Eylər

(Şair Səxavət Qafarlının eyniadlı qəzəlinə nəzirə)

Sözü quştək uçurtdunsa, dalınca bir nəzər eylə,

Həyatından bezən kəslər məzarçün intizar eylər.

Qızırqanmaz cigər qanun, boyayar dan yerin qanla,

Fələkdən qəm payın alıb, ürəkdən ahu-zar eylər.

Kül altında közün sönməz, dilin dönər, üzün dönməz,

Könül sızlar, hər ovcunda gözün yaşın Xəzər eylər.

Əlində xəncəri qanlı Brutlardan vəfa umma,

Bu hədsiz sadəlik bir gün səni bəxtsiz Sezar eylər.

Gözün yox dünya malında, müqəddəsdir amalın da,

Yolun düzdür, səni yoldan nə altun, nə də zər eylər.

Güzarın düşməsə bir gün, yetim qalar otel sənsiz,

Şərafətlə Balamirzə şuluq salıb, bazar eylər.

Nə yaxşı gün şəfəq saçır, "Göy qurşağı" ayaq açır,

Paxıllıqdan şişənlər var, keyfimizi azar eylər.

Xudaya şükr edək, qardaş, nə yaxşı - söyləyər Rafiq,

Riya-böhtanla bizlərin arasından hasar eylər...

Qoyun haqqında ballada

Yüz illərdi yaramıza köz basıb,

Dartıb bizi ağıllara qoyunlar.

Qılıncları, yəhərləri toz basıb,

Başımıza çox açılıb oyunlar.

Uzun Həsən, Qara Yusif, Qazan xan...

Bayrağımda qara qoyun, ağ qoyun.

Saraları selə verdi Xan çoban,

Bir də baxdı, dərə qoyun, dağ qoyun...

Yurdumuza yağı cumdu sel kimi,

Qarı düşmən kəmənd atdı yel atda.

Nər igidlər ox-nizədən silkinib

Qoyun sağdı, yun daradı elatda.

Nəzm etdikcə təhqir dolu əzabı

Susduq, guya "abrımıza" büründük.

Buğlandıqca isti quyruq kababı,

Tıxıb-şişdik, quyruqlarda süründük.

İçimizdə tamah elə qudurdu,

Qürurumuz, mənliyimiz verdi can...

Bir yaramaz Moskvada dəm vurdu

Bir çobanlı səkkiz milyon qoyundan.

Bozqurd xəcil, pələnglərsə töylədə,

Yurd yerindən nalə-fəryad dikəlir

Sabir söyən şeytanlar gör neylədi,

Şamaxıda yapdı ulaq heykəli...

Görəcəkli günlərimiz var imiş,

Yurdu sarıb azğın-gavur, İlahi.

Ya od yağdır, ya da ki, bu çər dəymiş

Qoyunları qurda çevir, İlahi!

Rafiq Məmməd

Təzadlar.- 2011.- 26 noyabr.- S.15.