Qəlbin qəm notları
KİMLƏRƏ QALDIN, AĞDAM?
"Kimlərə qaldı
dünya" mahnısına xitabən
Əlfi vardı, Famil
vardı bir zaman,
Xudu vardı, Zeynal vardı
bir zaman,
Əfsuslar ki, tez getdilər
dünyadan,
O dünya şöhrətin
necoldu, Ağdam?!
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
Heç birinə verilmədi
fəxri ad,
Gen dünyaya
açılmadı qol-qanad,
Hər birini yaman
sıxdı bu həyat...
O xətir-hörmətin
necoldu, Ağdam?!
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
Nəsirdə Əlfiydi,
şeirdə Famil,
Şahmar da məclisdə
ötərdi dil-dil,
Canlı əfsanəydi Xudu
elə bil...
O şanın-şöhrətin
necoldu, Ağdam?
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
Şimşək kimi Fred
işıq saçardı,
Qatır Məmməd
qırğı təki uçardı,
Şirini görən tək
yağı qaçardı,
Yenilməz
qüdrətin necoldu, Ağdam?!
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
Sadıqov soyadda deputatın
var,
İndi tamam başqa bir həyatın
var,
Axı Mikayıl tək qeyrət
qatın var,
Söylə, o
qeyrətin necoldu, Ağdam?!
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
Bu gün "Azərbaycan"
onundu tamam,
O da odlu-odlu
danışır yaman,
Necə dəyişərmiş
deyirəm insan,
Yaltağa nifrətin
necoldu, Ağdam?!
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
Ona nə, el-oba hansı
gündədi,
Dərd-səri,
qayğısı kündə-kündədi...
Özü kef-damaqda,
toy-düyündədi,
Namərdə
hiddətin necoldu, Ağdam?!
Kimlərə
qaldın, Ağdam?!
15 iyul, 2010
DARANIR ÖMÜR
Diqqətlə bax
üfüqlərə səhərlər,
Qənirsizdi,
ecazkardı nə qədər.
Əlvan rəngli butalara bənzəyir,
Bizdən uzaq
bir aləmi bəzəyir.
Ha getsən də, yetəmməzsən
sən ona,
Qovuşmağı
heç gətirmə ağlına.
Sən getdikcə, o da səndən
qaçır hey,
İlğım
təki göz önündən uçur hey.
Bu ömürdü, bu həyatdı
uzanır,
Aylar ilə,
illər ilə daranır.
Cəhd edirsən onu
ötüb-keçəsən,
Bu istəyə
yetişəsən necə sən?!
Nə sehr var,
nə əfsus var üfüqdə?
Sən getdikcə
uzaqlaşır üfüq də.
İstək belə, arzu belə,
hal belə,
Bu sehrdə
mat-məəttəl qall belə.
Bu həvəs, bu istək
olmasa əgər,
Həyatın qədrini yoxsa
kim bilər?!
Yarpaqlar payızda
tökülməsəydi,
Yazağzı fidanlar əkilməsəydi,
Baharda
qönçələr açılardımı?
Anamız təbitə
var olardımı?!
Ömür də belədi,
həyat da belə,
Çox zaman
çox mətləb gəlməyir dilə.
Ay İlqar, olmaya bəxtdən
küsmüsən?
Bunu
yaxşı-yaxşı yadda saxla sən.
Beşikdən son evə yol
gedən qatar,
Üfüq
arxasında dincini tapar.
10 iyun, 2010
ƏLLƏRİM İŞIĞA UZALI QALIB
42 - illərin
ən ağır ili,
20 mart -
günlərin əfsun gözəli.
Bu ildə, bu gündə
doğulmuşam mən,
Zülmətdən
işığa qovulmuşam mən,
İşıqlı zülmətə
qovuşmuşam mən...
