Azərbaycan tarix yazır: yolumuz
Qarabağadır
Azərbaycan Prezidenti
və Azərbaycan Ordusu 30 ilə yaxın davam edən
status-kvonu 10 gündə dəyişdi
... 30 il əvvəl Qarabağdan bələkdə gəlmiş körpə oğlanlar bu gün Qarabağa əldə silah, müzəffər Ordunun xilaskar əsgəri kimi qayıdır.
... Bir ana 30 ildir yanında gəzdirdiyi boğçasını açır, titrəyən barmaqları ilə oradan bir açar çıxarıb oğlanlarına uzadır: Qarabağdakı evimizin açarıdır. Gedin, qapımızı açın.
... Kişilər ağlamaz deyirlər. Mənim yaxından tanıdığım 70 yaşlı məcburi köçkün Adil müəllim ömründə iki dəfə ağlayıb: 27 il əvvəl Cəbrayıldakı evini qoyub gələndə və 27 il sonra doğma yurdunun azad edilməsi xəbərini eşidəndə. Biri kədərdən doğan göz yaşları idi, o biri sevincdən doğan göz yaşlarıdır.
Aşağıdakı qeydlərim bu duyğusal həyat epizodlarının, Prezident İlham Əliyevin bir neçə gün əvvəl xalqa növbəti tarixi müraciətinin, “Əl-Cəzirə”, “Euronyus”, “CNN İnternational”, “Sky Nyus”, “Əl-Ərəbiyə”, “TRT Haber”, “CNN Türk”, “Haber Qlobal”, “Rossiya-1”, Rusiyanın “Pervıy kanal” və digər telekanalların müxbirlərinin suallarına məntiqli, tutarlı arqumentlərə əsaslanan cavablarının və xalqın ürəyindən xəbər verən bəyanatlarının təsiri altında yazılıb. Yəqin, oxucu bəzən emosiyaya qapılmağımı da başa düşər və bunu bağışlayar.
***
Sentyabrın 27-dən, təcavüzkar Ermənistanın Azərbaycana qarşı növbəti hərbi təxribatı və Ordumuzun sürətli əks-hücuma keçməsi barədə xəbərlərin gəldiyi ilk gündən əlim klaviaturaya uzanır, içimdə yığılıb qalmış fikir və düşüncələri, şahidi olduğum hadisələri paylaşmaq ehtiyacı duyuram. Qüdrətli ordumuzun bu günədək qazandığı uğurlara əsasən hadisələrin inkişafının ehtimal edilən ssenarilərini proqnozlaşdırmaq bizim peşənin xüsusiyyətindən irəli gəlir. Amma mən bunları bir kənara qoyub oxuculara, ilk növbədə, qəlbimdə aşıb-daşan sevinc və qürur hisslərini, emosiyalarımı çatdırmaq istərdim.
Bütün həyatını jurnalist peşəsinə həsr etmiş bir insan kimi, bəlkə də ilk dəfədir qeyri-adi vəziyyətlə üzləşmişəm: kompüterin qabağına keçib baş verənlər barədə düşüncələrimi yazmağa başlayandan bir-iki saat sonra əl saxlamalı oluram. Hadisələr o qədər sürətlə dəyişir, cəbhədən o qədər qaynar xəbərlər alırıq, Teleqram kanallarının səsləri o qədər çox eşidilir ki, monitordakı sətirlər, bütöv abzaslar bir-iki saatdan sonra “köhnəlir” və hər şeyi təzədən başlamaq lazım gəlir. Bu, qırx beş illik jurnalist təcrübəmdə bəlkə də heç vaxt qarşılaşmadığım fenomendir.
Qeyri-adi günlər yaşayırıq. Azərbaycan xalqı öz Prezidentinin rəhbərliyi, rəşadətli Ordusunun iştirakı ilə şanlı tarix yazmaqdadır. Bu günlərin hər saatı, hər dəqiqəsi bir dastandır.
