Unudulmazlıq İlahi bir nemətdir

Qəbri nurla dolsun!

Böyük şair Bəxtiyar Vahabzadəni 1991-ci ildə Ağdamda yaxından görmüşdüm. Amma onunla şəxsən yaxın tanışlığım "Təzadlar"ın əməkdaşı Nizaminin vasitəsi ilə oldu.

1996-cı ildə öncədən zəngdən sonra şairin evinə ziyarətə getdim. çay süfrəsi arxasında bir saata qədər söhbətləşdik. B.Vahabzadə rəhmətlik şair və alim dostları Şahmar Əkbərzadə, Zeynal Məmmədli və başqaları ilə birgə1991-ci ildə Ağdamda imarətdə qardaşım Asifin qonağı olduqlarından söz açdı. Yadımdadır ki, o, Ağdamın və Azərbaycanın say-seçmə ziyalıları ilə Ağdama yolu düşəndə imarətə gəlib xan çinarın altında Asiflə xeyli söhbətləşərdi. Sonralar ölüm qabağı qardaşımı ziyarət də etmişdi...

Evindəki söhbətdə isə şair, qardaşım Asifin keçdiyi döyüşlərin vətənpərvərlik doğuracaq bir təbliğatla örnək yoluna çevrilməsinə olan ehtiyacı dilə gətirdi...

Çoxları Bəxtiyar müəllimin darda, çıxılmaz vəziyyətdə qalanlara necə köməklər etməsindən agah deyillər. Heç özü də yaxşılığı yaxşılıqdan çıxarmamaq və üzə vurmamaq xatirinə qəzetlərdə yazılmasını istəməzdi. Böyük şairin indiyə qədər gizli qalan yaxşılıqlarından tək birini deyim: Ağdamda qrad atəşindən gözləri tutulmuş 14 yaşlı bir qızı neft şirkətinin və hansısa bir müəssisə rəhbərinin böyük məbləğli vəsaiti ilə Fransada müalicə xərcini çəkdirib , uşağın dünya işığına həsrət qalmış gözlərinə nicat gətirmişdi. Sözsüz ki, şair belə halları adi borclarından sayırdı.

Bəxtiyar müəllimlə görüşlərdə O, milli qəhrəman Asif Məhərrəmovun ailə durumu ilə çox maraqlansa da böyük şairə problemlərimiz haqqında heç nə demirdim. Nəhayət, müxtəlif instansiyalara (Bakı İcra Hakimiyyətinə) aylarla - illərlə etdiyimiz müraciətlərimizə verilən və verilməyən cavablar ailəmizi qətiyyən qane etmədikcə, böyük şairə problemimizə müdaxilə etməyini üçillik ziyarətdən sonra xahiş etməyə məcbur oldum.

1999-cu ilin payızında müraciətlərimizə biganə yanaşılması ilə heç barışa bilməyən şair mənimlə birgə Bakı İcra Hakimiyyətinə getdi. Yəni şəxsən işə qarışdı. Bakının sabiq meri Rafael Allahverdiyevin qəbulunda olduq. Bizi dinləyib guya məsələyə əncam üçün Elbəy Qasımzadə ilə görüşməyimizin vacibliyini ərz etdi. Elbəy müəllim də bir memara (yanılmıramsa adı Hüseynbala idi, Qubadan) göstəriş verdi ki, Bakının arzulanan 5 fərqli ərazisində 2 sot torpaq yerinin şəklini çəkib gətirin, bu milli qəhrəman ailəsinin problemini yoluna qoyaq. Şairi əslində bu və digər xoş vədlərlə arxayın saldılar. Ancaq bu "problemi həlletmə məsələsi" 2001-ci ilə qədər, - iki il uzandı.

2001-ci ildə böyük şair Bakı İcra Hakimiyyətinin yeni başçısı Hacıbala Abutalıbova zəng edib bizi qəbul etməyi xahiş etdi. Anam Məhluqə Məhərrəmova "çoxuşaqlı qəhrəman ana" ordenini də, milli qəhrəman anası olduğunu təsdiq edən sənədləri də götürüb mənimlə Bakı merinin qəbuluna getdi. Dəhlizdə bizimlə görüşən Hacıbala müəllim keçmiş və yeni müraciətlərimizdəki eyni problemimizlə tanış olduğunu bildirib, namusuna and içərək rica etdi ki, işin yüz faizlik hazır həlli üçün ona bir-iki ay vaxt verək, yəni gözləyək. Biz gözlədik. çünki dağdan ağır xalq şairi onlara demişdi ki, siz milli qəhrəman ailəsinə və onun üç əlil qardaşına ikicə sot qanuni torpaq vermirsinizsə, bəs bu torpaqları kimlərə paylamağı layiq görürsünüz?

