Vətən mücadiləsi

(Əvvəli ötən sayda)

Tədricən bu yolun alternativsizliyinə hamı əmin olurdu.

İlk vaxtlar Kremlin qorxusundan Bakıdakı kölə hakimiyyətin və onun kölə jurnalistikasının yaxına buraxmadığı, adını çəkməyi belə yasaq etdiyi, mətbuatda ünvanına haqsız tənqidlər, hətta təhqiramiz yazılar dərc edildiyi bir zamanda, biz etiraz əlaməti olaraq nəinki Heydər Əliyev barəsində pozitiv xarakterli məqalələr, intervyülər hazırlayır, haqqında müsbət rəylər dərc edirdik, hətta o böyük şəxsiyyətlə əlaqə saxlayaraq müxtəlif məsləhətlərini, tövsiyyələrini alırdıq, informasiya blokadasında qalan Naxçıvandan redaksiyamıza göndərdiyi Ali Məclisin rəsmi materiallarını nöqtəsinə-vergülünə toxunmadan dərhal çapa verirdik (qorxaq hakimiyyətin Heydər Əliyevə qarşı yaratdığı süni "yaş senzi" maneəsinə etiraz olaraq "Vətən səsi"nin 24.04.1992-ci il tarixli 15-ci sayında yazdığım "Ağıl hardadır?" yazısını, qəzetimizin bu mövqeyini tənqid edən rəsmi dövlət qəzetinə cavab olaraq isə 1.05.1992-ci il tarixli 16-cı sayımızda çap etdirdiyim "Həyat"ın gopgopuna cavab" adlı yazılarımı da xatırlayıram).

Ümumiyyətlə, o dövrlərdə Azərbaycan xalqının ən yetgin, qabaqcıl mübariz qüvvələri qaragüruhla mücadilədə üzünü əfsanəvi şəxsiyyətin yaşadığı Naxçıvana doğru çevirirdi. Beləcə "91-lər"in məlum Müraciəti meydana çıxanda da "Səs" qəzeti ilə yanaşı, hörmətli həmkarımız Ağabəy Əsgərovun redaksiyamıza təqdim etdiyi Müraciətin mətnini biz də paralel olaraq eyni vaxtda "Vətən səsi"ndə çap etdik. Bir neçə gün sonra isə möhtərəm Heydər Əliyevin Naxçıvandan göndərdiyi Cavab mətnini alıb qəzetimizin səhifələrində yerləşdirdik. Azadlıq, müstəqillik uğrunda mübarizələrin ən fəal qüvvələri olan, eyni zamanda Qarabağ problemindən ən çox əziyyət çəkib məhrumiyyətlərə düçar olan qaçqın soydaşlarımız arasında qəzetin bu sayları əl-əl gəzirdi. Az sonra "Heydər baba, gəl bu xalqı fəlakətdən qurtar" mövzulu plakatlarla Binə aeroportuna axışacaq sadə adamlar sevimli rəhbərin cavabından ruhlanaraq qayıdacağı günü səbrsizliklə gözləyirdilər.

H.Əliyev ən çətin anlarda tərəddüd etmədən xalqın səsinə səs vermişdi, Azərbaycanın azadlığı uğrunda, müstəqil dövlətçiliyimizin xilası naminə mübarizələri dəstəklədiyini bildirmişdi. ömrünün qalan hissəsini də xalqına bağışlayan dahi lider vətənpərvər insanların çağırışını mətanətlə qəbul edib köməyə gəlirdi! Vaxtilə qurub yaratdığı ölkəni, canından artıq sevdiyi xalqını xilas etmək üçün qayıdırdı...

Və həqiqətən də yenidən hakimiyyətə qayıdan xilaskar ona ümid bəsləyənlərin gözləntilərini doğrultdu, ölkəni uçurumdan, xalqı fəlakətdən, dövləti yox olmaqdan xilas etdi. Bütün dünya dahi şəxsiyyətin fövqəladə qəhrəmanlığının, tarixi xilaskarlıq missiyasının şahidi oldu. Ulu öndərin hakimiyyətə qayıdışı ilə Azərbaycanda qurtuluş anı başlandı! 1993-cü il iyunun 15-i tarixə Qurtuluş günü kimi yazıldı. Xaosdan, hərc-mərcilikdən, özbaşnalıqdan qurtuluş...

Tarix bir daha sübut etdi ki, Azərbaycan xalqı müdrik xalqdır və o öz dahi oğluna inamında yanılmayıb. Hələ 1990-cı il Qanlı Yanvar hadisələri zamanı Kremlin anti-Azərbaycan siyasətinə qətiyyətlə etiraz edən Heydər Əliyev həmişəki kimi yenə də xalqın yanında idi. Səhhətindəki problemlərə baxmayaraq təkrarən böyük siyasətə qayıtmağa razı olan ümummilli lider vəhşi təcavüzə məruz qalan doğma yurda özü ilə ümid işığı gətirdi, əhalidə yaşamaq, işləmək, sabaha inam hissləri oyatdı. Ən ümdəsi ölkə vətəndaşlarını Vətən uğrunda mübarizələrə səfərbər etdi... O böyük İnsan məhz belə fövqəladə qüdrətə malik şəxsiyyət idi!

