Əmir Teymurun Azərbaycandakı
müttəfiqi kimlər
idi? -
Nəsil şəcərəsində
Çingiz xanın, türk soylu Barlas xanın budaqları olan
əmir Taraqay Bahadurun oğlu. 1336-cı ildə aprelin 9-da Qaşqadərya vilayətinin
Keş, indiki Şəhrisəbz kəndində (artıq şəhər
statusu alıb) dünyaya gəlib. 7 yaşından babası
Hacı Alimin yanında 5 il ərzində mədrəsə təhsili
alıb. Kiçik yaşlarından atası Taraqay Bahaduru da qəbilə,
tayfa döyüşlərində at belində
görmüşdü. 12 yaşında özündən
yaşca böyükləri at yarışlarında arxada
qoymuş, bəzisini də üzəngidən
salmışdı. Türk-monqol ordusunun Keş vilayətinə
olan yürüşləri buradakı gənclərin əksəriyyətində
döyüş ruhunu yüksəltmişdi.
Onların
hər biri bir elin, elatın cəngavəri, müdafiəçisi
idi. Onu böyük türk tarixi salnamələrində sevənlər
də var, sevməyənləri də az deyil. Tarıx təzadlarla
doludur, həmin təzadlardan biri də budur ki, bəzən
Əmir Teymuru şəxsiyyəti ətrafında mübahisələrdə,
onu olduğu kimi qiymətləndirə bilmirlər. Fateh Teymuru
qınayanlara, bəzən “qaniçən” adlandıranlara isə
üzümü tutub demək istəyirəm ki,
hökmdarın bir əli tutub, bir əli kəsməsə, o
zaman HÖKMDAR öz dövlətini idarə edə bilməz.
35 illik hakimiyyəti dövründə, elmin texnikanın
bugünkü inkişafının olmadığı bir
vaxtda, uzaq yolları, ölkələri yaxın edib,
dünyanın 27 ölkəsini bir bayraq altında birləşdirə
bildi. Bu tarixi şəxsiyyət, zamanında 7 dünya
hökmdarı adlandırılan Əmir Teymur idi. Əmir
Teymurun nəsli 488 il hakimiyyətdə oldu. Onun nəslindən
olan 70 kişiyə tanrı padşahlıq qismət etdi.
Sonuncu nəvəsi Baburun sülaləsinin Hindistanda hakimiyyəti
1522-1858-ci illəri əhatə etdi. Nəsildən 370 kişi
türk tarıxının müxtəlif salnamələrinə
adını qızıl həriflərlə yazdı. Gözəl
hərb və döyüş taktikasını öyrənən
Əmir Teymur demək olar ki, sərkərdəliyi
dövründə həmişə qələbələr
qazandı. “Mən dünyanı fəth edən Teymuram” əsərində
bu haqda yazanda qeyd edir ki, ona qələbələr qazanmağa
Allah kömək olub. Çünki, o həm də
insanların və insanlığın yaraşığı
olan İslam dinini yaymaqla məşğul idi. Qurani Kərimin
hər cümləsinin 7 mənasını tövsif edə
bilirdi.
“Şərqin incisi -
SƏMƏRQƏND”
Əmir Teymurun
yaratdığı Məvarənnəhr dövlətinin mədəniyyəti
və ticarəti, iqtisadi həyatının inkişafında
böyük yüksəliş, intibah dövrü, həm də
Mərkəzi Asiyanın dövlət kimi tanınmasında
rol oynayıb. Teymur dövründə böyük
imperiyanın ticarət əlaqələrinin genişləndirilməsi,
insanlar və dövlətlər arasında ünsiyyətin
yaranması üçün yol quruluşuna xüsusi fikir
verirdi. “İpək yolu”, bizim zəmanəmizdə isə “Azad
İqtisadi zona” adlanan bir sistemi işlətməklə, o
paytaxt etdiyi Səmərqənd şəhərini
dünyanın incisinə çevirdi. Özünün məşhur
“Mən dünyanı fəth edən Teymuram” əsərində
yazır: “... Tapşırdım ki,
başlı-başına qalmış torpaqlarda kəhrizlər
tiksinlər. Çayların və kanalların üzərində
olan dağılmış körpüləri yenidən bərpa
etsinlər. Yolçuların gecələməsi
üçün qonaq evləri tiksinlər. Habelə yollarda
gözətçi və nəzarətçi məntəqələri
inşa etsinlər ki, nəzarətçi və mühafizəçilər
vəziyyətə nəzarət edə bilsinlər. Və gəlib
gedən yolçuların, qonaqların təhlükəsizliyi
qorunsun”. Paytaxt Səmərqəndə Yaxın və Uzaq
Şərqdən, Avropanın İspaniya , Fransa, İngiltərə
kimi ölkələrindən də tacirlər, çaparlar gəlirdi.
