Azərbaycan Respublikası Konstitusiya
Məhkəməsi Plenumunun Q Ə R A R I
AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASI ADINDAN
“Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikası Qanununun 9.8-ci maddəsinin Azərbaycan
Respublikası Konstitusiyasının 13 və 29-cu maddələri,
eləcə də Azərbaycan Respublikası
Mülki Məcəlləsinin 152-ci
maddəsinin müddəaları baxımından şərh
edilməsinə dair
Azərbaycan Respublikası Konstitusiya
Məhkəməsi Plenumunun
Q Ə R A R I
27 avqust 2020-ci il
Bakı
şəhəri
Azərbaycan
Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin Plenumu Fərhad
Abdullayev (sədr), Sona Salmanova, Südabə Həsənova (məruzəçi-hakim),
Rövşən İsmayılov, Ceyhun Qaracayev, Rafael Qvaladze,
Mahir Muradov, İsa Nəcəfov və Kamran Şəfiyevdən
ibarət tərkibdə,
məhkəmə katibi Fəraid Əliyevin iştirakı ilə,
Azərbaycan
Respublikası Konstitusiyasının 130-cu maddəsinin VI hissəsinə,
“Konstitusiya Məhkəməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikası Qanununun 27.2 və 33-cü maddələrinə
və Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin
Daxili Nizamnaməsinin 39-cu maddəsinə müvafiq olaraq,
xüsusi konstitusiya icraatının yazılı prosedur
qaydasında keçirilən məhkəmə iclasında
Göyçay Rayon Məhkəməsinin müraciəti əsasında
“Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi
haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 9.8-ci maddəsinin
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 13 və 29-cu
maddələri, eləcə də Azərbaycan Respublikası
Mülki Məcəlləsinin 152-ci maddəsinin müddəaları
baxımından şərh edilməsinə dair konstitusiya
işinə baxdı.
İş
üzrə hakim S.Həsənovanın məruzəsini,
maraqlı subyekt Azərbaycan Respublikası Milli Məclisi
Aparatının İqtisadi və sosial qanunvericilik şöbəsi,
mütəxəssislər Azərbaycan Respublikası Ali Məhkəməsi
və Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyinin Bələdiyyələrlə
iş mərkəzi tərəfindən təqdim edilmiş
yazılı mülahizələri və iş
materiallarını araşdırıb müzakirə edərək,
Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin
Plenumu
MÜƏYYƏN
ETDİ:
Göyçay
Rayon Məhkəməsi Azərbaycan Respublikasının
Konstitusiya Məhkəməsinə (bundan sonra - Konstitusiya Məhkəməsi)
müraciət edərək, “Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikası Qanununun (bundan sonra - “Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanun) 9.8-ci
maddəsinin Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının
(bundan sonra - Konstitusiya) 13 və 29-cu maddələri, eləcə
də Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin
(bundan sonra - Mülki Məcəllə) 152-ci maddəsinin
müddəaları baxımından şərh edilməsini
xahiş etmişdir.
Müraciətdə
göstərilmişdir ki, Göyçay rayonu Potu Bələdiyyəsinin
2 mart 2018-ci il tarixli qərarı ilə
Göyçay rayonu Potu kəndi ərazisindən 0.12 ha həyətyanı
torpaq sahəsi Saçlı Abbasovaya satılmış, həmin
qərar əsasında Göyçay rayon Notariat Ofisində təsdiq
edilmiş 11 iyul 2018-ci il tarixli alqı-satqı müqaviləsinə
əsasən 2 641 manat məbləğində pul bələdiyyənin
hesabına ödənilmişdir.
Qeyd olunan
müqavilənin 13-cü bəndi ilə “Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 9.8-ci
maddəsinə istinad edilərək S.Abbasovaya beş
il müddətində həmin torpaq sahəsini özgəninkiləşdirmək
qadağan edilmişdir.
S.Abbasova maddi çətinlik səbəbindən həmin
torpaq sahəsini satmaq istəyərkən Göyçay rayon
Notariat Ofisi tərəfindən notariat əməliyyatının
həyata keçirilməsindən imtina edilmiş, buna səbəb
kimi alqı-satqı müqaviləsinin 13-cü bəndi
göstərilmişdir.
