Nə yazıqdı sənsiz ellər, ay xanım!

Millət vəkili...

Bu iki sözün birlikdə daşıdığı məna yükünü açmağa çalışacam. İşdi-şayət, aça bilsəm.

Millət vəkili... çox-çox ağır məsuliyyətdir.

Milli Məclisin üzvü olmağına çox da bənd olmayın. El-oba qadasın aldığım hər adama millət vəkili demir, hər adamı o gözdə görmür. Millət vəkili olmaq üçün hansısa dairədən deputat seçilmək azdır, həm də gərək millətin dərdini-sərini içindən keçirə biləsən.

Bu millət vəkili dediyimin günü-güzəranı seçicilərinin, səngərdə dayanan əsgərlərin arasında, "Vətənin qıraqda qalan yerlərində" (Səməd Qaraçöp) keçməlidir. Sinəsində türk ürəyi gəzdirən, 2005 və 2010-cu illərdə Milli Məclisə seçkilərdə 105 saylı Tovuz seçki dairəsindən millət vəkili seçilərək parlamentdə Azərbaycan-Gürcüstan parlamentlərarası dostluq qrupunun sədri, AŞPA-da Azərbaycan nümayəndə heyətinin üzvü kimi səmərəli fəaliyyət göstərən millət vəkili Qənirə Paşa məhz belələrindəndir.

Qənirə xanım əllərini paltosunun yaxa ciblərinə salıb Bakıdan Başkeçidin ucqar kəndinə qədər gedib gözdən-könüldən uzaq soydaşlarımızın üzləşdiyi problemlərlə maraqlanır. Cidd-cəhdlə həmin problemlərin həllinə çalışır. Azərbaycan ordusunun düşmənlə üzbəüz səngərlərində əsgərlərimizlə görüşür. Həm də təkcə özü görüşmür, xarici ölkələrin və təşkilatların ölkəmizdəki nümayəndələrini də çəkib özü ilə aparır. Tovuz kanalı vasitəsi ilə bütün tovuzlularla (seçiciləri ilə) canlı əlaqəyə çıxır, onların qayğıları ilə yerindəcə maraqlanır.

Qənirə xanım həm də milli-mənəvi dəyərlərimizin get-gedə cılızlaşıb tamamilə ayrı bir məna kəsb etdiyi, zövqlərin günü-gündən korşaldığı bir zamanda ulu ozan-aşıq sənətinin keşiyində durur. Ustad aşıqlarımızın (Haqq aşıqlarının) təbliği ilə gənc nəsildə milli iftixar və qürur hissi oyadır.

Qoca Azaflıyam, dilim var, lalam,

Təbrizdə qardaşım, Sibirdə balam.

Elə dərd varmı ki, çəkməmiş olam,

Bax onlar ağartdı saçımı mənim.

Deyən ustad Mikayıl Azaflıya, 1905-1906-cı illərdə ermənilərin xalqımıza qarşı törətdiyi qırğınlarına etiraz edərək

Kəsib dar bərəni deyirlər: - Dayan!

Hayes, türkes - ermənisən, müsəlman?

Arifsənsə mənasını anla, qan,

Gizlində min əməl tutana lənət.

Deyən haqq aşığı Hüseyn Bozalqanlıya, Xəyyat Mirzəyə, Əkbər Cəfərova, Xanlar Məhərrəmova və onlarla başqalarına yubiley keçirib, kitablarını nəşr etdirib onları yenidən xalqa çatdırdı.

Qənirə xanımın sehrkar nitqinin ürəkləri asanlıqla ovsunlaması məlum həqiqətdir. Ancaq onu təkcə sehrli nitqinə görə yox, eyni zamanda əməli fəaliyyətinə görə nəinki Tovuzda hətta Borçalıda, Dərbənddə, Kərkükdə, Təbrizdə... sevirlər. Nəyə görəmi? Bax onu yovşan ətrinə tutqusu olanlar yaxşı bilir.

Qənirə xanım Azərbaycanın gələcəyi və gələcək azərbaycanlılar, eləcə də məşhur azərbaycanlılar barədə düşünüb-daşınır. 100 ölçüb, bir biçir. Qənirə xanım çıxışında millət, dövlət, vətən, torpaq dərdinə ən çox yer verən deputatlardandır. Onu bu dərdlər danışdırır, o, bu dərdlərin qabağından qaçmır, onlarla yaşayır, mübarizə aparır.

