilən dünya” filmində olub. Filmdə hansı obrazla görəcəyik sizi?

- Həmin filmdə baş leytinant obrazını canlandırıram. Məni İrandan Azərbaycana gələn narkotiklərin yerini öyrənmək və onu aşkar etmək üçün məxfi əməliyyata göndərirlər. Bu film anidən olduğuna görə doğrusu, öz rolumdan narahatam.

-Bayaq dediniz ki, çərçivələriniz var. Onda siz də “bu tip rolları heç vaxt oynamaram” deyən aktrisalardansınız.

- Hər bir rejissordan bir söz eşidirəm- sən axı aktrisasan, eləməlisən, oynamalısan. Mən də cavab verirəm ki, razıyam, amma Azərbaycanda yox. Yəqin ki, siz məni başa düşdünüz.

-Açıq-saçıq səhnələri nəzərdə tutursunuz?

-Mən o səhnələrin əleyhinə deyiləm. Demirəm bu pisdir və bizim kinoya gəlməli deyil. Əgər bu dünya praktikasında varsa, bizim filmlərə də gələcək. Sadəcə mən o səhnələrdə çəkilmərəm.

-Sizi hər zaman müsbət obrazlarda görmüşük. Özünüzü mənfi qəhrəman obrazında sınamaq istərdinizmi?

- Məncə, mənfi obraz yoxdur. Pis insan heç vaxt deməz ki, pisəm, çünki onun da özünə görə həqiqətləri var. Sadəcə müxtəlif xarakterli insanlar, talelər var. Biz aktrisalarsa onları canlandırırıq. Elə bir obrazı yaratmağı çox istərdim hətta mənim yaralı yerimdir, desəm daha dəqiq olar.

“Qorxuram ki, bu yol çox uzun və çətin ola...”

-Bir az da yeni rollarınız barədə danışaq.

- “Məhv olmuş gündəliklər” tamaşasında Anjel obrazını yaradıram. Tamaşanın sentyabrda premyerası olmalıdır. Noyabr ayında isə “Romeo və Cülyetta” tamaşası,Milli Akademik Dram Teatrında “Kraj ana və onun uşaqları” tamaşasının məşqləri başlamalıdır. Mən də orda Rafiq Əliyevin tərəfindən rol almışam.

-Dünyanın bəzi ölkərində olmusunuz. Həmin ölkələrin teatr mühiti, abu-havası, tamaşaçıları ilə bizim teatrları müqayisə edəndə hansı nəticələrə gəlmək olar?

- Bircə söz deyə bilərəm- biz gərək o qədər işləyək ki, heç olmasa qonşu respublikaya çata bilək. Amma qorxuram ki, bu yol çox uzun və çətin ola. İstər yaradıcılıq, istərsə də tamaşaçı mənasında. Bizdə demək olar teatr və kino mədəniyyətinə maraq qalmayıb, ən çox da gənclərdə.

-Teatrlar yeni mövsümə hazırlaşır. Arzunuz, istəyiniz?

- Yeni rollarla məhsuldar mövsüm arzulayıram. Və bir də intriqasız yaradıcılıq...

-Deyəsən başınız çox çəkib...

- Həm də çox. Amma bu barədə danışmaq istəmirəm.

Nərmin MURADOVA

Paritet.- 2011.- 23-24 avqust.- S.13.