KNYAZ ASLANIN
ƏYARI
İnsan ömrünün dəyəri vaxtla, zamanla ölçülməz. Bu dəyər yaşanan ömrün məna və məzmununda, insanlıq adına hesablanmış mizan-tərəziyə qoyulan zaman üzə çıxan göstəricidədir. Bu göstəricinin meyarı – insanlığın əyarıdır, söyləsəm, səhv etmiş olmaram, zənnimcə.
Haqqında ürək sözlərimi qələmə almaq istədiyim insanın da əyarı onun bu cəmiyyətimizdə tutduğu yer və mövqe, çəki və sanballa ölçülür. Və... mən deyərdim, elə bir əyara uyğun gəlir ki, istənilən tərəfdən yanaşdıqda bütün parametrləri ilə düz mütənasiblik təşkil edir.
Knyaz Aslanı adını eşidib, üzünü görmədiyim şəxs kimi səciyyələndirsəm, səhv etmiş olaram. Ən azından ona görə ki, jurnalistlik fəaliyyətim dövründə ara-sıra müxtəlif tədbirlərdə uzaqdan-uzağa görür və fəaliyyətini müşahidə edirdim. Hər zaman da yarısı su altında gizlənmiş aysberqi xatırladırdı mənə. Nədən ki, bəzi çıxışlarını dinləyəndə, elə bilirdim ki, onun istedad və qabiliyyətini tam olaraq ortaya çıxartması üçün lazım olan mühiti hələ tapmayıb. Özünüifadə bu adamda sanki zahiri görkəmlə özünü büruzə verirdi: həyasına qısılı, pafosdan, yersiz bər-bəzəkdən, rəng-boyadan uzaq, cilddən-cildə girmək bacarığı olmayan bir “diplomat” təsiri bağışlayırdı mənə.
İllər keçdi. 2009-cu ilin martı idi səhv etmirəmsə... “Filologiya elmləri namizədi” alimlik dərəcəsi diplomumuzu almaq üçün bizi AMEA Rəyasət Heyətinə çağırmışdılar. Xeyli sayda diplomantın toplandığı təqdimetmə mərasimində Knyaz Aslanın da olduğunu görəndə elə bil doğmamı tapdığımı sandım. Çünki uzun illərin ağır sınağının bəhrəsini dərəcəyi bir gündə adam olduqca böyük həyəcan keçirir. Sevincini, həyəcanını bölüşməyəmi, ya nə səbəbəsə, bilmirəm... Hər halda, bu hissi tək yaşamaq olduqca çətiniydi mənə. Diplomumuzu alıb, bir-birimizi təbrik etdik. O gün çəkdirdiyimiz xatirə şəkli bu gün də arxivimdədir.
... Xeyli müddət vardı Knyaz müəllimi görmədiyim. Təxminən bir il əvvəl olar, N.Nərimanovun ev-muzeyində keçirilən tədbirə dəvət olunmuşdum. Mərasimdə məruzəçilərdən biri Bakı Dövlət Universitetinin kafedra müdiri Knyaz Aslan idi. Olduqca təsirli bir məruzə ilə çıxış etdi Knyaz müəllim. Tələbələri ilə gəlmişdi. Tədbirdən sonra sevimli müəllimləri ilə şəkil çəkdirən tələbələrinin onu necə böyük sevgiylə əhatəyə aldıqlarını görəndə, zənnimdə yanılmadığımı bir daha hiss etdim. Bəli, bu o idi: tələbələrinin sevimli müəllimi, cəmiyyətimizdə özünün layiqli yerini tutmuş ziyalı və şair Knyaz Aslan...