Qeyd etməyi vacib bilirəm ki, ailəmizin dolanışıq üçün göz tikdiyi yeganə kiçik maqazini məhz elə Hacıbala Abutalıbov sökdürmüşdü. Başqa ifadə ilə çoxları kimi bizim ailənin də çörək yeri məhz merin "qara siyahısı"na düşmüşdü. Buna baxmayaraq mer başqa yerdə bizim üçün yeni tikiliyə mütləq az vaxtda sərəncan verəcəyinə vəd vermişdi. Söküntülərə fərq qoyulmamışdı. Qoyulan "təmənnalı güzəştlər" fərqləri isə milli qəhrəman ailələrinə deyil, nadir istisnalarla "pulunu balta kəsməyən"lərə aid idi.

İllər illəri ötdü. Bizim ailə yaşadığı Qarabağ boyda torpağı müəyyən müddətə itirdikdən sonra Bakı merlərindən iki sot torpaq ala bilmədi. Bizi təsirləndirən - mənəvi iztirab verən torpaq almamağımızdan daha çox böyük şairin sözünün Bakı meriyasında qulaq ardına vurulması oldu. Sonralar Bəxtiyar müəllimə (həmişə o böyük insanı ziyarətdə bulunurduq) ağız açıb onu da problemimizlə bağlı narahat etdiyimizə görə üzrxahlıq etdik. Həm də ona görə ki, böyük şair Bakı İcra Hakimiyyətində demişdi ki, mən heç öz övladlarımın və qohumlarımın da xahişini kimlərdənsə etmirəm.

Ölkə rəhbəri möhtərəm prezident İlham Əliyevin milli qəhrəman və şəhid ailələrinə məlum sərəncamı ilə göstərdiyi maddi-mənəvi köməkliyi çoxları kimi bizlərə də təssəlli oldu. Təbii ki, Haqq Sahibi hər kəsin haqqını ödəyəni sevər. O da var ki, biz qətiyyən Hacıbala müəllimdən xahiş etməmişdik ki, namusuna and içib bizə indiyə qədər səkkiz il ömrü olan yalan desin. Nə isə... günahı bağışlamaq böyüklükdür, unutmaq kiçiklik.

Öndərimiz (məzarı behişt olsun!) böyük şairə sayğılarını sona qədər müstəsnalıqla yaşatdı. Möhtərəm prezidentimiz İlham Əliyev isə həmin sayğını davam etdirdi. Doğrudan da böyüklərin qədrini böyüklər bilər.

Sabiq Bakı meri öldü... ölü artıq Allaha aiddir. Və biz də kiminsə ölümünə xoşhal olanlardan deyilik. Bu hal ailə şərəfimizə yaraşmaz. Lakin fakt faktlığında qalır. Böyük şair dünyasını dəyişəndən sonra nəinki Azərbaycanın , həmçinin türk dünyasının, ümumən qeyri-millətlərdən olan insanlığın vicdanı sızladı. Məhərrəmovlar ailəsi olaraq bizlərə ümidlər verənlərdən birinin böyük itkisi hamımızı çox kədərləndirdi. Boşuna deməyiblər ki, "Eldən gedənə el ağlayar".

Böyük şairimizin vəfatı ilə əlaqədar mərhumun əzizlərinə səbr diləməklə, bütün Bəxtiyarsevər milyonlara dərin hüznlə başsağlığı verir, ustad şairimizə Allahdan əbədi rəhmətlər umuruq.

Ölüm haqdır, haqlılar isə ölməz! öndərimiz Heydər Əliyev, şailərimiz Məmməd Araz, Bəxtiyar Vahabzadə, alimlərimizdən Yusif Məmmədəliyev, Xudu Məmmədov və xalqın qəlbində Allahın lütfü ilə yaşayan digər əbədiyaşarlar...

P.S. İllər öncəsi ustad şair Bəxtiyar Vahabzadənin adına rəhbəri olduğum fondumuz ədəbi mükafat təsis etmək istədi. Fikrimizi şairi ziyarətində özünə də bildirdik ki, razılığını alaq. O zaman şair bu ideyamıza etiraz etdi. Amma indi düşünürük ki, doğrudan da hər şeyin öz məqamı var. Və şair o zamankı etirazında haqlı imiş. Biz isə sadəcə zamanı qabaqlamışdıq.

Hacı Ədalət Məhərrəmov

Təzadlar.- 2009.- 19-21 fevral.- S. 8.