Cərrah bıçağından al-qan tökülər

Türk dünyasının böyük şairi Zəlimxan Yaqub ağır cərrahiyyə əməliyyatından sonra Vətənə döndü. Ziyarətinə getdik, görüşdük. Yeni şeirlərini istədik. Etiraz etmədi. Bu da həmən şeirlərdir.

(Əvvəli ötən şənbə sayımızda)

VƏTƏNƏ DOĞRU

Ey vətənə din-imanım deyənlər,

İnsaf, iman, din vətənə doğrudur.

Üşüyürdüm dünən doğan günəşdən,

Bu gün doğan gün vətənə doğrudur.

Vaxtı saymaq çox ağırdı, çox çətin,

Qədrini bil yurd adlanan qismətin.

Caynağından çıxa bilsək həsrətin,

Hara dönsən, dön, Vətənə doğrudur.

Doğmalıqda nə güc varsa bil daha,

Yaxşı sarıl eşq adlanan silaha.

Ay Zəlimxan, minnətdar ol Allaha,

Bu gün doğan gün Vətənə doğrudur.

MƏNİM DEDİKLƏRİM

YERİNƏ YETSƏ

Sular vurğunuyam, sular vurğunu,

Su axa, mən baxam, könül nurlana.

Dalğalar öpüşə sevgililərtək,

Qəlbə işıq düşə, can qürurlana.

Sellər dəlisiyəm, göllər aşiqi,

Sel daşa, mən coşam, sinəm qabara.

Ellərlə sellərin öpüşməsindən

Sevənlər çöllərə xəbər apara.

Yellərin, sellərin, çöllərin ətri

İnsan gözündəki nuru saxlaya.

Ağlı, düşüncəni, hissi, ürəyi

Zirvə eşqi kimi duru saxlaya.

Mənim dediklərim yerinə yetsə,

Mən ollam dəniz də, bulaq da, çay da.

Günəş gündüzümə bəxtəvər deyər,

Gecələr ömrümü bəzəyər Ay da.

Mənim dediklərim yerinə yetsə,

Yer ollam, göy ollam, Kainat ollam.

İşığı kəsilməz, odu azalmaz,

Nur dolu, nur donlu bir həyat ollam.

YARAŞIQ

Yer də, göy də yaraşıqdı,

Duman dağın yaraşığı.

Mamır daşın, gül qayanın,

Su bulağın yaraşığı.

Köksüz ağlar acı-acı,

Ucalıqdı başın tacı.

Gövdəsi saxlar ağacı,

Kök budağın yaraşığı.

Bu dünya közdü, kömürdü,

Yolları daşdı, dəmirdi.

Kül - qurtarmış bir ömürdü,

Köz ocağın yaraşığı.

Yerə aşiq, göyə aşiq,

Oda aşiq, suya aşiq,

Sən də, mən də yaranmışıq

Bu torpağın yaraşığı.

OLA BİLMƏZ

İnsan oğlu ucalardan uca durar Vətənində,

Torpağında çiçək açar, güllər vaxtsız sola bilməz.

Suları şırhaşır axa, bülbülləri cəh-cəh vura,

Qürbət ölkə dönüb heç vaxt doğma Vətən ola bilməz.

ƏN BÖYÜK VAR-DÖVLƏT

Bac verməz sultana, baş əyməz şaha,

Sevinci son qoyar amana, aha.

Qızıldan qiymətli, gövhərdən baha,

Ən böyük var-dövlət insan qəlbidir.

Dünya sevda dolu bir həyat olsa,

Eşqin ocaqları çataçat olsa,

Qurduğun imarət yetmiş qat olsa,

Ən böyük imarət insan qəlbidir.

Əl bir ziyarətdir, üz bir ziyarət,

Qaş bir ziyarətdir, göz bir ziyarət,

Dağ bir ziyarətdir, düz bir ziyarət,

Ən böyük ziyarət insan qəlbidir.

ƏYYUB SƏBRİ

Mənim də qəlbimə

Əyyub səbri ver,

Əyyub bədəninə

qurd verən Allah.

Mənim də yuvama

sağ gözünlə bax,

Qurda da, quşa da

yurd verən Allah.

Eşqin bağçasından

dərim barımı,

Öpüm dərgahımı,

tapım yarımı.

İki yox, dörd elə

qanadlarımı,

Müqəddəs kitabı

dörd verən Allah.

Qarşında dayanan

quldu, bəndədi,

Hələ can çıxmayıb,

ruh bədəndədi.

