Qədirin "Sona bülbüllər"i - "Sona bülbüllər"in Qədiri

O, Qarabağın, xüsusən də Ağdamın üfüqdə parlayan ulduzu idi

Qədir Rüstəmovu tanıyanlar və sevənlər kifayət qədər onun həyat yoluna bələddirlər. Bu səbəbdən də mənim üçün vacib olan onun mənim və sevənlərinin qəlbində, xatirəsində necə yaşamasıdır. Odur ki, öncə özüm onunla bağlı xatirələrimi sizlərlə paylaşacam. Çünki mən də onu yaxından tanıyanlardanam. Qədir Rüstəmovu yaxından tanımayan onun necə böyük ürəyə malik olduğunu söyləyə bilməz. Mənim usaqlığım Qədir Rüstəmovun gözü önündə keçib. Demək olar ki, onun gözləri qarşısında böyümüşəm. Şükürlər olsun ki, bu böyük sənətkarla, sözün əsl mənasında bu canlı tarixlə ünsiyyətdə olmağı, onu tanımaq şərəfini zamanında Tanrım mənə də nəsib etdi.

Yurd-yuvamızdan köçkün düşdüyümüz illərdə tale elə gətirdi ki, Qədir Rüstəmovla nənəmgil qapıbir qonşu oldu. çox yaxın münasibətləri vardı. Birevli kimi idilər. Qədir Rüstəmovu, eləcə də onun ailəsini bütün qonşular çox istəyirdi. Həmcinin mən özum də. Qədir Rüstəmova olan sevgini, hörməti özü yaratmışdi bizlərdə. O, sadəliyi, səmimiliyi, zarafatları ilə hər kəsin könlünü alıb, istədiyi adamla həmsöhbət ola bilirdi. Elə mənim özümlə də çox maraqlı söhbətimiz alınırdı. O, hər zaman məni görəndə maraqlanırdı ki, institutda işlərim necə gedir? Deyirdi ki, "gələcəyin çox parlaqdır. Sən həm savadlı, həm də dilli-dilavərsən, jurnalistlika əsl sənin sənətindir. Əlbəttə ki, gələcəyin var".

Bu cür sözləri böyük bir sənətkarın dilindən eşidib, onun xeyir-duasını almaqdan böyük nə ola bilərdi? Canlı tarixdən belə gözəl sözləri eşitmək məni çox ruhlandırardı, sanki dünyanı mənə bağışlamışdılar.

Bax, Qədir Rüstəmov mənim üçün bu idi - canlı tarix. Həmişə ona "baba" deyərdim. Nəinki mən, onu tanıyan usaqların hamısı Qədir Rüstəmova "baba" deyə müraciət edirdilər. Qədir Rüstəmov həmişə mənə deyərdi ki, "sən tamam başqa balasan, səni usaqlarımdan seçmirəm".

Qonşuların yaddaşında Qədir Rüstəmovun necə yaşadığını öyrənmək üçün üz tutdum Oğuz rayonundakı qonşularının yaşadığı ünvana. Qarşıma ilk çıxan nurani bir ağsaqqal oldu. Ağsaqqal mənimlə salamlaşıb, kim olduğumu, haradan gəldiyimi və nəhayət, kimi axtardığımı soruşdu. Mən də öz növbəmdə özümü təqdim edib, Qədir Rüstəmov haqqında maraqlanıb, məlumat toplayıb məqalə yazacağımı söylədim. Ondan xahiş etdim ki, bu işdə mənə yardımçı olsun.

- Quliyev Qərib - o, da özünü belə təqdim etdikdən sonra məmnuniyyətlə razı oldu:

- Qədir Rüstəmov haqqında danışacaqlarım çoxdu, qızım, - dedi. - Həə, qızım, qaçqınçılıq düşəndən bəri burada bizimlə qonsu idi. özü də biz çox mehriban qonsu olmusuq. Burada dörd il yaşadıqdan sonra ailəsi ilə birlikdə köçub Bakıya getdilər. Artıq neçə ilərdi ki, orada yasayırdılar, ancaq buna baxmayaraq, rəhmətlik tez-tez gəlib bizləri yad edərdi. Onunla bərabər çox gözəl günlər keçirmişik. Kaş ki, o günlər olaydı. çox heyf ki, Tanrı o nəcib, geniş ürəyə sahib olan insanı tez qoparıb aldı bizlərdən. O, cismən bizimlə olmasa da, ruhən əbədi bizimlədir. Onun olümünə inana bilmirik. ölümündən 3-4 ay öncə görüşmüşdük. Heç nəyi yox idi. Ona görə də elə billrik bu dəqiqə qapıdan içəri girib "Kim var, eee?" deyəcək. Allah ona qəni-qəni rəhmət eləsin! Yeri behişt olsun! Onsuz da o, cənnətə sorğu-sualsız getdi. çünki o, sağ ikən haqq dünyasını qazanmışdı. Həyat yoldaşım onun haqqında danışdıqlarımı təsdiqləyə bilər.

- Buyurun, nənə, siz də Qədir Rüstəmovla bağlı xatilrələrinizi danışın - dedim.

