Qarabağın qurtuluşunda ən böyük amil – milli birlik və
vətənpərvərlik
Qarabağın azad olunmasını düz 30 il gözlədik. Əlbəttə
bu zaman, tarix etibarilə kiçik rəqəm deyil. Bəzən Azərbaycan cəmiyyətində
də Qarabağın
azad edilməsi prosesinin çox uzandığı barədə
narahatlıq, üzüntü
hiss olunurdu. Amma dövlət quruculuğunda
bilavasitə iştirak
edənlər, iqtisadi
inkişafımızın daha
da sürətlənməsini
təmin edənlər,
hərbi sahədə,
ordu quruculuğunda çalışan fədakar
insanlar fərqli düşünür, o günün
çox da uzaqda olmadığını
hər gün, hər saat qətiləşdirirdilər.
Azərbaycan AZADLIQ gününə
hazırlaşırdı, Qarabağın
azadlığına…
Hərbi texnikanı,
müasir silahları,
yerdə gəzən,
göydə uçan,
suda üzən müasir döyüş vasitələrini hər kəs ala bilər.
Həmin texnikanı idarə edən də tapılar. Amma düşməni öldürmək, işğal
etdiyi torpaqlardan birdəfəlik qovmaq, başını əzmək
üçün isə
bu texnikalar yetərli deyil. Ona hər kəsdə
olmayan, hər millətin, xalqın həsrətində olduğu
ruh, ürək və ikisinin cəmi olan vətənpərvərlik lazımdır.
44 günlük müharibədə Azərbaycana
qələbə gətirən
qəhrəmanların orta
yaşını hesablasaq
aşağı-yuxarı 30 yaş edər. Bu da 1991-ci ilə
düşür. Həmin
dövrdə nə vaş verirdi? Ölkədə xaos, hərc-mərclik, müharibə,
ermənilərin artan
işğalı cəmiyyətin
bütün təbəqəsindən
olan insanlarda ruh düşkünlüyü
yaratmışdı, sabaha
olan ümidlər puç olmuşdu. Qarabağda müharibə
getsə də Bakıda vəziyyət başqa cür idi. Əsas mövzu hakimiyyət, kürsü davası idi. Dövlət strukturlarında baş verən erroziya insanların əhvalına
da mənfi təsir etmişdi. Cəbhədən gələn
xəyanət xəbərləri
də döyüşə
atılmaq istəyən
vətənpərvər insanlarda
çaşqınlıq yaradırdı,
addımlarını yayılan
xəbərlərə uyğun
atmağı lazım
bilirdilər. Cəbhədə
döyüşən insanlara
köməyin, maddi-mənəvi
dəstəyin lazım
olduğu bir vaxtda belə bir mənzərənin yaranması, əlbəttə
çox təhlükəli
idi. Və nəhayət, ən çox qorxduğumuz başımıza gəldi.
Ölkədəki xaosdan,
anarxiyadan istifadə edən Ermənistan silahlı qüvvələri
Dağlıq Qarabağ
və ətrafındakı
7 rayonu işğal etdi.
Bəs döyüşkən,
tarixdə ad çıxarmış Azərbaycan
xalqına nə olmuşdu, niyə bir ovuc erməninin
əlində çarəsiz
qalmışdı? Bəlkə,
paraya çevriləcək
sərvəti yox idi, yaxud zavodu,
fabriki işləmirdi,
silahdan məharətlə
istifadə etməyi bacaran oğulları yox idi, ya
vətənpərvərlik çatışmırdı? Yox,
hər şey var idi. Yalnız
xaosu aradan qaldıran, ölkədə
nizam-intizam, qayda-qanun yaradan lideri meydanda deyildi. Yerində olmayan, idarəçilikdən bixəbər,
yalnız şəxsi
və qrup maraqlarını güdən
meydan dəllalları
ortada at oynadırdı. “Get” deyənləri də müxtəlif damğalar vurub siyasət səhnəsindən çıxarırdılar.
Sonda yenə xalq öz sözünü
dedi, Vətən sevgisi bütün qorxuları üstələdi.
Diqqətlər bir anlığa Azərbaycanın Naxçıvan
kimi kiçik və blokada şəraitində yaşayan
bir kəsiyinə dikildi. Orada dünyanın ən
böyük siyasətçisi,
xalqın ümid çırağı Heydər
Əliyev gecə-gündüz
çalışır, Naxçıvan
əhalisinin sağ qalması üçün
mücadilə aparırdı.
Üç tərəfdən
Ermənistanla əhatə
olunmuş Naxçıvanda
vəziyyət daha təhlükəli idi.
Düşmən bütün
sərhəd boyu hücumlar edir, kəndləri, qəsəbələri,
rayon mərkəzlərini
qrad yağışına
tutur, top atəşinə məruz
qoyurdu. Və belə bir zamanda
Heydər Əliyevə
müraciətlər axını
başladı. Xalq Dahi Liderin Bakıya
gəlməsini və
Azərbaycana rəhbərlik
etməsini tələb
edirdi. Bu istəyinə xalq və o vaxtkı hökumət Dağlıq
Qarabağı və ətraf 7 rayonu itirəndən sonra nail oldu. Ulu Öndərin
Bakıya ayaq basdığı gündən
hər şey müsbətə doğru
inkişaf etməyə
başladı. Öncə
insanlarda ruh yüksəkliyi, sabaha və özünə inam formalaşdırıldı,
Vətəni sevməyin
bütün problemlərin
açarı olduğu
xatırladıldı…
Keçən 30 ilin 10 ilində
Ümummilli Liderimiz Heydər Əliyev dövlət institutlarını
yenidən formalaşdırdı,
ordu quruculuğu, iqtisadi inkişaf prioritet olaraq diqqətdə saxlanıldı.
