"YUBİLEYİMİ HƏMİŞƏ BALALARIMLA, NƏVƏLƏRİMLƏ KEÇİRMİŞƏM" - CAHANGİR MƏMMƏDLİ

"Məni sevən və sevməyən tələbələrimin hamısını bağrıma basıram"

Qocaman jurnalist, Bakı Dövlət Universiteti jurnalistika fakültəsinin professoru Cahangir Məmmədlinin bu gün 75 yaşı tamam olur. Bu münasibətlə gecəyə yaxın Cahangir müəllimə zəng edib təbriklərimizi çatdırdıq. Fürsətdən yararlanıb bütün Azərbaycan jurnalistlərinin ağsaqqalını, bu gün də gənclik enerjisi ilə çalışan Cahangir müəllimi qısa söhbətə tuta bildik.

- Yola saldığınız bu 75 il Sizdən nə apardı və Sizə nə verdi?

- Bir fikir yadımdan heç çıxmır. Gənclikdə bilsəydim, qocalıqda bacarsaydım...

Bu sual da bir az onu xatırladır. Ay Allah! İnsan gənclikdə bilsəydi ki, 75 yaşı belə tez gələcək, bir az da tələsərdi, bir az artıq iş görərdi. Çox nadir insanlar tələsir. Mən də tələsmədim, yavaş-yavaş gəldim, bu ömür yoluna. Kitablarımın sayı istədiyim kimi çox deyil, gördüyüm işlər ürəyim istəyən səviyyədə alınmayıb. Allah mənə bir tale verdi. O taleyimdən narazı deyiləm. Mənim Şirməmməd Hüseynov, Nəsir İmamquluyev, Famil Mehdi kimi gözəl müəllimlərim olub. Belə böyük ustadlardan dərs alandan sonra yaxşı müəllim ola bildim. Və bu mənim həyatımda ən vacib məqamdır ki, mən jurnalistikada böyük bir ordunun müəllimlərindən biriyəm. Bax, ötən 75 il mənə bu yaradıcılığımı, sənətimi verdi.

Bir də övladlarımı, nəvələrimi bağışladı. Ölkə başçısının mənə ayırdığı Prezident təqaüdü isə mənim ən yüksək mükafatımdır. Burada təkcə həmin təqaüdün maliyyə rəqəmindən söhbət getmir. Bu ölkə başçısının jurnalistə qayğısının təzahürüdür. Məsələn, şəxsən Prezidentin mənə göstərdiyi qayğıdan danışılır. Bu mənada, deyərdim ki, xoşbəxt doğulmuş insanlardan biriyəm.

- Yubileyinizi necə keçirəcəksiniz? Ailənizlə, tələbələrinizlə, yoxsa dostlarla?..

- Bütün səmimiyyətimlə deyirəm ki, nə 60-ı, nə 70-i, nə ötən digər yubiley illərimi universitet səviyyəsində keçirməmişəm və qəti surətdə bundan imtina etmişəm. Universitet rəhbərliyi həmişə istəyib ki, yubileylərim üçün kollektivlə birlikdə tədbir təşkil etsin. Məni şəxsən rektor Abel Məhərrəmov otağına dəvət edir, mükafatlarımı verir və fəaliyyətimi yüksək qiymətləndirir. Mənim üçün ondan böyük təbrik yoxdur. Amma yubiley illərini mən həmişə evimdə nəvələrimlə, balalarımla keçirmişəm. Bu dəfə də elə olacaq.

- Bəs fakültədə necə, Sizin üçün yığıncaq fikirləşiblərmi?

- Hə, fikirləşiblər. Sabah üçün məndən gizlin balaca sürpriz hazırlayıblar. Nə qədər gizlətməyə çalışsalar da jurnalistdirlər axı, ağızlarından söz qaçıb, mən də eşitmişəm (gülür).

- Tələbələrinizdən necə, təbrik zəngləri gəlirmi?

- Çox böyük təbriklər almışam tələbələrimdən. Amma bununla bərabər, hərdən qəribə vəziyyət də olur. Məlum olur ki, tələblərim arasında məni istəməyənlər də var. Bu bir mənada xəyal qırıqlığı yaradıb, mən elə bilirdim ki, tələbələrimin içərisində məni istəməyən adam yoxdur. Sonradan bildim ki, onları da bəzən öyrədənlər olur. Ona görə vəzifədə olmaq yönlü bir şey deyilmiş. Amma deyə bilərəm ki, mənim tələbələrim ümumilikdə məni çox istəyirlər. Bütövlükdə Azərbaycan jurnalistikası da məni sevir. Hətta elə jurnalistlər var ki, onlara dərs də deməmişəm, amma salamlaşanda ehtiramla bildiriblər ki, Siz mənim müəllimimsiniz. Bundan böyük bəxtəvərlik yoxdur.

- Bəs Siz necə, tələbələrinizdən razısınızmı?

- Mən tələbələrimdən çox razıyam. Məni tənqid edənlər də, hətta açıq deyim, təhqir edənlər də hamısı mənim tələbələrimdir. Onların məndən narazılığı varsa, günah mənim özümdədir. Bu məqamlarda mən günahı ancaq özümdə axtarıram, tələbələrimi heç zaman günahlandıra bilmərəm. Mənim tələbələrim balalarım qədər mənə əzizdir. Lap açığını deyim, məni istəməyən tələbələrimi də bağrıma basıram. Onların tənqidini də, mənə dedikləri hər cür fikirləri qəbul edirəm. Onlar belə deyirlərsə, deməli günah məndədir. Allah onların hər birini var etsin və hər zaman yanımda olsunlar.

- Ad gününüz ərəfəsində Azərbaycan jurnalistlərinə tövsiyələrinizi, məsləhətlərinizi, arzularınızı bilmək maraqlı olardı.

- Dəqiq, qərəzsiz, jurnalistikanın peşəkarlıq prinsiplərini, jurnalist peşəsinin yaradıcılıq prinsiplərini tam mənası ilə qəbul etsinlər. Dəqiqliyi, qərəzsizliyi unutmasınlar, vicdanlılığı unutmasınlar. Bəzən belə olur ki, jurnalist görürük, qeyri-dəqiq də olur, qərəzli də, vicdansız da. Bax, qoy onlar Qərb dünyasında çoxdan qəbul olunmuş və bizim jurnalistikada tətbiq etdiyimiz dəqiqlik, qərəzsizlik, vicdanlılıq prinsiplərinə əməl etsinlər. Azərbaycan jurnalistlərinin içərisində bəlkə də 70 faiz bu prinsiplərlə işləyir. Qalan 30 faizə də onu arzulayıram.

Aysel Aslan

Şərq.- 2017.- 26 yanvar.- S.6