Şah Abbas şəxsiyyəti

Azərbaycan tarixşünaslığında –

 

Azərbaycan tarixşünaslığında Xaqan Abbas Səfəvi hələ öz obyektiv qiymətini ala bilməmişdir. Sovet dövründən etibarən tarixşünaslıqda belə bir fikir formalaşmışdır ki, Şah I Abbas(1587-1629) zamanında aparılan islahatlar nəticəsində Azərbaycan dövlətinin mahiyyəti dəyişilmiş İran dövlətinə çevrilmişdir. Dövlətdə türk əyanlarının rolu azaldılmış, yüksək vəzifələrə fars əyanları gətirilmiş, İran xalqının bir sıra adət ənənələrini bərpa edilmiş, qədim fars nəsilləri himayə edilmişdir. İş o yerə gəlib ki, Azərbaycan tarixinin müasir dövrü ilə məşğul olan tədqiqatçılar da Şah Abbas zamanından etibarən Qızılbaş dövlətini qeyri-Azərbaycan dövləti olaraq göstərirlər. Bəzi tarixçilərin əsərlərində Şah Abbasa qarşı təhqiramiz ifadələr yer almışdır. Xaqan Abbasın Azərbaycan dövlətini yenidən qüvvətləndirməsi, Osmanlı işğalı altında olan torpaqları geri qaytarması Türkiyə tarixşünaslığında ona qarşı dərin nifrət hissi yaratmışdır ki, bu da Azərbaycan tarixşünaslığına təsirsiz ötüşməmişdir. Şaha qarşı yönələn bu əsassız iftiralar əsasən Sovet dövründə formalaşmışdır.

Bununla belə tarixşünaslığımızda Şah Abbasa obyektiv yanaşan tarixçilər vardır. Xüsusən Z.Bayramlı öz əsərlərində Şah Abbasa qarşı yönələn iftiraların yanlış olduğunu mənbələr, sənədlər əsasında sübut etmişdir. M.Abdullayevin redaktəsi ilə nəşr edilənAzərbaycan tarixidərsliyində  Şah Abbas öz obyektiv qiymətini almış, hökmdarın daxili xarici siyasətinə, onun islahatlarına geniş yer verilmişdir. Z. Bayramlı V. Zifəroğlunun müəllifi olduqlarıAzərbaycan hökmdarları: Səfəviləradlı kitabda da Şah Abbasa layiqli qiymət verilmişdir. Z.Bayramlı B.Şabiyevin müəllifi olduqlarıAzərbaycan Səfəvi dövlətiadlı əsərdə Şah Abbas məsələsinə geniş yer verilmiş, ona qarşı olan iftiralara mənbələrdən tutarlı cavablar gətirilmiş, Sovet dövrü konsepsiyasının yalanları aradan qaldırılmışdır. Bundan başqa T.NəcəflininSəfəvi-Osmanlı münasibətləriadlı monoqrafiyasında da  Səfəvi-Osmanlı münasibətləri müfəssəl şəkildə araşdırılmış, Şah I Abbas dövrünə geniş yer verilmiş, eyni zamanda hökmdarın hakimiyyəti zamanı baş verən bəzi hadisələrə obyektiv yanaşılmışdır. Türkiyədə nəşr edilən, müəllif kollektivi arasında Azərbaycan alimlərinin yer aldığıTürkləradlı 21 cildlik ensiklopedik kitabda da Şah I Abbasa obyektiv yanaşılmamışdır.

