Nişan üzüyü boğçada qaldı

Şəhidlər vurulan zaman ölmür, unudulan zaman ölür...

Heydər Əliyev

Ədalət deyənin əyilməz dizi,

Sizdəndir ellərin söhbəti, sözü.

Doğma Azərbaycan unutmaz sizi,

Siz torpaq uğrunda ölənlərsiniz !

Şəhidlər xiyabanında bir şəhid uyuyur. Bu qəhrəman Qərbi Azərbaycanın Hamamlı mahalının Spitak rayonunun Saral kəndində 1970-ci ildə doğulmuş Əsəd Cəlal oğlu Əhmədovdur. Şərəfli müəllim ailəsində uşaqlığı keçən, gələcəyə əhd-peyman bağlayan, lakin arzuları ürəyində qalan, mərmər daşlarda heykələ dönüb əbədiyyətə qovuşan Əsəd Əhmədov haqqında fikirlərimi hekayə halında cəmləşdirməyə çalışdım. Onun haqqında məlumatları tək bacısı olan məktəbimizin müəllimi Afidə Əhmədovadan aldım.

Əsəd dünyaya göz açanda tale onun ömür kitabına acı bir kədər yazıbmış. Bu qəhrəman oğul Daşdəmirlilər tayfasından olan Qaçaq Bəkirin nəslindəndir. Atalar gözəl deyib: “Ot kökü üstə bitər.” Belə ki, Bəkir Qurban oğlu çar Rusiyası dövründə qaçaqçılıq edib şöhrətlənmişdir. Həmin vaxt bir erməni ilə arasında münaqişə olur və zoğal çubuğu ilə onu məhv edir. Bəli, tarix təkrar olunur.Əsəd Əhmədov da ziyalı ailəsində boyümüş, kənddə ziyalılığı ilə nüfuz qazanmış atası Cəlal müəllimdən dərs almışdı. Ailənin beşinci övladı olan Əsəd orta məktəbdə oxuyarkən davranışı, bilgisi ilə hamıdan seçilərdi.1988-ci ildə Spitak rayonunda zəlzələ baş verir. Həmin vaxtı oradan köçürülən ailələrdən biri də Cəlal müəllimin ailəsi olur. Bakıya pənah gətirən Əsəd 5 nömrəli texniki-peşə məktəbində elektrik peşəsinə yiyələnir. 1989-cu ildə Sovet Ordusu sıralarında Almaniyada hərbi xidmət keçir. Xidmətdən sonra Milli Orduya üzv yazılır. 1992-ci ildə Xocalı faciəsindən sarsılan Əsəd cəbhəyə yola düşür. Həmin vaxtı Şuşanın Zarıslı, Tuşssu, Salatınkənd yaşayış məntəqələri uğrunda döyüşlərdə fəal iştirak edərək, 70-ə qədər erməni quldurunu məhv edir. Ölümdən qorxmayan Əsədin həyat yolu kimi döyüş yolu da qısa olur.Alın yazısı deyilən bir həqiqət var ki, orada eniş-yoxuşlar, zülmət, işıq, bəxtiyarlıq, göz yaşları var. Alnına nə yazılıbsa o da olmalıdır. Şəhidlik də alın yazısıdır.

Həyatda Günəş və ölümün üzünə dik baxmaq olmur. Yalnız qəhrəmanlar ölümün üzünə dik baxırlar. Belə bir deyim var: “Qalarsa göy bəyənsin, ölərsə yer bəyənsin.” Şəhidlərimizi isə hər ikisi bəyənir. Onlar əməlləri ilə tarix yazırlar.Vətənpərvərlik ailədən başlayır. Simuzər ananın, Cəlal müəllimin tərbiyəsi buna bariz nümunədir. Əsəd qəhrəmanlığı Böyük Vətən müharibəsi illərində qəhrəmancasına həlak olmuş Azərbaycan Sovet Ensiklopediyasında yer almış əmiləri Veysəl və Rəsul Əhmədovlardan öyrənmişdir.Cəlal müəllim ailədə 5 igid oğul, 1 qız övladı böyütmüşdü. Qardaşı Qarabağ qazisi kapitan İntiqam Əhmədov da bu il dünyasını dəyişmişdi. Bir ailəyə 2 zərbə vurulmuşdu.Əsədin vətənpərvərliyi haqqında sinif müəllimi Aslan müəllim və sinif rəhbəri Şahbəndiyar müəllim danışarkən Əsədin yenidən orduya getməsini rayonumuzdan 15 nəfərin, kəndimizdən isə 3 nəfərin qətlə yetirildiyini əsas gətirirdilər. Anası Simuzər ana bir dəfə onun əlinin yaralandığını görüb narahat olanda o deyir: “Qəm yemə, ana ! Əlimin yaralanması nə böyük şeydir?” Həmin vaxtı o bacısı Afidəni qızıl mağazasına apararaq bir nişan üzüyü və sırğa alır: “Bacı, saxla erməniləri qovan kimi bilirsən də...” Gedəndə o atası Cəlal müəllimə deyir ki: “Ölsəm, qəhrəman kimi öləcəyəm, girov düşməyi ağlına belə gətirmə.”

