Müharibə başlayan gündən silaha sarılıb

Soyuq qış səhəri idi... Qardaşı Rövşən səhərə yaxın yuxuda Nizaminin "Qardaş niyə köməyə gəlmirsən, görmürsən məni qan aparır?" deməsini görür. Onu bu dəhşətli yuxudan darvazanın döyülməsi ayıltdı. Nizamini gətirmişdilər...

Həyat dolu, şən, böyüklərin yolunu saxlayan, uşaqla uşaq olan, üç oğul atasının ölum xəbəri hamını sarsıtdı. Ağır dövrlər idi. Vətənində ikən vətəndən didərgin düşmüşdülər. Bütün bunlara baxmayaraq özlərini çox sakit təmkinli aparmalıydılar yaxınları. Nizamiyə layiq...

Qısa arayış

Məmmədov Nizami Murad oğlu 12 yanvar 1958-ci ildə Xankəndi şəhərində dünyaya gəlib. N.Gəncəvi adına 4 saylı şəhər orta məktəbini bitirdikdən sonra 1975-77-ci illərdə İrkutsk vilayətində hərbi xidmətdə olub. Xidmətini başa vurduqdan sonra Xankəndi şəhərinə qayıdaraq Yaşıllaşdırma İdarəsində əmək fəaliyyətinə başlayıb. Daha sonra Qarabağ İpək Kombinatında çalışıb. Milis olmaq arzusu ilə Bakı Xüsusi Milis Məktəbinə daxil olunmuş və oranı bitirdikdən sonra Xankəndi şəhər polis şöbəsində növbətçi köməkçisi işləyib. Xankəndində milli münasibətlərin gərginliyi nəzərə alınaraq o, Şuşa RPŞ-nə göndərilib. 1988-89-cu illərdəki erməni təcavüzü zamanı N.Məmmədovu Kərkicahan, Qaybalı kəndlərində yerləşən özünümüdafiə dəstələrinə vaxtlı-vaxtında silah-sursat çatdırılmasına kömək edib. Malıbəyli, Daşaltı, Qaladərəsi əməliyyatlarında rəşadətlə vuruşaraq, torpaqlarımızın bütövlüyü uğrunda gedən döyüşlərdə ad-san qazanıb. N.Məmmədov 1992-ci il martın 29-da Şuşa şəhər polis şöbəsinin bombalanması nəticəsində həlak olub. Bərdə rayonunun Dəymədağlı kəndində dəfn edilib. Evli idi. Üç oğlu yadigar qalıb.

Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 8 oktyabr 1992-ci il tarixli 264 saylı Fərmanı ilə Məmmədov Nizami Murad oğlu ölümündən sonra Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adına layiq görülüb.

"Övladlarımı sıxıntı çəkməyə qoymayacağam" deyərdi

Milli Qəhrəmanın anası Xanış ana igid oğlunun xatirələrini belə bölüşüb:

- 3 övladımız var idi. 2 oğlan 1 qız, sadə dolanışığımız var idi. Nizami çox fərqli idi; şux, çevik, istiqanlı, çox təmkinli idi. Atası onun bu xüsusiyyətlərinə görə həkim olmasını istəyirdi. Buna baxmayaraq orta məktəbi Xankəndində bitirib özünün sevdiyi, seçdiyi peşənin arxasınca getdi. Bakı Xüsusi Milis Məktəbinə daxil oldu. Rayona qayıtdı. Elə rayonumuzdan bəyəndiyi Qönçə adlı qızla evləndilər. 3 oğulları oldu: Natiq, Namiq, Naiq. Onların adlarını özü, öz adına uyğunlaşdırıb qoymuşdu. Üçüncü oğlu olanda daha da qürrələndi. "Övladlarımı sıxıntı çəkməyə qoymayacağam" deyərdi. Qismət olmadı.

Günün günorta çağında belə erməni kəndlərinə gedə bilirdi

Qohumlarımızdan birini, oğlum Rövşənin qayınatasını ermənilər əsir götürmüşdülər. Hamıya dedi ki, gəlinə bildirməyin. Gəlinim xəstəxanada idi, dünyaya daha bir körpə gətirmişdi. Nizami qarşısına məqsəd qoymuşdu, erməni tutub onları dəyişdirməli idi, həm də tez bir vaxtda. Erməni dilini mükəmməl bildiyindən günün günorta çağında belə erməni kəndlərinə gedə bilirdi. Elə də elədi. O murdar ermənini tutub gətirdi. Ertəsi gün girovları dəyişdilər. Gəlinim xəstəxanadan çıxanda atası artıq evdə idi. Hamını düşünərdi, qayğıkeş idi. Hamının könlünü almağı bacarırdı. Hamı da onu çox istəyirdi. Cəld yerişi vardı. Döyüşçü yoldaşları deyərdilər, ana, elə yüyrək yeriyirdi ki, ona çata bilmirdik.

"Əlini onun çiyninə qoyub "mənim davamçım olacaq" dedi"

Ömür-gün yoldaşı Qönçə xanım isə Milli Qəhrəmanın başqa xüsusiyyətləri barədə xatirələrini bölüşüb:

- Nə deyim, gələn gündən incikliyimiz olmayıb, bircə Natiq Şuşada birinci sinfə gedəndə bir dəfə dərsinə görə onunla sərt davranmağım, Nizamiyə xoş gəlmədi. Onun qolundan tutub, başqa bir otağa aparıb, özü xüsusi qayğı ilə məşğul oldu. Hə, bir axşam hamımız oturmuşduq, ikinci oğlumuz Namiqin 3 yaşı olardı, əlini onun çiyninə qoyub "mənim davamçım olacaq" dedi. Şux idi. Evə gələndə uzaqdan bilmək olurdu Nizami gəlir. Səsli-küylü gəlirdi. Pencəyini çıxarar, barmağına keçirib, çiyninə atar, özünəməxsus səsli-küylü gələrdi. Kiçik oğlumuz o cəhətdən atasına oxşayır.

Müharibə başlanan gündən silaha sarıldı. Ön sıralarda vuruşurdu. O, dağları, meşələri çox sevirdi. Onu döyüşdən heç nə, heç kim saxlaya bilməzdi.

Oğullarımızın ikisi onun yolunu davam etdirirdilər.

Dövlətimiz var olsun! Biz öz doğma Şuşamıza, Qarabağımıza qayıtmaq ümidi ilə yaşayırıq. Mən hörmətli prezidentimizin sayəsində torpaqlarımızın işğaldan azad olunacağına inanıram".

Şərq.- 2011.- 19 avqust.- S. 9.