Bundan
sonra S.Abbasova Konstitusiyanın 13 və 29-cu maddələrində
nəzərdə tutulmuş mülkiyyət hüququnun
pozulmasına əsaslanmaqla Göyçay Rayon Məhkəməsinə
müraciət edərək, notariat hərəkətlərinin
aparılması vəzifəsinin Göyçay rayon Notariat
Ofisinin üzərinə qoyulması barədə qətnamə
qəbul edilməsini xahiş etmişdir.
Müraciətedən
“Normativ hüquqi aktlar haqqında” Azərbaycan Respublikası
Konstitusiya Qanununun 2.5-ci maddəsinə, yəni Mülki Məcəllə
mülki hüquq normalarını əks etdirən digər Məcəllə
və qanunlarla ziddiyyət təşkil etdikdə, Mülki Məcəllənin
tətbiq edilməsini və onun mülki dövriyyəni tənzimləyən
qanunvericilik sistemində üstün hüquqi qüvvəyə
malik olmasını nəzərdə tutan hüquq normasına
istinad edərək “Bələdiyyə torpaqlarının idarə
edilməsi haqqında” Qanunun 9.8-ci maddəsinin
Konstitusiyanın 13 və 29-cu maddələri, eləcə də
Mülki Məcəllənin 152-ci maddəsi ilə
uyğunsuzluq təşkil etdiyi qənaətinə gəlmişdir.
Bu baxımdan Göyçay Rayon Məhkəməsi
S.Abbasovanın mülkiyyət hüququnun məhdudlaşdırılmasına
səbəb olan qanunvericilik normasının şərh edilməsini
zəruri hesab edərək Konstitusiya Məhkəməsinə
müraciət etmişdir.
Konstitusiya
Məhkəməsinin Plenumu müraciətdə
qaldırılan məsələyə aydınlıq gətirilməsi
üçün mülkiyyət hüququ, onun məhdudlaşdırılması
halları və hədləri ilə bağlı
Konstitusiyanın, mülki qanunvericiliyin və beynəlxalq-hüquqi
aktların normalarının nəzərdən
keçirilməsini vacib hesab edir.
Azərbaycan Respublikasında mülkiyyət
toxunulmazdır və dövlət tərəfindən
müdafiə olunur. Mülkiyyət dövlət mülkiyyəti, xüsusi
mülkiyyət və bələdiyyə mülkiyyəti
növündə ola bilər
(Konstitusiyanın 13-cü maddəsinin I və II hissələri).
Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin I, II və III hissələrinə
görə, hər kəsin mülkiyyət hüququ
vardır. Mülkiyyət hüququ, o cümlədən
xüsusi mülkiyyət hüququ qanunla qorunur. Heç kəs məhkəmənin qərarı
olmadan mülkiyyətindən məhrum edilə bilməz.
Hər kəsin mülkiyyətində daşınar və
daşınmaz əmlak ola bilər. Mülkiyyət hüququ mülkiyyətçinin təkbaşına
və ya başqaları ilə birlikdə əmlaka sahib olmaq, əmlakdan
istifadə etmək və onun barəsində sərəncam
vermək hüquqlarından ibarətdir.
Eyni zamanda, Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin VI hissəsində
müəyyən edilmişdir ki, sosial ədalət və
torpaqlardan səmərəli istifadə məqsədi ilə
torpaq üzərində mülkiyyət hüququ qanunla məhdudlaşdırıla
bilər.
Mülki
Məcəllənin 6-cı maddəsi mülki qanunvericiliyin
mülki hüquq subyektlərinin bərabərliyi, mülki
hüquq subyektlərinin iradə sərbəstliyi, mülkiyyətin
toxunulmazlığı, müqavilələr
azadlığı, mülki hüquqların məhkəmə
müdafiəsi və s. prinsiplərini təsbit etmişdir. Məcəllənin 6.3-cü maddəsində nəzərdə
tutulmuşdur ki, dövlət və ictimai təhlükəsizliyin,
ictimai qaydanın, cəmiyyətin
sağlamlığının və mənəviyyatının
qorunması, digər şəxslərin hüquq və
azadlıqlarının, şərəfinin və təmiz adının
müdafiəsi üçün zəruri olduqda mülki
hüquqlar yalnız qanunla məhdudlaşdırıla bilər.
Mülki Məcəllənin mülkiyyət hüququnun
anlayışını və məzmununu müəyyən edən
152.1-ci maddəsinə görə, mülkiyyət hüququ -
subyektin ona mənsub əmlaka (əşyaya) öz istədiyi
kimi sahib olmaq, ondan istifadə etmək və ona dair sərəncam
vermək üzrə dövlət tərəfindən
tanınan və qorunan hüququdur.
