"...Ömrüm ölümdən sürüşür..."

Ənvər Əhməd: "Azərbaycanın torpağını daşıyıb lap Ayın üstünə də apara bilərlər, amma onun mənəvi ruhunu, şeirini, poeziyasını, muğamını, sazını, qeyrətini və milli ləyaqətini heç kəs tərpədə bilməz"

(Əvvəli ötən sayda)

- Ənvər müəllim, bəzən deyirlər dünya öz məhvərindən çıxıb. Bunu təbii ki məcazi mənada deyirlər. Indi bu kontekstdən yanaşanda, necə bilirsiniz, insanlar mənəviyyatca öz məhvərindən çıxıbmı?

- Bəli, biz yolumuzu çox azmışıq. Məhvər nədir, insanlar evindən, eşiyindən çıxıb. Insanların içində mənəvi boşluqlar yaranıb. Mənəvi boşluqlar çoxalanda isə dünya məhvərindən çıxır. Indi deyirlər, dünyada 59 milyard qalaktika var. O qalaktikanın ən balacası bizim yer kürəsindən milyard dəfə böyükdür. Bizim qalaktikamız getdikcə üfürülərək şişir. Birdən o qiyamət günü deyilən an gələndə onun hübabı deşiləcək və hər şey məhv olacaq. Ağılla, mənəvi zənginliklə bunun qarşısını almaq olar. Yüz il bundan qabaq 100 adamdan 70-i sağlam idisə, indi heç 10 nəfəri sağlam deyil. Bəşər insanı həm mənəvi, həm fiziki cəhətdən çox pozulub. Dünyanın televiziya kanallarına baxın. Görün, nə qədər açıq-saçıqlıq, nə qədər pozğunluq var. Bununla dünya hara gedir? Elə bizim özümüzdə qabaqlar necə ədəb-ərkan, böyük-kiçiyə hörmət var idi. Böyük gələndə kiçik ayağa qalxıb təzim edərdi, necə ki, Allaha təzim edirik. Allah görür ki, biz necə pis-pis işlərlə məşğuluq. Bunlar hamısı mənəviyyatın korlanması, siz deyən kimi, məhvərindən çıxması ilə bağlıdır. Mənəviyyat korlananda, məhvərindən çıxanda isə indiki ikimi Allahsızlıq, dinsizlik baş alıb gedir. Buna görə də Allah bizi mütləq cəzalandıracaq.

- Bilirsiniz, bəzən həyatda maddiyat mənəviyyatı üstələyir. Ona görə də bilmək istərdik ki, bəs şair necə, maddiyata bağlanıb tox, yoxsa mənəviyyata bağlanıb ac olmalıdır?

- Şair nə ac olmalıdır, nə də maddiyata çox söykənməlidir. Maddiyat isə minimum yaşayış tərzini təmin etmək üçün lazımdır ki, şairin özü, ailəsi, uşaqları, ac, evsiz-eşiksiz qalmasın. Şair də bu cəmiyyətin üzvüdür və onun da övladları təhsil almalı , işləməlidir. Və bir ata kimi şair bunları təmin etməlidir. Amma şairə külli miqdarda maddiyat heç vaxt lazım deyil. Olsa da şair bunu qəbul etməməlidir. Maddiyat çox olanda mənəviyyat pozulur. Mənəviyyat hökmdar, maddiyyat isə rəiyyətdir. Əgər hökmdar rəiyyətin qabağında baş əyirsə, orada ara qarışıb, məzhəb itər. Şair maddiyata qul olmamalıdır. Baxmayaraq ki, şair həmişə "dünya mənimdir"- deyir. Əslində isə onun heç nəyi yoxdur və elə "dünya mənimdir" deyə - deyə də dünyadan gedir.

- Məlum olduğu kimi, siz qarabağlısınız və bu gözəl yurdumuz da 16 ildən çoxdur işğal altındadır. Bu boyda dərdimiz ola-ola qeyd etdik ki, mənəviyyat da bir ucdan korlanır, itir. Necə bilirsiniz, Qarabağdan qabaq itən mənəviyyatımızı qaytarmalıyıq ki, Qarabağı azad edə bilək, yoxsa əvvəl Qarabağı qaytarıb, mənəviyyatımızı bərpa etməliyik?

