"Erməni soyqırımı" və müasir "demokratik", "insan hüquqlarının müdafiəçisi" olan Qərbin ikili standartları.

Erməni millətçiləri və onların daşnak rəhbərləri o vaxtdan bu günə qədər bar-bar bağıraraq hadisələri saxtalaşdırır və 1915-ci il aprelin 24-ünü "erməni soyqırımı" kimi qələmə verməyə çalışırlar. Z.Əliyev yazır: "Təəssüf ki, tarixdən bixəbər olanlar, o zamankı tarixi şəraiti bilməyənlər və ya o zamankı hadisələrin obyektiv təhlilini bacarmayanlar bu yalançı təbliğata inanırlar. Faktlar isə göstərir ki, ermənilər türklərə qarşı genosid və soyqırımı siyasəti aparmışlar. Çünki türklərin itkisi qat-qat çox olmuşdur. Bunu ermənilər də çox yaxşı bilirlər. Onda sual yaranır: bəs nəyə görə ermənilər böhtandan əl çəkmir və "erməni genosid"ini türklərin boynuna zorla qoymağa çalışırlar? Bunun cavabı ABŞ-dakı erməni liderlərindən biri Olss Vartanyanın fikirlərindən aydın görünür: "Genosid layihəsi qəbul edilsəydi, bunu əldə rəhbər tutub, Türkiyədən əvvəlcə təzminat, sonra da Qara dəniz sahillərinə sərhəd olan Şərqi Anadoluda bir erməni dövlətinin qurulması üçün torpaq tələb edərdik". Deməli, daşnaklar "böyük Ermənistan" ideyasından hələ də əl çəkməmişlər və avantürist məqsədlərini həyata keçirmək üçün böhtançı və uydurma "erməni genosidi"ni əldə bayraq etmişlər.

Ermənilər tarix boyu müxtəlif yalanlar uyduraraq ayrı-ayrı adamları, dövlət və hökumət rəhbərlərini inandırmağa çalışmış, qondarma "erməni soyqırımı"nı qəbul etdirməyə ciddi-cəhdlər etmiş, bəzən də istədiklərinə nail ola bilmişlər. Ancaq erməni yalanları ayaq tutsa da yeriməmiş, sonralar ifşa olunmuşlar.

"Erməni soyqırmı" iddiaları 1950-ci illərdən - yəni "soyqırımı" ifadəsi rəsmən beynəlxalq hüquqi status alandan cəmi iki il sonra gündəmə gəlib. Kilsənin irəli sürdüyü iddialar Amerika və Avropada erməni lobbisinin dəstəyilə böyük bir kampaniyaya çevrilib.

Ermənilər ilk "soyqırımı" qərarının qəbuluna Uruqvayda nail olublar. 1965-ci il aprelin 20-də Uruqvay parlamenti 24 apreli "Erməni soyqırımını anma günü" kimi tanıyıb (Uruqvay parlamenti 2004 və 2005-ci illərdə daha iki bəyanatla qərarını yeniləyib).

Bundan 17 il sonra - 1982-ci il aprelin 29-da Kiprin yunan icması analoji qərar qəbul edib. "Erməni soyqırımı"nı tanınmış bütün ölkələrin sıralaması isə belədir:

Uruqvay - 20 aprel 1965, 2004, 2005

Cənubi Kipr - 1982

Argentina - 1993, 2003, 2004, 2005, 200, 2007

Rusiya - 1995, 22 aprel 2005

Yunanıstan - 25 aprel 1996

Kanada - 1996, 2000 və ən son olaraq 21 aprel 2004

Livan - 1997, 11 may 2000

Belçika - 26 mart 1998

Vatikan -2000

İtaliya - 17 noyabr 2000

Fransa - 18 yanvar 2001

İsveçrə - 16 dekabr 2003

Slovakiya - 30 noyabr 2004

Hollandiya - 21 dekabr 2004

Polşa - 19 aprel 2004

Almaniya - 16 iyun 2005

Venesuela - 14 iyul 2005

Litva - 15 dekabr 2005

Çili - 2007

Beləliklə, 1950-ci illərdən kampaniya başladan, 1965- ci ildə ilk rəsmi qərarın qəbuluna nail olan ermənilər 45 il ərzində əsilsiz iddialarını 19 ölkədə qərar və ya bəyanat şəklində qəbul etdiriblər. Daha 2 dövlətin (İsveç və ABŞ-ın) Xarici Əlaqələr Komitəsi müvafiq qətnamə layihəsini təsdiqləyib.

