Şövqiyarla üzbəüz

Bu gün Şəhidlər Xiyabanına gəlib Haqqa pərəstiş edənlərin məzarlarını ziyarət etdim. Hər gün bu ocağa gəlib qəhrəman oğullarımızın məzarlarına gül düzməyin, onların sükutla heyrətdə qalan baxışlarına heyranlıqdan başqa nə ad vermək olar?

Bu gün bura bir ANANİN övladına OĞUL SEVGİSİ qaytaran qadın gəlib: “Ana, üç gündən sonra qayıdacağam” – deyərək söz verən oğulun məzarına.

– Oğul, sən yalan demədin. Oğul, sən üç gündən sonra qayıtdın. Sən sözünü uca tutdun

Firuzə xanımın qəm–qüssə dolu günlərindən biridir. Onun ətrafında məyyus düşüncələrdən başqa heç nə yoxdur. Aprelin 5–i Şövqiyarın ad günüdür. Uzaqdan ANANI baxışlarımla müşayiət edirəm.

– Oğul, sabah sənin doğum günündür. Axı, Şəhidlər Xiyabanının yolunu sən tanıtmışdın. Döyüş dostunun qəbri üstündə and içəndə tanıtmışdın. Bəs nə oldu, ay Oğul? Sən sağ olsaydın, dünya bizim nə vecimizə idi ki. Sən dərdlərimə məlhəm, yaralarımı sarıyan idin. Toyların yaraşığı, hüzürlərin urvatı oğul. Səndən bir də gələrmi bu dünyaya, ay oğul?!

ANA göydən yerə qaranlıq düşdüyünün fərqinə varmır. Ananın səsi qaranlıq çökən Şəhidlər Xiyabanını başına götürüb

Allahım, bu qara örpəkli qadının fəryadına kim cavab verə bilər?! Onların ayağı Şövqiyarın məzarından kəsilmir. Şövqiyarın sol gözündən üzüaşağı yaş axır Şövqiyarın uşaqlıq dostu Rahib müəllim deyir ki, lövhənin dəfələrlə bərpa olunmasına baxmayaraq, onun gözündəki ağlar göz yaşı şrımı heç vəchlə düzəlmir.

– Sən ürəyini verdin. Torpaq yolunda şəhid oldun. Məqsədin vətənimizin işğaldan qurtulması, dövlətimizin müstəqilliyi və suverenliyi idi, Şövqiyar. Bu gün bizim güclü ordumuz var. Sərhədlərimizin müdafiəsi təmin olunub. Sənin döyüşdüyün yerlərdə BAYRAĞIMIZ dalğalanır. Əsgərlərimiz sənin oxuduğun HİMNİMİZİ oxuyur. Dövlət dilimiz Azərbaycan dilidir. Öz pul vahidimiz var. Şanlı ordumuzun Ali Baş Komandanı İlham ƏLİYEV bu şərəfi uca tutaraq TARİXİMİZƏ adını yazıb. Sənin xidmətlərinə – AZƏRBAYCANIN MİLLİ QƏHRƏMANI adı verilib. Şanlı və yaşarı adın mübarək, QARDAŞ! – deyən dostun Rahib göz yaşlarını silir…

FİRUZƏ ANANIN ruhunun dözdüyünə, bizim cismimiz dözmür. On ildən artıq bir müddətdə evinin küncünə sığınan ana sənsiz gülümsəməyib, günəşin qızılı tellərinə baxmayıb.

“Şövqiyar yazın gəlişinə sevinmir, çiçəklərin açmasına baxmır” – deyib təbiətə, həyatın aşıb–daşmasına, fəslin dəyişməsinə özünü həsrət qoyub. Zaman da anaya təslim olub. Haqqa layiq olan ananın saçları uca dağların zirvəsinə bənzəyir.

1992–ci ildə Şövqiyar könüllülərlə Qarabağa gedəndə saçları qapqara şəvə kimi idi ananın. 1992–ci il avqustun 27–də oğlunun savaş xəbərini aldıqdan sonra kədər qapılarından keçən ana müdrikləşdi, mələkləşdi.

Oğlunun məzarı önündə dayanan qəhrəman anası bir ömrə bərabər an yaşadı. Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Şövqiyar Cəmil oğlu Abdullayevin hərbi strateji mövqeyinin fövqündə olunca dəyişən coğrafiyamızı göz önünə gətirirəm. Dərbənd, Bakı, Gəncə, Tiflis, İrəvan, Göyçə, Zəngəzur, Təbriz, Qəzvin, Ərdəbil, Həmədan.

Şövqiyar – dillərdə dastan, könüllərdə var olan igid! Əcnəbi ölkələrə açılan qapılardan keçib Həccə, Kərbəlaya, Məkkəyə gedənlər var. Mənim, sənin, bizim Kərbəlamız buradır. ŞÖVQİYARLARIN, ŞİRİNLƏRİN, RYADLARIN, NADİRLƏRİN, VÜQARLARIN, TƏBRİZLƏRİN, MÜBARİZLƏRİN vətənləşdiyi yerdir.

Qüdrət sahibinin kərəminə şükr edən Firuzə xanıma heyran ola bilərik, lütfə bax. Qadın müdrikliyinin, şəhid anasının qüdrətini görmək də bir lütfdür.

Şəhidlər Xiyabanına yaraşan qəhrəman! Şəklini başım üstə asdığım igidlərdən biri. Şövqiyar özünə şeir həsr etdi, poema yazdı, adını tariximizə, şanlı hərb tariximizə həkk etdi. Ancaq qələmlə deyil, silahla yazdı. Vətən sevdalı, millət sevdalı – sənin, mənim, bizim Şövqiyarımız.

Burda, Şəhidlər Xiyabanında xalqımızın mübarizə tarixini yaradanlar əbədi uyuyur. ŞƏHİDLƏRİN mübarizə tarixini yazmağın zamanı yetişib.

Şəhidlər Xiyabanı 20–ci yüzilin QƏHRƏMANLIQ məbədidir. Ərazi bütövlüyümüzün müdafiəsi uğrunda aparılan qanlı döyüş meydanının unudulmaz abidəsidir. Mənim əsərimin baş qəhrəmanı Şövqiyar Abdullayev tənha Kreyserin komandiri olub. Onun dəmir atı son nəfəsədək ona sadiq qalıb. Ölümcül zərbələrdən, mərmilərin atəşlərindən yıxılmayıb, döyüşü davam etdirib. Bax, fədakarlıq budur! Vətən qarşısında yüksək imtahandan əla qiymət almaq – o, bu hünəri ilə tək deyildi.

Natella Asena

Respublika.- 2013.- 5 aprel.- S. 8.