Unudulmaz anım

 

O, möhtərəm insan həyat tərzini dəyişdi. Heydər Əliyevsizlik üşütdü, sıxdı, əzdi bizləri. Qayıdışı ilə sevindirmişdi, gedişi ilə ağlatdı. Məhəmməd Peyğəmbər (s) tövsiyə edir: “Məzarlığa get, səssizcə qal, orada susmuş söyləyənləri dinlə”. Biz onu daim dinləyəcəyik. Buna ehtiyacımız böyükdür. Onun gözləri ilə işin sonunu əvvəldən görən gözlər torlandı sanki... O, uzun bir yoldan zamanın ağır yüklü sirləri ilə yorğunluğunu dərməyə getdi. Biz öz milli xüsusiyyətlərimizlə mənalıyıq. Yoxluğu sıralarımızı sıxlaşdırır sıxlaşdıracaq. Möhtərəm adını əzizlikdən müqəddəsliyə daşıyacağıq.

 

Varlıqlar aləmində insan duyğularının qavramadığı yaradılışlar mövcuddur. Onların arasında dünyasını dəyişən insan cismindən ayrılan ruhlar da olur. Bu görünməz varlıqlar fövqəladə enerjiyə, gücə sahibdir. Onlar istədikləri zaman istədikləri insanlarla əlaqə qurur, duyğular aləminə təsir göstərir. Onun uca ruhu daim onu sevənlərə həyan olacaq.

Bənzərsizliyi həm xəyalda qalan ən gözəl xatirələrlə seziləcək. O, ruhumuzun dərinliyində həmişə ən xoş dualarla anılacaq. Bizlər onun müasirləri idik, indi varisləri olduq.

Ondan vətən, dövlətçilik, ilhamlar sabahlar qaldı. Yoxluğunu varlığı ilə öncə möhtərəm varisi olan oğlu ovudur ovudacaq. Bu yoxluğu tam hiss etməmək mümkünsüz olsa da...

XX-XXİ əsrin fenomenal insanı - böyük Heydər Əliyev cismən torpağa tapşırılandan üzü bəri xalqımız onun məzarını həmişə çiçəklərə qərq edir bu həmişə belə olacaq. O, möhtərəm kişi bizlərə dərmanı dərdindən çox olan bir ölkə qoyub getdi. Ona görə hər iki mənada onun varisi olan çağdaş prezidentimiz möhtərəm İlham Əliyevə Azərbaycan naminə xalqımızın arxa durması həm elə xalqımızın özünün özünə köməyə - söykəyə çevrilməsi deməkdir. Biz ən müxtəlif daxili, xarici təzyiqlər sınaqlar qarşısında Azərbaycanımızı, dövlətimizi bu dövlətin başçısını qorumağa məsuluq. Ən azı ona görə ki, Azərbaycanın taleyi hər birimizin taleyinə öz təsirini göstərib, göstərir göstərəcək.

Ölkə başçısı möhtərəm İlham Əliyevin son çıxış sərəncamlarındakı ümidverici mesajların zənginliyi isə nikbinliyə ümumi fonda böyük zəmanətdir.

Görkəmli dövlət xadiminə duyulan sevginin böyük miqyasında vətən, xalq, dövlət, haqq, milliklə bəşərilik olduğuna görə unudulmazdır. Elə sevgi unudulmayana qədər gerçək olur.

Mənim qapım ziyalıların üzünə həmişə açıqdır

Heydər Əliyev

Ömrünün gündəlik fəaliyyətində cismindən qat-qat çox fikirlərini yaradıcı, müsbət istiqamətlərə işlədənlər ziyalıdır. Ziyalı öz zamanının, cəmiyyətinin, tarixinin taleyindən, ictimai münasibətlərin fərqli tərəflərindən agahdır. Öz hissiyyatlarını, necəliyini, durumunu, etməli olduğunu vicdanla hiss dərk edir. Ona görə əsl ziyalıya kütlələr sayğı duyur, rəhbərlər . Təbii ki, bu sayğılar həmişə uyğun reaksiyalar doğurur.

 

Allah səbir versin Azərbaycana!

 

Neçə ürəklərə dağlar çəkildi,

Yaxının, doğmanın qəddi büküldü.

Bu dərd çox nisgilli, ağır yük oldu,

Allah səbir versin Azərbaycana!

 

Bu faciədi, bu xəbərdi?

Bu necə üzücü, dərin kədərdi?

Bu tale idi, qəza-qədərdi?

Allah səbir versin Azərbaycana!

 

Qələmim qəhərli, sözüm hüzünlü,

Bu ölüm Haqdanmı gəldi izinli?

Dağ gərək bu dərdə ola dözümlü,

Allah səbir versin Azərbaycana!