Müharibə illərində
doğuldum,
Alov saçan dillərində
qovruldum,
Qaranlığın zülmətində
boğuldum,
Əllərim
işığa uzalı qalıb
Çörək istəmişəm
- çörək olmayıb,
Kömək istəmişəm
- kömək olmayıb,
Ürək istəmişəm
- ürək olmayıb,
Əllərim
işığa uzalı qalıb.
İstəmişəm
çırağımız alışsın,
Zülmətimlə
aydınlığımız barışsın,
Açıq gözüm
aydınlığa alışsın,
Əllərim
işığa uzalı qalıb.
Tale-baxtım tuş gəlib
top-tüfəngə,
Səsim-ünüm
qarışıb bu ahəngə,
Mənim dünyam boyanıb
qara rəngə,
Əllərim
işığa uzalı qalıb.
Deyirlər o zaman başqa
zamanmış,
Yerlər, göylər
güllərlə daranmış,
Səhərlər də
vaxtından gec oyanmış...
Əllərim
işığa uzalı qalıb.
Əsr dəyişibdi, illər
keçibdi,
Tarix sınağını
zaman seçibdi,
Gələnlər - gəlibdi,
köçən - köçübdü,
Əllərim
işığa uzalı qalıb,
Əllərim o çağa
uzalı qalıb...
İyul, 2010
KÖTƏK
YEMƏ
Əynində gen xalat,
çalma başınada,
Bir
qarış saqqalı, orta yaşında.
Əcənbi dilində nə
isə deyir,
Elə bil bibərli
qatıqlaş yeyir.
Onun nə dediyin dinləmir
kimsə,
O da irad tutur yayılan səsə.
Odur ki, məclisdə mərəkə
qopur,
Axtarıb
"Quran"dan bir ayə tapır.
Üz tutub danışan o kəsə
həmən,
Qəzəblə
qışqırır heç düşünmədən:
- Cəhənnəm odunda sən
yatacaqsan,
Qazanda qır təki
qaynayacaqsan.
Qovun, bu kafiri
məclisdən qovun!
Çıxarın
bayıra, əngini ovun!
Mollanın küyünə
kimsə getmədi,
Dediyi sözlərə
əməl etmədi.
Molla özü qalxdı
ayağa bu dəm,
Dərhal da
gözündə qaraldı aləm.
Yumruğu havadan asılı
qaldı,
Qəzəbi
özünə bir əngəl oldu.
Məclisdən bayıra
atdılar onu,
Beləcə,
yetişdi məclisin sonu.
Kimsəyə qəzəbin
tutubsa əgər,
Özünü ələ
al, səbr et bir qədər.
Sonuncu sözünü
öncədən demə,
Nə də ki
kimsədən sən kötək yemə.
9 iyun, 2010
SONUNCU
YUXU
Deyirlər, sonuncu yuxudur
ölüm,
Zamanı
bilinmir, vaxtı bilinmir.
Onda son yuxunu mən
necə bilim?
İnsanın
taleyi, baxtı bilinmir.
Görəsən,
beləmi, belə deyilmi?!
Nə zaman
yatacam, ayılmayacam?!
Son yuxu qorxudur
niyə aləmi?
Sualdan nə
zaman agah olacam?
Ayaq tutub yeriyir ağ yalanlar,
Deyirlər, bu dünya əbəsdir,
əbəs!
Qəzalardan
parça-parça olanlar
Cəhənnəmlə
qorxudulur niyə bəs?!
Bu dünyaya yalan, fani deyənlər
Cidd-cəhdlə
imarətlər hördürür.
Dünyaya
beşgünlük, ani deyənlər
Bəs niyə
min cürə əməl gördürür?!
Dünya
fanidirsə, bu cəhdlər nədir?
Cəhənnəmlə
qorxudurlar bizləri.
Hədələr, qorxular bir
bəhanədir,
Gecə-gündüz
kef-damaqda özləri.
Deyilənlər hər nə
varsa - bəhanə,
O dünyanın cənnətini
görün siz!
