“”Ölsəm, bağışla” filmi aktrisalıq həyatıma uğur gətirib”

Gülzar Qurbanovanın fikrincə, hazırda tamaşaçının sadə və saf filmlərə ehtiyacı var

Son dövrlər Azərbaycan kinematoqrafiyasında müsbətə doğru dəyişikliklər baş verir. Bir-birinin ardınca dövlət sifarişi ilə müxtəlif mövzulu filmlər çəkilir. Sevindirici haldır ki, artıq filmlərimiz beynəlxalq festivallarda təmsil olunur. Bu hal da sənət adamlarımızın yaradıcılıq potensiallarının və istedadlarının geniş auditoriyaya çatdırılmasına imkan yaradır. Müasir kinomuzun inkişafına sevinən və bu sahədə gələcəyə nikbin baxan aktrisalardan biri də “İmtahan”, “Ölsəm, bağışla”, “Beşmərtəbəli evin altıncı mərtəbəsi”, “İtkin pay”, “Bir addım” və başqa bir sıra filmlərdə rol almış, hazırda YUĞ teatrında çalışan istedadlı aktrisa Gülzar Qurbanovadır.

O, ilk olaraq kino haqqında danışaraq bildirdi ki, kino aktyor və aktrisanı lentin yaddaşına köçürərək illərlə yaşadan əsas incəsənət növüdür: “Yəni kino insanı başqa bir aləmə aparır. Kino da müəyyən zaman və vaxt olur ki, hər şeyi istədiyin kimi edirsən, ancaq teatrda isə hər şey canlıdır. Amma kinonunda özünəməxsus çətinlikləri var. Belə ki, kinoya bir dəfə çəkildin əbədi qalır istəsən də oyununda hər hansı bir dəyişiklik edəsən bu, mümkün olmur. Bundan başqa kinoda əvvəldən hadisələrə keçidləri elə qurmalısan ki, ardıcıllıq pozulmadan, sistemli şəkildə finala gəlib çıxasan. Ancaq teatrda tamaşadan tamaşaya rolunda dəyişiklik etmək imkanın olur. Mən eyni zamanda 21 ildir ki, teatrda çalışıram. Aktyorlar teatrda yetişir, tamaşalarda oynaya-oynaya özünü tanıyır, dərk və sərbəst idarə edirlər. Eyni zamanda teatr sənət adamına fikrini, plastikanı sərbəst yaratmağa imkan yaradır. Bunlar da film üçün əsas meyarlardır”.

“Gülzar Qurbanova deyəndə hər kəsin gözü önündə ilk olaraq “Ölsəm, bağışla” filmi canlanır. Necə oldu ki, o filmə dəvət aldınız?” sualını aktrisa belə cavablandırdı:” Bu mənim aktrisa kimi filmdə ilk çəkildiyim rol olub. İstər kinoda və ya istərsə də teatrda hər bir sənət adamının “vizit kartı” olur. Mənim də filmdə vizit kartım görkəmli sənətkarımız Rasim Ocaqovun rejissorluğu ilə çəkilmiş “Ölsəm, bağışla “ filmidir. Mən institutun 3-cü kursunu yeni bitirmişdim. Bu illərdə bir tamaşada oynadım və R.Ocaqov orda mənim oynumu görüb, bu filmdə çəkilməyə dəvət etdi. Teatr aktyorun tanınmasında əsas rol oynamır. Düzdür, teatrda hər bir aktrisanın öz tamaşaçısı olur. Ancaq kino aktrisanı daha çox tanıtdırır. Bu gün “Ölsəm bağışla”nın adı çəkiləndə orda iştirak edən aktyorların oyunu filmdə daha yaxşı xatırlanır, nəinki teatrda”.

“Ölsəm, bağışla” filmindəki baş rollardan birinin ifaçısı olmuş Gülzar Qurbanova belə bir rejissorun filmində çəkildiyi üçün özünü kinoda bəxti gətirən sənət adamı hesab edir: ”Bu filmdə çəkilmək mənim aktrisalıq həyatıma uğur gətirib. “Ölsəm, bağışla” 1991-ci ildə “Ən yaxşı qadın roluna görə” Aşqabadda mükafata layiq görülüb. R.Ocaqov kinorejissor olmaqla yanaşı, həmçinin bir operator kimi də yaradıcılığında uğurlar əldə edib. O sərt realizmin tərəfdarı idi. Çəkdiyi filmlərin qəhrəmanı uğursuz insanlardır. Onun filmlərindəki qəhrəmanlar bu gündə dəyişməz olaraq qalırlar. Məhz bugünkü kinomuza da belə obrazlar lazımdır”.

Aktrisanın sözlərinə görə, filmin çəkilişlərindən sonra yaradıcılıqla bağlı böyük bir fasilə verib: ”Səbəb o idi ki, R.Ocaqov bu filmindən sonra gələcək işlərimdə ya bu filmlərdən yüksək də olmalı idim, ya da elə o zirvədə qalmalıydım. Bu filmdə mən hər hansı bir qəhrəmanı oynamışam. Artıq tamaşaçıların da yaddaşında o cür qalmışam və sevilmişəm. Bunun üçün də ya gərək bu obrazdan yüksəyini yaradasan, ya da ki, elə o obrazla tanınasan. Bu səbəbdən özümü tapana qədər fasilə verdim, sonrakı illər bir neçə filmə çəkildim.