...H.Əliyevin qayıdışı ilə xalqın azadlıq hərəkatı dalğasında siyasi səhnəyə çıxmış, hətta müvəqqəti siyasi olimpə qalxa bilmiş tribuna aşiqləri savadsız, səriştəsiz davranışları ilə özlərindən sonra total dağıntılar və viranəliklər qoyaraq qaçdılar. Ə.Vəzirov və A.Mütəllibovdan sonra hakimiyyəti ələ kecirənlər adi bir həqiqəti nəzərə almamışdılar ki, dövlət idarəciliyi çox ciddi elmdir, o naşılıq sevməz, sistemsiz, pərakəndə özfəaliyyət üsulu ilə ölkə yönləndirilməz (hələ qəzetimizin 1992-ci il 10 iyul tarixli 26-cı sayında çap etdiyim "Belə zarafat olmaz, bəylər" başlıqlı tənqidi məqaləmdə mən məhz bu məqamlara toxunmuşdum).

Qəribədir ki, bütün işləri ildırım sürətilə həyata keçirərək əhali üçün misli görünməmiş firavanlıq yaradacağını vəd edib sadəlövh kütlənin çiyinləri üstündə hakimiyyət taxtına qalxan populistlərin əsil siması zamanı yetişincə ifşa olunsa da, onlar yenə sakitləşmək bilmədən hələ uzun müddət siyasi sabotajlarını davam etdirdilər. Ancaq xalq artıq öz sözünü demişdi. Seçim edilmiş, geri alınan hakimiyyət bacarıqlı əllərə etibar olunmuşdu. (Bu münasibətlə "Vətən səsi"nin 2.07.1993-cü il sayında dərc edilmiş "Ədalət zəfər çaldı" adlı yazımı xatırlayıram).

Həmin gündən etibarən Heydər Əliyev gecəli-gündüzlü gərgin zəhməti, yuxusuz gecələri, böyük təcrübə, bacarıq və iradəsi hesabına dağıdılmış, parçalanmış respublikanı yenidən qurmağa başladı. Bədnam "Talış-Muğan provokasiyasına" son qoyuldu, "Sadval"çılar öz yuvalarına çəkildilər, dövlət çevrilişi cəhdlərinin, az qala ənənəyə çevrilən terror aktlarının qarşısı alındı. Dahi siyasətçi qısa vaxt ərzində ölkədə ictimai-siyasi vəziyyəti stabilləşdirdi, həyat öz axarına düşdü, "Ermənistan"la qanlı müharibə dayandırıldı. Totalitar rejimdən qurtulan müstəqil respublikada köklü siyasi, iqtisadi, hüquqi islahatlar aparılmaqla yeni demokratik sistem quruculuğu sürətlə davam etdirildi.

...Bəli, o ağır, amma şanlı keçmişdən soraqlar indi arxivlərdə qalıb. O illərin sədası çox sonralar çap etdirdiyim "öncə Vətəndir" adlı kitabımda, həmçinin "Vətən səsi"nin vərəqləri saralmış səhifələrində yaşayır. Vətənə məhəbbət, xalqa sevgi, dövlətə rəğbət hissləri ilə dopdolu... Hər sayı xaosun, hərc-mərcliyin ölkəni dağıtmaması üçün bir daha naşıların, səriştəsizlərin, satqınların hakimiyyət olimpinə qalxmasına imkan verməməyin vacibliyini xatırladaraq...

Etiraf edim ki, tariximizin o mürəkkəb, məsuliyyətli dönəmlərində redaksiyada zamanın nəbzini dəqiq tuta bildiyimiz, həqiqət sözünü ucadan deməkdən çəkinmədiyimiz, xalqın iradəsini doğru-düzgün ifadə etdiyimiz üçün "Vətən səsi"nin sabiq Baş redaktoru kimi çox qürur duyur, böyük məmnunluq hissi yaşayıram. Əminəm ki, bu gün Baş nazirin müavini, Dövlətqaçqınkomun sədri Əli Həsənovun xüsusi diqqət və qayğısı sayəsində Qaçqın və Məcburi Köçkünlər üzrə Dövlət Komitəsinin rəsmi orqanı kimi fəaliyyətini davam etdirən "Vətən səsi"ndə çalışan qələm dostlarım da eyni hissləri yaşamaqdadırlar...

Bəli, böyük şəxsiyyət Heydər Əliyevin təkrar-təkrar xalqı əmin etdiyi kimi, artıq Azərbaycanın müstəqilliyinin dönməzliyi və əbədiliyi təmin olunub. Doğma Vətənimizin inkişafı məhz Ulu öndərin arzuladığı səviyyədə müvəffəqiyyətlə gedir. Onun layiqli yetirməsi və davamçısı olan hörmətli Prezident İlham Əliyevin rəhbərliyi altında sürətli inkişaf tempinə görə regionda lider ölkəyə çevrilmiş Azərbaycan Respublikası tam müstəqil siyasət yürüdərək dövlətimizin daha da möhkəmlənməsi, Vətənin müdafiə qabiliyyətinin artması, xalqın rifah halının yaxşılaşması yolunda ilbəil daha böyük uğurlarla irəliləməkdədir.

Belə irəliləyiş əlbəttə, təsadüfi deyil. Çünki inamla gedilən bu uğur yolu - mübariz Vətən oğullarının, xalqın qabaqcıl nümayəndələrinin sevib seçdiyi, bir zamanlar "Vətən səsi" kollektivinin də arzuladığı və uğrunda mücadilə verdiyi yeganə düzgün, alternativsiz - Heydər Əliyev yoludur.

Akif ƏLİ

Təzadlar.- 2010.- 27 aprel.- S.7.