Bu tacırlərin gediş- gəlişini asanlaşdırmaq
üçün yollar tikilir, yollarda çox şəffaf
vergi və gömrük sistemi işləyirdi. Yollarda olan
Karvansaralar, gözətçi məntəqələri,
istirahət yerləri, hətta çapar atlarının
istirahəti üçün olan dayanacaqlar barədə o
zamanın səyyahları, tarixçiləri ağız
dolusu və heyranlıqla yazırlar. Yollarda
karvanların dinc və rahat irəlıləməsi uçun
bütün təhlükəsizlik qaydalarına əməl
olunmalıydı. Əgər kimsə öz işinin öhdəsindən
gəlməsə, qanun yol vermədiyi halda yolçunu və
ya qonağı incidərdisə, belə hallar dərhal
yoxlanılır, günahkar cəzasını
alırdı. Bu cəza tədbirlərinin içərisində
diri-diri basdırılmaq, başı kəsilmək və
asılmaq təhlükəsi də var idi. Apardığı
bütün döyüşlərdən qalib çıxan
Əmir Teymur ilk əvvəl Məvarənnəhr dövlətini
yaradaraq Səmərqəndi onun paytaxtı elan etdi. Yenə
Əmir Teymurun öz kitabından sitat: “...Səmərqəndi
dünyanın ən gözəl və gülşən şəhərlərindən
biri etdim. Dünyanın gözü sayılan Şirazda 7 məçid
məsçid olduğu halda, mənim Səmərqəndimdə
200-dən artıq məscid var idi. Hər məscidin də
iki, üç və ya 4 güldəstəsi ( müəllif:
minarə nəzərdə tutulur) var idi. Hər məscidin
başında isə qızıldan ay həkk olunmuşdu.
Şəhərin girəcəyinə çatanda buradakı
bağçalar və bağlardan gələn
qızılgül ətirləri cənnəti
xatırladırdı”. Tarixi mənbələrdən
məlumdur ki, ömrünün 35 ilini istilalara və
müharibələrə həsr etmiş Əmir Teymur, Səmərqəndə
qayı- darkən, özü ilə həmin yerlərdən ən
dəyərli alimləri, şairləri, ustaları, xəttatları
da yığıb gətirirdi. Hətta zəbt
edəcəyi şəhərə girməmişdən əvvəl
, əsgərlərini həmin şəhərə və ya
elata göndərərək, sənətkarlara, alimlərə,
bacarıqlı ustalara və onların ailələrinə
ziyan dəyməsin deyə, qapılarına işarələr
qoydururdu. Döyüşlər başa çatandan sonra
isə, həmin adamlar qoşun- ləşkərlə birlikdə
Səmərqəndə gətirilirdilər. Səmərqənddə
bu gün də göz bəbəyi kimi qorunub saxlanan Əmir
Teymur dövrünün tarixi abidələrini - məscidləri,
mavzoleyləri, mədrəsə, karvan-sarayları
işğal etdiyi ölkələrdən gətirdiyi ustalara
inşa etdirib. Artıq
hökmranlığı, siyasi əqidəsi və
gücü ilə tanınan Əmir Teymurun
İmperiyasından lərzəyə gələn bir çox
Avropa ölkələrinin hökmdarları, gələcəkdə
Teymurun qəzəbinə tuş gəlməsinlər deyə,
özləri ona məktub göndərərək, ittifaqa girməyə
üstünlük verirdilər. Dövlətinin əmin-amanlığını
qorumaq üçün Kastiliya və Leoniyanın
hökmdarı III Henrix de Trastamara elçisi Rui Qonsales de
Klavixonu bu məqsədlə Səmərqəndə göndərmişdi.