- Çox yaxşı və çox dərin sualdır. Bəli, Qarabağ işğal olunmamışdan qabaq biz çox mənəviyyatlı idik. Hətta bel, yaba ilə erməninin üstünə gedərdik və qalib gəlirdik. Indi Vətən və millət andı, müqəddəslik unudulub. Qarabağ alınmamışdan qabaqkı kimi müqəddəsliyə köklənə bilmirik. Baxmayaraq ki, o illərə nisbətən silahımız çoxdur, ordumuz güclüdür, var-dövlətimiz nə qədər desən var. Amma nədənsə düşmən qarşısında aciz durumdayıq. Qarabağ işğal olunmamışdan qabaq Təbrizin, Zəngəzurun, Göyçənin, Dərbəndin alınmasından danışırdıq. İndi heç Qarabağdan danışmırıq. Amma gərək biz belə olmayaydıq. Biz içimizi təmizləyib, qeyrətimizi oxvarlayıb, ən azından işğaldan qabaqkı mənəviyyata qayıtmalıyıq. Mənim bu mövzuda bir şeirim var. " Bu qılınc qınında pas ata bilməz" adlanır. Orada yazmışam:

"...Qardaş, Qarabağsız ruhumuz qandı,

İçək Göyçə andı, Zəngəzur andı!

Qələbə tarixin yazılmayıbsa,

Düşmənin məzarı qazılmayıbsa,

Əgər qəbir-qəbir itirsə vətən...

Əgər bu millətin oğlusansa sən,

Bu qılınc qınında pas ata bilməz.

Əgər Ələsgərin ruhu yandısa,

Əgər dünya səniu belə dandısa,

Əgər ucalmırsa qeyrət heykəli,

Əgər əsirdirsə neçə qız-gəlin...

Bu qılınc qınında pas ata bilməz!"

Bununla bərabər, sənin mənəviyyatın da pas atmamalıdır. Qılıncdan, tüfəngdən, topdan qabaq millətin mənəviyyatı ovxarlanmalıdır. Mənəviyyat qayıtmasa və bunun fonunda vətənpərvərlik hissi güclənməsə, Qarabağı qaytara bilməyəcəyik.

- Mərhum prezident Heydər Əliyev leksikonumuza maraqlı bir ifadə salıb və onu belə söhbətlərdə həvəslə işlədirəm. Bu, "Biləcəridən o tərəfə" deyimidir. Təbii ki, ölkə xaricində tanınmaqdan söhbət gedir. Siz də bir şair kimi "Biləcəridən o tərəfə" çoxdan keçmisiniz. Türkiyədə yaxşı tanınırsınız, kitablarınız çap olunur. Bu baxımdan bilmək istərdik ki, Türkiyə sizin üçün nədir?

- Allah ulu öndərimiz Heydər Əliyevə rəhmət eləsin. Düz deyirdi. 80 il rus imperiyası dövründə Biləcəridən o tərəfə keçmək çox çətin idi. 1941-45 il müharibəsini ruslar Azərbaycan neftinin sayəsində uddular. Ancaq yenə bizlərin adı elə də reklam olunmurdu. Kosmosu fəth edən raketlərin benzinini akademik Yusif Məmmədəliyev kəşf elədi. Azərbaycanlı dahilər çox olub, ancaq ruslar onların azərbaycanlı kimi dünyada tanınmasına icazə verməyib. Bu kəşflər ya sovet hökumətinin adı ilə təqdim olunurdu, ya da həmin kəşflərə mütləq bir rusun da adı yazılmalı idi ki, xaricdə əsasən rus tanınsın. Buna baxmayaraq sovet dövründə çox kitablarım çap olunub. Amma mən reklamdan qaçan adamam. Bəzən mənə "şair" deyəndə belə utanıram. Ancaq yazmağımdan qalmıram. Elə bu cür yazılarımın birini də ötən əsrin əvvələrində Türkiyədə olmuş çanaqqala savaşına həsr etmişəm.

