Həyat sən öyrədən deyil, müəllim
(Poemadan parçalar)
(Əvvəli
ötən saylarda)
Dedin mənasızdır
eşqsiz bu dünya,
Həyatın cövhəri saf məhəbbətdir.
Eşqin mehrabıdır vəfa, ülviyyət,
Sevginin ziynəti pak sədaqətdir.
Eşqin varlığına yoxdur inanan,
İndi nə sevgi var, nə aşiq-məşuq.
Bizi bizdən alıb həris nəfsimiz,
İlahi hisslərdən məhrum olmuşuq.
Deyirdin yuxuda buta verirlər,
Sevənlər canların fəda edirlər.
İndi yuxularda Dubay görürlər,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Yaman dəbə
düşüb qadın alveri,
Mayası xarablar namusu satır.
Qazanc mənbəyinə çevrildiyindən
İnsan tacirinin qurbanı artır.
Çeynənib tapdanır ürf-adətimiz,
Pozur cəmiyyəti zinakar, harın.
İtdikcə ləyaqət, tərbiyə, əxlaq,
Hər gün sayı artır atılmışların.
Dedin, dinimizi
uca tutun siz,
Etiqad göstərin,
imanlı olun.
Bilin, müsəlmanıq,
şərəfliyik biz,
Qoruyun islamın
müqəddəs yolun.
Din-dinə
qarışıb, məzhəb-məzhəbə,
Yaman faydalanır
hibrid əshabə.
Saxta "hacı"lardan
bezibdi Kəbə,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
"Hacı"
var, dinəndə küfür söyləyir,
Pul görsə,
canını oda bələyir.
Arxada şeytanla
dostluq eləyir,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
"Hacı"
var, "şef"inə
cangüdən durur,
Gah qeybət
eyləyir, gəh hiylə qurur.
Qəbirdə ölünün
arasın vurur,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Nəzir qutuları
düzülüb saysız,
Hey dolub-boşalır,
seltək hesabsız.
Fəqət, möhtac
olan qalıb nicatsız,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Deyirdin, həkimlər
and da içirlər,
Hippokrat əminin
yolun seçirlər.
İndi ölünü
də qırxıb biçirlər,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
"Həkim"
var, qəssabtək ancaq piy arar,
Xəstə keçinsə
də, dərman aldırar.
Saysız reseptlər
yazıb xəstəyə,
Aldadıb aptekdə
qaztək yoldurar.
"Həkim"
var, söz salıb hər şeydən öncə,
Fənd ilə xəstənin cibini əllər.
Vahimə yaradıb
onun qəlbində,
Xəstəni qorxudan fikirlər söylər.
Ölü dəfnə
hazır, məzar tapılmır,
Kasıbdır, yazıqdır
vecə alınmır.
Gor yeri satanlar insafı qanmır,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
İndiki yaslardan
baş açılmayır,
Bəzən üç
verilmir, yeddi olmayır.
Ölü sahibləri
heç ağlamayır,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Bəzi yas yeri var, toylara
bənzər,
Süfrəni meyvələr,
xörəklər bəzər.
Məclisdə yaramaz söz-söhbət gəzər,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Ölü sahibi var dişi örtülmür,
Arabir məclisə
özü söz atır.
Yasın kədərini
çəkmək istəmir,
Pul verib ölüsün ağlayan
tutur.
Əndazədən çıxıb
indiki toylar,
Yüngül musiqilər
başı aparar.
Xeyir-dua vermək
dəbdən düşübdü,
Məclisdə şoumen
tufan qoparar.
Axşamdan başlayır
diskotekalar,
Başı dumanlılar
hay-həşir salır.
Atılıb-düşürlər yarıçılpaqlar,
Adamın əlləri
üzündə qalır.
Fonoqramla çıxır
çoxu səhnəyə,
Utanmır müğənni,
heç həya etmir.
Elə güc verirlər səsucaldana,
Ağızın dediyin qulaq eşitmir.
Daha "Uzundərə"
çalınmır toyda,
"Cəngi"
unudulub, itibdi "Onluq".
Min kərə
desən də, yoxdu bir fayda,
Qanı kərdiyarlar
edir fironluq.
Toylar var, ət tökür, lap xəcalətdir,
Gəlinlər duvaqsız,
həm yarıçılpaq.
Bəzi bəy geyinir lap daram-düdtək,
Diskoya başlayır
hamıdan qabaq.
Qaynana bəzənir
kukla sayağı,
Şit-şit ortalıqda
atılıb-düşür.
Qaynata keflənir
toydan xəbərsiz,
Gəlişir yeməyə,
arağa həşir.
Dedin, elmi əsər dəyər kəsb etsin,
Yeni sirlər
açıb, bizə
öyrətsin.
Tətbiqi ölkəyə
mənfəət versin,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Yetən köhnə
arxın dibini qazır,
Nəysə qurdalanır,
hey cızır, pozur.
Bu ondan,
o bundan köçürüb
yazır,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Çoxu bir-birini
təqlid eləyir,
Dəni yox, boşuna xəlbir ələyir,
Quyruğu tapdansa,
böhtan söyləyir,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Kimin day-dayı
var, namizəd olur,
Qanqal gülü
kimi açmamış
solur.
İstedadın işi çək-çevir olur,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
Sanma ki, yazdığı qəpiyə
dəyir,
Elmi, məntiqi
yox, özünü öyür.
Ağacı atırsan
"alim"ə dəyir,
Həyat sən öyrədən deyil, müəllim!
(Davamı
var)
Şöhlət Əfşar
Təzadlar.- 2011.- 14-17 may.- S.15.