Azərbaycan Bəxtiyarını son mənzilə yola saldı

Xalqının dərdlərini ömrünün sonuna kimi çiynində daşıyan ustad elə son mənzilə də xalqının çiynində getdi

Fevralın 13-də türk dünyasının böyük şairi Bəxtiyar Vahabzadə qəflətən vəfat etdi...

..ölümündən düz bir saat əvvəl telefonda danışdıq, həmişəki kimi 16 ildir İdarə Heyətinin üzvü olduğu "Təzadlar"ın kollektivinin halını xəbər aldı, dərdimizi-sərimizi soruşdu... Bəxtiyar müəllim 16 il idi ki, beləcə az qala həftədə bir dəfə zəng edərdi, bəzən də biz zəng edərdik, səhhətini xəbər alardıq, kefini soruşardıq. Adətən narahat etməmək üçün tez-tez zəng etməzdik, vaxtını almamağa çalışardıq, amma Bəxtiyar müəllim əksinə, gec-gec zəng etməyimizdən narahat olardı, hər telefon zəngimiz onun üçün rahatlıq, təskinlik demək idi... Deyərdi ki, "...Əksinə, siz zəng edəndə nədəsə bir təskinlik tapıram, axı siz 16 ildi xalqı Qarabağı unutmamağa çağıran bir şüarı başınız üzərində bayraq etmisiniz, hamımızı bu dərdə əlac eləməyə səsləyirsiniz..."

...Təxminən bir ay əvvəl Türkiyədən gəlmiş peşəkar hərbi zabitlərdən biri ilə qəzetimizdə müsahibə getmişdi... Azərbaycan ordusunda peşəkar kadr hazırlığı ilə məşğul olan dəyərli türk qardaşımızın müsahibəsini oxuyan Bəxtiyar müəllim redaksiyaya zəng etdi. Mənə, kollektivin bütün üzvlərinə, müsahibimiz olan türk qardaşımıza minnətdarlıq etmişdi. Təşəkkürlərlə bildirmişdik ki, axı, biz neyləmişik ki, Bəxtiyar müəllim?..

Bəxtiyar müəllim müdrikliklə demişdi:

- Siz heç bilirsiniz neyləmisiniz? Biz ömrümüz boyu arzu etmişik ki, kaş, ötən əsrin əvvəllərində Bakını və Azərbaycanı erməni daşnaklarından xilas edən türk əsgərinin, türk zabitinin ayağı yenidən torpağımıza dəysin... İndi Allaha şükür ki, hələlik türk zabitlərinin, türk generallarının özləri Bakıdadır. O gün olsun ki, əli silahlı türk əsgərlərinin də ayağı Azərbaycan torpağına dəysin, Azərbaycan əsgərləri ilə türk əsgərləri qardaş birliyi ilə Qarabağı, Şuşanı, Qərbi Azərbaycanı... düşməndən xilas etsinlər....

Sonra Bəxtiyar müəllimin bu istəklərini və ağsaqqal xeyir-duasını müsahibimiz olmuş türk zabitinə çatdırdıq... Açıq deyim, telefonda türk polkovnikinin sonsuz sevgi ilə Bəxtiyar müəllimə salam-dualarını eşitmək mənim üçün nə qədər qürurduyucu idi. O, həm də Bəxtiyar müəllimlə görüşüb əllərindən öpmək arzusunu da gizlətmədi. Mən bu istəyi Bəxtiyar müəllimə çatdıranda çox kövrəldi... Hətta belə bir tarixi söz də dedi:

-Mən arzulayırdım ki, türk əsgər və zabitlərinin, türk generallarının ayağı Azərbaycana dəysin, indi onların ayağı evimizə də dəyir, bu xalqımızın ən böyük istəyi, arzusudur... Bizim üçün ən müqəddəs bir uğurdur, tarixi şansdır...

Bir gün sonra Türkiyədən gəlmiş üç türk zabiti Bəxtiyar müəllimlə görüş ərəfəsində əvvəlcə redaksiyamızda oldular, sonra isə birlikdə Bəxtiyar müəllimgilə getdik... Sözlə ifadə edilməz bir mənzərəni yaşadıq... Həmin səhnəni adi sözlə təsvir etmək nə qədər çətindir. Türk zabitləri Bəxtiyar müəllimin əllərindən öpürdülər, sonra Bəxtiyar müəllim onları bağrına basdı... Belə bir tarixi görüşə ünvanlı bir həsrətin təsirindən axan göz yaşları hamımızın içinə, qəlbinə axırdı... Onlar bir-birini duz kimi yalayırdılar... Əslində, bir əsrə yaxındır həsrətində və arzusunda olduğumuz bir görüş idi bu. Biz hər zaman istəmişdik ki, türk əsgəri, türk zabitləri Azərbaycana doğma Vətən kimi gəlsinlər, lazım olanda bu vətəni qorusunlar, Azərbaycan əsgərinə dayaq olsunlar...