Tarixdən məlumdur ki, 14 dövlətin işğal etmək məqsədi ilə mübarizə apardığı bu şəhər, bu yarımada heç kəsə verilmədi. Amma biz Qarabağı bapbalaca erməniyə verdik. Dərindən fikirləşəndə görürük ki, bizə erməni yox, onun dalında duran rus, Amerika, Ingiltərə, Fransa qalib gəlib. Açıq demək lazımdır ki, Qarabağ savaşı xristian-müsəlman çəkişməsidir. Belə bir məqamda mən çanaqqala savaşına, böyük sərkərdə Mustafa Kamal Atatürkün 14 dövlətə qarşı apardığı qanlı mübarizəyə heyrət etdim. Beləliklə , "çanaqqala" şeiri yarandı və "525-ci qəzet"də çap olundu. Şeir türk səfirliyini xeyli təəccübləndirmişdi və ona görə də məni çanaqqalada keçirilən tədbirə dəvət etdilər. Bu şəhərdəki futbol stadionu ağzına qədər adamla dolu idi. Tədbirə çanaqqala Universitetində dərs deyən gözəl şairimiz Məmməd İsmayıl da gəlmişdi. Yeri gəlmişkən deyim ki, Məmməd İsmayıl böyük şairdir və mənim ona həm insan, həm də şair kimi böyük hörmətim var. O vaxt Türkiyədə baş nazir Məsud Yılmaz idi. O da, parlament sədri İsmət Sezgin və qərargah rəisi olan general və digər nüfuzlu şəxslər də iştirak edirdi. Mənə o qədər böyük rəğbətlə yanaşırdılar ki, özüm məəttəl qalırdım. Nəhayət, tədbir başladı. Onu da deyim ki, həmin tədbir TRT kanalı ilə canlı olaraq bütün dünyaya yayılırdı. Mən tribunaya çıxıb "çanaqqala" şeirini, özü də əzbərdən söylədim. Təsəvvür edin, bir yarımadada 510 min nəfər şəhid olub. Onlardan 210 min nəfəri türk, 300 min nəfəri isə əcnəbilərdir. çanaqqalada yerdən torpaq götürüb sıxanda patron tökülür. Bu savaşda Azərbaycanın şimallı-cənublu elə bir bölgəsi yoxdur ki, gedib çanaqqalada döyüşüb, şəhid olmasın. Şəhər uğrunda şəhid olan minlərlə azərbaycanlının qəbri də türklərlə yanaşı salınıb. Hamısı da ağ mərmərdəndir.

Bir gün qabaq isə yarımadanı gəzmişdim. O vaxt baş nazir olan Məsud Yılmaz soruşdu: - Sayın şairimiz, çanaqqalada neçə dəfə olmusunuz? Cavab verdim ki, əstağfürullah, birinci dəfədir. Təzədən soruşdu ki, bəs sən belə bir əsəri çanaqqalanı görmədən necə yaza bilmisən? Bildirdim ki, sayın başbakan, Qarabağ mənim üçün nədirsə, çanaqqala da elədir. Yurdumuz da, kökümüz də eynidir. özüm çanaqqalada olmasam da, ruhum bu yerləri çox gəzib. Dərd də ki, eynidir. Nə isə... Böyük izdihamın qarşısında şeiri deyib qurtardım. Şeirin sonu belə başa çatır:

Əvət, dünya üzündə bir türk oğlu türk qala,

Yenə , yenə basılmaz o məğrur çanaqqala!

Türkiyə türk adlanan məğrur bir millətindir,

O əyilməz, o ölməz, o məğrur, mətindir!

Bir bayraq yoğrulubsa türkün qanından,

O bayraq enməmişdir, enməyəcək heç zaman!!!"

Şeir qurtaran kimi tribunadan məni çiyinlərinə kim götürdü, necə götürdü, bilmədim. Bircə onu gördüm ki, çiyinləri üstə məni stadion boyu gəzdirirlər. Böyük bir dövrə vurandan sonra yenə gətirib tribunanın qarşısında yerə qoydular. Bilirsiniz, şairin gözünü də oysalar gərək kipriyini qırpmasın. Mən həm də yaltaqlığın , baş əyməyin tamamilə əleyhinəyəm. Ona görə də məni yerə qoyanda, heç nə olmamış kimi, heç kəsin üzünə baxmadan düz yerimə getdim. Bundan sonra əvvəl parlament sədri İsmət Sezgin, sonra baş nazir Məsut Yılmaz və qərargah rəisi general gəlib üzümdən öpdülər. Bilirsinizmi, şeir niyə belə güclü alınıb? çünki hər dəyərli qəhrəmanlıq şair üçün möcüzə olmalıdır. Yaradıcılıq bir alovdur, sən onda qızınmalısan. Əgər sən özünü bu alovun hisinə, tüstüsünə verdinsə, onda ocağı da təhqir edirsən. Belə olan surətdə kənara durmaq lazımdır.

