DAŞ
(poema)
Proloq
Bu təpələr - çal təpələr,
o vaxtlardan lal təpələr,
iki şir qəltən qanına,
başında çaqqal təpələr.
Bu təpələr - lal təpələr,
dərə-təpə, yal təpələr,
cığır-uzun quyruğudur,
görkəmi sual təpələr!
Cığır - uzun quyruğudu,
uyruq - kosa uyruğudu,
oyun - Şeytan buyruğudu -
indi, ölüb - qal, təpələr!
İki şir-qəltən qanına,
fitfalar - Qərbdən - qanana!
Səndə hər şəhid olana,
barı "laylay" çal, təpələr.
Şah Xətaim qəhərləndi,
səmada bayquş hərləndi,
atlar qanla yəhərləndi-
Vətənə halal, təpələr!
Başında
çaqqal təpələr,
ayağı qanqal təpələr;
yenilənin - Şah oğlu Şah,
qalibin - cığal, təpələr!
Böyük bir el yaralandı,
param-parça paralandı,
Azərbaycan bazarlandı;
kim oldu baqqal, təpələr?!
Ola bilsin - sən bilmədin,
bilirdi - çaqqal,
təpələr...
"A".
SULTAN
Sənə Azərbaycan
qanı gərəkdi,
yoxsa, Xətainin
qılıncı, Sultan?
Axı, kəsdiyimiz
halal çörəkdi
-
oldu başımızın
qaxıncı, Sultan!
Bir, deyən olmadı: "Hara cumursan,
Vanda su qurtarıb, qan somurursan,
Niyə Türk əliylə Türk qırdırırsan"?!
Az idi başının bir tacı, Sultan?
İngilis "namə"də nə söyləmişdi?
Sənə nə vəd edib, nə istəmişdi?
Axı, "Etmə
bunu!" sənə demişdi,
qoca bir cingənə baxıcı,
Sultan!
Nəfsin - baiskarı
çox fəlakətin,
çat verdi Sarayı ulu Dövlətin,
bir ucu bizdədir ağır dəhşətin,
bir ucu sizlərə sancıldı,
Sultan!
"E".
Bədnam olunmalı imza
Sultan, qonaq gəldi
hansı "yarasa",
nələrdən danışdı,
nələr oxudu?
"Türkün-Türkdən başqa dostu yoxdusa"-
Ona Türkdən başqa düşmən də yoxdu?!
Geyinə bildinmi Şah libasını?
Türkü götürməyən
Türk gözü oldu,
Dünyanın yarısı
-Türk dünyasını,
"hərraca"
çıxaran Türk
özü oldu!
İndi dediklərim
keçmiş "haraydı",
topların məhv
etdi birliyimizi,
bəlkə, Xudafərin
dağılmasaydı,
"Türkmənçay kəməndi" boğmazdı
bizi!
O, Türk dünyasının
başına qaxınc,
bax, hələ
kimlərin qanını
tökdü?!
Xətai çırpanda
- top kəsən qılınc,
Sultan həmləsinə
qəh-qəhə çəkdi.
Sultan yolçusuymuş xain bir yolun,
bu yol -
"Türkmənçayda" hökümlü "İmza",
"Gülüstan" adlanan "boyunduruğu",
Türkiyə, "qazandıq"
Sultanınızla!
"İ".
BEŞ YüZ il...
Beş yüz il... Bu Vətən
indi dirçəlir,
cəhd edir, qaytarsın Türklüyümüzü,
Beş yüz il... bədnam
bir savaş iylənir,
qurd kimi gəmirir tariximizi!
Beş yüz il bir millət nələr görərmiş!-
ağlansa - Dünyanın
gözün kor edər,
haqqı ucaltmaqçün
Cahana gəlmiş,
iki Peyğəmbərin
arası qədər!
çürümüş olsan da - məzərdan oyan;
cavab ver - Bəyazid, Teymur, Toxtamış,
cavab ver, Azəri düşməni
Sultan,
Türklərin qanını
içən Türk,
danış!
O vaxt Kərbalada
Azəri dili,
Sultan, qanmırdın
ki, sənin dilindi?!
İndi Vətəninə
"PKK" əli,
uzana bilirsə,
günah sənindi!!!
"I"
Daş!
...Qəbirdə fırlanma,
böhtan atmıram,
savaşa qalxmadım
Türklüyə qarşı!
Yox, Səlim, uduzub - yumruq atmıram,
cəhdim, qaldırmaqdır
ağır bir Daşı!
Tarix də anlamır: nə savaşdı ki,
"Qələbə" qüruru öz xalqında yox!
Sultan, bəhs etdiyim
- elə Daşdı ki,
altında olanlar -
"Topxanada" yox!
Orda olanlardan - "Xətayi Taxtı",
o "Taxtda" əyləşmək - sənlik
deyildi!