Elçi de Klavixo sonralar “Əmir Teymurun sarayına qədər
səyahət gündəlıyı”ndə yazırdı:
“... Böyük sərkərdənin xasiyyətinə bələd
olmayan bəzi yabançı ölkələrin
hökmdarları onun qəbuluna gələndə yerə əyilərək,
Teymur bəyə baş əyirdilər. Teymur belə məqamlarda
özünün etirazını bildirərək deyirdi ki,
insanlar ancaq namaz vaxtı böyük Allahın
qarşısında baş əyməlidirlər. Buna görə
də, Teymurun iqamətgahına gələn elçi və
qonaqlar, hər təbəqədən olan insanlar, ona
yaxınlaşıb, diz üstə oturub, əlini öpərək
ehtiramlarını bildirirdilər”. Fransız səyyahı
dünyanın paytaxtı sayılan Səmərqənd
haqqında isə yazırdı:“Bu şəhərin
özü və torpaqları da bolluq içərisindədir.
Çörək kimi, şərab və ət, müxtəlif
quşlar çox ücüz qiymətədir və boldur,
qoyunlar o qədər nəhəngdirlər ki, hər birinin
quyruğu 20 funt çəkisindədir, hətta bir adam onu əlində
tuta bilmir. Burada çörək çox ucuzdur,
düyü isə həddindən artıq boldur. Buna görə
də onu “Səmər”- yəni “şəkər”, və bolluq
mənasında “kənd” – yəni “bolluq olan şəhər”
adlandırırlar. Bu şəhərdə ipək, dəri mə-
mulatları, eləcə də hər cürə
daş-qaş, qızıl, gümüş və bunlardan
hazırlanmış ən gözəl əşyalar da
hazırlanır”.
Əmirin ən etibarlı müttəfiqi
- Şimali Azərbaycan,
Şirvanşahlar dövləti və
“Dəmir qapı” Dərbənd
1399-1404-cü illərdə Əmir Teymurun 7
illik yürüşü məhz Qərbi İran, Azərbaycan,
Kiçik Asiya və Suriyanı əhatə etdi. Rui Qonsales de
Klavixo öz xatirələrində yazırdı ki,
Qarabağda qış mülayım keçdiyindən Fateh
Teymur adətən bütün qış aylarını yaz gələnə
qədər qoşun-ləşkəri ilə burada keçirərdi.
Tarixdən məlum olduğu kimi, gözəlliklər
yaratmaqdan zövq alan Fateh Teymur, Qarabağı o qədər
sevmişdi ki, burada iyirmi mindən artıq ev də
tikdirmişdi. Bu evlərdə qoşun paytaxt Səmərqəndə
qayıdanda yerli əhali sahib olurdu. Əlbəttə
onların içərisində Əmir Teymurun qoşunu ilə
gəlib, sonradan bu yerlərdən qayıtmayan elatlar da olurdu. Tez-tez Qarabağda qışlasa da , dövlətinin
siyasi durumunu qorumaq, daim güclü nəzarətdə saxlamaq
üçün Şimali Azərbaycana və Dərbəndə
nəzarəti Şirvanşah Şeyx İbrahimxəlilə
vermişdi. Əmir Teymurun gücünə və əzəmətinə
bələd olan Şirvanşah Şeyx İbrahimxəlil
özünün uzaqgörənliyi ilə, Fateh Teymura baş
əyməyən şahlardan fərqli olaraq (çünki bir
qayda olaraq Əmir Teymurun qabağına qoşunu ilə
çıxan, şəhərin darvazalarıının
açarını ona verməyən, və ya müqavimət
göstərən padşahlar döyüşlərdə məğlub
olurdular ) onunla ittifaq yaratmağa
üstünlük verir. Teymurun hakimiyyəti dövründə
onun sarayında işləmiş öz dövrünün
tarixçi alimi Şərafəddin Əl Yəzdi "Zəfərnamə"
əsərində yazır: "...Allahın
köməkliyi ilə Teymur Sahibqiran Dərbənddən
Bakıya gəldi (təqribən 1383-97-ci ili nəzərdə
tutur -müəllif) və əmr etdi ki, buradakı qalanı
möhkəmlətsinlər. İlk dəfə 1381-ci ildə
Şirvana hücum edərkən Şirvanşah Şeyx
İbrahimxəlil sərkərdə Teymurun qabağına
40 dəvə yükü ənamla və 39 qulla
çıxdı. Dünyanın alimləri, filosofları ilə
məclis quran Teymur tez bu məqamı tutdu və Şeyx
İbrahimdən soruşdu: "Qulun biri hanı?"