- Ənvər müəllim, bunları eşitmək bizə xoşdir. çünki hər birimizin içində bir türk sevgisi yaşayır. Amma son vaxtlar millətçi insanların "Ergenekon" adı ilə həbs olunması, Türkiyənin Azərbaycanın maraqlarına zidd olaraq ermənilərlə yaxınlaşma siyasəti aparması qəlbimizi göynədir. Yəqin bir şair kim siz də bunları ürəyinizin süzgəcindən keçirib narahat olursunuz. Bu məsələlərin axırının necə olacağı barədə ürəyiniz sizə nə deyir?

- Mənim ürəyim deyir ki, türk qardaşım, biz tarixdə sizə çox borcluyuq.Əgər Qara Bəkir paşa, Nuru paşa 1918-ci ildə, vaxtında özlərini çatdırmasa idilər, biz çoxdan dənizdəki balıqlara yem olmuşduq. Bunu itirmək olmaz. Ona görə də ulu öndərimiz Heydər Əliyev deyirdi ki, "Biz bir millət-iki dövlətik". Bəli, iki dövlətik, iki evik, amma hər evin öz ağrı-acısı, öz dolanışığı var. Nəzərdən qaçırmayaq ki, 80 milyonluq Türkiyənin hamısı türk deyil. Burada türk, laz, ləzgi, çeçen, azəri, iran türkləri, ərəblər, erməni, kürd və s millətlər var. Bunların hamısı bir yerdə Türkiyə deməkdir və min illərdir belə olub. Indi onlardan kimlərsə ermənilərlə gizli ticarət əlaqələri qura bilər, amma mən inanmıram ki, Türkiyədə kimsə qeyrətsizlik edib Qarabağ məsələsi həll olunmamış Ermənistanla sərhədləri açsın. Onu da yaddan çıxartmayaq ki, Türkiyənin özünün də dövlət marağı var və o marağı digər bir ölkəyə görə məhv edə bilməz.

Bir şeyi də bilməliyik ki, biz əlimizi qoynumuza qoyub, başqalarının Qarabağı azad etməsini gözləməməliyik. Lap açığına qalsa, biz bunu Türkiyədən gözləyə də bilmərik. O zaman Türkiyə deyər ki, qardaş, mən sənə silah verirəm, generallar, zabitlər ordunuzda hərbi təlimlər keçirlər, ordunun müasir standartlara cavab verməsinə kömək edirik, beynəlxalq aləmdə sənə dəstək oluruq, daha nə istəyirsən? Belə olan surətdə niyə özün düşməni vurub torpağından çıxartmırsan? Doğrudan da, bizim buna öz gücümüz çatar. Axı bizim yerimizə gəlib Türkiyə vuruşmalı deyil. Ancaq bununla belə ürəyim deyir ki, Türkiyə bizim taleyimizi heç vaxt başlı -başına buraxa bilməz.

Biz dörd od arasındayıq. Rusiya, İran, Ermənistan və dünyadakı erməni lobbiləri. Hər birinin də öz marağı var. Digər tərəfdən, erməni lobbilərinin təsir dairəsində olan Fransa, Amerika faktorunu da unutmaq olmaz. Belə bir vəziyyətdə ümumilli lider Heydər Əliyevin layiqli varisi, cənab İlham Əliyevin məharətlə etdiyi siyasi manevrlər adamı heyran qoyur. Bu boyda dövlətlərin qabağında durmaq hər oğulun işi deyil. İlham Əliyev Türkiyə-Ermənistan münasibətlərini də diqqətlə izləyir, lakin Azərbaycanın dövlət marağını hər şeydən uca tutur. Artıq aparılan uğurlu siyasət nəticəsində ilkin olaraq Qarabağın 6 rayonunun qaytarılması məsələsi gündəmə gəlib. Qaçqınlar öz yurd-yuvalarına qayıdandan sonra, Qarabağın status məsələsinə baxılacaq. Mən inanıram ki, biz öz gücümüzlə Qarabağı azad edəcəyik. Təbii ki, bu işdə Türkiyə arxamızda dayanıb "vur" deyəcək. Amma dediyim kimi, Türkiyə bizim yerimizə vuruşan deyil. çünki onun özünün də vəziyyəti heç yaxşı görünmür. Hər tərəfdən qarğa-quzğun kimi bu dövlətin üstünə tökülüşüblər. Onun başını qatıb zəiflətmək istəyirlər. Amma bacarmayacaqlar. Elə "Ergenekon" deyilən əməliyyatlarda da xarici güclərin əli var. Onlar bununla Türkiyənin daxili məsələlərə başını qatıb, beynəlxalq aləmdən təcrid etmək istəyirlər. Qondarma soyqırım adı ilə erməniləri türklərin üstünə qısqırdırlar.