Qılıncı istəyib,
neynirdin axı?-
Gördüyün - İsmayıl
qüdrəti idi!
Döyüşə ordunun önündə gələn,
Şahım - namərdliyə
qəzəb doluydu,
topu - pendir kimi ikiyə bölən,
mənim Sultanımın
vuran qoluydu!
Sultan, bəhs etdiyim
elə Daşdı ki,
Dərbəndi itirtdi, Şuşanı yıxdı,
Araz da qanlardan elə daşdı ki,
hələ də İrəvan boğulmaqdadı!
Gəl, düşmən
olsan da,verib
əl-ələ,
tapaq: "Soy qırımı"
kimlərə məxsus!?
hansı od döndərib Ağdamı-külə,
hardadı "Xocalı"
adlı bir ulduz?!
Söykən -"Topxanada"
yatan Qılınca,
ayıltsın başını
Xəzər havası,
Daşın altındakı
oxunmayınca,
nə Türk
mutlu olar, nə Türk dünyası!
"O".
BABƏKİN DOĞRANMIŞ QOLLARI KİMİ
İgidlər torpaqda,
səssiz-səmirsiz,
qanlı "çaldıranın"
yalları kimi,
sınıq Xudəfərin
qəlbimə əzlz,
Babəkin vurulmuş qolları kimi.
Tarix-bir zirvədir,
suallar-duman,
baxdıqca, cavabsız
gözüm qovrulur,
misralar ruhumu çağladan zaman,
ürəyim - soyulan
Nəsimi olur.
Təpiyin bizlərə
yamanca dəyib!
hələ də, qanayan yaram közərir,
Sultan, gör kimlərim
İmdad diləyib,
səndən çox
sevdiyim Yurdunda gəzir!
Bir Türk olduğumdan, "qanı"
unudub,
düşmənlə bu sayaq danışmaram mən!
Elə düşünmə
ki, yaxandan tutub,
təkcə Xətaini
soruşuram mən!
Sənə, suallarım
çoxdur, elə çox-
şaşırma, cavablar
o Daşın altda!
Məni inandırma:
"özgə əli
yox,
Türklüklə saldığın savşın
altda".
Nədən hücum
çəkdin Azərbaycana,
sən ki, şahlar-Şahı olan deyildin!
Niyə bənzəmədin
Fateh Sultana,
məgər, sən
də həmin qandan deyildin?!
Məgər, görmürdün
ki, Xətai-Şahdı,
sənin dar günündə dayaq deyildi?!
Dünyanı fəth
edən məğrur Bayrağı,
Türklük rəmzi
olan Bayraq deyildi!?
Qaldıraq o Daşı,
onun yükündən
kor gəlib,
kor gedən nəsillərim var,
nə qışa,
nə yaza bənzəyə bilən,
meyvəsi qan sızan fəsillərim var!
O Daş məhv
eləyib Hüseyn Cavidi,
Gəncə Qapıları
o Daşın altda,
Müşfiq yaşasaydı,
mən kimidim ki-
bu yaşda
əllərim yaxandan tuta!?
Səlim,Türkün çoxu
tanımır səni,
inan, tanıyan
da baxar iradla,
amma, Qara dəniz indiyə kimi,
oxuyub, çırpınar
Əhməd Cavadla!
Daha, olan - olub, nə
umu-küsü?
yaxşı ki, Bir Millət - İki Vətən var!!!
Arazı coşdurdu
"ümid körpüsü"-
öndərim Heydərlə
- Böyük Atatürk,
Körpünün üstündə
qolboyundular!
EPİLOQ
Azadlıq elə bir möcüzədir ki,
bülbül, kaş
bircə yol onu duyasan!
Nəin ki, qızılgül sevən
qəlbini,
hətta, özünü
də unudar insan!
Mən onun canımla duydum dadını,
duydum Xəzərimin
dalğalarında,
duydum görən
zaman gözəl xalqımı,
qədim Bakımızın
Baş meydanında!
Duydum, çevirdikcə
xatirələri,
gözümnən həsrətli
sellər axanda,
Vətən Sərhəddində
Vətən Əsgəri,
yaşıl Pasportumu
açıb-baxanda!
Duydum Azadlığı
- elə şirin ki,
ən şirin
yuxu da - yanında "vızdı"!
Qövsü-quzeh kimi uca göyləri
bəzəyən üçrəngli
Bayrağımızdı!
çaldıran qırğını
ağır xətadı;
hələ də faciə, hələ də qorxunc!
Amma Şah Xətaim öz Taxındadı,
Bakıda - yanında "topkəsən" Qılınc.
Amma, ürəyimdə bir istək də var;
Nuri Paşaya da heykəl qurulsun,
Bakının ən uca təpələrində,
bürüncdən, altundan,
qranitdən olan
Heydərlə - Atatürk
yanaşı dursun!..
Vahid
ƏZİZ
Təzadlar.-
2010.- 16 dekabr.- S.10.