- Quliyeva Nazənin. Qədir qağam haqqında nə danışacağımı bilmirəm, ölümündən sonra onun haqqında danışmaq mənə çətindi. Qağamın yaxşılıqdan başqa heç nəyini görməmişik. Bakıda yaşamasına baxmayaraq, tez-tez gəlib bizimlə hal-əhval tutardı. Heç vaxt bizləri yaddan çıxartmazdi. O, elə bir insan idi ki, heç zərərli böcəyə də ziyan verib onu əzməzdi. Hər gələndə usaqlara şirni paylayıb könüllərini xoş edərdi. Qədir qağam xingəli çox sevərdi. Gələn kimi mən də soruşmadan xingəl bişirərdim. Halal xoşu olsun. Deyərdi ki, bu günləri heç öznə dərd eləmə, inşallah, qayıdacağıq öz yurd-yuvamıza. Bir də görərdik ki, səssiz-səmirsiz gecə gelib evinə. Səhər açılanda deyərdim ki, ay Qədir qağa, niyə gəlib girməmisən bizə. Deyərdi ki, sizi narahat eləmək istəmədim. Halbuki bizlər onun hər gəlişindən sevinərdik, məzəli söhbətlərindən zövq alardıq. O qədər sadə, səmimi, təvazökar insan idi ki, vay o gündən onu ya tərifləyə, ya da haqqında xoş söz deyəydin, elə həmin an söhbətin axarını dəyişərdi. Biz yasadıqca onunla bağlı xoş xatirələrimiz də yaşayacaq. Qədir bizim üçün ölməyib, Ağdam camaatı həmişə onunla fəxr edib, qürur hissi keçirib, daim də belə olacaq. Allah məkanını cənnət etsin!

Qonşuların hamısı ilə söhbət etdim. Qədir Rüstəmovla bağlı xatirələrini dilə gətirən insanların gözlərinin dolması nəzərimdən qaçmadı. Ele bu gözəərinin dolaraq danışmaları da nəzərimdən qaçmadı. Bu insanlarla menim fikirlərim üst-üstə düsdü. Qədir Rüstəmov həqiqətən də bir həyat kitabı idi, onun kitabının səhifələri daim varaqlanacaq. Qədir Rüstəmova ümummilli lider Heydər Əliyev zamanında öz layiqli qiymətini verdi. Qədir Rüstəmov "Xalq artisti" adına layiq görüldü, 1997-ci ildə isə milli musiqi mədəniyyətimizdə əvəzsiz xidmətlərinə görə ən ali mükafatla - "Şöhrət ordeni" ilə təltif edildi. Cənab prezident İlham Əliyev də öz diqqət və qayğısını böyük sənətkardan əsgirgəmədi. Qədir Rüstəmovun sağalması üçün Heydər Əliyev Fondundan yarım milyon manat vəsait ayrıldı. Böyük sənətkarın ailəsi bu sayğı və hörmətə görə cənab Prezidentə minnətdar olduqlarını söyləyir. Qədir Rüstəmov sağlığında da dövlətin ona göstərdiyi diqqətdən razı idi.

Kaş ki, ömrün yetəydi sonuncu klipini görməyə. İctimai Televiziyanın rəhbəri İsmayıl ömərov çox sağ olsun ki, sağlığında Qədir Rüstəmova yardımçı oldu, onun bir neçə klipinin çəkilməsinə yaxından kömək etdi. Elə sonuncu "Olmaz-olmaz" klipi də İsmayıl müəllimin dəstəyi ilə çəkilib. Kimlər ki kömək etmisdi Qədir Rüstəmova - halalı olsun, çünki buna layiq idi böyük sənətkar.

Qədir Rüstəmov İstambulun Acıbadem xəstəxanasında 3 ay xəstəliyi ilə mübarizə apardı, amma sonda ölüm qalib gəldi. 2011-ci il dekabrın 14-də Qədir Rüstəmov son nəfəsini verdi. Bu nəfəs onu gedişində dönüşü olmayacağı yerə apardı. Hər birimiz bilirik ki, o, mərd, üzüağ, alnıaçıq getdi haqq dünyasına. O, heç vaxt kimsənin haqqına sahib olmadı, kiminsə haqqını ayaqlar altına atmadı. Elə ona görə də haqq dünyası bu şərəfli oğlunu sevərək aldı öz ağuşuna.

Əminəm ki, Qədir Rüstəmov dünyasını dəyişdiyi gün düşmən taptağıı altında olan Qarabagımızın iniltisi yeri-göyü lərzəyə gətirdi, "Sona bülbüllər"imizin səsi əbədi susdu. O, ancaq xatirələrimizdə oxuduğu gözəl musiqiləri və insani dəyərləri ilə qalacaq. Əminliklə deyə bilərəm ki, bu insanı tarix təkrar etməyəcək. Düzdü, kimsə Qədirə oxşaya və ya səsini təkrar edə bilər, amma Qədir Rüstəmov ola bilməz. Qədir Rüstəmov Qarabağımızın, xüsusən də Ağdamın üfüqdə parlayan ulduz idi. O, hər zaman şəfəq saçacaq...

Günay Allahverdiqızı,

Bakı Avrasiya Universitetinin tələbəsi

Təzadlar.- 2012.- 3 mart.- S.12.