Güllələndi Aqil Abbas...

(ANS Televiziyasının "Evə gəl" verilişində Aqil Abbas ermənilərlə bizim aramızdakı sərhədi adlayıb keçdi. İşğal altındakı torpaqlarımıza doğru irəlilədi... Barmağı ilə Ağdamı, Şuşanı, Laçını göstərərək dedi: "Azərbaycan xalqı, gəlin, gedək...")

Heç kəs istəməsə də,

özü güllələnmək istəyirdi,

Güllələndi də...

Şəhid olmaq istəyirdi,

Yolu şəhidlik mərtəbəsinə

Pillələndi də...

Silahsız qardaş,

Əlində silah yumruğu-

Allah buyruğu...

Mənə dəyəsi,

sənə dəyəsi güllələr

Aqilin başına yağdırıldı

dəli yağmur kimi,

dolu kimi.

Aqili güllələdilər

Bu torpağın oğlu kimi...

Güllələdilər Aqili

Cəsarətinin cəsədini

Ay işığına bükmək üçün.

Qanındakı hərarəti

üşüyən torpağın

üstünə çəkmək üçün.

Aşağılar atəşə tutdular ucaları;

Aqilliyi nişan alıb

Atmacaları sevən Aqilə

atdılar güllə atmacaları...

Mələk donunda qanad çalıb

Sərhəd üstündən uçduğundan,

Minaların arasından

Ağdamı qucduğundan

güllələdilər Aqil Abbası.

Orda nə var, nə yox-

Bilməyə getmişdi.

Doğulduğu yerdə

ölməyə getmişdi...

Elə orda qəfil açılan silahdan

neçə min ərəndən biri kimi

dilindəki güllədən asıldı

Nəsimi şeiri kimi...

Boynunda Vətən eşqindən kəfən,

Şəhidliyinin sonunda "Əhsən!"

Vətən çölündəki

gözü nəmli nərgizlər

yasında ehsan-

kürəyində intiqam əbası,

sinəsində

tanrısal duyğularından

gülləbatmaz libası-

güllələdilər Aqil Abbası.

Güllələdilər;

Yurdunu bölmək üçün

çeşidlər bölgəsinə...

güllələdilər

cənnəti qoymaq üçün

ruhunun kölgəsinə...

Güllələdilər...

Uf demədi qorxaq kimi,

Cıqqırını çıxarmadı

İgidləri qucağında

Qırılmış torpaq kimi...

Güllələdilər A

qil Abbası

tarın "Segah" pərdəsiynən,

"Qarabağ bülbülləri"nin,

Cabbarın, Qədirin səsiynən.

Güllələdilər Aqil Abbası

Alova, ölümə təşnə

qeyrətli oğlulların

qardaş, qarabağlı tənəsiynən...

güllələdilər Aqil Abbası-

yurdum gülməsə

üzüm gülməz-

dediyinə görə,

məramım şəhid olmaq.

Şəhid ölməz-

dediyinə görə.

Nə yaxşı güllələdilər-

Canımız qurtardı

Torpağına can deyəndən!

Canımız qurtardı

Yuxularında belə

Azərbaycan deyəndən!...

Güllələdilər Aqil Abbası-

İrəlidə getmək

Ayrı bir ad-san olur.

Amma qabağa can atanı da

Güllələmək asan olur...

Güllələndi Aqil Abbas-

Ayağından vurdular ki,

illərlə anbaan həsrətini çəkdiyi

torpağa dəyməsin.

Başından vurdular ki,

Bu əfsanə olaya

Başları əyməsin.

Dilindən vurdular ki,

Doğma Qarabağını-

Bu dünya gözəlini

Bir da, bir də öyməsin.

Yolundan vurdular ki,

"azmasın"...

Qələm tutan əlindən

vurdular ki,

"çadırda üzeyir Hacıbəyov doğula bilməz"

yazmasın...

Qərib qara sazın

"Misri"sinə" şığıyan qaraquş tək,

Qarabağın bəbəyində

Qara çiçək açan

Bir damla qara yaş tək

gilələndi Aqil Abbas:

güllələndi Aqil Abbas.

Nə yaxşı güllələdilər-

ölmədi.

Gedə bilmədik yasına...

Rəhmət!

Eh, bu dünyada

Zamanında doğru güllə atanın

Atasına...

Rəhmət!

Bu qədər güllədən

ölmədi Aqil-

Aldığı yaranı

Şəstinə duruş elədi,

Yaralı şəstini

Yolunda yürüş elədi.

ölmədi Aqil-

Sərt qayanın mamırı,

Daş inadın yosunu.

çünki özündə

çoxdan öldürmüşdü

Qarabağsızlıq duyğusunu...

Güllələndi Aqil Abbas...

Yusif Nəğməkar,

Şair

Təzadlar.- 2009.- 11-13 iyun.- S.15.