20 avqust muğam sənətinin
xanının doğum günüdür
Səsin rəngi İsfəndiyar
Aslan oğlunu Xan Şuşalı kimi tanıtdı
Azərbaycan muğam
sənətinin tarixi kökləri əsrlərin
yaddaşından soraqlar gətirir. Bu sirli sənətin
köklərinin daş yaddaşından
neçə-neçə xanəndələrin səsi
eşidilir. Zil, bəm, pəs səslərin çalarları
muğam sənətinə gözəllik, ahəngdarlıq gətirmişdir.
Muğam sənətinin tarixini bizə çatdıran
mənbələri araşdırarkən bu sənətin
inkişafı yolunda ömür payını həsr edən
simalarla tanış oluruq. Yaşının ixtiyar
çağında qosqoca səsləri ilə bu
sənətin keşiyində duran insanların
sənətə olan məhəbbətini duyduqca muğamın
ilahi bir sənət olmasına şübhə qalmır.
Sənət
yolunda işıq yandıran, onun şöləsinə
istedadlı, işıqlı insanları toplayanlar bu
aləmdə yalnız ruhi aləmə qovuşub, səs
ilə musiqinin vəhdətində ali bir məkanı yarada
bilmişdilər. Bu gün haqqında söz
açacağımız Xan Şuşinski kimi. Səsini
sənət tarixinə muğamın xanı kimi həkk
edən sənətkardan. Bu xatırlama təsadüfi deyil.
Belə ki, bu gün 20 avqust tarixi onun doğum
günüdür. Xan Şuşinskinin sənət
tərcümeyi-halının ştrixlərinin zənginliyi bu
insanın muğamın inkişafında olan xidmətlərini
bizlərə çatdırır. Xan Şuşinski
ömrünün son gününə qədər
səhnədə səsi bir gəncin nəfəsidək
duyuldu və surəti göründü. Xan sənətimizin
əvəzolunmaz və təkrarsız simalarından biridir.
Taleyin hökmü ilə musiqi beşiyi tək
qəbul olunmuş Şuşada göz açan Xan
Şuşinski bu mühitin istisində sənət
dünyasında yaşayıb-yaratdı. Özü də
sənəti sevə-sevə. Böyük
sənəkarların beşiyində boy atan balaca oğlan tez
bir zamanda çalın-çarpaz, enişli-yoxuşlu
yolları keçdi və adı sənətin
fövqündə hallandı.
Sənət korifeyi adlandırdığımız
Xan Şuşinski əsl adı İsfəndiyar olsa da, tez bir
zamanda, bu isim dəyişildi. İsfəndiyar Aslan oğlu Cavanşirov
kimi deyil, Xan Şuşinski kimi tanındı. Bu ad ona 12-13 yaşlarında
məclislərin birində verilib. Qeyd edim ki,
böyük sənətkar Şuşanın
bünövrəsini qoyan Cavanşir sülaləsindən olan
Aslan bəyin ailəsində dünyaya göz açıb.
Ancaq Sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra Ballıca kəndində,
Şuşada mülkü və dörd kəndi olan Aslan
bəyin bütün var-dövləti müsadirə edilir. Bu
hadisədən sonra Aslan bəy Bərdəyə
köçür. İsfəndiyarın sənətə
gəlişində Segah İslamın xüsusi rolu olub.
