Vallah, bu sevdada özün günahkar

Bir kəsdən yox ikən ümid-pənahım

Çıxdın uğuruma - güldü sabahım.

Səni sevməyimdə varmı günahım?

Vallah, bu sevdada özün günahkar.

Xəyal dünyam ilə söhbət edirdim,

Qəlbdəki niskili mən əridirdim,

Özüm öz yolumla çıxıb gedirdim,

Vallah, bu sevdada özün günahkar.

Sənə dedimmi ki, çıx qabağıma?

Sənə dedimmi ki, gəl oylağıma?

Könüllü giribsən qəlb otağıma

Vallah, bu sevdada özün günahkar.

Neyləyim, yaradan gözəl yaradıb,

Şair ürəyimdə sevda oyadıb,

Demə ki, ayrılıq məqamı çatıb...

Vallah, bu sevdada özün günahkar.

İlqar vəcdə gəlib, yaman coşubdu,

Dürr kimi sözlərdən şeir qoşubdu,

İxtiyar çağında demə çaşıbdı...

Vallah, bu sevdada özün günahkar.

İlk səfər

Relslərin üzəriylə elə bil ki, uçur qatar,

Onun böyük sürətinə nə quş yetər, nə ox çatar.

Hiss etmirəm bu sürəti, tələsirəm düzü yaman,

Heç ayrılmaq istəmirəm pəncərənin qarşısından.

Dan yerinin yanaqları qızarırdı bir lalə tək,

Al şəfəqlər rəqs edirdi üfüqlərdə şəlalə tək.

Artıq şirin yuxusundan oyanmışdı sərnişinlər,

Gülər üzlü baxışlardan nur yağırdı səhər-səhər.

Sonsuz sevinc oxuyuram mən onların surətində,

Səfər vaxtı ləzzəti var ən adicə söhbətin də.

Mən Bakıya tələsirəm, ürəyimdə çırpıntılar,

Gözlərimdə vüsal eşqi, dodağımda pıçıltılar.

Paytaxtımın həsrətini çox çəkmişəm körpəlikdən,

Lap bir azdan gəzəcəyəm qucağında doyunca mən.

Tələsirəm buruqları, göy Xəzəri seyrə dalam,

Bu füsunkar gözəllikdən ürək dolu bir zövq alam.

Tələsirəm səfər adlı bir kitabı bitirməyə,

Mingəçevir salamını paytaxtıma yetirməyə.

Dağlar

Mənim də bir zaman dağlarım vardı,

Qoynunda gəzdiyim çağlarım vardı,

Gəlin Qayasında növrağım vardı...

Zirvəniz bənzərdi bir saça, dağlar,

Tarixlər şahidi ay qoca dağlar.

Hərdən üstünüzü duman alardı,

Şimşəklər çaxanda yaman olardı,

İzləri qayada, daşda qalardı...

Göyə olardınız siz baca, dağlar,

Tarixlər şahidi ay qoca dağlar.

Hərdən həlimdiniz, hərdən də zalım,

Deyərdim qoy ölüb burada qalım.

İndi çox uzağam, qadanız alım,

Buluddan su içən ay uca dağlar,

Tarixlər şahidi ay qoca dağlar.

Sizləri tutubdu yağı nə vaxtdan,

Sinəmdədi dağlar dağı nə vaxtdan,

Qoşmamda da bitib ağı nə vaxtdan,

Baş-başa dayanan ay haça dağlar,

Tarixlər şahidi ay qoca dağlar.

Murovda, Taxtada izim qalıbdı,

Kəpəz, Dəlidağda gözüm qalıbdı,

Hələ Savalana sözüm qalıbdı,

Vüsal qəlbimizə nur saça, dağlar,

Tarixlər şahidi ay qoca dağlar.

Nə vaxtdan sizlərdən aralı düşən,

Asfaltın üstündə qovrulub bişən,

Damcılı bulaqçün dağlanıb şişən,

Bu İlqar sizləri bir quca, dağlar,

Tarixlər şahidi ay qoca dağlar.

Qəşəm İlqar RUHDAŞ

Təzadlar.- 2010.- 16 oktyabr.- S.15.