Əlibəy

Azərbaycanın bütün istiqlal aşıqlərinə

Əlibəy Hüseynzadə-

Alovu içindən,

Tüstüsü başından çıxan kəs!

Bütün Turanını bürüyən səs!

Əlibəy,

Ömür boyu yazdın, yaratdın.

Ruhunun havasıyla

Turanını oyatdın.

Sinəndə Günəş boyda ürək,

Əlində susmayan silah-

Dahiliyinə boy verən qələm.

Yazdın ki, bayrağımla əbədi,

Susmayan diləm...

Qələmindən qopan işıq

İstiqlala yaraşıq!

Ürəyimdə həyatımın şirinliyi qədər

Amalına sevgi,

Əməlinə məhəbbət.

Ruhuna dinclik,

Rəhmət və rəhmət!

Sözüm, ovundur məni

Tarixi yazdım daşa,

İzim, ovundur məni!

Axtardığım haqq-ədalət,

Düzüm. ovundur məni!

Yay səhəri oyandım,

Dağ başında dayandım,

Yaşıllığa boylandım,

Gözüm, ovundur məni!

Tuş gələrkən nadana

Dedim, "qana, qandıra?

Dilləndi handan-hana,

Dözüm, ovundur məni!

Nəvəm, dilim dilində,

Bayrağım da əlimdə,

Kaş, bu bahar elimdə

Gəzim, ovundur məni!

Dərdimdir zilimdəki,

Yusifdir zülümdəki.

Duadır dilimdəki,

Sözüm, ovundur məni!

Analar düşərsə övlad gözündən

Analar təmizlik, paklıq sinvolu,

Sevgisi məhəbbət qaynağı imiş.

Dünyanın özünə dəyər gətirən

Sanıram xöşbəxtlik qonağı imiş.

Dünya yerləşəndi, dünya sığandı

Analar açdığı zərif qollara.

Atdığı su sevgi olub çilənər

Övlad arxasınca hər gün yollara.

Yanında uşağıq, yanında körpə,

Gəlsə də lap yüz il yaşımız üstə.

Köçsə də dünyadan hansısa yaşda,

Duası həmişə başımız üstə.

Tənbehi, iradı həyat dərsimiz,

İnciməz övladlar heç vaxt sözündən.

Dünyanın özünə bədbəxtlik gələr,

Analar düşərsə övlad gözündən.

Yusif

Millətoğlu

Təzadlar.- 2014.- 6 dekabr.- S.15.