Hamıya məlumdur ki, tarixdə belə soyqırım hadisəsi olmayıb. Əksinə, ermənilər xəyanət edərək türkə arxadan zərbə vurublar. Türk kəndlərini yandırıblar, minlərlə türkü amansızcasına qətlə yetiriblər. Hətta İqdır, Qars, Ərdahan tərəflərdə bütöv bir kəndin əhalisinin hamısını iri bir çalaya doldurub, od vuraraq diri-diri yandırıblar. Ermənilər bu gün də türkləri qırmaqda davam edirlər. Xocalı boyda bir soyqırımı ermənilər dünyanın gözü qarşısında törədiblər. Əsgəranın Xramord kəndində bir erməni əsgərinə görə, bu qan içən ermənilər 39 azərbaycanlı "OMON"çunun başını kəsiblər. Xocalıda 1200 nəfər qırıblar, heç körpə uşaqlara da rəhm etməyiblər. Ermənilərin vəhşiliyi barədə, bu yaxınlarda erməni jurnalisti özü yazmışdır. Sərvətimizi də talayırlar, evlərimizi də yağmalayırlar, insanlarımızı da qırırlar, amma günahkar türklər olur. İndi də musiqimizi oğurlayırlar. Qubadakı məzarlıq erməni vəhşiliyinin və türklərə qarşı törətdikləri soyqırımın canlı sübutudur. Körpədən tutmuş 80 yaşlı qocaya kimi bir yerdə məhv ediblər. Neftçalada, Kürdəmirdə, Şamaxıda, Qubada, Bakıda belə qətliamlar törədiblər. Elə gözümüzü açandan görmüşük ki, erməni bizi qırır. Amma biz bunları təbliğ edib, dünyaya göstərə bilməmişik. Mən buna çox təəssüf edirəm.

- Ənvər müəllim, çox yaralı bir mövzuya toxunursunuz. Bu yaxınlarda 3 erməni əsgəri aclıqdan biz tərəfə keçib və hamı başladı timsahın göz yaşlarına inanmağa. Bəzi həmkarlarım "yazıq ermənilər", "zavallı əsgərlər", kimi ifadələr yazdılar. Hətta Xocalı qaçqını ölənlərinin qisasını almaq barədə düşünmədən, onlara çörək verib. Maraqlıdır, biz niyə tarixdə başımıza gələn faciələrdən ibrət dərsi götürə bilmirik?

- Bu çox çətin məsələdir. Biz bayaq mənəviyyatın itməsindən danışdıq. Tək-tük adamın yox, bütövlükdə millətin mənəviyyatı təmizlənməlidir. Millət hər vaxt öz kökünü, soyunu, qanını bilməlidir ki, tarixdə baş verən faciələrdən ibrət götürə bilsin. Qan qarışıb, dürəklik, yəni calaq olmaq, baş alıb gedib. Dağlıq Qarabağda aclıq, susuzluq, bit-birə var, narazılıq var. Elə ona görə də Qarabağda bəlkə heç 2 min erməni əsgəri yoxdur. Ayağımızı yerə bir az bərk dirəsək, Qarabağda bir nəfər də erməni qalmayacaq. Amma "arxalı köpək qurd basar" deyirlər. Arxalarındakı dövlətlərə güvənərək, erməni bu qədər qırğınlar törədir. Amma məqam gözləyirik. Fürsət düşən kimi ermənidən bu qisası mütləq alacağıq. Vaxt gələcək ermənilər dərk edəcəklər ki, bığ dalınca gəlmişdilər, saqqalı da qoyub gediblər. Yəni əzəli Azərbaycan torpağı olan Zəngəzur, İərvan yenidən Azərbaycanın olacaq. Bir baxın, əgər ermənilərin ağlı olsaydı heç bu davanı başlamazdılar ki, indi də acından ölməsinlər. Ağıllı olsaydılar, onlar da bu qədər neft, qaz layihələrinə cəlb olunardılar və adam balası kimi yaşayardılar. Əllərini ciblərinə qoyub, bütün günü donuz kababı yeyəcəkdilər, pulları da ki, banklarda yığılacaqdı.