Belə ki, Segah İslam məclislərin birində səsini
bəyəndiyi İsfəndiyarı özünə şagird
götürüb. "Xan" ləqəbinin
tarixçəsi isə belə olub. Segah İslam
tələbəsi İsfəndiyarla birgə Ağdamın
Novruzlu kəndində bir məclisdə idi. Məclis
arəstə olmamış, ev sahibi İslam Abdullayevin arzusu
ilə qrammofonu qurur. Təbrizli Əbülhəsən
xanın ifasında "Kürd Şahnazı"nı
dinləyirlər. Hamının heyranlıqla diqqət
kəsildiyi bu ifadan sonra Segah İslam heç kimin gözləmədiyi
halda üzünü tutur İsfəndiyara: "Bəlkə
sən də bizim üçün "Kürd
Şahnazı" oxuyasan?" İsfəndiyar 12-13
yaşından başlayaraq, saatlarla Cabbar
Qaryağdıoğlunun, Seyid Şuşinskinin,
Əbülhəsən xanın vallarını oxudub,
onların ifasının ən incə nüanslarını
belə olduğu kimi təqlid etməyə
çalışsa da, birdən-birə, özü
də Əbülhəsən xanın ifasından sonra
oxumağa tərəddüd edir. Ancaq buna baxmayaraq, İslam
Abdullayevin sözünü yerə salmır. Məclis əhli
ikinci dəfə "Kürd Şahnazı"
dinləməli olur. "Kürd Şahnazı"nı zilə
çəkən İsfəndiyar elə oxuyur ki, məclis
əhli yerbəyerdən Əbülhəsən xanın
adının birinci hissəsini ixtisara salıb, "əsl xan
elə bu imiş ki!", - deyir. Vəcdə gələn
İslam Abdullayevsə, ustad xeyir-duasını verir: "Bu
gündən sənin adın oldu Xan Şuşinski". Xan
Şuşinski çox məsuliyyətli insan olub.
Püxtələşmiş, tanınmış böyük
sənətkar olanda belə, dəfələrlə oxuduğu
musiqi nömrəsini ifa edəndə, daxili həyəcan
keçirdiyi hiss olunub. Xan səsini qoruyan idi. O,
müəyyən təamlardan, nemətlərdən
həmişə özünü təcrid edib. Bunun
səbəbini soruşanda isə, söyləyib ki, İlahi
əmanətinə naxələf çıxa bilmərəm.
Xan Şuşinski gənclikdə ona verilən Xan
adının məsuliyyətini ömrünün sonuna
qədər daşıyıb. O, Azərbaycan musiqisinin
həqiqi Xanı olub...
Xan
Şuşinski sonralar, 1944-cü ildə
Əbülhəsən xanla da görüşüb. Bir qrup
incəsənət xadimi ilə birgə Təbrizdə qastrol
səfərində olarkən, Əbülhəsən İqbal
Soltan Xanla yaxından maraqlanır. Deyilənə görə,
o, "Qrand otel"də Xanın şərəfinə
qonaqlıq da verib.
Cabbar
Qaryağdıoğlunun: - "Səsin sənə qulaq
asmadı, - oxuma, zökəm oldun, - oxuma, yorğun oldun, -
oxuma. Bakının dəli havasından özünü qoru.
Küləkli havada bayıra çıxma, istidən
tərləsən belə, soyuq su içmə", -
sözlərini ömrü boyu unutmayan Xanın səsi
həmişə yerində olub. Yaşının ən
ahıl çağlarında belə, o, səs
imkanlarını qoruya bilib.
Xan Şuşinski yalnız görkəmli
xanəndə kimi tanınsa da, onun bir sıra
bəstələri də olub. Çox zaman xalq
mahnıları kimi təqdim olunan "Qəmərim", "Şuşanın
dağları", "Ay gözəl", "Məndən
gen gəzmə", "Al yanağında",
"Dağlarda çiçək", "Gözəl
yarım", "Ölürəm, a Ceyran bala"
mahnılarını Xan Şuşinski bəstələyib.
"Şuşanın
dağları" mahnısının sözləri də
Xana məxsusdur. Bu mahnının sözlərinə
görə, hətta vaxtilə onu çək-çevirə
də salıblar - "Şuşanın dağlarının
başı niyə dumandır? Bununla nə demək
istəyirsən?". Xan Şuşinski da bu sualın
cavabında bildirir ki, Şuşa dağlarının
başı həmişə dumanlı olur. Yenə əl
çəkmirlər. Nəhayət, Xan məcbur olub, bir
müddət bu mahnının sözlərini
dəyişərək, "Şuşanın dağları
deyil dumanlı" kimi oxuyur.