Sən demə insan öz qısa ömrü ilə bütöv bir insan ömrü yaşaya bilərmiş və ölümdən yüksəkdə dayanan bir zirvəyə qalxa bilərmiş. Bəli, Əsəd də şərəfli ölümü ilə əbədi ölümsüzlüyə qovuşdu. İyulun 31-i onun son döyüşü oldu. Qaraqaya və Kətik yaşayış məntəqələrinin azad edilməsində düşmən onu qana boyadı. O gəzib doymadığı Dəlidağı, Kərim bulağını, Pəmbək çayını, dostları və nişan göndərəcəyi el qızını gözləri önünə gətirdi. Qəlpələr dünən onun mükafat aldığı pulları qana boyamışdı. Bəlkə də o son dəfə anasını xatırladı:

Mənim üçün ağlama,

Ana şəhid olmuşam.

Ürəyimi dağlama,

Haqqa şahid olmuşam.

İsti yay günlərinin birində Əhmədovlar ailəsinin qapısı təlaşla döyüldü. Hərbi paltarlı şəxslər çətin də olsa ölüm xəbərini onlara deyə bildilər. Tez bir zamanda göy guruldadı, şimşək çaxdı, yağış yağdı, sanki bu ağır itkiyə görə təbiət də ağlayırdı. Bacısı Afidə qəşş edərək “Nişan üzüyü boğçada, arzun ürəyində qaldı, qardaş !” dedi. Əsəd! Vətən oğlu! Sən şəhidlik qismətinlə müqəddəsliyə qovuşdun. Anadan olduğun ayda da əbədiyyətə qovuşdun. Nişan üzüyün göz dağı oldu. Simuzər anaya, Afidə bacıya, Cəlal ataya. Adını gizli saxladığın bir gözəlin bəxt ulduzu beləcə söndü. Müəllimlər müəllimi olan Cəlal müəllim sənin yoxluğuna dözə bilmədi, aramızdan vaxtsız getdi. Simuzər ana isə hər qapı açılıb örtüləndə baxır, bir oğul yolu gözləyir: “Başını uca tut, ana, sənin oğlun vətən, torpaq uğrunda şəhid olub.”

Beləcə, bir ömür də soldu. İki gəncin taleyi yarımçıq qaldı. Əsəd yaşasaydı yəqin ki, Azərbaycana neçə-neçə vətənpərvər oğul, qız bəxş edəcəkdi. Vətən eşqi səni Cəlal müəllimdən, Simuzər anadan alıb el-obaya, Azərbaycana oğul elədi. Vətən oğlu isə heç zaman unudulmur.05 fevral 1993-cü il tarixində Azərbaycan Respublikasının Prezidenti sənə “Milli Qəhrəman” fəxri adı verdi. Simuzər anaya vətənpərvər oğul tərbiyə etdiyinə görə “Mehriban ana” medalı təqdim etdi. Şəhidlər xiyabanında məzarının qara lenti üzərində belə bir ürəkdağlayan sözlər yazılmışdı: “Ölümünə inanmıram, Əsəd ! Mən səni dəlicəsinə sevirdim, sevirəm, sevəcəyəm də. Sonu necə olacaq bilmirəm...”

Yəqin ki, bu sətirlər adını gizli saxladığın el qızının sənə son sözləri idi. Bəlkə də el qızı sənə bunları da çatdırmaq istəyirmiş:

Sən gedəndən hey basıram səbrimi,

Bölməkçün hesabımı-cəbrimi.

Qoy yanında qazım sonra qəbrimi,

Özüm gələcəyəm yanına bir gün...

Bakının Yasamal rayonunda bir küçə və 308 nömrəli məktəb Əsəd Əhmədovun adını daşıyır. Torpağı vətənləşdirən oğullar, adlarını da əbədiləşdirirlər.Kaş yaşayıb Ali Baş Komandan İlham Əliyevin uzaqgörən siyasəti ilə bu müharibədə necə qalib olduğumuzu görəydin. 44 günlük müharibədən zəfərlə çıxmağımız hamını sevindirdi. Bu sevinc payı Sizə də çatır, çünki qələbəni ilk dəfə Sizlər çalmısınız. Rahat yatın, elin qəhrəman oğulları, torpaqlarımız işğaldan azad olunub və sükan xalqın yeganə etibar etdiyi, məğrur sərkərdəmiz İlham Əliyevdədir.Ümid edirik ki, bundan sonra da müzəffər Ali Baş Komandanımızın rəhbərliyi altında qədim Azərbaycan torpaqları olan Zəngəzur, Göyçə, İrəvan mahalları da işğaldan azad olunacaqdır.

Nazilə Rəsul qızı Əliyeva,

Nərimanov rayonu, 177 nömrəli tam orta məktəbin dil ədəbiyyat müəllimi, metodbirləşmə sədrirıb

Səs.- 2021.- 12 iyun.- S.13.