Müəllif göstərir ki, "Erməni soyqırımı" iddialarının yayıldığı areal da maraqlıdı - Avropa və Amerika. Avropada qərar qəbul edən ölkələrin çoxu Türkiyənin qapısını döydüyü Avropa İttifaqının üzvüdür. Amerikada isə "soyqırımı"nı tanıyan yalnız Kanada və üç Latın Amerikası ölkəsi deyil. Türkiyənin "strateji müttəfiqi" ABŞ-da "soyqırımı"nı tanıyan ştatların sayı 30-a çatıb. ABŞ Konqresinin gündəliyində "soyqırımı"yla bağlı iki layihə durur. ABŞ prezidentləri isə hər il aprelin 24-də "soyqırımı" sözünün yarım addımlığından keçirlər. Ermənilərin tarixi yalanlarının ən çox yayıldığı ölkə Fransadır. Fransanın bir qrup nüfuzlu tarixçi alimləri "erməni soyqırımı"nı ifşa edən sensasiyalı bəyanatla çıxış etmişlər. 2005-ci ildə Fransanın tanınmış 19 tarixçi alimi aldadıcı qanunlara etiraz edir" başlığı ilə çıxış etmişlər. Həmin müraciətlərində tarixçi alimlər bildirmişlər ki, müxtəlif illərdə ölkə parlamentində qəbul olunmuş və tarixi gerçəklikləri deyil, siyasi mənafeləri əks etdirən bir sıra qanunlar aldadıcı xarakter daşıyır və ləğv edilməlidir. Tarixçi alimlər bildirmişlər ki, ölkə parlamenti həmin qanunları qəbul edərkən tarixçi alimlərin fikirlərini öyrənməyiblər. Ona görə də onu pisləyiblər. Müraciətdə vurğulanır ki, Fransa hökuməti və parlamenti tarixlə bağlı hər hansı qanun qəbul olunarkən mütləq tarixçi alimlərin fikirlərini diqqətlə öyrənməli və onların mövqeyini nəzərə almalıdır.

Z.Əliyev yazır: "Ümumiyyətlə, ermənilərin və erməni lobbisinin hədəfi "4 T" adlanan tələblərinin yerinə yetirilməsidir:

"Soyqırımı"nın dünyada tanınması;

Türkiyənin "soyqırımı"nı tanıması;

Türkiyənin "soyqırımı"na uğramış adamların varislərinə təzminat ödəmələri;

Türkiyənin Şərqində ermənilərə torpaq verilməsi;

Birinci hədəfə, faktiki olaraq, yaxınlaşıblar. Artıq demək olar ki, bütün Qərb mətbuatı və ictimaiyyəti "soyqırımı" iddialarını qəbul edir. Qalır məsələnin hüquqi və siyasi tərəfi. Bunun üçün ABŞ Konqresinin qərarı həlledici əhəmiyyət daşıyır. Bu qətnamə başqa ölkələrin qərarlarına bənzəməyəcək. Həmin layihə keçsə, İngiltərə başda olmaqla Türkiyənin digər müttəfiqləri, beynəlxalq qurumlar da hərəkətə keçəcək, üstəlik, erməni lobbisinin Türkiyədən təzminat tələbləri ciddi bir əsasla gündəmə gələcək. Ermənilər bu qərarı qəbul etdirməyə çox yaxındırlar.

Ermənilər, sadəcə, tanınmayla kifayətlənməyiblər, adıçəkilən ölkələrin əksəriyyətində "soyqırımı" abidələrinin qoyulmasına nail olublar, bədnam iddialarını təbliğ edən 45000 sayt yaradıblar, fılmlər çəkdiriblər, bəzi ölkələrdə (Almaniyada) mövzunu dərsliklərə salıblar, kitablar yazdırıblar və indi də demokratik Avropa dövlətlərində "soyqırımı yoxdur" deyənin cəzalandırılmasını qanuniləşdirirlər.

Bu yaxınlarda isə katolik dünyasının yeni seçilən papası Xorxe Mario Berqolio (I Françesko) illər əvvəl qondarma "erməni soyqırımı"na dəstək verib. Məlumata görə, Berqolio Buenos-Ayres kardinalı olduğu 2006-cı ildə bu şəhərdə keçirilən 24 aprel qondarma "erməni soyqırımı" ilə bağlı tədbirdə aparıcılıq edib. Tədbirdə Türkiyəyə müraciət edən Xorxe Mario Berqolio bu ölkəni qeyd-şərtşiz qondarma "erməni soyqırımı"nı qəbul etməyə çağırmışdı.