Prezidentimiz, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyev münaqişənin sülh yolu ilə həllindən başqa yol yoxdur deyənlərin cavabını verdi: Var başqa yol, - dedi və dediyini etdi. Uzun illərdir status-kvonun qəbuledilməzliyini deyənlərə, amma heç bir iş görməyib işğalçının başına sığal çəkənlərə göstərdi ki, məsələni necə həll etmək olar. Ali Baş Komandanın əmri ilə döyüşə atılan müzəffər Ordumuz 30 ilə yaxın davam edən status-kvonu 10 günün içərisində dəyişdi. İndi nə status-kvo var, nə də təmas xətti. Bunu xalqımızın iradəsi ilə Ali Baş Komandan, Azərbaycan Ordusu döyüş meydanında etdi.
Əks-hücum əməliyyatlarının başladığı ilk gündən “atəşi dayandırın, danışıqlara başlayın” deyən supergüclərin, fövqəldövlətlərin aramsız təzyiqlərinə mərd-mərdanə sinə gərən Prezidentimiz nəyi necə və nə vaxt etmək lazım gəldiyini bilir. Bu, Qarabağ uğrunda döyüşlərin gedişində bir daha təsdiqləndi. Ali Baş Komandan İlham Əliyev təkbaşına bir ordunun işini gördü: həm savaş meydanında, həm diplomatiya və siyasi platformalarda. Bir vaxt “Qarabağ Ermənistandır” deyən, Şuşada ədəbazcasına rəqs edərək acıq verən, bizi təhqir edən paşinyanlara öz yerini göstərdi. Paşinyanı - bu riyakar, avantürist, siyasətdən uzaq küçə adamını rəzil duruma saldı. Onu yalvarmağa məcbur etdi: indi çıxıb desin, “Qarabağ Ermənistandır, görək necə deyir”.
Sorosun pulları ilə hakimiyyətə yiyələnən Paşinyan erməni xalqını da özü kimi rəzil etdi, yerə vurdu, alçaltdı.
İlham Heydər oğlu öz qətiyyəti, cəsarətli və müdrik qərarları ilə dünyanın gözündə bir daha yüksəldi, özü ilə bərabər xalqımızın şərəfini, ləyaqətini də göylərə qaldırdı.
Milli maraqlarımızın müdafiəsində sonadək dayanan Prezidentimizin olması bizim böyük xoşbəxtliyimizdir, Qarabağın xilasının qarantıdır. Xalqımız öz Prezidentinə inanır. Bu inama arxalanan, nəyi necə və nə vaxt etmək lazım gəldiyini yaxşı bilən İlham Əliyev Ermənistana son şans verdi və sözünü dedi: Çıxın bizim torpaqlardan, çıxın, öhdəlik götürün, danışıqların formatına qayıdın. Biz nə desək o olacaq və onlara şans veririk ki, torpaqlarımızdan sülh yolu ilə çıxsınlar, rədd olub getsinlər. Biz nə yolla olursa-olsun, bu torpaqlara qayıdacağıq, ərazi bütövlüyümüzü bərpa edəcəyik.
Son hadisələr düşmənə də, bütün dünyaya da göstərdi ki, bu şərəfli, namuslu xalqın heysiyyəti ilə oynamaq, onu təhqir etmək olmaz. Azərbaycanın Prezidenti, Azərbaycan xalqı bunu paşinyanlara bağışlaya bilməzdi və bağışlamadı.
Bu gün öz Liderinin ətrafında yumruq kimi birləşən, misli görünməmiş həmrəylik nümayiş etdirən Azərbaycan xalqı doğma torpağı uğrunda ölüm-dirim savaşına qalxıb. Bu taleyüklü məqamda 10 milyon qəlb bir ürək kimi vurur. Bu, sözün əsl mənasında, Vətən müharibəsidir. Azərbaycan əsgəri öz canı-qanı bahasına düşməni Vətən torpaqlarından qovub çıxarır. Düşmən mərmisinin evini başına uçurduğu Ana, oğlu şəhid olmuş Ana başını dik tutaraq deyir: Təki Vətən yaşasın!