Çalışdığım Folklor İnstitutunun “Cənubi Azərbaycan folkloru” şöbəsində Səadət adlı qızımızla iş yoldaşıyıq. Bir dəfə necə oldusa, söhbət zamanı kafedra müdirlərinin olduqca gözəl insan olduğunu xüsusi vurğuladı. Maraq güc gəldi, həmin şəxsin kimliyini soruşdum. Knyaz Aslanın adını çəkəndə, yenidən şair-alim dostumuzun həyatda qazandığı hörmət və ehtiramın, sevgi və sayğının nədən qaynaqlandığını beynimdə xeyli çək-çevir elədim. Və özlüyümdə bir daha yəqinləşdirdim ki, əgər insanın daxilində zəngin potensial, yaradıcılıq təmayülü, insanlıq iksiri... və sair gərəkli xüsusiyyətlər varsa... onlar hər nə cür olur-olsun, yer altını dəlib çıxan qeyzerlər kimi, günlərin bir günü öz halal ünvanına yetişəcəkdir.
Knyaz Aslanı tələbələri müəllimləri kimi, dostları yaxın bir sirdaş kimi, oxucular da istedadlı bir şair kimi tanıyır, dəyərləndirir, sevirlər.
Mən də bir oxucu olaraq, Knyaz Aslanın poeziya dünyasına kiçicik bir səyahət etmək istərdim.
Diqqətli oxucu yəqin ki, əksər şeirlərində şairin özünü yetərincə ifadə etdiyinin fərqindədir. Yəni, şair hansı mövzuya toxunur-toxunsun, orada öz həyatının hansısa bir çalarını verməyə nail olur. Ola bilsin, qələm adamı olaraq, dünyanın ağrı-acılarını, yaxud insanın sevincli anlarını şeirə gətirmək, könül çırpıntılarını poetik bir şəkildə, obrazlı ifadələrlə nəzmə çəkmək bəlkə də çoxlarına adi gələ bilər. Lakin hamının gördüyünü görüb də, tamamilə fərqli bir şəkildə, oxucunun qəlbini ehtizaza gətirəcək bir halda təqdim etmək bacarığı hər qələm sahibinə müyəssər olan xoşbəxtlik deyil. Məsələn, həyatda insanların üzləşdiyi haqsızlıqları bir qələm adamı kimi şair görün necə inandırıcı ştrixlərlə şeirə gətirir:
Şeytan qarışdırır insan ağlını,
Haqsız şişə çəkir haqqın bağrını.
Oğru
məhkəmədə udur
doğrunu,
Qalan haray olur, hay olur indi...
Məlumdur ki, haqsızın haqlının bağrını
şişə çəkdiyi
bir zamanda bağrıdidələrin ah-fəğanı
göyə qalxar, lakin bu səsi
nə eşidən, nə əncam çəkən tapılar. Çünki həyatın gərdişindən
baş çıxarmaq
hər adamın işi deyil. Fələyin fitnə-felinə
uyanlarla, şeytanla dil tapmağı bacaranlarla barışmayanda,
yenə özünə
üz tutur şair:
Danma, Knyaz Aslan, söylə
dogrunu,
Tamah məhvə çəkir
insan oğlunu...
Bəlkə unutmuşuq haqqın
yolunu,
İlahi, dünyanın qibləsi hanı?!...
İlahi, dünyanın qibləsi hanı?!...
Doğrudan
da, bəzən insana elə gəlir ki, din, iman, insanlıq
duyğusu biryolluq aradan götürülüb və “üz
tutmağa qiblə tapılmayan dünyada” duruş gətirib
ömür sürmək cəhənnəm əzabından betər
gəlir insana:
Ağlar
gözü yaş ağrıdır,
Qanlı
dizi daş ağrıdır...
Dəli
çax-çax baş ağrıdır,
Dəyirman
öz işindədir!..
Şair
bu şeirdə məlum el məsəlini ustalıqla şeirə
gətirir: “Dəyirman bildiyini eylər, çax-çax
baş ağrıdar”. Lakin danılmaz həqiqətdir ki,
dünya beş-üç yaxşının hesabına
mövcudluğunu qoruyub-saxlaya bilir, əks halda məhvərindən
çıxar, ağılsız başların qurduğu tələyə
düşənlərin özü kimi, yaşadıqları
dünya da məhvə məhkum olar:
Kim unutsa
soyu, kökü,
Qəbirdə
od tutar börkü...
