ANA LAYLASI

 

Elə bil ki, tək qalmışam

Mən anasız, bir adada.

Dostlar, deyin anatək pak

Varlıq varmı bu dünyada!

 

Dünyasını dəyişəndə

Ana - ana deyənlərin

Dərd ömrünü atır oda!

Ivlad üçün ən dəhşətli

Bir əzabdır ana dağı!

Övladlara balta çalar

Anaların ayrılığı!

 

Sərkərdələr, dahilər ,

Dağ üstünə dağ qoyan da

Qartal kimi göyə qalxıb

Göy üzündə uyuyan da.

 

Anaların laylasının

Atəşinə sığınıbdı.

Hərarətli dünyasının

Atəşiylə qızınıbdı.

 

Sanıbdır can dəyanəti

Dilinin xoş kəlməsini.

ürəyinə şərbət kimi

İçiribdir bal səsini.

 

övlad kimi anaların

Borcundan yox çıxan, məncə!

Anasına görə oda

Yox özünü yaxan məncə!

 

Öz Sərəncam anam qəfil

Əzraillə döyüşəndə,

Dünyasını dəyişəndə

İldırımtək başım üstə

Çaxdı ana ayrılığı!

Varlığımı qızmar şişə

Taxdı ana ayrılığı!

 

Mənə baxdı yağı kimi,

Sinələrin dağı kimi

Ürəyimə ağı kimi

Axdı ana ayrılığı!

 

Dayandım mən dərdlə qoşa,

Ömür yazım döndü qışa,

Sevincimi dərhal daşa

Çaxdı ana ayrılığı!

 

Taqətimi kəsdi fələk,

Qan yelitək əsdi külək,

Ürəyimi məngənətək

Sıxdı ana ayrılığı!

 

Andım şirin dillərini,

Öpdüm solğun güllərini,

Vida çağı əllərimi

Sıxdı ana ayrılığı!

 

Köçən günün gecəsində

Onu gördüm mən yuxuda!

Od içində yanan ömrüm

Sanki oldu şən, yuxuda!

 

Anam dedi: qanadlanıb

Əziz atan İlyasla, bil,

Gen səmada uçuram mən!

Gözlərindən yaş axıdan

Səmanı da qucuram mən!

 

Biz səmada qərar tutub

Yurd salmışıq, bir bax, oğul!

Sanma heç sən ananın.

Ayrılığın günah oğul!

 

Rahat nəfəs alıb yaşa,

Qoy narahat olmayım mən!

Övladların, nəvələrin

Mən əvəzdən öp üzündən.

Elə et ki, süzülməsin

Həsrət yaşı qoy gözündən!

 

Şahrunu da, Laləni ,

Vüqarı da, Orxanı da,

Vidadini, Məhəmmədi,

Güneli , Sevili ,

Fəridi , Ayseli ,

Bəhruzu da heç unutma!

 

Qəbul eylə qardaşımı,

Əziz canım sirdaşımı.

Namiq, gəl sil göz yaşımı,

Qucaqladım baş daşını.

 

Hamımızdan tez qovuşdun,

Nəm torpağa tez uyuşdun,

Səmalara tez uçdun,

Qəm-qüssədən tez sovuşdun.

 

Ruhun indi rahat oldu,

Qəlbim intizarla doldu,

Yaşıl budaq tez soldu?

Bu yol gedər-gəlməz yoldur.

 

Ağdamında yaşasaydın,

Son qoyardın göz yaşına.

46 yaş yaşdır ki?

Sən çatardın yüz yaşına.

Oyan, ana, qolunu,

Namiq gəlib bağrına bas.

Gözləyirdin sən yolunu,

Saxlayırıq anasız, yas.

 

Ana! Oğlun səninlədir,

Dinlə könül sözlərini.

Sən narahat olma daha,

Yığ yollardan gözlərini.

 

İlyas adın yaşadanın,

Çətin anda hər bir kəsin

Qeydinə qal, dərdinə yan,

Fikir etmə ayrılığa.

 

Çətin olar bu qayıtma,

Yeməyini ye, soyutma!

Axı mənim əziz ruhum

İmkan verməz dərd çəkəsən!

Qoymaram ki, göz yaşınla

ürəyində gül əkəsən!

 

Ana, ana - deyib, necə

Öz səsinə ayılanda,

Hiss etdim ki, gördüklərim

Bir gerçək yox, yuxu imiş.

 

Necə olub, köçən çağı

O, yuxuma gəlib girmiş!

Qəm oduna alışanda,

Səmalarda bunu bilmiş.

 

Yuxudakı sözlərini

Yada salıb az da olsa,

Bir təsəlli tapa bildim!

Yaddaşıma həkk olunan

Bu yuxunu tez söylədim

Ayılanda doğmalara.

Dedim, Novruz! Anam mənə

Səmalardan əl eylədi.

Qucaqlayıb məni öpdü,

Dərddən yanan ürəyimə

Ürəyini qəm eylədi.

 

Anam dedi: qorxma, bala,

Mən uçuram səmalarda...

Səmada hey axtarıram,

Gecə-gündüz, mən canımı...

Rəbbim, çəkib dərgahına,

Qəbul edib pak anamı.

 

Elə bil ki, ölmüş idim,

Mən dünyaya indi gəldim!

Ana! Mənim yuxumda da

Öz dərdimi dərdin bildin.

 

Mən anamın həsrətin

Adı kimi pak tutacam!

Təkcə "ana" adın deyil,

Həsrətin yaşadacam!

Həsrətini yara sanıb

Həsrətimlə sağaldacam!

qədər ki, Rauf sağdır,

O müqəddəs varlığımı.

Əzizləyib hər ikisin

Ata - ana ayrılığın

Ürəyimdə yaşadacam!

Ürəyimdə yaşadacam!

 

 

Rauf İLYASOĞLU

 

Təzadlar.- 2011.- 18 oktyabr.- S.15.