Qənirə xanım millətə yeni standartlarla xidmət etmək nümunəsidir. Qənirə xanıma görə, köhnə standartlar aradan qaldırılmalıdır. Dağılmış sovetin vaxtında millət vəzifədə olanlara xidmət göstərməli idi. Yazılmamış işlək qanun belə idi. Başqa cür ola bilməzdi. Elə indi də bəzi məmurlar işlərini həmin qafa ilə qururlar. Qənirə xanım isə millət əfəndidir, biz xidmətçiyik deyir.

Yaxınlarda xalq arasında maraqlı bir söhbət eşitdim. Deyir, Qənirə xanım dərs dediyi "Xəzər" Universitetində işğal olunmuş rayonların adını və işğal tarixini bilməyən tələbələrini dərsə buraxmır. Hətta bu səbəbdən bir çox tələbələrini (əsasən qızları) dəhşətli burmanca (çimdiyə) qonaq edir. Bəlkə də belə hal, ümumiyyətlə, baş verməyib, sadəcə, xalqın öz sevimli qızına sevgisindən əfsanə, rəvayət yaranıb. Lakin bu cür şirin faktlar məhz Qənirə xanımın simasında mənim üçün olduqca inandırıcı görünür. Bir türk millətçisi (özümə bu şərəfli və məsuliyyətli adı verdiyim üçün məni bağışlayın) olaraq bu faktları alqışla qarşılayıram.

Mürşüdüm Akif Səməd deyirdi ki, seçicilərin ürək qızdırıb səs verdiyi adam öz halal-hümbət səsilə milli məclisə düşürsə, onda həmin seçicilər də özünü sanki deputat seçilmiş kimi hiss edirlər. Bu mənada, tovuzluları sevincək və qürurlu görəndə onları yaxşı başa düşürəm. Sevinib kövrəlirəm. Sağ əliniz saxta səslə milli məclisi yağır eləyənlərin səsini qazana bilmədiyi seçicilərinin başına. O seçicilərin ki, aylarla Milli Məclisin qapısında öz deputatları ilə "fiqli-miqli" oynayırlar, axırda tuta bilməyib yenə də Qənirə xanımın qeyrətinə, vicdanına sığınırlar. Bəlkə elə deyil?

Bütün bunları gözü götürməyənlərdir bu gün Qənirə xanımı PKK ilə əlaqədə şərləmək istəyənlər. Arxayın olsunlar ki, nəyi bacarsalar da onu bacarmayacaqlar. Xalq yaxşı bilir ki, Qənirə xanım şəxsi keyfiyyətləri, danışıq tərzi, çəkici xarizması, düşüncə tərzi ilə əsl türk qadınıdır, Azərbaycan qızıdır. O, danışanda sözümüzün bal kimi dadını, bir də ruhumuzun saflığını hiss edirik. Qoy onun el-oba məhəbbəti ilə döyünən ürəyi, düşünən beyni, görən gözləri var olsun.

P.S. Dostum Əfqan Nəsirliyə dedim ki, qəzetin gələn nömrəsi üçün Qənirə xanım haqqında çoxdan yazdığım bir yazı verəcəm. Dedi yox, o yazını bu nömrə üçün mütləq mənə çatdır. Lap yerinə düşər dedi. Bəzi dairələrin (yaxud da halqaların) özlərinə yaxın qəzetlərdə Qənirə Paşanı PKK ilə əlaqələndirərək, onu vurmaq planının başladıldığını dedi. Dərdiş, dedim, narahat olma, Qənirə xanımın yeri xalqın ürəyinin başındadır. Uzaqbaşı vuracaqlarmı? Ay vurdular, vura bildilər haaa! Onda da olacaq xalqın ürəyinin dərinliyində. Necə deyərlər, it hürər, karvan keçər.

P.P.S. Bu yazını Tovuz və Başkeçid rayonlarının qardaşlaşmış rayon elan olunması münasibətilə yazdım. Bu o demək deyil ki, yoxsa bu yazını yazmayacaqdım. Kərküklü, dərbəndli, təbrizli olsaydım, yenə də yazardım.

Nə yaxşı ki, türkəm. Nə yaxşı ki, Qənirə xanım da türkdü. "Nə mütlu türkəm deyənə" (M.K.Atatürk). Nə yaxşı ki, elimiz Turandı, Qənirə xanım da bizim ellidir. İbrahim İlyaslı deyir ki, "Nə yazıqdı sənsiz ellər, ay xanım..."

Həmid ORMANLI

Təzadlar.- 2011.- 10-12 fevral.- S.6.