Şah Abbasa qədər hadisələrdə bir çox müəlliflər dövlətimizdə siyasi böhranın baş verməsini, tayfaların özbaşınlağını, xüsusən 1578-1590-ci il müharibəsində tayfa başçılarının mərkəzdənqaçma siyasəti  nəticəsində bir çox əyalətlərin itirilməsini qeyd edirlər bunun dövlətimiz üçün çox təhlükəli bir vaxt olduğunu vurğulayırlar. Şah Abbasın hakimiyyəti zamanında siyasi böhranın aradan qaldırılması, üsyankar əmirlərin cəzalandırılması məsələsinə gəlincə isə, nədənsə münasibət dəyişir, təbii ki, dövlətin nüfuzunu yüksəltmək, itirilmiş torpaqları qaytarmaq, ordunu möhkəmləndirmək üçün ilk növbədə daxildə ictimai-siyasi sabitlik yaratmaq lazım idi. İddialara görə Şah Abbasa qədər Şamlı Ustaclı tayfaları hakimiyyətdə daha üstün olmuşlar, Şah Abbas zamanında  onlara qarşı amansız münasibət göstərilmişdir.  Halbuki, Şah Məhəmməd Xudabəndə dövründə Türkmənlərlə Təkəlilər, Şamlılarla Ustaclılar arasında ittifaq yaranmışdı. Türkmən-Təkəlilər Şamlı-Ustaclılara qarşı fəailiyyət göstərirdilər. Bu zaman hakimiyyətdən kənarda qalan Şamlı-Ustaclılar Abbas Mirzənin ətrafında birləşmişdilər ki, daha sonra onu hakimiyyətə gətirdilər.Şah Abbasın hakimiyyəti dövründə elə ən çox iltifat göstərilən tayfa Şamlı tayfası olmuşdur. Oruc bəy Bayat öz əsərində dövlətin idarə olunmasında 32 əsas tayfanın olduğunu bildirir, bunlardan Ustaclılar haqqında məlumat verərkən yazır: “Ustaclıən əsas ailə, onların əksəriyyəti şahın sevimli xidmətçiləridir. Onlardan çoxu ən yüksək vəzifələri icra edirlər”. Qeyd edək ki, Mürşidqulu xan 1589-cu ildə buraxdığı bir sıra ciddi səhvlərə görə qətlə yetirilmişdir, Oruc bəy isə bu əsərini 1604-cü ildə yazmışdır. Mürşidqulu xan Ustaclının öldürülməsinə gəlincə o, şahın gənc olmasından istifadə edərək onun dövlət işləri ilə məşğul olmamasına çalışırdı, həm bir çox Qızılbaş əmirləri şahın adından Mürşidqulu xanın idarəetmə işlərinə qarışmasını qəbul etmək istəmirdilər; eyni zamanda Mürşidqulu xanın səhvi ucbatından Herat başda olmaqla, Xorasan özbəklərin əlinə keçdi. Şah I Abbas dövlətin cənub-şərqində baş verən mərkəzdənqaçma hallarının qarşısını almaq üçün Şirvandan bir çox oymaqları buraya köçürmüşdü. Tarixşünaslığımızda isə iddia olunur ki, Şah I Abbas bununla türk oymaqlarına ciddi zərbə vurmuşdur. Səfəvilərin hakimiyyətə gəlməsi ilə hər bir tayfa dövlətin müəyyən hissəsində yerləşdirilmişdi. Bunlardan biri Zülqədərlər idi ki, Fars əyalətində yerləşmişdilər. Azərbaycan tarixşünaslığında iddia olunur ki, Şah Abbas Zülqədər digər tayfaları yerlərindən köçürməklə türk oymaqlarını zəiflətdi, halbuki, Zülqədərlərin yerinə Fars əyalətinə Qarabağın Otuz iki, Qazaxlar, Şəmşəddinli oymaqları köçürülmüşdü.Şah Abbasın hakimiyyəti dövründə ondan sonra  mühüm vəzifə olanmöhürdarvəzifəsi Zülqədər əmirlərinə tapşırılırdı. O.Bayat yazırdı: “Zülqədərlərhersoqlar kimidir, onlar döyüşdə çox cəsur olur, aralarından igid insanlar çıxır”.