Son illər yerli filmlərimizlə yanaşı, G.Qurbanova İran filmində rol alıb:

- Hazırda İran kinosu inkişafdadır. Ancaq bu gün Azərbaycan kinematoqrafiyasında da inkişaf var və yeni -yeni filmlər çəkilir, gənclərə böyük bir şərait yaradırlar. Gənc rejissorlarımız tərəfindən də çox maraqlı filmlər çəkilir. Həmçinin artıq hər il çəkilən üç, dörd, beş film arasından biri seçilərək beynəlxalq festivala göndərilirsə və orda hər hansı bir mükafata layiq görülürsə, bu da artıq milli kinomuzun uğurudur. Bütün bunlar onu göstərir ki, milli kinomuz durğunluq dövründən inkişafa doğru gedir. Bu da sənət adamı və bir aktrisa kimi məni çox sevindirir. Bu baxımdan inanıram ki, bizimdə kino sahəmiz yaxın gələcəkdə daha yüksək səviyyədə inkişaf edərək, İran və digər kinonun inkişaf etdiyi ölkələrlə bir pillədə dayanacaq.

O ki qaldı İran filmində rol almağıma, bu bir təsadüfün nəticəsində oldu. İranlı rejissor Həsən Nəcəfi Bakıya gəlmişdi. Onunla görüşümüz oldu və sənətlə bağlı ümumi məsələlər ətrafında fikir mübadiləsi apardıq. Bir ildən sonra yenidən Bakıya gələn H.Nəcəfi bildirdi ki, yeni bir ssenari yazıb və film çəkəcək. Bu film Azərbaycan və İran arasında müştərək bir layihə olacaq. Filmdə həm iranlı, həm də azərbaycanlı aktrisa və aktyorlar yer alacaq. Mənə də bu filmdə çəkilməyi təklif etdi. Ssenarini oxudum və xoşuma gəldi, bundan sonra “İtkin pay” filmində çəkilməyə razılıq verdim. Bir az həyəcan keçirirdim, çünki uzun fasilədən sonra filmə çəkilirdim. Həm də rejissorun yaradıcılıq qabiliyyətinə, düşüncəsinə yaxından bələd olduqdan sonra düşündüm ki, filmdə çəkilsəm yaxşı alınar. Daxilimdə inam yaradaraq, filmə çəkildim. Filmin çəkilişləri Tehranda və Bakıda aparıldı. Film Bakıda və İranda geniş tamaşaçı auditoriyasına göstərildi. Bununla yanaşı, festivala göndərildi və uğurlu bir film layihəsi oldu.

“İtkin pay” filmində mənimlə yanaşı, bir sıra istedadlı aktyorlarımızda rol almışdı. Bu filmə çəkilməklə iran kinematoqrafiyası ilə yaxından tanış olmaq imkanı əldə etdik. İki ölkə aktyorları bir-birindən sənətlə bağlı müəyyən məsələləri öyrəndilər və təcrübələrini bölüşdülər. Ümumilikdə həm Azərbaycan və həm də İran üçün maraqlı bir layihə oldu. Bundan sonra Günel Nəcəfzadənin, Fariz Əhmədovun və Nərgiz Bağırzadənin çəkdikləri “Bir addım” qısametrajlı filmlərində çəkildim”.

Həmsöhbətim daim müxtəlif ölkə filmlərini izlədiyini dedi və bildirdi ki, bu hər bir sənət adamı üçün vacibdir:” Ümumiyyətlə, aktyorun filmlərə baxması və mütaliə etməsi çox vacibdir. Hər bir yaxşı və pis filmə baxdıqda və ya ədəbiyyat oxuduqda özün üçün nələrsə əxz edirsən. Filmdə rol almış qəhrəmanların xarakterindən tərbiyəvi cəhətləri götürməyə çalışmalısan. Artıq tamaşaçı kommersiya tipli Amerika filmlərindən bezib. Hazırda sadə və saf filmlərə tamaşaçının ehtiyacı var”.

Kinonun kollektiv sənət olduğunu deyən G.Qurbanova bildirdi ki, filmdə hər şeyin gözəl alınması təkcə aktyor və aktrisadan asılı deyil. Onun sözlərinə görə, həm film üçün yazılan ssenari, həm də rejissor işi güclü olmalıdır ki, aktyorun daxilində olan istedad üzə çıxarsın və tamaşaçılara təqdim olunsun.

“Həyat yoldaşınızda rejissordur. Onunla sənətlə bağlı aranızda hər hansı bir müzakirə və mübahisələr olurmu?” sualını aktrisa belə cavablandırdı: ”Məni həyat yoldaşımla daha da yaxınlaşdıran və bu uzun illər ərzində birgə addımlamağa sövq edən əsas vasitə incəsənətdir. Bizim onunla sənətlə-kinoyla bağlı mübahisələrimiz çox olur(Gülür). Ancaq bu sənətin, işin inkişafına təkan verir və sonda nəticə yaxşı alınır”.

Sonda bizimlə söhbətində aktrisa bildirdi ki, bir sıra yeni işlər üzərində işləyir, ancaq bu haqda əvvəlcədən danışmaq istəmir.

GÜNAY

Paritet.- 2011.- 10-11 fevral.- S. 16.