İNDİ MƏNƏM, MƏN!

Mən neyçün qəribəm bu doğma eldə,

Məhbəsmi dörd yanım, mən ki, boğuldum?

Məlun bir zamanda, məhkum bir ildə.

Allahım, mən neyçün şair doğuldum?

Almaz İldırım

Ulduzlar qan qusur, göylər sağırdır,

Bir anlıq zülmətdə sönür min çıraq.

Mən indi bildim ki, xeyli ağırdır,

Dünyanı düşünən bir şair olmaq.

Səməd Vurğun

Mükəddər-mükəddər gəzdim dünyanı,

Ürəyi şad olan insan görmədim.

Dünən fərman verən tapşırdı canı,

Bu gün harda qaldı fərman, görmədim.

Ləkə çoxmu düşüb könül aynama?..

Könlümdə iztirab, əzab görürəm.

Tez-tez çəkilirəm kəndi dünyama,

Şəhərdə üfunət, çirkab görürəm.

Sinəmi açmayın, düyündür, dağdır,

Dağlara qaçıram dağlar əlindən.

Ellər elə bilir şairi sağdır,

Sağalmazam qurumsaqlar əlindən.

Nələrdən yazmadım, nələr yazmadım?!

Könül xəzinəmi bağlı saxladım.

Ahım dağı-daşı dələr yazmadım,

Güldüm üzdə, içdə isə ağladım.

İlham köhlənimi tərs yəhərlədim,

İlham tükənmədi, köhlən çərlədi.

Dediyim zamana mən rast gəlmədim,

Zəmanə çərxini tərsə hərlədi.

Cızma-qara beş-on misra dedimsə,

Necə eldən-elə yayılmalıydım?

Hərgah haqqı deyən şair idimsə,

Mən də Nəsimi tək soyulmalıydım.

Əlli yaşı aşırsam da, aşmadım,

Sönən kösöv təkin tüstüləndim hey...

Vətən getdi, millət batdı coşmadım,

Qışın cilləsində istiləndim hey...

Yetər, könlüm, aşıb keçmə həddini,

Mən şair olmuşam, söylə beləmi?!

Mənin kimi kimsə bükməz qəddini,

İnsaf ilə dilə gətir qələmi.

Dar daxmada sözdən saray qurmuşam,

Zamanın haqq səsi indi mənəm, mən!

Şeiriyyətin zirvəsində durmuşam,

Dövrün yeganəsi indi mənəm, mən!

VƏTƏN DƏRDİ... BİTƏN DƏRDİ...

Dərd birdimi, dərd beşdimi?-

Ölən dərdi, itən dərdi.

Torpaq məni götürərmi?-

Ürəyimdə vətən dərdi...

(Yaralı əsgər harayından.)

Ömrüm qarda, sazaqdadır,

Mən vətənin sevən dərdi.

Ölüm məndən uzaqdadır,

Neyçün çəkim kəfən dərdi.

Yaralı vətən inləyir,

Vətən çəkir nədən dərdi?

Mən vətənin dərdin çəkim,

Kaş, çəkməsin vətən dərdi...

Aramızda çox alçaq var,

Seyr eləyir ötən dərdi.

Onlar vətən dərdi çəkmir,

Onlar çəkir gödən dərdi.

Fəzailəm, dili qəməm,

İşlər xain köksə qəməm.

İçdən çölə çıxsa sitəm,

Tez görərəm bitən dərdi...

A ZALIM

Yaxşı-yaman insandan bir ad qalar,

Heç bilməzdim səni belə, a zalım.

Düşünərdim daş ürəyin yumşalar,

Nə yığırsan kini belə, a zalım...

Bir vaxt sadiq ərdim sənə, azdımı?

İki oğul verdim sənə, azdımı?

Dərdi dağam, dərdim sənə azdımı?

Var-dövlətə oldun kölə, a zalım...

Söndürürdün haqdan yanan çırağı,

Haqq sevənin qoruyanı var axı...

Fəzailəm, budur, sözümün sağı-

Tövbə elə sağsan hələ, a zalım,

Günah tutma bilə-bilə, a zalım...

Fəzail İsmayıl BÖYÜKKİŞİ

Təzadlar.- 2014.- 6 dekabr.- S.15.