Z.Əliyev qeyd edir ki, ingilis yazıçısı və publisisti S.F.Dikson-Conson tərəfindən 1916-cı ildə yazılmış "Ermənilər" kitabında "erməni genosidi" barədə ermənilərin özlərinin uydurduqları əfsanələr puça çıxarılır.

O, qeyd edir ki, "Qərb aləmində erməni məsələsini şişirtməyin başqa bir üzü vardır - o da hakimiyyət üçün yeni bir fürsətdir".

O, əlavə edir ki, ermənilərə üz vermiş ağır çətinliklərin, faciələrə gətirib çıxara biləcəyinin günahı, onları anlamadıqları işə təhrik edənlərin üzərinə düşür."

Buna baxmayaraq, ermənilərin uydurma soyqrımı iddialarını rədd edən faktlar da çoxluq təşkil edir. 2001-ci il martın 13-də İsveçrə parlamenti yunan əsilli deputat Cozef Ziyadisin Türkiyədə ermənilərin "soyqırımı"na məruz qalmaları haqqında ölkə parlamentinə təklif etdiyi qanun layihəsini rədd etdi. İsveçrə xarici işlər naziri C.Deiss ermənilərin saxtakarlığına işarə edərək demişdir: "...87 il əvvəl olduğu iddia edilən və əsli bilinməyən hadisəyə görə Türkiyə ilə əlaqələrimizi poza bilmərik".

İrland mənşəli ABŞ tarixçisi Semyuel Vimsin "Ermənistan: böyük yalan. Xristian-terrorçu dövlətinin tapmacası" kitabı artıq dünyada əks-səda yaradıb. Kitabda erməni xalqının terrorçu millət, Ermənistanın isə ən böyük miqdarda maddi yardımı idxal, terrorçunu isə ixrac edən ölkə olduğu sübut olunur.

Kitabda qeyd olunur ki, "müasir erməni terrorizmi iki əsas səbəbə görə inkişaf edir: birincisi, 1890-cı ildən etibarən erməni kilsəsi terrorizmə yardım edir. İkinci səbəbi isə bu ölkədə mövcud olan siyasi quruluşa bağlıdır".

İnanırıq ki, dünya tarixi həqiqətləri biləcək, erməni millətçilərinin və erməni işbazlarının uydurduqları yalançı "soyqırımı"nın mahiyyətini anlayacaq və bu avantürist uydurmanı birdəfəlik dəf edəcək, tarixi ədalət arxiv sənədlərinin dili ilə zəfər çalacaq. O zaman zəka və müdriklik, tarixi ədalət qalib gələcək.

ABŞ alimləri Jastin Makkarti və Karolin Makkarti tarixi faktlara əsaslanaraq, belə bir obyektiv nəticəyə gəlmişlər ki, erməni soyqırımı uydurma və böhtandır. Adları çəkilən müəlliflər "Turki i armyane" adlı tədqiqat əsərində sübut edirlər ki, Şərqi Anadoluda soyqırımı olmamışdır. Erməni daşnak-quldur dəstələri Türkiyədə, İranda, Azərbaycanda, Qafqazda türk və azərbaycanlıları vəhşicəsinə qırır və məhv edirdilər. Tarixi faktlardan məlumdur ki, daşnak generalı tayqulaq Andranik Zəngibasar, Qəmərli, Vedibasar, Şərur, Naxçıvan ərazisində, quldur general Dro Dərələyəz mahalında, qaniçən general Silikov Göyçə mahalında, general Njde Zəngəzur mahalında olmazın vəhşiliklər törətmişlər. Jastin Makkarti "Genosid olmuşdurmu?" əsərində göstərir ki, XX əsrin yalnız birinci rübündə ermənilərin törətdikləri qırğınlarda 2 milyona yaxın türk öldürülmüş və yaralanmışdır.