Mülkiyyət
hüququ mülkiyyətçinin ona məxsus olan əmlaka
faktiki sahib olmaq, öz tələbatlarının təmin
olunması üçün təyinatından asılı
olaraq bu əmlakdan istədiyi kimi istifadə etmək, əmlakın
hüquqi müqəddəratını öz iradəsinə
görə müəyyən etmək, həmçinin
qüvvədə olan qanunvericilik çərçivəsində
digər şəxslərin hüquq və qanunla qorunan
maraqlarını pozmadan həmin əmlak üzərində
dövlət tərəfindən təminat altına
alınmış üstünlüyünə
üçüncü şəxslərin müdaxiləsini
aradan götürmək, bu zaman öz mülahizəsinə
görə və maraqlarına uyğun hərəkət etmək
səlahiyyətidir.
Mülki
Məcəllənin 152.5-ci maddəsində göstərilmişdir
ki, mülkiyyətçi qanunda və ya müqavilədə
müəyyən edilən məhdudiyyətlər nəzərə
alınmaqla müəyyənləşdirilmiş hədlərdə
əmlaka (əşyaya) sərbəst surətdə sahib ola, ondan istifadə edə və ona dair sərəncam
verə bilər.
Oxşar norma Azərbaycan Respublikası Torpaq Məcəlləsinin
49.1-ci maddəsində də nəzərdə tutulmuşdur.
Belə ki, həmin maddəyə əsasən, hüquqi və fiziki şəxslərin
torpaq üzərində xüsusi mülkiyyət hüququ -
torpaqlar üzərində qanunla və müqavilə ilə
müəyyən edilən məhdudiyyətlərə və
digər şərtlərə riayət etməklə sahiblik,
istifadə və sərəncam hüququdur.
Mülkiyyətin
bir növü kimi bələdiyyə mülkiyyətində
olan torpaqların idarə edilməsi xüsusiyyətləri nəzərə
alınmaqla onların mülkiyyətə, istifadəyə və
icarəyə verilməsinin ümumi qaydaları, istifadəsi
və mühafizəsi sahəsində hüquq münasibətləri
“Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi”
haqqında Qanunla tənzimlənir.
Bununla
yanaşı, “Bələdiyyə torpaqlarının torpaq hərracları
və ya müsabiqələri vasitəsilə verilməsinin tənzimlənməsi
məqsədilə Azərbaycan Respublikasının bəzi
qanunvericilik aktlarına dəyişikliklər və əlavələr
edilməsi barədə” Azərbaycan Respublikasının
Qanunu qəbul edilmiş və həmin Qanunla bələdiyyə
torpaqlarının idarə olunması sahəsində ciddi
islahatlar həyata keçirilmiş, bələdiyyə
torpaqlarının satışı və icarəsinin torpaq hərracları
və ya müsabiqələri vasitəsilə həyata
keçirilməsi nəzərdə tutulmuşdur. Bu dəyişikliklərin edilməsində əsas məqsəd
torpaqların satışı və icarəsi sahəsində
şəffaflığın təmin olunması, bazar
iştirakçıları üçün bərabər
imkanların yaradılması və digər neqativ halların
qarşısının alınması olmuşdur.
“Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 6.1-ci
maddəsinə əsasən, bələdiyyə mülkiyyətində
olan torpaqlar Azərbaycan Respublikasının torpaq
qanunvericiliyinə, “Bələdiyyələrin əraziləri
və torpaqları haqqında” Azərbaycan
Respublikasının Qanununa və torpaq münasibətlərini
tənzimləyən digər normativ hüquqi aktlara uyğun
olaraq mülkiyyətə, istifadəyə və icarəyə
verilir.
Həmin Qanunun 6.2-ci maddəsində bələdiyyə
mülkiyyətində olan torpaqların hər hansı
hüquqla hüquqi və fiziki şəxslərə verilməsinin
bələdiyyələrin qərarı və tərəflər
arasında bağlanmış müqavilə əsasında həyata
keçirildiyi qeyd olunmuşdur. Həmin müqavilədə
tərəflərin hüquqları və vəzifələri,
torpaq sahəsinin hüquqi statusu, öhdəliklər,
servitutlar və digər məhdudiyyətlər, müqaviləyə
xitam verilməsinin əsasları və torpaqların istifadəsi
və mühafizəsi üzrə başqa şərtlər nəzərdə
tutulur.
