Azadlıq əbədi bir sevgidir

1990-cu il 20 yanvar gecəsi rus qoşunları insanlıqdankənar üsullara əl atdılar. Etiraz səsini ucaldan silahsız dinc insanları tankların altına atdılar. Qoca, cavan, hətta uşaqlar gülləbaran edildi. Faktlar əsasında məlum oldu ki, Bakıya göndərilən alay əsgərlərinin əksəriyyəti ermənilərdən ibarət xüsusi təyinatlılardı. Ona görə də, vəhşiliyin həddi-hüdudu olmayıb. Bir gecə də şəhid olmuş 130 azərbaycanlı Şəhidlər Xiyabanında dəfn olundu.

Onlarla insan yaralanıb əlil oldu. Yüzlərlə insan itkin düşdü. Şahidlərin dediyinə görə, həmin gecə izi itirmək üçün çoxlu sayda meyitləri gəmilərə dodurub Xəzər dənizinə tökdülər. Səhər tezdən Bakının küçələrinə çıxanlar dəhşətə gəlirdi. Küçələr, səkilər, divarlar, bütövükdə, hər tərəf qana boyanmışdı. İçərisində insanlar olan maşınların üstündən tank keçmişdi. Xəstəxanalar, meyit və yaralılarla dolmuşdur. Hüzn və kədər içərisində olan camaat öz əzizlərini axtarırdılar. 20 Yanvar faciəsi xalqımızın yaddaşında qara hərflərlə yazılmış bir tarixdir. O tarixi biz nəsildən-nəsilə ötürməliyik, zaman-zaman faciənin vurduğu yaranın, günahsız qurbanların ruhunu yaşatmaq hər bir azərbaycanlının borcudur. Xalqımız hər il 20 Yanvar şəhidlərinin əziz xatirəsini ehtiramla yad edir. Əliyalın silahsız dinc əhaliyə divan tutan uşağa, qocaya, gəncə atəş açan amansız ordunun yetim qoyduğu uşaqlar hələ neçə il keçsə, belə yenə o faciənin qan yaddaşında saxlayacaq və səbəbkarlara nifrət bəsləyəcəklər. Ermənilər terror aktı törədərək, Bakıda “20 Yanvar” metrostansiyasında iki dəfə partlayış etdilər. Ermənilər getdikcə azğınlaşırdı. Rusiyanın Xankəndində olan 366-cı alayının köməyi ilə Dağlıq Qarabağ ərazisində yaşayan bütün azərbaycanlılara hücum olunmağa başladı. Özü də bu hücum dünyanın gözü qarşısında açıq sürətdə edilirdi. 1988-1993-cü illər arasında Ermənistan ərazisində yaşayan 250 min azərbaycanlı öz ata-baba yurdundan qovuldu. Ermənilər öz havadarlarına arxayın olub, azərbaycanlıları kütləvi surətdə əsrlər boyu yaşadığı doğma yurd-yuvalarından təhdid və silah gücünə qovdular. Əminik ki, düşmən gec-tez öz cəzasına çatacaq. Çünki nahaq qan heç vaxt yerdə qalmır.

Almara Hümbətova

Səs.- 2011.- 20 yanvar.- S. 14.