- Çox maraqlı söhbət edirsiniz. Ona görə bu mövzuda daha bir sual vermək istəyirəm. Torpağı işğal altında olan millət çal-çağırla, şoularla məşğuldur. İstəyirəm bir şair fəhmi ilə deyəsiniz, bu qədər əyləncəli, şou proqramların əhatəsində böyüyən, yaşayan insanlar arasından Qarabağı azad edə biləcək vətənpərvər gənclər yetişə bilərmi?

- Əzizim, bu şoudur, əyləncədir, ötəri şeylərdir. Tarixdə belə hallar olub. Əsas odur ki, millətin özəyi sağlamdır. Düzdür, müəyyən qədər təsiri var, amma fikir verin, bir müddət əvvəl gənclər muğama heç fikir vermirdilər. Hörmətli millət vəkili, Heydər Əliyev Fondunun prezidenti Mehriban xanım Əliyeva bu işə qol qoyandan sonra gənclər arasında muğama necə böyük həvəs yarandı. Bütün sahələrdə belə olacaq. Artıq muğamatımız, sazımız bütün dünyanı heyrətə salıb. İndi Beynəlxalq Muğam festifalı keçirilir. Görün nə qədər istedadlı gənclər ortaya çıxacaq? Bir şeyi nəzərinizə çatdırım. Azərbaycanın torpağını daşıyıb lap Ayın üstünə də apara bilərlər, amma onun mənəvi ruhunu, şerini, poeziyasını, muğamını, sazını, milli ləyaqət və qeyrətini, namusunu, kökünü-köməcini heç kəs, heç nə tərpədə bilməz. Hər şeyi zaman öz yerinə qoyacaq. Bu gün müğam Fransa kimi bir dövləti heyran qoyursa, elə ermənilərin özü bizim muğama böyük həvəslə qulaq asırsa, onda gənclərin mənəviyyatını bu muğam gör necə təmizləyəcək...Orada tədricən şouya, əyləncəyə yer qalmayacaq. Lap 5-10 faiz gənc qoy şou həvəskarı olsun. 8 milyonun içində bu heç nədir. Ona görə də mən bu günün gəncliyinin gələcəyindən narahat deyiləm və Qarabağı azad edə biləcək çox vətənpərvər gənclər yetişib, hələ yetişəcək də...

- Ənvər müəllim, geniş məzmunlu müsahibə üçün çox sağ olun. Vaxtınızı alıb Sizi xeyli yorduq. Bəlkə son olaraq oxucularımıza əlavə nəsə demək istəyirsiniz...

- Mən Qarabağ, Vətən haqqında günlərlə danışaram, amma yorulmaram. Və bu yolda əlimdən gələn köməyi etməyə də hazıram. Sizlərə isə tövsiyyəm odur ki, çalışın millətin milli mənafeyini hər şeydən uca tutun. Bu torpaqda yaşayan hər kəs bizim üçün əzizdir. Allahın məsləhəti ilə, toxum torpağa səpilən kimi, biz də bu torpağa səpələnmişik. Yəni biz bu torpaqda doğulmuşuq və bu torpaqda da öləcəyik. Allah da deyir ki, sizə məsləhət bildiyim bu torpaqda səmimi, mehriban yaşayın, dost, qohum olun və axırda da yenə torpağın qoynuna rahat köçün. Mənəviyyatı gərək heç kəs unutmasın. Poeziya elə mənəviyyat deməkdir. Poeziyasız millətin mənəviyyatı da ola bilməz. Deyirlər, şairlər peyğəmbərlərdən sonra gəlir. Mən "Qurani Kərim"i də yaxşı bilirəm və peyğəmbərlərə də böyük hörmətim var. Amma bu belə deyil. Söz yaranan günü də şair yaranıb. Dünyada nə qədər söz varsa, bir o qədər də şair var. Sözün yaranışı peyğəmbərlərdən çox-çox əvvəldir...

- Yəqin elə ona görə də Füzuli deyib:

"...Xalqa ağzın sirrini hər dəm qılır izhar söz,

Bu nə sirrdir kim olur hər ləhzə yoxdan var söz."

- Ay sağ ol! Füzuli babamız çox yaxşı deyib "yoxdan var olar söz". Yəni Adəmlə Həvva yer üzünə gələn gündən söz də yaranıb. Ona görə də sözün ilahi varlıq, müqəddəs nemət kimi qədrini bilməliyik və hamıya da tövsiyyə edirəm ki, sözün qədrini bilsinlər.

Elçin Məmmədli

Təzadlar.- 2009.- 14-17 mart.- S. 8-9.