“Qan məndən cavab istəyir”

55 yaşının tamamında şair Ədalət Əsgəroğlu ilə təsəvvüf, 95 yaşlı Sədi Şirazi, qan, neft, ədəbi tərcümə və poeziya haqqında söhbət

Tanınmış şair, Beynəlxalq Rəsul Rza, Mövlanə, Beynəlxalq Şahmar Ələkbərzadə adına və s. mükafatlar laureatı Ədalət Əsgəroğlu 1957-ci ildə Göyçayda dünyaya göz açıb. 80-ci illər ədəbi nəslinə mənsub olan, bu il 55 illik yubileyini qeyd edən şairin indiyə qədər “Yaz ilə gələn sevda”, “Göyçaydan başlayan ömür yolu”, “Mən sənə aşiqəm, dünya”, “Özüm qürbətdə, gözüm Vətəndə”, “Sabahını itirməyən adamlar”, “Məmləkətim, canım mənim...”, “Aynasında buta”, Xocalı faciəsinə həsr olunan “Dərdimizin qan rəngi”, “Xocam Xocalı” şeirlər kitabı nəşr olunub. İki kitabı isə bu günlərdə işıq üzü görəcək. Onun şeir və poemaları bir çox xarici dillərə tərcümə olunub. Eyni zamanda da, o, Azərbaycan ədəbiyyatında yaxşı tərcüməçi kimi tanınır. Onun Taras Şevçenkodan, Nekrasovdan, Puşkindən, Soljinetsından, türk və özbək ədəbiyyatından tərcümələri böyük rəğbətlə qarşılanıb. Onu təsəvvüf ədəbiyyatının sonuncu mogikanı adlandırırlar. Hazırda isə o, Azərbaycan Yazıçılar Birliyində məsul vəzifədə çalışır. 55 ilin tamamında Ədalət bəylə görüşüb həm yaradıcılığı barədə danışdıq, həm də keçmişə boylandıq.

- Sizcə, orta nəsil o hadisələri qələmə almadıqca, təbliğ etmədikcə ardınızca gələn nəsil bu mövzuya müraciət edəcəkmi?

-Mən nəsil ayrı-seçkiliyini heç vaxt qəbul etməmişəm. Sədi Şirazi “Gülüstan” kimi əsəri yazanda 95 yaşı vardı. Sadəcə, yanaşmalar fərqli, yeni olmalıdır. Hərdən mənim sözümü qəribçiliyə salırlar, çünki yaşadığım həyat tərzi, işim, keçirdiyim ağır əzab və iztirablar məni böyük söz sahibi olmağa qoymadı. Çünki bu məndən asılı deyildi. İndiki zamanda kimlərsə kimlərəsə diqtə edir və müəyyən vaxtlarda ictimaiyyətin qarşısına çıxardırlar. Mən elə söz sahibi kimi yetişə bilmədim. Bir həqiqət var ki, əgər cavanlıqda vətəndaş ola bilmirsənsə, qocalıqda da olmayacaqsan. Vətəndaşlıq cavanlıqda insanın canına hopmalıdır. İstedadlı adam deyə bilməz ki, mənə bu şairlik atamdan keçib. Şairlik ancaq ana südündən keçə bilər. Analar ən böyük şairlər olub. Çünki laylaları, bayatıları onlar yaradıblar. Mərdliyi həyat verir, vətəndaşlığı isə insan özü qazanmalıdır. Bunun üçün də insanda səmimiyyət, Allah eşqi, doğulduğu torpağa böyük sədaqət olmalıdır. Şair vətəndaş deyilsə, ondan yaxşı əsərlər gözləmək lazım deyil. Baxın, Səməd Vurğun, Məmməd Araz, Rəsul Rzanın vətəndaşlığına...Əgər “Xocam Xocalı”da vətəndaşlıq yoxdursa, daha bundan sonra əlimə qələm almaram. Çünki o poemanı yazmağa məni məcbur edən vətəndaşlığım idi. Biz cavanlara vətəndaşlıq əzmini aşılamalıyıq, amma əgər onlarda vətəndaşlıq varsa, o bizim dərdimizi, bu vətənin dərdini unutmayacaq.

Eldarqızı N.

Paritet.-2012.-12-13 aprel.-S.16.