Qeyd
olunmalıdır ki, 2014-cü il 16 dekabr
tarixli 1145-IVQD nömrəli Azərbaycan Respublikasının
Qanunu ilə “Bələdiyyə torpaqlarının idarə
edilməsi haqqında” Qanuna 9.8-ci maddə əlavə
edilmişdir. Həmin maddəyə görə, “Torpaqların
dövlət ehtiyacları üçün alınması
haqqında” Azərbaycan Respublikasının Qanununda və Azərbaycan
Respublikasının tərəfdar çıxdığı
beynəlxalq müqavilələrdə müəyyən edilən
hallar istisna olmaqla, bu Qanunun 9.1-ci maddəsində müəyyən
edilmiş əsaslarla mülkiyyətinə fərdi
yaşayış evinin tikintisi üçün torpaq sahəsi
əldə etmiş şəxs həmin torpaq sahəsini
beş il müddətində özgəninkiləşdirə
bilməz. Belə məhdudiyyət bələdiyyənin
qərarında və tərəflər arasında
bağlanmalı olan müqavilədə nəzərdə
tutulmalıdır.
“Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 9.1-ci
maddəsində isə müəyyən edilmişdir ki, bələdiyyənin
ərazisində daimi yaşayan və eyni zamanda ən azı
beş il müddətində yaşayış yeri üzrə
qeydiyyatda olan Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının
mülkiyyətinə bu Qanunun 9.8-ci maddəsində müəyyən
edilmiş məhdudiyyət nəzərə alınmaqla fərdi
yaşayış evinin tikintisi üçün
torpağın ayrılması, habelə Azərbaycan
Respublikasının tərəfdar çıxdığı
beynəlxalq müqavilələrdən irəli gələn
öhdəlikləri yerinə yetirmək məqsədi ilə
torpağın dövlət mülkiyyətinə və ya icarəsinə
verilməsi istisna olmaqla, digər hallarda bələdiyyə
torpaqları üzərində mülkiyyət və icarə
hüquqları yalnız açıq torpaq hərracları və
ya müsabiqələri vasitəsilə əldə edilə
bilər.
Qeyd olunan maddələrin məzmunundan
göründüyü kimi, bələdiyyə torpaqları
üzərində mülkiyyət və icarə
hüquqlarının əldə edilməsinin ümumi
qaydası kimi, onların açıq torpaq hərracları və
ya müsabiqələri yolu ilə əldə edilməsi nəzərdə
tutulmuş, bu qaydadan bir sıra istisnalar da müəyyən
edilmişdir.
Həmin istisnalara bələdiyyənin ərazisində daimi
yaşayan və eyni zamanda ən azı beş
il müddətində yaşayış yeri üzrə
qeydiyyatda olan Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının
mülkiyyətinə beş il müddətinə özgəninkiləşdirmək
qadağan edilməklə fərdi yaşayış evinin
tikintisi üçün torpaq sahəsinin ayrılması və
Azərbaycan Respublikasının tərəfdar
çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdən
irəli gələn öhdəlikləri yerinə yetirmək
məqsədi ilə torpağın dövlət mülkiyyətinə
və ya icarəsinə verilməsi aiddir.
Başqa sözlə, bələdiyyə torpaqları hərrac
və ya müsabiqə keçirilmədən də
mülkiyyətə verilə bilər. Bu istisna bələdiyyənin
ərazisində daimi yaşayan və eyni zamanda, ən azı beş il müddətində yaşayış
yeri üzrə qeydiyyatda olan Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının
yaşayış şəraitinin
yaxşılaşdırılması üçün
onların mənzilə ehtiyaclarının təmin edilməsi
və s. məqsədlərə yönəlmişdir. Bu zaman
onlara hərrac və ya müsabiqədən kənar, daha
uyğun şərtlərlə torpaq sahəsinin
satışı təmin olunur və bu halda beş
il müddətinə özgəninkiləşdirilmə ilə
bağlı məhdudiyyət tətbiq olunur.
Torpaq münasibətlərinin özünəməxsusluğunu,
onun təyinatlı və güzəştli şərtlərlə
satışını nəzərə alaraq, qanunverici bu
cür məhdudiyyət tətbiq etmişdir. Bu məhdudiyyət
Konstitusiyanın 29-cu maddəsi və Mülki Məcəllənin
152-ci maddəsi ilə müəyyən edilmiş mülkiyyət
hüququnun məhdudlaşdırılması kimi qiymətləndirilməməlidir.