Dövlətin möhkəm
özüllər üzərində
bərqərar olması
üçün fenomenal
addımlar atıldı.
İri qitisadi layihələr Azərbaycanın iqtisadi inkişafının dönməz
xarakter almasında önəmli rol oynadı.
2003-cü ildən bəri Azərbaycan dövlətinin idarə sükanı arxasına keçən Prezident İlham Əliyev isə Heydər Əliyevin başa çatdıra bilmədiyi
işləri daha ustalıqla və daha kreativ həyata
keçirə bildi. Son 17 ildə Azərbaycanın iqtisadi sahədə əldə etdiyi kapitalı insan kapitalına çevirə bildi. Bütün sahələrdə
çalışa bilən
bacarıqlı mütəxəssis
ordusu yaradıldı,
hərbi mütəxəssislər,
vətənpərvər insanlar,
ölkəsini, dövlətini,
xalqını sevən
gənclər yetişdirildi.
…Və 17 il ərzində yetişən gənc nəsil Dağlıq Qarabağın azadlığa
qovuşması missiyasını
yerinə yetirdi.
2003-cü ildə 10 yaşı,
15 yaşı olanlar ötən 17 il ərzində məhz vətənpərvərlik ruhunda
tərbiyə aldı,
düşmənə nifrət
hissi ilə böyüdü. Bu da bizi Böyük Qələbəyə
apardı və Azərbaycan tarixi ədaləti bərpa etdi.
Bilməyənlər üçün xatırladaq
ki, vətənpərvərlik
mahiyyəti vətənə
məhəbbət və
öz şəxsi maraqlarını vətən
yolunda qurban verməyə əsaslanan emosional bağlılıqdır.
Bu bağlılıq həm də özünün mənsub
olduğun millətin etnik, mədəni, siyasi və tarixi xüsusiyyətlərinə
arxalanan milli hissiyyat və ya milli qürür
kimi də hallanır.
Bundan başqa
vətənpərvərlik anlayışı müxtəlif
mənalarda da işlənir. Vətənpərvərlik
həm də inqilabi ideologiya ilə əlaqələndirilib,
"millət" anlayışı
ilə eyniləşdirilib.
Sonralar isə vətənpərvərlik yeni
dövlətlərin, milli
və milli-azadlıq hərəkətlərinin yaranması
zamanı və müharibələr ərəfəsində
daha da aktuallaşıb.
Tarix boyu millətlərin formalaşmasında,
dövlət quruculuğunda
vətənpərvərlik mühüm rol oynayıb.
Ulu Öndər
Heydər Əliyev vətənpərvərliyin tərifini
özünəməxsus şəkildə
ifadə edib: “Vətənpərvərlik nədir?
Vətənpərvərlik böyük məfhumdur. Bu, sadəcə, orduda xidmət etmək deyil. Vətənə sadiq olmaq, Vətəni sevmək, torpağa bağlı olmaq - budur vətənpərvərlik!
Vətənpərvər gənclər yetişdirilməsi
təkcə təhsil
müəssisələrinin işi ilə bitmir. İlkin olaraq, ailədən başlayan bu tərbiyəvi iş təhsil müəssisələrində
davam etdirilir, bütün cəmiyyətin,
onun hər bir üzvünün əməlindəki müsbət nümunələrlə
yetkinləşir”.
Biz bunu
44 günlük Vətən
müharibəsində də
gördük. Bu müharibə
əsil vətənpərvərlik
meydanına çevrildi.
Ölkəmizin sosial-iqtisadi
cəhətdən davamlı
və dinamik inkişafı, regionda aparıcı dövlətə
çevrilməsi, dövlət
başçısı, Ali
Baş Komandan İlham Əliyevin, Birinci vitse-prezident Mehriban xanım Əliyevanın Vətənimizin
tərəqqisi, dövlətimizin
beynəlxalq aləmdə nüfuzunun durmadan yüksəldilməsi, 30 ilə
yaxın müddətdə
işğal altında
qalan doğma Qarabağın işğaldan
azad olunması istiqamətində möhtəşəm
fəaliyyətləri hər
bir vətəndaşımız,
yetişməkdə olan
hər bir gəncimiz üçün
böyük vətənpərvərlik nümunəsi,
vətənpərvərlik məktəbidir.
Bəli, Azərbaycanın
vətənpərvərlik ruhunda böyüyən oğul və qızları bu gün də Ermənistanla sərhəddə
qəhrəmancasına mübarizə
aparırlar. Ata-babalarımızdan
əmanət olaraq aldığımız, üzərində
xoşbəxt və firavan yaşadığımız,
yer üzünün cənnəti olan bu gözəl yurdumuzu göz bəbəkləri kimi qoruyurlar.
V.VƏLİYEV
Səs.-
2021.- 6 avqust.-s.10