Adi hallarda sağlam düşüncəli heç bir insan müharibə istəməzdi. Lakin sülhsevər Azərbaycan xalqı bu müharibəyə işğalçılıq siyasətindən əl çəkməyən Ermənistan rəhbərliyi, beynəlxalq daşnak ideoloji mərkəzləri tərəfindən zorla cəlb olunub, buna məcbur edilib. Bizi buna dünyanın biganəliyi, beynəlxalq təşkilatların, Minsk qrupu adlandırılan vasitəçilərin ötür-ötür oyunu vadar edib. Otuz ildir ki, təcavüzkarla təcavüzə məruz qalan eyni tutulur, dünya 30 ildir ki, bu ədalətsizliyi, yurdu yağmalanmış bir milyon azərbaycanlının ağrı-acısını soyuqqanlılıqla seyr edir. “Bəsdir, yetər” deyib ayağa qalxan xalqın bu savaşı tarixi ədalətin bərpasına yönəlmiş döyüşdür, beynəlxalq hüququn ona verdiyi haqdır.
Prezidentimiz beynəlxalq kürsülərdən, BMT tribunasından dönə-dönə bəyan edirdi ki, işğala son qoymaq, təcavüzkarı buna məcbur etmək lazımdır. Münaqişənin nizamlanmasına vasitəçilik edən Minsk qrupu fəaliyyət göstərdiyi ötən 26 ildə bir addım atdımı? Atmadı. Yığışdılar, danışdılar və dağılışdılar. BMT Təhlükəsizlik Şurasının 27 il əvvəl qəbul etdiyi dörd qətnamə bu gün də kağız üzərində qalır. Ermənistanın siyasi rəhbərliyinə küçədən gəlmiş birisi “Qarabağ Ermənistandır və nöqtə” deməklə danışıqlar prosesinin üstündən xətt çəkdi.
Qudurğan düşmənə “Qarabağ Azərbaycandır və nida işarəsi” sözləri ilə cavab verən Prezidentimiz dünyaya səsləndi: Siz qarışmayın, öz taleyimizi özümüz həll edərik.
“Azərbaycan Dağlıq Qarabağı fəth etmək istəyir” - görün bunu kim deyir: münaqişənin nizamlanması üçün vasitəçilik mandatı verilmiş Minsk qrupunun üç həmsədrindən biri olan Fransanın dövlət başçısı. Görünür, Makron ya tarixdən bixəbərdir, ya da Fransadakı erməni lobbisinin çaldığı havaya oynayır. Prezidentimiz ona da öz kəskin cavabını verdi, bu əcaib sözünə görə Azərbaycandan üzr istəməyə çağırdı. Makron kimiləri tək deyil. Müharibə Ermənistanda yox, Azərbaycan torpağında gedir. Yeri gəlmişkən, Rusiya Prezidenti müsahibələrinin birində bunu xüsusi vurğuladı: müharibə Ermənistanda getmir.
Bu iki fərqli yanaşma fonunda üçüncü ölkələrdən olan, öz beyinlərini işlətmək əvəzinə ermənilərin uydurduğu “Azərbaycanın təcavüzü” barədə tezisi tez-tez təkrarlayan boşboğazlardan soruşmaq lazımdır: “Azərbaycanın Qarabağa təcavüzü” barədə danışmaq “Fransanın Marselə qarşı təcavüzü”, yaxud “Almaniyanın Bavariyaya hücumu” barədə cəfəngiyata bənzəmirmi?!
***
Münaqişə, müharibə və dünyanın buna yanaşması barədə bu müxtəsər düşüncələrdən sonra bilavasitə bağlı olduğum sahəyə qayıtmaq istərdim. Mənim üçün istinad nöqtəsi Azərbaycan Prezidentinin CNN-Türk telekanalına müsahibəsində səsləndirdiyi fikirlər oldu. Dövlətimizin başçısı uzun illərdir Azərbaycana qarşı aparılan qara təbliğatdan danışdı və bunun səbəblərini açıqladı. Xüsusən biz media işçiləri bunun bilavasitə şahidiyik. Aramsız qarayaxmalara, şər və böhtanlara tutarlı cavab veririk. Azərbaycan reallıqlarından, Qarabağ, Xocalı həqiqətlərindən bəhs edən materialları əməkdaşlıq etdiyimiz dünya KİV-lərində bütün mümkün vasitələrlə yaymağa çalışırıq.