Bir
obanın qeyrət yükü
Min
kişinin beşindədir!...
Məhz qeyrətlilərin, vicdan sahiblərinin dayaq
durduğu el-obaya şər yaxın gəlməz,
insanlığın qəsdinə duranların bəd niyyəti
gözlərində qalar. Tanrı yeri-göyü xəlq eləyəndən
gecəylə-gündüz, xeyirlə-şər əzəli-əbədi
mübarizədədir:
Àyrı yàrànmàmış nə õåyir, nə
şər,
Həyàt həm kədərdir, həm
də ki, nəşə...
Àtàsız-ànàsız qàlmàsın bəşər,
Körpə
bələyindən yàràlànmàsın!..
Günümüzün acı reallığı budur ki,
səbəbsiz qırğınlar, ədalətsiz müharibələr,
insanlığın süqutuna hesablanmış
soyqırımlar nəsillərin yer üzündən birdəfəlik
silinməsinə gətirib çıxarmadadır. “Tumurcuq diləklərin
daşa çırpıldığı” bir vaxtda yersiz qan
düşmənçiliyinə, amansız müharibələrə
“dur!” deyənlərin ilk cərgəsində şairlər gəlir,
çünki onlar insanlıq dininə, insanlıq məfkurəsinə
xidmət edirlər. Nə qədər acınacaqlı
da olsa, şair insanların ürəyindən keçən
bir həqiqətə işıq salır: bütün
vaxtsız ölümlərin kökündə insana,
insanlığa biganəlik, qəddarlıqdan doğan vəhşilik,
zülm, istibdad durur:
Zaman,
Knyaz Aslan, bizi dilimlər,
Haqqı
külüngləyər haqsız zülümlər...
Sinələr
dağlayar vaxtsız ölümlər,
Əcəl
öz vaxtında gəlsə, yaxşıdır...
Həyatın
qanunudur: bir gün gələn bir gün də getməlidir,
lakin vaxtsız ölüm insanların sinəsinə
çalın-çarpaz dağ çəkir... Və şairin də ən ümdə arzusu budur ki,
bəşər övladı qan qardaşının qanına
susamasın. Vaxtsız ölümlərə son qoyulsun!
Bu kiçik yazımızı yekunlaşdıraraq, bir
daha xatırladırıq ki, şairin söz xəzinəsi
olduqca zəngindir. Oxucunun qəlbinə yol tapa biləcək bir sıra mətləblərdən
hali olmaq istəyənlər Knyaz Aslan poeziyasına müraciət
etsələr, insanları barışa, sülhə, mənəvi
kamilliyə səsləyən poeziya nümunələri ilə
tanış olsalar, çox şey qazanmış olacaqlar. Bu şeirlər ülvi hisslərdən, saf
duyğulardan, insana, insanlığa, Vətənə,
Torpağa, Elə, Ulusa sevgidən qaynaqlanıb. Halallıqdan, dürüstlükdən,
doğmalıqdan, hürdən mayalanıb. Təsadüfi deyil ki, şair “Yaxşıdır”
adlı növbəti bir şeirində insanları məhəbbətə,
sayğıya, sevgiyə, düzlüyə,
dürüstlüyə, saflığa, böyük-kiçik
yeri bilməyə çağırır. Çünki
layiq olduğu yeri tay-dəyişik salanlara zaman onsuz da
haçansa öz layiqli yerini tanıdacaqdır:
Min aləm
yaranar bir məhəbbətdən,
Yalan
söz insanı salar qiymətdən...
Yerini bilməyən
düşər hörmətdən,
Hər kəs
öz yerini bilsə yaxşıdır...
Biz də öz növbəmizdə Tanrının layiq
bildiyi yerdə bərqərar olan dostumuz, həmkarımız
Knyaz Aslana bundan sonra da yeni-yeni yaradıcılıq
uğurları, uzun və mənalı ömür yolu
arzulayırıq.
Sayğılarla: Qiymət
MƏHƏRRƏMLİ
Təzadlar.-
2016.- 6 yanvar.- S.10.