İddia edirlir ki, Şah Abbasın anası farsdır. Əslində  Şahın anası seyid nəslindəndir. XVI əsrdə millətçilik hələ yox idi. Doğrudur fars türk əşirətləri-tayfaları arasında müəyyən qədər nifrət hissi olsa da, bu günümüzün millətçilik anlayışına uyğun gəlmirdi. İslamda millətçiliyə deyil, ümmətçiliyə üstünlük verilir. Osmanlı dövlətində vəzifələrdə xeyli sayda qeyri-türk var idi. Azərbaycana yürüş edən Osmanlı ordularına sərdar təyin edilən Sinan paşa, Fərhad paşa, Lələ Qara Mustafa paşa, o cümlədən Təbrizə hakim təyin edilmiş Xədim Cəfər paşa qeyri-türk idi.

Belə bir mülahizə vardır ki, Şah I Abbas qorçu dəstələrinə ciddi zərbə vuraraq, onların əvəzinə qulamları yüksəltdi, həmçinin qeyri-türk ünsürlərindən olan tüfəngçilərə geniş hüquqlar verdi. Halbuki, 1725-ci ildə yazılanTəzkirət əl-mülukəsərində İsgəndər bəy Münşi göstərilir ki, “üməra-ye dövlətxane-ye mübarəkzümrəsinə daxil olan şəxslərdən biri qorçubaşıdır, hətta II Şah Abbas hakimiyyətə gələndə bir müddət dövlət işlərini baş vəzirlə qorçubaşı idarə edirdi. Bundan əlavə qorçubaşı dövlətin bütün ellərinin oymaqlarının ağsaqqalı idi. Abbasnaməadlı mənbədə isə tüfəngçibaşı vəzifəsinə, həm türklərin təyin edildiyi qeyd olunur.

Şah Abbas iddiaların əksinə, qədim fars şahlarının titullarından deyil, özündən əvvəlki türk Səfəvi şahlarının istifadə etdiyi titullardan istifadə edirdi. Osmanlı mənbələrində  Şah Abbas digər Səfəvi şahları kimi Turan hökmdarı olaraq da adlandırılırdı. Şaha aid olan balta üzərindəki qaraquş, bəbir, kut işarələri qədim türk simvolları olub, türk xanədanlıqlarında istifadə edilən simvollardır. Şah Abbas sələflərindən fərqli olaraq, baş vəzir vəzifəsinə Tusi nəslindən olan türk Hatəm bəy Ordubadini gətirmişdi. İddiaların əksinə İ.Münşinin əsərindən göstərilən 1628-ci il tarixli 76 əmirdən 44-ü deyil, 54-ü türk idi, 15-i türk dilindən başqa dil bilməyən qulam, digərləri isə müxtəlif xalqlardan olanlar idi.

Dil məsələsinə gəlincə  linqvist A.Meyen 1911-ci ildə yazırdı: “Dil tarixi şəraitdən aslıdı fiziki anlayış olan irqdən heç bir asılılığı yoxdur”. Bununla belə qeyd edək ki, Səfəvi Əfşar sülalələri dövründə fars dili ciddi şəkildə tənəzzül etmişdir.Bundan əlavə, araşdırdığımız yüzillikdə Qərbi Avropada bir müddət diplomatiya, elm təhsil dili latın, daha sonra fransız dili olsa da, hal-hazırda  ingilis dilidir.

XVIII əsrə aid olan anonimZühuri-dövləti-Səfəviyanadlı mənbədə Qızılbaş dövlətinindarülmülk”ünün Azərbaycan olduğu göstərilir.

Şahın farsmeyilli olmasını qəbul etmək mümkün deyil. Xaqanın islahatları nəticəsində Qızılbaş dövləti itirilmiş ərazilərini geri qaytara uzun müddət tarix səhnəsində mövcudiyyətini qoruya bilmişdi.

 

Sədulla NURİYEV

Bakı Dövlət Universiteti tarix fakültəsi, III kurs tələbəsi

 

Elmi rəhbər:

Tarix üzrə fəlsəfə doktoru Qənirə PİRQULİYEVA,

Bakı Dövlət Universitetinin dosent

 

Türküstan.- 2017.- 18-24 aprel.- S.5.