İndi, son hadisələr başlayan vaxtdan qara təbliğatın yeni dalğası baş qaldırıb. Bəzi ölkələrin bu işdə marağı olan dairələri, media orqanları Azərbaycanın imicini ləkələmək üçün olmazın yalanlar uydurur, informasiya məkanında münaqişə ilə bağlı yanlış rəy formalaşdırmağa aramsız cəhdlər edirlər. Prezidentin qeyd etdiyi kimi, bizə ünvanlanan bu ittihamlarla təkbaşına mübarizə apararaq müəyyən uğurlar əldə etmişik. Ancaq bizim də imkanlarımız məhduddur. Bir çox hallarda bizim səsimiz eşidilmir. Beynəlxalq media qurumları daha çox Ermənistanın tərəfini tutur, münaqişə ilə bağlı yalan məlumatlar yayırlar. Yaxşı ki, bu çətin gündə qardaş Türkiyə, eləcə də onun bütün KİV-ləri bizim yanımızdadır, səslərini bizim səsimizə qataraq dünyaya Azərbaycanın ədalətli mübarizəsi ilə bağlı həqiqətləri çatdırırlar.
Bu gün bir sıra KİV-lər Paşinyanın hərbi əməliyyatlarda guya Türkiyə F-16-larının, türk hərbçilərinin iştirakı barədə yalanlarını tirajlayır. Azərbaycan və Türkiyə qardaş ölkə, üstəlik yaxın qonşulardır. Ulu Öndərimiz bu qardaşlığı bir neçə sözlə belə ifadə edib: “Bir millət, iki dövlət”. Türkiyənin belə ağır gündə bizə dəstək verməsi tamamilə təbii və başa düşüləndir. Amma o da təkzibolunmaz həqiqətdir ki, biz öz torpaqlarımızı özümüz azad edirik. Azərbaycan Ordusu düşmənə istənilən cavabı verməyə qadirdir və verir.
Ermənistana gəlincə, ona hər cür dəstək verən, silah ötürən çoxdur. Bu gün hamıdan artıq canfəşanlıq edən Fransanı götürək. Bəlkə ermənilər və fransızlar da “bir millət, iki dövlətdir”, bəlkə qonşudurlar? Parislə İrəvan bir-birindən 4500 kilometr aralıdadır, avtomobillə azı 50 saatlıq yoldur. Türkiyədən isə Azərbaycana əl uzatsan çatar.
Bizim yaxınlığımız, türk
qardaşlarımızın “Azərbaycan tək deyil” deməsi
Ermənistanı həm qıcıqlandırır, həm də
qorxuya salır. Türkiyə ordusu bu gün NATO-nun ən güclü
iki ordusundan biridir. Türkiyə modern silahlar istehsal edir.
Biz Türkiyədən də, başqa ölkələrdən
- Rusiyadan, Ukraynadan, İsraildən də silahı pulla
alırıq. İşğalçı
Ermənistana isə silahı pulsuz verirlər. İqtisadiyyatı çökmüş, dilənçi
vəziyyətinə düşmüş Ermənistanın
silah almağa pulumu var? Prezidentimiz müsahibələrindən
birində bu məqamı vurğulayaraq dedi: Bahalı silahlar
Ermənistana pulsuz verilməsəydi, bu münaqişə
çoxdan çözülərdi.
Bu gün cəbhə xətti şərti termindir. Bu gün
bütün Azərbaycan cəbhədir - bütün
oğlu-qızı, cavanı-yaşlısı ilə. Hərə öz sahəsində Vətən
üçün, böyük Qələbəmiz naminə var
qüvvə ilə çalışır. Bu taleyüklü anlarda jurnalist də bir əsgər,
söz də bir silahdır. Ermənistan
bizə qarşı həmişə olduğu kimi, bu dəfə
də ikinci cəbhə - informasiya cəbhəsi
açıb. Ermənipərəst media (belə media
çox yerdə var - Fransada, Almaniyada, ABŞ-da, Rusiyada... Okeanın o tayında da, bu tayında da) olmazın
yalanlar və böhtanlar tirajlayır, Azərbaycana iftiralar
atır, gözgörəsi tərəfkeşlik edir. Həmişə belə olub. İndi
isə xüsusi fəallıq və canfəşanlıq
görürük. Qoy olsun, yalan ayaq tutsa da
yeriməz.