Ermənilərin soyqırımı iddialarına əsasən, guya 1915-ci ildə Osmanlı dövlətinin köçürmə siyasəti nəticəsində 1,5 milyon (əvvəllər 300 min, sonra isə 600 min deyirdilər) erməni ölmüşdür. Bu yalançı iddianı əsaslandırmaq üçün ermənilər müxtəlif xarakterli "sənədlər" hazırlamış, faktları saxtalaşdırmış və məqsədyönlü mülahizələr uydurmuşlar. Avropa, Amerika, Türkiyə və dünyanın bir çox alimləri həmin faktların yalan və uydurma olduğunu elmi dəlillərlə sübut etmişlər. Ancaq əlimizdə daha təzə bir fakt vardır. Belə ki, 2004-cü ilin may ayında görkəmli türk alimləri tərəfindən hazırlanmış fundamental bir kitab işıq üzü gördü. Kitabın adı belədir: "Ermənilər: sürgün və köç" Amerikanın, Fransanın, İngiltərənin, Almaniyanın və digər ölkələrin arxivlərində uzun müddət axtarışlar və tədqiqat işləri aparan alimlər erməni soyqırımına aid heç bir materiala rast gəlməmişlər. Kitabda yer verilən sənədlər içərisində ingilis arxivlərindən əldə edilmiş qeydlər ermənilərin soyqırımı iddialarının əsassız, yalan və böhtan olduğunu isbat etməkdə çox dəyərlidir. Belə ki, ermənilərin soyqırımı iddialarını ifşa edən yeni faktlar ortaya çıxır. Birinci Dünya müharibəsindən sonra ingilislər 1917-1919-cu illər arasında ermənilərin siyahıya alınmasını aparmışlar. Bu siyahıya alınmada indiyə qədər kimsənin bilmədiyi nəticələr ortaya çıxmışdır. Siyahıya alınma nəticəsində məlum olmuşdur ki, 1919-cu ildə Osmanlı torpaqlarında yaşayan ermənilərin sayı 1 milyon 602 min nəfərdir. Buradan belə bir nəticə çıxır ki, "soyqırımı olan yerdə əhalinin sayı 102 min artmışdır! Bu, necə ola bilər? Deməli, ingilis arxivlərindən əldə edilən sənədlər və rəqəmlər erməni "soyqırımı"nı qəti şəkildə rədd edir".

Adıçəkilən kitabda 1914-cü ildə Osmanlı dövlətində erməni əhalisinin sayına aid rəqəmlər də verilmişdir. Göstərilir ki, müharibə dövründə aclıq və xəstəlikdən ölənlər də olmuşdur ki, ölənlərin içərisində, ermənilər, türklər, kürdlər və başqa xalqların nümayəndələri də var. Arxiv sənədlərinə görə, 1915-1918-ci illərdə Osmanlı ordusunda 3 milyon adamın xəstələndiyi, 711 min nəfərin isə yaralandığı müəyyən edilmişdir.

Çox maraqlı faktlardan biri də odur ki, xarici ölkələrin arxivlərində ciddi mühafizə edilən materiallarından aydın olur ki, Türkiyə hökumətinin sürgün qərarı cəmi 500 min ermənini əhatə etmişdi (Halbuki ermənilər dünyaya car çəkib bağırırlar ki, sürgünə məruz qalan ermənilər 1,5 milyondur). Deməli, xarici ölkə arxivlərinin sənədləri də ermənilərin uydurmalarını rədd edir. Beləliklə, arxiv sənədləri, tarixi faktlar və tarixi həqiqətlər belədir ki, ermənilər özləri özlərinə quyu qazmış, yaşadıqları yerin və torpağın, yedikləri çörəyin, içdikləri suyun və udduqları havanın qədir-qiymətini bilməmiş, ermənilərə hərtərəfli kömək edən və onları türk torpaqlarında yerləşdirən adamların zəhmətini bilərəkdən yerə vurmuşdular. Nəticədə, "özgəyə quyu qazan özü düşər" zərb-məsələsinə və atalar sözünə uyğun olaraq, Allahın qəzəbinə düçar olmuşlar.

Tarixçi alimlərin tədqiqatlarında göstərilir ki, 1914-1915-ci illərdə ermənilər müxtəlif hərbi birləşmələr və quldur dəstələri yaradaraq Türkiyənin Zeytun, Maraş, Qeysəriyyə, Diyarbəkir, Ərzincan, Bitlis, Van, İskəndərun, Muş, Trabzon, Ankara, İstanbul və b. şəhərlərində, habelə, bütün Şərqi Anadoluda on minlərlə türk vətəndaşını öldürmüş, vəhşiliklər törətmiş, şəhər və kəndləri yandırmış, qiyamlar qaldıraraq türk xalqı və Osmanlı dövləti üçün real təhlükə yaratmış, beləliklə, Türkiyə dövlətinin torpaqlarında yeni bir erməni dövləti yaratmaq xülyası ilə soyqırımları törətmişlər.

Vahid Ömərov.

Səs.- 2016.- 28 oktyabr.- S.15