"Mirzə
Hüseyn segahı" Qarabağın məşhur
xanəndəsi Mirzə Hüseynin adı ilə bağlı
olsa da, ondan söz düşəndə, Xanın da adı
xatırlanır. Adətən də, onu "Mirzə
Hüseyn segahı"nın ikinci müəllifi
adlandırırlar. Çünki 120-130 il sürən uzun
fasilədən sonra bu muğama Xan yenidən "Manəndi
müxalif" şöbəsini əlavə edib. Simfonik
orkestrin müşayiətilə ilk dəfə simfonik
muğamlarda solo hissəni Xan oxuyub. Musiqi tariximizdə ilk duet
də böyük sənətkarın adı ilə
bağlıdır. Azərbaycan musiqi tarixində ilk duet
Şövkət xanım Ələkbərova ilə Xan
Şuşinskinin ifasında səslənib. Xan Şuşinski
Üzeyir Hacıbəyovdan başqa heç bir bəstəkarın
yaradıcılığına müraciət etməyib. Deyilənə görə, Üzeyir Hacıbəyov
Xan Şuşinskinin ifasında mahnılarını
dinləməkdən xüsusi zövq alırmış.
Xüsusən də, "Qaragöz" mahnısını.
Yeri gəlmişkən, onu da deyək ki, 1926-cı ildə
bəstələnən bu mahnının ilk
ifaçısı da elə Xan Şuşalı olub.
Sənətkarın
sağlığında, elə indinin özündə də
Xan Şuşinskinin Opera teatrının səhnəsində
görünməməsinə təəccüblə
yanaşırlar. Dövrünün ən böyük
sənətkarı olan Xan Şuşinskinin operaya dəvət
edilməməsinin səbəbləri həmişə
qaranlıq qalıb. Bu sualın ən müxtəsər
cavabına Xanın xatirələrini
vərəqləyəndə rast gəlinir. O, yazır ki,
Üzeyir bəy ayrı bir adam idi. Belə insan beş yüz
ildə bir dünyaya gəlir. Onunla heç bir kəsi
tərəziyə qoymaq olmaz. Mənim xətrimi çox
istəyirdi. Yaman muğampərəst idi. "Şur"u
çox sevirdi. Özü də həmişə deyərdi
ki, heç kəs "Qarabağ şikəstəsi"ni
və "Simayi şəms"i Xan kimi oxuya bilməz.
Çox çalışdı məni operaya aparsın,
özüm getmədim. Dedim ki, ay bəy, mən
üzümə ənnik-kirşan yaxıb, səhnəyə
çıxa bilmərəm. Bir də, səhnədə
xalqın qızına-gəlininə eşqnamə
oxuyacam?"
Xan Şuşinski "Qarabağ
şikəstəsi"ni oxumağı çox
sevərmiş. Şikəstə ondan əvvəl məclisdə
3-4 xanəndənin ifasında səslənsəydi də, Xan
bütün çıxışlarında həmişə
birinci "Qarabağ şikəstəsi"ni oxuyarmış.
Bu, çox təbii qarşılanardı. Bu barədə
Seyid Şuşinski maraqlı bir xatirə
qələmə alıb. Məlum olur ki, Seyid Şuşinski
və Cabbar Qaryağdıoğlu neçə illərmiş
ki, Qarabağa getmirmişlər. Bir gün Cabbar
Qaryağdıoğlu Seyid Şuşinskiyə deyir ki, Xanı
neçə vaxtdır görmürəm. Xana xəbər
göndər gəlsin bizə. O da Xana zəng edib, Cabbar
əminin sifarişini ona çatdırır. Cabbar
Qaryağdıoğlugilə gələn Xan Şuşinski
ustadların göstərişilə "Mirzə Hüseyn
segahı" ilə "Qarabağ şikəstəsi"ni
oxuyur. Onun ifasından sonra Cabbar deyir ki, "Seyidlə
üç-dörd il idi Qarabağa getmirdik. Dedik sənin
səsinlə Qarabağın axar-baxarlı
dağlarını, Turş suyunu, İsa bulağını,
Cıdır düzünü, Topxana meşəsini gedib
gəzib gələk. Çox sağ ol. Gəzdik
gəldik". Xanın səsi Qarabağın ab-havası idi.