Bu günlər Azərbaycan mediası siyasi
yönümündən və mövqeyindən asılı
olmayaraq görünməmiş həmrəylik nümayiş
etdirir, haqq işimizə hamılıqla informasiya dəstəyi
verir. AZƏRTAC-a gəlincə, biz bütün
mümkün vasitələrlə Azərbaycanın ədalətli
savaşı barədə materialları dünya informasiya məkanına
çıxarmağa çalışırıq.
Agentliyimiz 35 ölkədən 44 agentliyi öz
sıralarında birləşdirən Asiya və Sakit Okean
Ölkələri İnformasiya Agentlikləri Təşkilatının
(OANA) vitse-prezidentidir, eləcə də Dünya Xəbər
Agentlikləri Konqresində (NAWC) fəal təmsil olunur (yeri gəlmişkən,
Bakı 2016-cı ildə hər iki mötəbər beynəlxalq
təşkilatın forumlarına ev sahibliyi edib). Bizim tərəfdaşlarımız
sırasında Çinin Sinxua, Rusiyanın TASS, Türkiyənin
Anadolu, Cənubi Koreyanın Yonhap, Yaponiyanın Kyodo,
Malayziyanın Bernama kimi informasiya nəhəngləri var. Tərəfdaş
KİV-lərdən danışarkən, dünyanın
müxtəlif guşələrində 100 milyondan çox
oxucusu olan ingilisdilli “Chine Daly” qəzetinin adını da
xüsusi qeyd etmək istərdim.
Cəbhə
xəttində əməliyyatların aktiv fazasında bu və
digər mötəbər informasiya agentlikləri AZƏRTAC-a istinadla çoxsaylı xəbərlər,
foto və videolar yayımladı və yayımlamaqda davam edir.
Bundan əlavə, xarici ölkələrdəki
müxbir məntəqələrimizin xətti ilə yerli mətbuatda
Ermənistan rejiminin uydurduğu yalanlara, böhtanlara cavab olan
yazılar dərc edilir. Eyni zamanda, AZƏRTAC üzvü
olduğu bütün beynəlxalq və regional media
qurumlarının və tərəfdaş informasiya agentliklərinin
rəhbərlərinə müraciət ünvanlayaraq,
onları Ermənistanın Azərbaycana təcavüzünü
və regionda baş verən hadisələri obyektiv, qərəzsiz
işıqlandırmağa, haqqın və ədalətin tərəfində
dayanmağa çağırıb.
***
Azərbaycan müharibə istəmirdi. Elə buna görə də
ulu öndərimiz Heydər Əliyev də, Prezidentimiz
İlham Əliyev də 30 ildir çalışırdılar
ki, münaqişə danışıqlar yolu ilə, sülhlə
çözülsün. Mən Ulu Öndərimizin tarixi səfərlərini
əvvəldən sonadək işıqlandıran jurnalist kimi
şəxsən şahidəm: Heydər Əliyev Qarabağ
probleminin qan-qadasız, danışıqlar masası
arxasında həll olunması üçün son dərəcə
gərgin iş aparır, maksimum səylər göstərirdi.
Bu, uzun söhbətin mövzusu olduğundan iki
məqamı xatırlatmaqla kifayətlənməyə məcburam.
Ki-Uest,
2001-ci il 3 aprel. Minsk qrupu həmsədrlərinin
vasitəçiliyi və dövlət katibi Kolin Panuelin
iştirakı ilə Azərbaycan və Ermənistan prezidentləri
tam yeni formatda danışıqlar apardılar. Ulu Öndərimiz bu görüşdə tarixi bəyanatla
çıxış etdi, münaqişənin tənzimlənməsinə
mane olan səbəbləri göstərdi, Dağlıq
Qarabağ həqiqətlərini çatdırdı, həll
yollarına dair öz mülahizələrini söylədi.