Həmin tarixi görüşü video-lentə və foto-aparatın yaddaşına köçürmüşük. İnşallah, bir gün bu barədə ayrıca bəhs edəcəyik. Bu tarixi görüş Bəxtiyar müəllimin dediyi kimi, 90-100 ilin həsrəti və arzusu idi...

Xoşbəxt ölüm...

...Bəxtiyar müəllim, şeirlərinin birində dediyi kimi, xalqımızın qüdrətli şair Bəxtiyarı olduğu kimi, həm də bu xalqın bəxtiyar şairi idi. O, xalqın müqəddəs arzuları- istiqlalı və azadlığı yolunda çarpışdı-vuruşdu, xalqın dərdini çiyinlərində ömrünün sonuna, son nəfəsinə kimi daşıdı... Elə son mənzilə də xalqının çiynində getdi... Nə qədər xoşbəxt bir ölüm! Nə qədər böyük bir bəxtiyarlıq!

Şair dərdini içinə çəkdiyi xalqının dərdini həm də çəkib özü ilə irəli apardı... Bəxtiyar Vahabzadə ömrü boyu istədiyi, Tanrıdan və xalqın qüdrətindən dilədiyi müqəddəs arzusuna çatdı - Azərbaycan 1991-ci ildə müstəqillik aktını qəbul etdi, dövlətimiz müstəqillik qazandı.

Bəxtiyar müəllim 70 il Sovet imperiyasının əsarətindən zülmlər görmüş xalqın ikiyə bölünmüş taleyini əks etdirən "Gülüstan" poemasının üstündə nələr çəkmədi... "KQB"nin təzyiqləri və dindirilmələri ilə üz-üzə qaldı. Amma sınmadı, əyilmədi, əksinə, Bəxtiyar qələmi bu əzilmələrdən və təzyiqlərdən daha da itiləndi, daha da kəsərli oldu...

...Türk dünyasının böyük şairi son mənzilə də elə xalqının sevgilərinə layiq yola salındı.

Bəxtiyar müəllimlə vida mərasimi özünün oxuduğu və sonralar müəllim işlədiyi Bakı Dövlət Universitetinin iclas salonunda keçirildi... Yaşadığı evindən - İstiqlaliyyət küçəsindən (istiqlal arzulu şairin bu adlı küçədə yaşamasının özü də bir tale yazısıdır zənnimcə...) küçəsindən götürülən tabut BDU-ya istiqamətləndi. Maşın karvanı İstiqlaliyyət küçəsindən yola düşdü, yol boyu polis karaulunun müşayiəti ilə BDU-nun həyətinə çatdı. Yol boyu minlərlə insan bu kədərli mənzərəni ustad şairin tabutuna tərəf lal sükut içində dayanaraq hörmətini bildirirdi... Nəhayət, tabut BDU-nun geniş iclas zalında səhnəyə qoyuldu. Hamı ustad şairinə indi də son mənzilə yolasalma ərəfəsində hesabat verirdi. Minlərlə ziyarətçilər ustadın tabutu qarşısından baş əyərək keçirdi.

Nəhayət, Prezident İlham Əliyev başda olmaqla dövlət və hökumət adamları türk dünyasının böyük oğlunun son mənzilə yola salınmasında iştirak etdilər, dövlət başçısı şairin oğlu Azər Vahabzadəyə, İsfəndiyar Vahabzadəyə və şairin həyat yoldaşı Dilarə xanıma dərin hüznlə başsağlığı verdi...

Ziyarət saat 16-00 radələrinədək davam etdi. Sonra son nəfəsinədək dərdini çiyinlərində daşıyan ustad Bəxtiyar Vahabzadə elə xalqının da çiyinlərində son mənzilə yola salındı...Şairin tabutu 1-ci Fəxri Xiyabana gətirildi, insan selinin müşaiyəti ilə torpağa tapşırıldı...

Qəbrin nurla dolsun, ustad!

Yerin behişt olsun, böyük insan!

Asif Mərzili

Təzadlar.- 2009.- 17-19 fevral.- S. 6-7.