Elin şah qürurlu Şahlar oğlu

El məsəlidir, "bir mıx bir nalı, bir nal bir atı, bir at bir əri, bir ər də bir eli qurtarar". Belə ər oğullarımız bir deyil, beş deyil, on deyil. Maşallah olsun, saymaqla qurtarası deyil. Eləcə də torpaqlarımızın müdafiəsində şəhidlik zirvəsinə yüksələn oğullarımızın sayəsində özümüzdə qalan torpaqların qoynunda yetişən mərd-mərdanə yeniyetmələrimiz.

Müharibənin ağırlığı hər bir azərbaycanlı ailəsinə dəhşətli izlər buraxmış və ağır zərbələr vurmuşdur. Bu zərbələr, deyərdim ki, şəhidlik zirvəsini uca tutaraq şəhid vermiş ailələri çox da elə sarsıtmır. Əksinə, o ailələr qürur hissi ilə yaşayır. Çünki övladları vətən yolunda, torpaq yolunda, ana-bacı yolunda canlarından keçiblər.

Hərdən öz-özümə düşünürəm: görəsən, bizim Şahlar, Hidayət, Amil, Allahverdi, çingiz, Şirin Mirzəyev və digərləri kimi qəhrəman oğullar, eləcə də döyüş meydanında ayağını, qolunu itirmiş döyüşçüləri olan vətən niyə basıldı? Axı onlar son nəfəsnədək, yarımcan olanacan can qoydular!

"Bağbanı olmayan bağı çəpər basar, çəpəri olmayan bağı isə yağı basar". Bəli, Azərbaycanın o vaxtkı hakimiyyəti başında olan məmurlar bax, bu bağdan olan sanballı ağaclardan hazırlanmış stullar üstündə gedən davaları ucbatından ölkə dəyərli, qeyrətli oğullarını itirdi. Belə oğullarımızdan biri də 17 may 1952-ci ildə Kəlbəcər rayonunun Zülfüqarlı kəndində anadan olan Şahlar Şükürovdur. O, 1972-ci ildə orta məktəbi bitirdikdən sonra Azərbaycan Xalq Təsərrüfatı İnstitutuna daxil olub. Elə həmin il də həqiqi hərbi xidmətə çağırılıb. Hərbi xidmətini intizamla başa vuran Şahlar Şükürov çox çəkmir ki, niyyətinin bir hissəsini də yerinə yetirir. 1986-cı ildə Rostov Polis Akdemiyasını bitirir. 1987-ci ildə Zərdab rayon Daxili İşlər Şöbəsində əməliyyat işləri üzrə rəis müavini təyin edilir. Polis mayoru rütbəsinə qədər yüksələn Ş.Şükürov bir çox məsul vəzifələrdə çalışr. Döyüş meydanlarına atılan Şükürov vətənpərvərlik şücaəti göstərərək, döyüşçü yoldaşlarına ürək-dirək verir. Ağdam, Şuşa, Laçın, Kəlbəcər və digər bölgələrdə gedən ağır döyüşlər zamanı ordumuz onun səyi nəticəsində itkisiz ötüşür.

Şahların hər dəfə döyüş meydanlarına atılaraq cəsarətlə hünər göstərməsi arxadan gələn əsgərlərimizə yol açır. Kəlbəcərin dağlarında gedən ağır döyüşlər zamanı döyüşçü yoldaşlarını irəli aparan Şahların öz canını qorumaq belə yadına düşmür. Ayaq üstündə hücuma keçən Şahlar qəfil yağı gülləsinə tuş gəlir. Bu an səmaya göz gəzdirən igid sarsılmır və əli ilə arxaya işarə edərək, özlərini qorumağı əsgər yoldaşlarına bildirir. Atəş bir an səngiyir. Əsgərlər gözünü hələ yummayan Şahların qucaqlarında son nəfəsindən gələn səsi sükutla dinləməyə çalışırlar. "Dayanmayın, irəli" sözü əsgərlərə qüvvət versə də, itkinin ağırlıq hissi onları rahat qoymurdu.

...Son döyüş. İyun ayının 15-i. Kainat da elə bil susmuşdu. Göyün üzünü yayın isti çağında elə bir qara buludlar almışdı ki! Bu ölüm ruha çevrilib, göydə pərvaz vururdu, sanki ruhu külək təki əsgərləri irəli atırdı. Getdikcə göyün üzünü qara buludlar almağa başladı. Bu döyüş son döyüş oldu. Elə bu döyüşdən sonra Kəlbəcərin yolu bağlandı.

Əgər Şahlar və onun kimi qəhrəmanlarımız o vaxt düşmən gülləsinə tuş gəlməsəydi, torpaqlarımız azadlıqda olardı və bu gün biz Şuşada, Xankəndində, Kəlbəcərdə, Ağdamda, eləcə də işğal altında olan, əlimiz yetməyən torpaqlarımızda rahat nəfəs alardıq.

Şahların ölümü ağır olsa da, itkisi ilə hər birimiz barışmalıyıq. Bu şərəfli ad şəhidlik zirvəsidir. Hər kəs bu zirvəyə çatmağa can atır. Bu gün Şahlar və onun kimi qəhrəmanlarımızın ailəsində böyüyən gənclərimiz, oğul və qızlarımız bu adı özlərinə qürur mənbəyi seçərək şərəfli yol sayırlar və bu da Azərbaycana, gələcək tarixinə bir şərəfli yol açılmasında irəliləyişdir. Qoy bu yolda şəhidlik ruhu qarşısında təzim edən gənclərimiz tariximizin salnaməsini, keçmişini bilsinlər.

Xatırladım ki, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 8 oktyabr 1992-ci il tarixli 264 saylı Fərmanı ilə polis mayoru Şükürov Şahlar Əvəz oğlu ölümündən sonra Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı adına layiq görülüb.

Şahlar Şükürov ailəli idi. İki övladı yadigar qalıb. Zərdab rayonunda adına məktəb və küçə var.

Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət eləsin! Və vətən yolunda əlini, ayağını itirmiş əlillərimizə şəfa və can sağlığı versin. Onların hər birinin əlillikdən əziyyət çəkmələrinə baxmayaraq, istənilən vaxt döyüş meydanına qayıtmağı özlərinə borc bilirlər. Azərbaycan öz qəhrəmanları və döyüşçüləri ilə daim fəxr edir.

Ruhiyyə SULTAN

Təzadlar.- 2010.- 27 noyabr.- S.11.