Bəyanatdan kiçik bir sitat gətirmək yerinə
düşər: “Bu gün dünyada bir dövlətin
başqa bir dövlətin ərazisini işğal etməsi,
orada etnik təmizləmə aparması kimi ikinci bir hala rast gəlmək
mümkün deyil. Təəssüf ki, dünya birliyi bu faciəni
sükutla seyr edir... Rusiyanın, ABŞ-ın,
Fransanın simasında ATƏT-in Minsk qrupunun rəhbərlərinə
bəslədiyimiz ümidlər hələlik gözlənilən
nəticəni vermir”.
Heydər Əliyevin bu sərt bəyanatı, qətiyyətli
mövqeyi və haqlı iradı müəyyən canlanma
yaratdı.
Xatırlayıram, Ulu Öndər Ki-Uestdən
Vaşinqtona yollandı. ABŞ Prezidenti Corc Buşun burada Azərbaycan
Prezidenti Heydər Əliyev və Ermənistan prezidenti Robert
Koçaryan ilə ayrı-ayrılıqda görüşləri
oldu. ABŞ-ın yüksəkvəzifəli
şəxslərinin Ağ evdə keçirilən brifinqdə
bu görüş və danışıqların uğurundan
necə ağızdolusu danışdıqları da
yaxşı yadımdadır. Bundan bir ay
sonra Ulu Öndərimiz Fransaya səfər etdi.
Paris,
2001-ci il 5 mart. Yelisey
sarayında Fransa Prezidenti Jak Şirakın iştirakı ilə
Azərbaycan Prezidenti Heydər Əliyev və Ermənistan
prezidenti Robert Koçaryan arasında növbəti
danışıqlar oldu. Üç saatdan
çox davam edən danışıqlardan sonra hər
üç prezident birgə mətbuat konfransı keçirdi.
Təfərrüata varmadan onu deməklə kifayətlənirəm
ki, jurnalistlərin suallarını cavablandıran Fransa
Prezidenti Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli
istiqamətində mühüm irəliləyişin əsasının
qoyulduğunu vurğulayaraq belə dedi: “Həqiqətən
ümidvar olduğumu bildirmək istərdim ki, bu
münaqişə cari ilin sonunadək həll ediləcək və
onun qarşılıqlı surətdə məqbul həlli
tapılacaq”.
Həqiqətən də Ki-Uest və Paris
danışıqları böyük ümidlər
yaratmışdı. 2001-ci ilin yazında münaqişənin
həllinə çox yaxınlaşılmışdı.
Lakin sonradan sanki hansısa gözəgörünməz
əl çarxı başqa səmtə yönəltdi.
O vaxtdan az qala 20 il keçir. Corc Buş
getdi, Barak Obama gəldi, Obama getdi, Donald Tramp gəldi. Jak Şirak getdi, Nikola Sarkozi gəldi, Sarkozi getdi,
Fransua Olland gəldi, Olland getdi Emmanuel Makron gəldi.
Münaqişə isə həll olunmamış qaldı...
Prezident İlham Əliyevin də münaqişəni
danışıqlar yolu ilə həllinə göstərdiyi
aramsız səylərin şahidiyik. Müəyyən mərhələdə
həll yolu tapılmış kimi görünürdü.
Məsələn, tərəflərin
razılaşdığı Madrid prinsipləri işğal
olunmuş Azərbaycan torpaqlarının mərhələli
şəkildə qaytarılmasını nəzərdə
tutur. Biz ümidlə bu prinsiplərin
işə düşəcəyini gözləyirdik.
Lakin Paşinyan gəldi və 30 il davam edən
bütün danışıqların, eləcə də hər
iki tərəf üçün məqbul olan Madrid prinsiplərinin
üstündən xətt çəkərək dedi: biz Azərbaycana
bir qarış da torpaq qaytarmayacağıq. Bunun
ardınca Ermənistanın məlum hərbi təxribatları
başlandı və Azərbaycanın silaha əl atmaqdan
başqa yolu qalmadı.
