QAR AĞACI QƏBRİSTANI
Orda Qarahacı qəbristanında
Ruqiyyə adında bir dostum yatır.
Mən gedə bilmirəm, mənim adımnan,
Buludlar ağlayır, yağışlar yağır.
Orda bir ağac var qara ağacdır,
Budağı qaradır,yarpağı qara.
Orda qönçələr də qara gül açır.
Orda çiçəklərin qan bağrı yara
Bizi gözləməkdən yol da saralıb
Biz ki, o yollara yolçu
deyilik.
Ağdamın, Şuşanın
adınnan durub
Utanmaz-utanmaz sağlıq deyirik.
Deyirəm yağının
əlində olan
Qəbirlər salamat dururmu indi.
Didərgin ruhlardır
əsirdə qalan
Gözləri yolları yorurmu indi.
Görəsən sağdımı
doğma qəbirlər
Əsir başdaşları yola baxırmı.
Görən necədilər,
nə gündədilər
Tikanı, kol-kosu dizə çıxırmı.
Hər daşın
üstündə bir adam şəkli
Ordan oğlan baxır, bir qız boylanır.
Ordan qaşlarını
çatıb dağ kimi
Papaqlı dağ kişi yalqız
boylanır.
Xanım nənələrin
zümzüməsidir
Hər gün qəbristanı başına alır.
O ağa
nəfəsi, seyid səsidir
Belə haray salır, belə hay salır.
Hər qəbrin
başında bir didərgin ruh
Elə məlul-məlul boynunu burub.
Bizsiz darıxıbdı
bu gor, bu
gorgah,
Bizi küləklərdən, yellərdən
sorub.
Baş alıb
uzanır bu qəbristan
Nə ölü-nə diri, doğma doğmadır.
Dünyada qənirsiz
çoxdu gülüstan
Mənim gülüstanım elə
buradır.
Keçmişim, dünənim
orda uyuyur
Ulu əcdadların məskənidir
o.
Mənim ölülərim
darda uyuyur
Didərgin ruhların Vətənidir
o.
Bir gün bezəcəklər şimşək
tək çaxıb
Yağının üstünə ruhlar gedəcək.
Bizim yerimizə
ayağa qalxıb
Ruhlar bu Vətəni xilas edəcək.
AĞDAM-QARA DAM
Çörəyinnən yedik, suyunnan içdik,
Keçmişi unutduq Ağdam-qara dam.
Bir can qorxusuyla
varınnan keçdik,
Sırsıra bağlayıb olduq qar adam.
Qaraldı torpağın,
qaraldı göyün
Qaralan tüstüdən
asılı qaldın
Mən durub baxanın biriyəm neynim?
Sərhəddə xəndəyə
qısılı qaldım
Sənli keçirtdiyim günə
qayıtdım.
Neçə həyətləri
dolaşdım bir-bir
İllərdi
mürgülü ana qayıtdım.
Bütün ağaclara
dırmaşdım bir-bir
O səkidən
keçdim, o yoldan keçdim.
Qoşa minarənin
yanında durdum
Duru kəhrizlərin
suyunnan içdim.
Yarpağı da duydum, daşı da duydum
Qaçdım gen dərədən,
Uzundərədən,
Bir uşaq
tozuma çata bilmədi
Ötdüm neçə doğma bucaqdan, yerdən.
At çapdım
uçrumda atam bilmədi
Başım daşa dəydi ayıldım birdən.
Gördüm lələ
köçüb, yurdu
ağlayır
Yurdunu sevənlər əriyib dərddən.
Hamının gözündə
dərdi ağlayır
Gördüm doğma
yerlər alışır,
yanır
Başımın üstünnən
güllələr keçir
Sütül yurd qoruyur, səddə
dayanır.
Hər güllə
özünə bir sütül seçir
Xəndəyə sığınıb
hönkürürəm mən,
Bu aciz halına odlanır adam.
Orda tüstü
qalxır doğma yerlərdən
Tüstüdə qaralır Ağdam-qara dam.
Esmira Məhiqızı
Təzadlar.- 2010.- 18 sentyabr.- S.11.