Bizi

 

Tufanlarda yıxılmadıq,

Yıxdı çətin yollar bizi.

Tələ qurdu - çidar oldu,

Buraxmadı "kollar" bizi.

 

Uzandıqca yollarımız,

Yana düşdü qollarımız..

Başçı oldu kallarımız-

Zay eylədi kallar bizi!..

 

Hər nadana "qanan" dedik,

Yad ifritə "canan" dedik,

Çor deyənə "haycan" dedik,

Oynatdı yad vallar bizi.

 

Züy tutduqca hər avaza,

"Yarın"dıqca yaramaza,

Qənim çıxdı tara, saza-

Qınadı kar, lallar bizi.

 

Milyonları verdik bada,

Diri-diri yandıq oda,

Hürr etsə bizi Xuda,

Buraxmadı qallar bizi.

 

Kin köksünü deşə-deşə-

Tələ qurdu haqq gedişə-

Ermənini qatdı işə...

Əzdi sarı, çillər bizi!

 

Əzilsək üzülmədik...

Ulu türkük - həmin mərdik,

Pöhrələndik şölələndik!

Alqışladı ellər bizi!..

 

 

O dünya

 

Bir əbədi gedər-gəlməz yoludur,

Nəşimizlə dolasıdır o dünya!

Bu dünyanın barın-bağın, bostanın...

Aram-aram yolasıdır o dünya!

 

,,Çox-çox qurğu-büsatları dağıdır...

"Mənəm-mənəm" deyənlərə yağıdır-

Apardığı bir dəst kəfən ağıdır,

Bir ki, "göz qarası"dır o dünya!

 

Milyon-milyon çal-çağırı susdurur

Qaniçənə son anda qan qusdurur!

Baş kəsənin başın dibdən kəsdirir,

Əzrailin qalasıdır o dünya!

 

Bünövrəsin Adəm, Həvva qoyandı...

Fironların dərisini soyandı,

İsgəndərin fateh gözün oyandı,

Bu dünyanın mirasıdır - o dünya!

 

Şərə batıb: "Peyğəmbərəm" deyənlər,

Zöhhaklar tək insan beyni yeyənlər,

Ömür boyu haqqın yükün əyənlər,

Sizə məhşər qurasıdır o dünya!

 

Bu dünyanın əkdiyini biçəndi,

Hatəmlərə nur cənnəti seçəndi,

Qatil Kiri cəhənnəmə çəkəndi,

Tomris ana laylasıdır o dünya!

 

Tora saldı sultanları, şahları...

Heç bir yana yetişmədi ahları,

Haqqa bəla harınları, toxları

Cəhənnəmə alasıdır o dünya!

 

Elə ki, sən əl uzatdın harama,

Duz səpirsən qövr eləyən yarama,

Bu dünyadan haqq - azadlıq arama,

Haqq - azadlıq talasıdır - o dünya!

 

Ey Səfərli, ötür əcəl karvanı

Hara çəkir yerin-göyün Soltanı?!

Pak əməllər yaşadacaq cahanı,

Zalıma üz qarasıdır o dünya!..

 

 

Xalqım zəfər çalmayanda

 

Necə yara yar deyim mən,

Yar qəhrimə qalmayanda?!

Çəkdiyim yurd həsrətinə -

O da şərik olmayanda?!

 

Dönük çıxır dostlarım da

Tutuşuram yanar oda!

Yurd-yuvamız qalar yada,

El döyüşə qalxmayanda!..

 

Təklənəndə söz qılıncım,

Kəsir məni öz qılıncım,

Qəlbdə açır iz qılıncım,

Xalqım zəfər çalmayanda...

 

 

Müqəddəs amala çatmamışam mən

 

Sənə tapınandan, qadir Allahım!

Halalı harama qatmamışam mən.

Dar gündə olmusan arxam arxam, pənahım,

Namərd körpüsündə yatmamışam mən.

 

Vətən sevgisilə dolmuşam yaşa,

Vəfalı olmuşam dosta, sirdaşa,

Sadiq yaşamışam, torpağa, daşa...

Ruhu təmənnaya satmamışam mən.

 

Əqidə yolunda dönmüşəm şama,

Dönük çıxmamışam eşqə, ilhama,

Min-min çətinliklə girib qiyama,

Haramın havasın udmamışam mən.

 

Fitnəkar quldurlar çıxanda başa,

Nadanlar aqili basırlar daşa...

Xəyanət edəndə qardaş-qardaşa,

Haqlayıb-günaha batmamışam mən!..

 

Nurlu yollarında yolçu olmuşam

Göylər tutulanda mən dolmuşam!

Ulu dərgahına səcdə qılmışam

Sellərə qərq olub itməmişəm mən!..

 

Hər şeydən ucada duran da Sənsən!

Külli-aləmləri quran da Sənsən!

"İncil" , "Tövrət" , "Quran" da Sənsən!

Adına sənasız ötməmişəm mən.

 

Adın sifətində əmanətindir,

Fəxrim, ülviyyətim, qüdsiyyətimdir!

Məni yaşadan da məhəbbətindir-

Məhəbəbti ucuz tutmamışam mən!

 

Tamama yetməmiş hələ üç yaş da-

Alın yazısını seyr etdim başda...

Dünyanı bürüyən qanlı savaşda

ölümün dəhşətin dadmamışam mən.

 

Sənin qüdrətini duyandan bəri-

Göyləri müqəddəs sanır Səfərli..

Bağışla, Allahım, qərinələri

Keçsəm , amala çatmamışam mən!

 

Qeyd: 1942-ci ildə - II Dünya müharibəsinin tüğyan etdiyi zaman - hər yerdə olduğu kimi, bizim kəndimizdə insanlar acından qırılırdı. Hər gün kəndimizdən 2-3 meyit çıxırdı. Mirvari nənəm bizi - dayılarımı xalalarımı Beyləqan (o vaxtkı Jdanov) rayonuna apardı. Pambıqçılıq rayonu olduğu üçün orada talonla hər işçiyə gündə 500 qram, uşağına isə 200 qr çörək verirdilər.

Bir gün 3 ¹-li şöbəyə səs düşdü ki, itlər qəbirləri eşib meyitləri yeyir.

Nənəmgilin "alın yazısı"ndan etdiyi söhbət məni çox maraqlandırırdı. Qışın çiskinli boz havasında qəbiristana yollandım. Bir kişi furqonda kəfənsiz bir meyit gətirirdi. O, tək idi. İtlər bizi görüb qəbiristanlıqdan qaçdı. Qəbiristanlıqda əti getmiş bir insan kəlləsinə rast gəldim. Onun alnı tamam (ərəb əlifbasını xatırladan) yazıdan ibarət idi. Şeirin 8-ci bəndindəki "alın yazısı" ifadəsi həmin müşahidəmə əsaslanır. O, vaxt üç yaşım hələ tamam olmamışdı.

 

 

Niyazxan Səfərli

 

Təzadlar.- 2011.- 5-8 fevral.- S.14.