Yəqin heç kəs mübahisə etməz ki, indi
planetimizdə yaşayan bütün insanların şahid
olduqları hadisələr həqiqətən tarixi əhəmiyyət
daşıyır. Azərbaycanın lideri, Azərbaycan
xalqı tarix yazmaqda davam edir - Prezidentimiz öz qətiyyəti,
müdrik siyasəti və sərkərdəliyi,
xalqımız möhtəşəm birliyi və qələbə
əzmi, əsgərimiz öz qanı-canı və silahı
ilə yazır bu tarixi. Jurnalistlərimizin,
reportyorlarımızın üzərinə isə bu həqiqət
anlarını salnamələşdirmək borcu
düşür.
***
Münaqişənin həllini bu qədər uzatmaqda
hansı məqsədlər güdülürdü? Düşünürdülər
ki, yaşlı nəsil dünyadan köçəcək,
onları əvəz edən, bu yerləri heç vaxt görməyən
yeni nəsil Qarabağı unudacaq, yaxud zaman Xocalını
unutduracaq. Beləcə, hər şey
öz-özünə sakitləşəcək. Əksinə, zaman onların bu düşüncələrində,
hesablamalarında yanıldıqlarını göstərdi.
Bu yerdə Çingiz Aytmatovun “Əsrə bərabər
gün” romanı yada düşür. Heç bir imperiya,
heç bir işğalçı, yadelli qüvvə nə qədər
ağlagəlməz üsullara əl atsa belə, xalqları
manqurtlaşdırmağa nail olmayıb. Yeni
nəsil Qarabağ görməyib, olsun, axı Vətən,
torpaq sevgisi insana gözlə keçmir. Bu,
qan yaddaşıdır, tarixi yaddaşdır və onu
heç bir vəchlə silmək olmaz. Qarabağı
görməyən yeni nəsil Qarabağ naminə ölümə
getməyə hazırdır və gedir. Qarabağ
kəlməsi hətta məktəbyaşlı
uşaqların dilinin əzbəridir.
Yuxarıda bəhs etdiyimiz 30 illik mənzərə qəflətən
(əslində həm də gözlənilən idi) dəyişdi. Özü də
buna rəvac verən işğalçılar, status-kvonun
dondurulmasında maraqlı olanların özləri oldu. Onlar hansısa başqa ölkələrdən
“ev-eşiksiz qalmış yoxsul qohumlarını” gətirib
Qarabağda məskunlaşdırmaq fikrinə
düşdülər. Belə məlum
oldu ki, vaxtilə qanuni sahibindən zorla aldıqları evi
öz zövqlərinə uyğun təmir etmək,
divarına “Bu mənzil bizimdir və nöqtə” sözləri
yazılmış plakat asmaq istəyirlər. Bunun
ardınca yeni müharibə bəyanatları səsləndirildi
və Azərbaycana qarşı yeni hərbi təcavüzlər
başladı...
Görünür,
qanuni ev sahiblərinin səbirlərinin tükənməz
olmaması barədə çoxillik xəbərdarlıqların
söz olaraq qalmayacağını heç kəs gözləmirdi.
Səbri həqiqətən tükənən
xalq “Bu ev bizimdir və nida işarəsi” deyərək, tarixi ədaləti
bərpa etmək üçün öz lideri başda olmaqla,
hamılıqla mübarizəyə qalxdı. Görəsən, bu haqlı savaş
işğalçının havadarlarını niyə belə
əndişələndirir?
Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev bəyanat və
çıxışlarında, yerli və xarici KİV-lərə
çoxsaylı müsahibələrində sözünü
açıq və qəti şəkildə deyir - BMT-yə də,
ATƏT-ə də, Minsk qrupuna da, paşinyanlara da. Deyir ki, biz daha 30 il gözləyə bilmərik,
işğalçılar torpaqlarımızdan çəkilib
getməlidir.