Bu gün Zəlimxanın

gözü səndədi,

Göndər dərmanını,

dərd verən Allah!

DÜŞMƏN

Dilinə qan sözü gətirmə daha,

Sən ona düşmənsən, o sənə düşmən.

Əzilən əzənə ölüm arzular,

Kəsilən həmişə kəsənə düşmən.

Yaş gözə bağlandı, göz yaşın oldu,

Öz ağlın, öz əlin öz başın oldu.

Hamı dostun oldu, qardaşın oldu,

Kimdi qandan qeyri de, sənə düşmən.

UMUT YERİ

Bahar buludu kimi

yağmağa him gəzirəm,

İçimdə çaxnaşmadı,

dolmuş bulut yeri var.

Şirin nəğmələrimin

ötən dili bağlanıb,

Səsə qənim kəsilən

lal bir sükut yeri var.

Hər insanın canında

ağrıların pası var,

Qurulu bir çadırı,

sərili bir yası var.

Lap son anında belə

ruhun bir xilası var,

Nə yaxşı yoxa çıxmır

sonuncu umut yeri.

Bir bədən min yerindən

parçalanıb, çapılıb,

Nə gedənlər qayıdıb,

nə itənlər tapılıb.

Fələyin hazırlığı

bizə çoxdan yapılıb,

Ağ kəfən, qara torpaq,

qara tabut yeri var.

SALAMAT QALAR

Cərrah bıçağından al-qan tökülər,

Xəstə gah can alar, gah da can verər.

Bir yer ağrısa da, min yer göynəyər,

Ağrı min tərəfə həyəcan verər.

Ağrılar canına odtək dolanda,

Dişini dişinə sıxar kişilər.

Öldürər ölümü öz qüdrətiylə,

Ölümün ağzından çıxar kişilər.

Mərdlərin önündə əsər dizləri,

Əzrayıl özü də donar, mat qalar.

Kişi xəstələnər, kişi ağrıyar,

Kişilik həmişə salamat qalar.

YAZI YAZAN SAĞ OLSUN

Baharla vidalaşdıq,

payız gəlir qarşıdan,

Ömrümün bağçasına

düşən xəzan sağ olsun.

Dünya köç-köç olsa da

sahmanı dəyişməyən,

Tanrının yaratdığı

qurğu, mizan sağ olsun.

Hər evdən qəbiristana

nəmli bir cığır gedər,

Çox havalı gələnlər

dünyadan fağır gedər.

Giley çıxsa dilimdən

Allaha ağır gedər,

Qəbrimə zəhmət çəkən,

qəbirqazan sağ olsun.

Ölən canımız olsun,

təki cahan ölməsin,

Bətnində can gəzdirən

Azərbaycan ölməsin.

Ruhlar didərgin düşüb

din və iman ölməsin,

Hər səhər göy üzünə

qalxan əzan sağ olsun.

Sahibi mən deyiləm

haqqa verdiyim canın,

Qarşısını kim kəsər

damardan çıxan qanın.

Bir ozanı ölsə də

sazlı-sözlü dünyanın,

Məndən sonra mən deyən

min-min ozan sağ olsun.

Altmış illik ömrə

altmış dəfə şükür,

Peyğəmbər yaşındakı

uca şərəfə şükür.

Məni haqq cərgəsinə

qaytaran səfə şükür,

Qanun verən, hökm edən,

yazı yazan sağ olsun.

VƏTƏN GÖZLƏYİR

Mən sənə asanca

can tapşırmaram,

Ey ölüm, ölümsüz

yeri ver mənə.

Əlimdən aldığın

sağlıqlarını,

Sana, bircə-bircə

geri ver mənə.

Susdurma qürbətdə

şair qəlbini,

Orda yuvası var

nəğmənin, səsin.

Həyat mələkləri

gəlsin içəri,

Ölüm mələkləri

yaxın gəlməsin.

Hara qaçasıyıq

Allahın altdan,

Qəlbi dar, hissi dar,

səbri dar olma.

Qürbətdə əlinə

fürsət keçsə də,

Şair ölümünə

həvəskar olma!

Qəbrim də hazırdı,

qəbiristanım da,

Torpaq ağız açıb

bədən gözləyir.

Məni bu tərəfdə

təngit bir azca,

Məni o tərəfdə

Vətən gözləyir.

Zəlimxan YAQUB,

Xalq şairi

Şərq.- 2012.- 7 aprel.- S.17.