Qanunvericilikdə belə məhdudiyyətlərin
tətbiq edilməsinə rast gəlinir (məsələn,
özəlləşdirilən dövlət əmlakının
təyinatının dəyişdirilməsinə zaman məhdudiyyətinin
tətbiqi, xüsusi mülkiyyətdə olmasından
asılı olmayaraq torpaqdan istifadə hüququnun onun təyinatına
uyğun həyata keçirilməsi üzrə məhdudiyyətin
tətbiqi və s).
Müraciətə əlavə edilmiş sənədlərdən
görünür ki, S.Abbasova ilə Göyçay rayonu Potu Bələdiyyəsi
arasında bağlanmış və notarial qaydada təsdiq
edilmiş 11 iyul 2018-ci il tarixli
alqı-satqı müqaviləsinə əsasən, ona fərdi
yaşayış evinin tikintisi məqsədi ilə 0.12 ha
torpaq sahəsi güzəştli şərtlərlə və
dəyərindən aşağı qiymətə
satılmışdır. Müqavilədə “Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 9.8-ci
maddəsinə istinad edilərək, ona beş
il müddətində həmin torpaq sahəsini özgəninkiləşdirmək
qadağan edilmişdir. Sözügedən
müqaviləni bağlayarkən tərəflər bərabər
hüquqlu subyektlər kimi iştirak etmiş, S.Abbasova iradəsini
ifadə etməkdə sərbəst olmuş və
torpağın özgəninkiləşdirilməsinin məhdudlaşdırılması
ilə bağlı müqavilənin şərtini qəbul
etmişdir.
Eyni
zamanda, qeyd olunmalıdır ki, torpaqların beş il ərzində
özgəninkiləşdirilməsinin məhdudlaşdırılması
bələdiyyə torpaqlarının dolayısı ilə bələdiyyə
ərazisində yaşamayan şəxslərə özgəninkiləşdirilməsinin,
gəlir əldəetmə vasitəsinə çevrilməsinin,
habelə bələdiyyə torpaqlarının hərrac və
ya müsabiqədən kənar satılmasının
qarşısının alınmasına yönəlmişdir
ki, bu da Konstitusiyada və Mülki Məcəllədə təsbit
olunmuş mülkiyyət hüquqlarının məhdudlaşdırılmasına
dair normalara zidd hesab oluna bilməz.
Konstitusiya hüquq və azadlıqlarla yanaşı,
onlardan irəli gələn vəzifələri də müəyyən
edir və hüquqların həyata keçirilməsinə
mümkün qanuni və əsaslı müdaxilələri
istisna etmir. Lakin hər hansı hüquqa, o cümlədən
mülkiyyət hüququna qanuni müdaxilə mütənasib
olmalı, cəmiyyətin və ya dövlətin ümumi
maraqları ilə fərdin konstitusiya hüquqlarının
qorunması arasında ədalətli tarazlığa nail
olmaqla həyata keçirilməlidir.
Konstitusiya
Məhkəməsinin Plenumu “Azərbaycan Respublikası
Mülki Məcəlləsinin 220.6 və 221-ci maddələrinin
bəzi müddəalarının şərh edilməsinə
dair” 2014-cü il 4 aprel tarixli Qərarında göstərmişdir
ki, “Azərbaycan Respublikasında insan hüquq və
azadlıqlarının həyata keçirilməsinin tənzimlənməsi
haqqında” Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Qanununda
hüquq və azadlıqların, o cümlədən
mülkiyyət hüququnun ümumi məhdudiyyətlərinin
hüdudları müəyyən olunmuşdur. Mülkiyyət
hüququnun məhdudlaşdırılması
qanunçuluğun tələbinə cavab verməli, qoyulan məhdudiyyətlər
həmin hüququn mahiyyətini dəyişməməli,
başqa şəxslərin hüquq və
azadlıqlarının müdafiəsi məqsədilə tətbiq
edilməli, qanuni məqsədə yönəlməli və həmin
məqsədə mütənasib olmalıdır.