İnkir-minkir, qır
qazanı - əfsanə,
Bu dünyanın halın bizə
verin siz!
05.06.2010
QARA MƏNİM, AĞ MƏNİM
Halva-halva deməklə bil,
ağız dada gəlməz,
Öz
halına çatmasan, bəşər halı bilinməz.
Həqiqət yoxluğunda
özünü tapan gərək,
Ləyaqət
qıtlığında özünə çatan gərək.
Quru sözdən əmələ
keçilməyən iş deyil,
Küləyin
ağzındakı bir xəzəldir elə bil.
Gərək əməl
görünsün, gərək surət görünsün,
Mənəviyyat,
ülviyyət, gərək fitrət görünsün.
Əqidəyə, amala mənən
vurulan gərək,
İdeya
işığına içdən qurulan gərək!
Qaldırılmır
aradan niyə həsrət pərdəsi?
Bəs nə
zaman gələcək şirin vüsal vədəsi?!
Vurulubdur köksümə
çalın-çarpaz dağ mənim,
Bu, dünya gərdişidir,
qara mənim, ağ mənim.
Tarix, əsrlər boyu cənublu,
şimallıyam,
Yaman
başı bəlalı, yaman qeylü-qallıyam.
Bəs nə zaman bitəcək
deyin mənə bu qovğam,
Bunları
düşünəndə hərdən
çatışmır havam.
Yadlığın
pəncəsindən nə zaman qurtulacam?
Əsilliyə
qovuşub əslən özüm olacam?!
Yadçılıqdan
sıyrıla özümlüyün məhvəri,
Qəlblərə
işıq saça əqidənin cövhəri.
12.12.2009
BAYATILAR
Dağ yolu qulac-qulac,
Dağ başında Şuşa tac.
Şuşaya qovuşmağa
Görən
yoxmu bir əlac?!
Əlim çatmır
Ağdama,
Qalmışam
yana-yana.
Məni Ağdamsız qoyan
Görüm boyansın qana!
El-obam
dağım-dağım,
Sönüb
sevinc çırağım.
Ürəyim qan
ağlayır,
Yasa
dönüb növrağım.
Bir günüm ilə
dönər,
Ümidim telə
dönər.
Ürəyim şan-şan
olar,
Göz
yaşım selə dönər.
Harayım var, ünüm
yox,
Qarabağsız
günüm yox.
O yerlərçün təşnəyəm,
O yerlərə dönüm
yox.
Düşdüm yaman dərdə
mən,
Qəm -
mizrabdı, pərdə - mən.
Xoşbəxt ola
bilərmi
Ömrü
boyu dərd əmən?!
RÜBAİLƏR
Hərdən cilovlanmır
hissim, düşüncəm,
Edə bilməyirəm
fikirləri cəm.
Əgər
bir-birinə olsaydı həmdəm.
Səbrim əsəbimə
olardı məlhəm.
Qayğı ətək-ətək,
dərd ətək-ətək,
Bu qədər
ağrının hansını çəkək?
Dünyanı
bürüyüb yalan bazarı,
Axı baş
götürüb biz hara köçək?
Quş tək
çırpınırıq yalan torunda,
Yanıb-yaxılırıq
yalan qorunda.
Gecə də, gündüz
də yol gedirik biz,
Şou aləminin
qəm qatarında.
Bəxtimiz, taleyimiz gətirib
belə,
Şükürlər
edirik buna da hələ.
Başqa nə
çarəmiz, nə əlacımız?
Bizlər bir
şikarıq, dünyasa tələ.
Bir ümid
çağırsa, gəlməyə nə var,
Bir sevinc
tapılsa, bölməyə nə var.
Elə qamarlanıb
torpağın üstü,
İlqar, gor
tapılsa, ölməyə nə var.
24.05.2010
QƏŞƏM İLQAR RUHDAŞ
Təzadlar.- 2010.- 22 iyul.- S.15.