Xan geniş
səs diapazonuna sahib olmaqla yanaşı, Azərbaycan
mədəniyyətini bütün dünyaya tanıtması
ilə də xalq arasında böyük
müvəffəqiyyət qazanmağa nail olub. Azərbaycan
milli musiqisinin təbliği yolunda böyük
nailiyyətlərə imza atıb. O, mürəkkəb
muğamların mahir bilicisi olub. Səsini istədiyi kimi
dəyişməkdə, zəngulə vurmaqda bir çox
tanınmış xanəndələrin diqqət
mərkəzində durub. Xan Şuşinskinin ifa etdiyi
muğamlarda heç vaxt eynilik hiss edilməyib. Daim
muğamların ruhuna uyğun qəzəllər seçib.
Xan
təvazökar, sadə sənətkar olub. Sirlərini
dostları, həmyaşıdları ilə
bölüşüb. Yoldaşlıqda, dostluqda sadiq olan Xan
Şuşinski ailədə də qayğıkeş, mehriban
idi. Hündürboylu, şux qamətli, buxara papaqlı əsl
Azərbaycan kişisi obrazı var idi onda.
Xan
Şuşinski bütün növ muğamların mahir
ifaçısı idi. O, ritmik muğamları qeyri-adi bir
ustalıqla oxuyurdu, dinləyicidə böyük ruh
yüksəkliyi oyadırdı.
Azərbaycan
musiqi tarixinin əvəzolunmaz korifeyi Xan Şuşinski
səsinin yadigarı kimi cəmisi 240 dəqiqəlik lent
yazısı qalıb.
Xan Şuşinski yaradıcılığına xas
olan cəhət ondakı təkrarolunmaz ifa üslubu idi.
Əksər müasirlərindən fərqləndirən
xüsusiyyəti onun güclü və nadir təsadüf olunan
tembrli səsə malik olması və vokal texnikasına
ustalıqla yiyəylənməsi idi. Xanın
repertuarında "Mahur-hindi", "Bayatı-Qacar",
"Qatar" muğamları ilə yanaşı, ritmik
"Arazbarı", "Heyratı" muğamları, xalq
mahnı və təsnifləri geniş yer tutmuşdur. Xan
onları xüsusi zövqlə ifa edir, hər ifasında da
onları yeni-yeni xallarla zənginləşdirir və
inkişaf etdirirdi.
Zaqafqaziya xalqlarının 1934-cü ildə Tiflis
şəhərində keçirilən ilk
müsabiqəsində Xan Şuşinski birinci
dərəcəli mükafata layiq görülmüşdü.
Hələ o zamana qədər məşhur xanəndə kimi
ad çıxarmış Xanın şöhrəti artıq
Azərbaycanın sərhədlərini aşıb daha
uzaqlara yayılmışdı.
Xan
Şuşinski, nəinki muğamın bilicisi idi, eyni zamanda,
çox sayda xalq mahnısını yaddaşında qoruyub
yaşadırdı. Həqiqi yaradıcılıq qabiliyyətinə
sahib insan kimi, o, xalq musiqisi xəzinəsini öz
mahnıları ilə də zənginləşdirmişdir.
Xan Şuşinski ömrünün 50 ildən çoxunu
muğamın yaradıcı şəkildə
inkişafına həsr etmişdir. O, milyonların sevimlisi
kimi tanınırdı, ona şeirlər həsr edir, onu sevir,
onun ifalarını heyranlıqla qarşılayırdılar.
Xan
Şuşinski çox sayda istedadlı xanəndə
yetişdirmiş və milli musiqi sənətinin
inkişafına böyük təsir göstərmişdi.
Muğam sənətinə müasir
dövrümüzdə olan münasibətin nəticəsidir
ki, Heydər Əliyev Fondu tərəfindən muğam albomu
buraxılmış və sənət korifeyləri
sırasında Xan Şuşinskinin də səsi
yazılmış lentlər yüksək, nəfis bir
şəkildə bu topluya daxil edilmişdir. İndi
demək olar ki, dünyanın hər bir ölkəsində
Xan Şuşinski ifası dinlənilir, Azərbaycan
muğamları fərqli bir şəkildə təqdim
olunur.
Zümrüd
Səs.- 2010.- 20 avqust.- S. 12.