Şirvanşah Şeyx İbrahimxəlil ona baş əyərək
dedi: "Şahım, məmləkətim və rəiyyətim
qul olunca mənim qul olmağım daha əfzəldir".
Teymur Şamaxıda bir neçə gün qaldıqdan sonra
Kürün sahillərinə endi. Şeyx İbrahimxəlil
burada da Əmir Teymura layiq şadyanalıq və qonaqpərvərliklə
qəbul etdi. Teymurun qulluğunda bir etibarlı
dost kimi dayandı. Hökmdar Teymur da onun bu xidmətlərini
cavabsız qoymayaraq, Şeyx İbrahimxəlilə
özünün şəxsi əbasını və əbanın
üstündə olan qiymətli daş-qaşlarla bəzənmiş
kəmərini bağışladı. Bundan əlavə isə
ilk Azərbaycan dövlətini yaradan Şirvanşah
Şeyx İbrahimxəlili Şirvanda və Dərbənddə
öz vassalı elan etdi və dedi ki, bundan sonra Şeyx
İbrahimxəlil öz ordusu ilə Dərbəndin sərhədlərini
də qorumalıdır". Bu yeni ittifaqla Şirvanşah
İbrahimxəlil həm də Toxtamış xanın
Şirvana etdiyi hücumdan sığortalanmış oldu. Həqiqətən
də,Toxtamış xanın növbəti hücumu
zamanı, Teymur özünün qələbə əzmli
ordusu ilə Şirvanşahın köməyinə
çataraq, onu Toxtamış xanın caynağından qurtara
bildi. Teymurun Şirvanda olduğunu bilən Toxtamış
xanın ordusu isə qaçaraq geri çəkildi. Elə bu
məqamda Fateh Teymurun “Dəmir Darvazası”ndan danışmaq
da yerinə düşər. Səmərqəndi yadellilərin
hücümündan qoruyan amillərdən biri də, Əmir
Teymurun Səmərqəndin yaxınlığında olan Dəmir
darvazası idi. Bu darvaza həm də dövlətə
böyük xeyir gətirirdi. Böyük İpək
yolu ilə hərəkət edən-- Hindistandan, Kiçik
Asiyadan gələn tacirlər, buradan keçəndə
mütləq torpaq basdı (yəni gömrük haqqı) pulu
verirdilər, bu da dövlətin xəzinəsinə
böyük miqdarda gəlir gətirirdi. Çünki,
yuxarıda qeyd etdiyim kimi, Səmərqənd artıq
dünyanın Ticarət Mərkəzinə-- özüdə
ki, Azad Ticarət Mərkəzinə çevrilmişdi.
ƏmirTeymurun bu uğurundan xəbərdar olan Şirvanşah
Şeyx İbrahimxəlil də Dərbəndin yaxınlığında
belə darvazalar tikdirir. Elə “Dəmir qapı Dərbənd”
sözü də bu günümüzə Şirvanşahdan gəlib
çıxan bir deyimdir. Dərbənd qapısından isə
taçirlər və səyahətçilər Bakıya və
İrana səfər edirdilər. Bu qapı həm də
Şirvanşahlar dövlətinin istehkamı idi.