İnsan
Hüquqları üzrə Avropa Məhkəməsinin
Broniovski Polşaya qarşı iş üzrə Böyük
Palatanın 2004-cü il 22 iyun tarixli Qərarında
göstərilmişdir ki, mülkiyyətdən maneəsiz
istifadə hüququna dövlət hakimiyyəti orqanı tərəfindən
edilən istənilən müdaxilə qanuni olmalıdır. Qanunilik prinsipi onu da nəzərdə tutur ki, daxili
qanunvericiliyin tətbiq edilə bilən normaları kifayət
qədər əlçatan, dəqiq olsun və tətbiq edilərkən
onların nəticələrini öncədən görmək
mümkün olsun. “İnsan
hüquqlarının və əsas azadlıqların
müdafiəsi haqqında” Konvensiya (bundan sonra - Konvensiya) tərəfindən
tanınan hüququn və ya azadlığın həyata
keçirilməsinə hər hansı müdaxilə qanuni məqsəd
daşımalıdır.
Konvensiyanın 1 saylı Protokolunun 1-ci maddəsinə
əsasən, hər bir fiziki və hüquqi şəxs
öz mülkiyyətindən dinc istifadə hüququna
malikdir. Heç kəs, cəmiyyətin
maraqları naminə, qanunla və beynəlxalq hüququn
ümumi prinsipləri ilə nəzərdə tutulmuş
şərtlər istisna olmaqla, öz mülkiyyətindən məhrum
edilə bilməz. Qeyd olunan normanın məzmunundan
görünür ki, mülkiyyət hüququnun məhdudlaşdırılması
qanunçuluğun tələblərinə cavab verməli,
başqa şəxslərin hüquq və azadlıqlarının
müdafiəsi məqsədi ilə tətbiq edilməli,
mütənasib olmalı və bu konstitusiya hüququnun mahiyyətini
dəyişməməlidir.
“Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Qanunun 9.8-ci
maddəsində nəzərdə tutulan məhdudiyyət
Konvensiyanın tələbləri baxımından qiymətləndirilərək
qeyd olunmalıdır ki, bu məhdudiyyət qanun qüvvəli
normativ hüquqi aktla müəyyən edilərək qanunilik
və müəyyənlik prinsiplərinin tələblərinə
cavab verir və Azərbaycan Respublikası vətəndaşlarının
yaşayış şəraitinin
yaxşılaşdırılması üçün
onların mənzilə ehtiyaclarının təmin edilməsi
kimi cəmiyyətin ümumi maraqlarına xidmət etməklə
qanuni məqsəd daşıyır.
Yuxarıda
qeyd olunanlara əsasən Konstitusiya Məhkəməsinin
Plenumu aşağıdakı nəticəyə gəlir:
-”Bələdiyyə torpaqlarının idarə edilməsi
haqqında” Qanunun 9.8-ci maddəsinin torpaq sahəsinin özgəninkiləşdirilməsinin
məhdudlaşdırılması ilə bağlı müddəası
Konstitusiyanın 29-cu maddəsinin VI hissəsinin və
Mülki Məcəllənin 152.5-ci maddəsinin tələblərinə
uyğun olmaqla mülkiyyətçinin hüququnu pozmur.
Göstərilənlərə
əsasən Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının
130-cu maddəsinin VI
hissəsini, “Konstitusiya Məhkəməsi
haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 60, 62, 63, 65-67 və
69-cu maddələrini rəhbər tutaraq Konstitusiya Məhkəməsinin
Plenumu
QƏRARA
ALDI:
1. “Bələdiyyə
torpaqlarının idarə edilməsi haqqında” Azərbaycan
Respublikası Qanununun 9.8-ci maddəsinin torpaq sahəsinin
özgəninkiləşdirilməsinin məhdudlaşdırılması
ilə bağlı müddəası Azərbaycan
Respublikası Konstitusiyasının 29-cu maddəsinin VI hissəsinin
və Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin
152.5-ci maddəsinin tələblərinə uyğun olmaqla
mülkiyyətçinin hüququnu pozmur.
2. Qərar dərc edildiyi gündən
qüvvəyə minir.
3. Qərar “Azərbaycan”, “Respublika”, “Xalq qəzeti”,
“Bakinski raboçi” qəzetlərində
və “Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin
Məlumatı”nda dərc edilsin.
4. Qərar
qətidir, heç bir orqan və ya şəxs tərəfindən
ləğv edilə, dəyişdirilə və ya rəsmi təfsir
edilə bilməz.
Sədr:
Fərhad
Abdullayev.
Respublika.- 2020.- 23 sentyabr.- S.3.