 

Bu xalq çoxdan belə ağlamamışdı,

Dünya da bu böyük hüznü bölüşdü.

Millətdən ayrılıb, yurda qarışdı,

Allah səbir versin Azərbaycana!

 

Yolumuz uzundu, nisgilimiz çox,

Allahsız, İlhamsız təsəllimiz yox.

Ey Günəş, Dan üzü, dön İlhamla doğ!

Allah səbir versin Azərbaycana!

 

2004, yanvar

 

Qaldı

 

(Nəğmə)

 

İtirdik O, Ulu Öndər Varlığı,

Milyonlar qəlbində dağları qaldı.

Getdimi qismətin bəxtiyarlığı?

Xatirədə hüzn çağları qaldı.

 

Kəlməsindən ellər aram tapardı,

O da dərdimizdən qubarlanardı.

Özüylə o qədər savab apardı,

Arxada daha çox ağları qaldı.

 

O, Haqdan gəlmişdi xalqın içinə,

Bu üzdən çevrildi Haqqın gücünə.

Varislə yetsək işıq ucuna,

Bizə böyük itki ahları qaldı.

 

Əli Vahid, indi qələmin yetim,

Böyük dərd hökm edir uzun yol gedim.

Ulu Öndər adın İlhamla dedim,

Könüldə ruhanı bağları qaldı.

 

2005, yanvar

 

Vida nəğməsi

 

Can evim sıxıntıda, dardadır, qəfəsdədir,

Can qulağım hüznlü, müqəddəs bir səsdədir.

Üstümə qoşun çəkən cilələrim qəsdədir,

Misranın gözü islaq, didərgin xəyalatam,

Əbədi bir səfərə getdi O, Böyük Adam.

 

Müstəsna ömrü ilə hazır idi yoluna,

Tanrı sevgili bir qəlb vermişdi o quluna,

Öndər namın ucaltdı rəhmətlə yad oluna,

Haqqa həmd-sənayla Rəsula salavatam.

Əbədi bir səfərə getdi O, Böyük Adam.

 

İnsan məhkum olsaydı həmişəlik yoxluğa,

İnamsızlıq olardı qüdrətli Allahlığa,

Kainat səcdəlidir O Ən Uca Varlığa,

Mən inanclarımdan ayrılmaz xatiratam-

Əbədi bir səfərə getdi O, Böyük Adam.

 

Tale İlahidəndir, buna bəndə neyləsin?

Gərdişi bilinməzdir Can Verib Alan Kəsin

Allah sevənlərinin ömrün uzun eyləsin!

Amin! Ya Rəbbim, Amin! Dualı bir ovqatam -

Əbədi bir səfərə getdi O, Böyük Adam.

 

2006, may

 

Uzaqgörənlikdən müjdə

 

Kədər yer üzünə xəbər apardı,

Ömrü axirətə səfər apardı.

Bu qış soyuq qismət - qədər apardı,

Düşünmək ağır, duymaq da ağır,

Qəlbim hüznləşib gözümdən axır.

 

Bir əzan ovutsun həzin könlümü,

Gəlin, misra-misra gəzin könlümü.

Salın ayaq altda əzin könlümü,

Bütün varlığımı yandırıb-yaxır,

Qəlbim hüznləşib gözümdən axır.

 

Köçdü Ulu Öndər, qüssəsi qaldı,

Sərkərdə itirdik, dəstəsi qaldı.

Uzaqgörənlikdən müjdəsi qaldı,

Sirri-İlahidir, göylərdən baxır,

Qəlbim hüznləşib gözümdən axır.

 

Sığmadı zamana O Böyük İnsan,

Vətən, dövlət haqqı deyildir asan,

Tələsdimi əcəl vaxtını yazan?

Torpaqmı udmağa bizi darıxır -

Qəlbim hüznləşib gözümdən axır.

 

Çəkib fani dünya hesablarını,

Tanrı asan eylər əzablarını.

Əli Vahid sezir xitablarını,

İçimə bu itki bir kədər yığır,

Qəlbimdə İlhamlı nikbinlik doğur!

 

2013, dekabr

 

Heyhat!

 

(Nəğmə)

 

Böyük həcrət anı yetdi,

Yaşamaq da bir yük oldu,

Ulu Öndər köçüb getdi,

Bu ayrılıq böyük oldu.

 

Söz

 

(Nəğmə)

 

Ulu Öndər ruhu yetir köməyə,

Gəldik rəhmətləri ərz eləməyə,

Məzarı üstündə səcdələnməyə,

Daim gələcəyik millət içində,

Əziz xatirəli niyyət içində.

 

Əli Vahid Çaylı

Təzadlar.- 2015.- 15 dekabr.- S.7.