Fateh Teymurun
dövlətçilik ənənəsi
Məlum olduğu kimi 7 dünya hökmdarı Teymur həm də Cənubi Azərbaycanı öz nəzarəti altında saxlayırdı. Qara Yusifin və İran şahı Sultan Əhmədin zülmündən cana doymuş Cənubi azərbaycanlılar Teymurun qoşununu toy-bayramla qarşılayaraq, öz padşahlarına qarşı çıxmışdılar. Taleyinə ancaq uğurlar, qələbələr yazılmış böyük sərkərdənin yaşadığı dövrün tarixçiləri və şahidləri Şərafəddin əl Yəzdi və Nizaməddin Şamı “Zəfərnamə”lərində, İbn Ərəbşah “Teymurnəmə” əsərlərində Əmir Teymurun yaşadığı dövrü və şəxsiyyətini ustalıqla qələmə almışlar. Bu müəlliflərin əsərlərini nəzərdən keçirəndə Sahibqıran Teymurun dövlət idarəçiliyi və hərbi taktikasına da heyran qalırsan. Tarixi mənbələrdəki məlumatlara görə, fəth etdiyi 27 dövlətin hər birində baş verən hadisələrdən, həmin dövlətlərdəki padşahların, şahların idarəçiliyindən vaxtlı vaxtında xəbər tuturdu. Bu xəbərlər ona yerlərdə təyin etdiyi şəxslərdən, elçilərindən, gizli xə- fiyyələrindən, dünyanın hər yerinə göndərdiyi dərvişlərindən gəlirdi. Böyük bir imperiyanın saxlanmasında Əmir Teymurun qanunları saat mexanizmi kimi düz işləyirdi. Böyük sərkərdə “Tüzüklər”ində yazırdı: “ Vicdanımın və ədalətin səsinə qulaq asaraq mən qulların da şikayətini təmkinlə dinləyib, haqqı nahaqdan ayırmışam. Mərhəmətlı əməllərimlə insanların qəlbində qalmışam. Dövlətin qanunlarına söykənərək ordunu və rəiyyətimi ümid və qorxu içində saxlamışam. İmkansız və məzlumlara mərhəmət göstərib, əsgərlərimi mükafatlandırmışam. Mən deyirdim ki, hökmdar özü ədalətli və mənəviyyatca təmiz olmalıdır ki, onun ətrafında olanlar da, ona baxıb bu ədalət və mənəvi dəyərlərini qorusunlar. Əgər padşah özü zülmkardırsa, onda onun ətrafındakıların da əxlaqı pozulur və həmin adamlar hər vəchlə xalqı tapdamağa çalışırlar”. Həyatı təzadlarla dolu hökmdar, öz əsrində çox şəhərləri yerlə yeksan edib, insan başlarından qalalar, divarlar yapıb. Hətta kitablarında yazır ki, “... mən zəbt etdiyim şəhərlərdə tabe olmayan əhalini qanına qəltan edirdim, şəhərin küçələrində, bazarlarında, meydanlarında qan su yerinə axırdı. Lakin mənə qarşı çıxmayan, sakitcə İslamın bayrağını və mənim hökmranlığımı qəbul edənləri isə mərhəmət göstərib, incitmirdim”. Bu fikirlər də ona aiddir: “Düşmənimi öz əlimlə öldürəndə, onun qanının axmasını zövqlə seyr edirdim. Düşmənimin qanını tökmək mənə xoş idi. Elə bu üsulla da dövləti idarə edirdim, bununla ətrafdakılara bildirmək istəyirdim ki, mənə qarşı çıxanların hər birini belə aqibət gözləyir”. Əmir Teymura görə, hakimiyyətin öz qayda-qanunları var. O, belə hesab edirdi ki, xalqı həmişə qorxu içərisində saxlamaqlazımdır.
Əgər hakimiyyətdən və
qanunlardan qorxusu, çəkinəcəyi olmasa, cinayətkarlar,
yaramazlar, quldurlar sadə xalqın həyatını
alt-üst edər, var dövlətini talayarlar. Əslində dünyanın
tapındığı Qurani Kərimdə də
yazılıb ki, insanları qorxu və mərhəmət
içərisində saxlamaq lazımdır.
Ardı gələn
sayımızda
Aida Eyvazlı,
Azərbaycan
Jurnalistlər Birliyinin Həsən
Bəy Zərdabi adına
mükafatının laureatı
Türküstan.- 2016.- 12-18 aprel.-
S.16.