Sentyabrın
27-də İlham Əliyevin xalqa müraciətindən sonra qəlbi
inam, qürur və sevinclə dolu on minlərlə insan əllərində
bayraq, dillərində “Qarabağ” kəlməsi Bakı
küçələrinə axışdı! Paytaxtda misli
görünməmiş mənzərə yaşanırdı!
Ali Baş Komandanından əmr alan Azərbaycan
Ordusu üzərinə düşən missiyanı və
döyüş tapşırığını layiqincə
icra etməyə başladı. Qısa müddətdə bir
sıra torpaqlarımızda 30 ildən sonra üçrəngli
bayrağımız yenidən dalğalanmağa
başladı: Cəbrayıl şəhərində, Hadrut qəsəbəsində,
Suqovuşanda, Talış kəndində və digər kəndlərimizdə.
Bir cəbrayıllı kimi məndən ötrü bu, həm
də şəxsi xoşbəxtlikdir, buna görə də
Ali Baş Komandana, xilaskar Ordumuza, cəsur Azərbaycan əsgərinə
minnətdaram!
Yazımın
əvvəlində dediyim kimi, otuz il əvvəl
öz analarının qucağında, baba-nənələrinin
çiyinlərində qarlı aşırımlardan, sıx
meşələrdən keçərək gəlmiş
körpələr bu gün əcdadlarının
torpaqlarına tanklar üzərində qayıdırlar. Biz xoşbəxtik ki, bu Zəfər
yürüşünün canlı şahidləriyik.
***
Müharibənin öz qanunları var. Ordu ordu ilə
savaşar, əsgər əsgər ilə döyüşər
- üz-üzə, mərd-mərdanə. Kim
güclüdürsə, o da qalib gələr. Döyüş meydanında məğlub olan Ermənistan
bu qanunları da pozur, müharibə cinayətləri törədərək,
şəhər və kəndlərimizi, dinc əhalini atəşə
tutur. Düşmənin xain
hücumları nəticəsində çox sayda mülki
şəxs, o cümlədən uşaqlar, qadınlar həlak
olub və yaralanıb, evlər, çoxmənzilli
yaşayış binaları, obyektlər dağılıb.
Oktyabrın 11-də atəşkəs
razılaşmasının hələ mürəkkəbi
qurumamış döyüş əməliyyatları
zonasından 80 kilometr aralıda yerləşən, ərazisində
heç bir hərbi obyekt olmayan Gəncəyə - Azərbaycanın
ikinci böyük şəhərinə ballistik raket zərbəsi
endirildi. Beşi qadın olmaqla, 10 nəfər dinc sakin həlak
oldu. Həmçinin 10-u qadın, 9-u
azyaşlı olmaqla 34 nəfər yaralandı. Ermənistanın bu ağır cinayətinə beynəlxalq
birliyin, xüsusən Minsk qrupu həmsədrlərinin səssiz
qalması ikili standartların, özgə dərdinə,
başqasının faciəsinə laqeydliyinin daha bir təəssüf
doğuran təzahürdür.
Düşmənin bu təxribatları, xain
hücumları xalqımızın iradəsini qıra bilmir və
bilməyəcək. Əsrlər boyu başı min-bir
müsibət çəkmiş, tarixə bir çox
şanlı səhifələr yazmış Azərbaycan
xalqının bu gün bir arzusu var - düşmən
tapdağı altındakı torpaqlarını azad etmək.
Qeydlərimi
Azərbaycan Respublikasının Birinci vitse-prezidenti Mehriban
xanım Əliyevanın hər bir azərbaycanlının qəlbində
əks-səda verən duyğusal sözləri, duaları ilə
tamamlamaq istərdim: Ulu Tanrı Azərbaycan xalqına onun
müqəddəs mübarizəsində yar olsun! Qoy Uca
Tanrı hər bir azərbaycanlıya müqəddəs
Qarabağ torpağını öpməyi nəsib etsin!
Qarabağ
Azərbaycandır!
Aslan
Aslanov,
AZƏRTAC-ın
İdarə Heyətinin sədri,
OANA-nın vitse-prezidenti.
Respublika- 2020.- 14 oktyabr.- S.3.