BÜTÖV AZƏRBAYCAN TURANIN

PARLAQ GÜNƏŞİDİR

(Azərbaycan Cümhuriyyətinin 100 illiyinə həsr edirəm)

II yazı

BƏŞƏRİYYƏT NİCATI TÜRK DEMOKRATİYASINDADIR

Bəli Bəşəriyyətin nicatı nə Şərq, nə də Qərb dünyasındadır, BU NİCAT onun düşünən beyni, görən gözü, çırpınan ürəyi, həssas qəlbi olan türk dünyasındadır!!! Yalnız bu dünyadan bəşəri türk demokratiyası Günəş kimi bütün dünyaya əbədi doğub, bəşəriyyəti fəlakətdən xilas edəcək, dünyanı yaşanmalı gözəl dünyaya çevirəcək!!! Bəşəriyyəti indiyə qədər yaratdığı gözəl nə varsa ona sahib edəcək. Bəli buna öz türk adında alicənablıq, mərdanəlik, doğruluq, saflıq, bəyazlıq, ululuq, insaf, mərhəmət, xeyirxahlıq və bu qəbildən olan gözəl sözləri birləşdirən təvazökar, ağıllı, səbirli, təmkinli, cəsarətli qüdrətli türk qadirdir. Ona görə də Əmir Teymur demişkən dünyanı o qədər də böyük bilməyək, bəşəriyyəti türkləşdirərək İbrahim millətinə çevirək. Axı, Allahın ən istəkli peyğəmbəri olan İbrahim peyğəmbər türk olmuşdur. Onun və oğlu İsmayıl peyğəmbərin dövründə bəşəriyyət İbrahim milləti, İsmayıl hümməti adlandırılmışdır və uzun müddət bəşəriyyət ən yüksək sivilizasiya dövrünü yaşamışdır, Məhəmməd Əmin dühasından nurlanan türk demokratiyası yenidən bəşəriyyəti daha xoşbəxt bir sivilizasiya ilə İbrahim milləti İsmayıl hümməti sivlizasiyası ilə müjdələyir. Bu sivilizasiyada bütün peyğəmbərlərə və peyğəmbərlərdən sonra gələn şairlərə, sonsuz ehtiram bəslənsə də yalnız Allahın iki istəkli peyğəmbərinin adı çəkilir. Türk İbrahim peyğəmbərin və oğlu İsmayıl peyğəmbərin. Bu sivilizasiya bəşəriyyətin son siviliasiyasıdır. Bu sivilizasiya dövründə ABŞ, Rusiya Federasiyası, İran fars imperiyası kimi gülünc dövlətlər yox olacaq. Bir çox millətlər soy-köklərinə, dillərinə söykənərək qüdrətli dövlətlər quracaqlar. Bu proses çətin olsa da, uğurla başa çatacaq. Məsələn yer kürəsinin altıda birini zəbt edən ruslar haqqa gələrək Şərqdən Qərbə dönərək Almanlarla, İsveçlərlə, Norveçlərlə vahid dövlət quracaq. Bu dövlət imperiya sayılmayacaq. Belə bir vahid dövləti ingilislər də quracaq. Türkiyə türkləri də, Azərbaycan türkləri də, İraq türkləri də, Çin türkləri də, Əfqanıstan türkləri də, Abxazya (mehseti) türkləri də Orta Asiya türkləri də (türkmənlər, özbəklər, qazaxlar da) birləşib Turan dövlətini quracaqlar. Farslar ermənilər, əfqanlar, taciklər və digər farsdilli, fars soyköklü xalqlar da birləşib münasib ad tapıb öz dövlətlərini quracaqlar. Çin, Koreya, Monqolustan, Yaponiya, Vyetnam və sairlər də birləşib öz vahid dövlətlərini quracaqlar. Hamını heyrətə gətirən bir vahid dövlət də qurula bilər o da ərəblərlə yəhudilərin birləşib öz vahid dövlətlərini qurmasıdır. Xülasə, belə-belə bir neçə vahid dövlətlər qurulduqdan sonra yəqin ki, ingilislərin, rusların, farsların, ərəblərin və sairlərin ağılları başına gəlib, qorxunc və iyrənc terror təşkilatları və oyuncaq millətlər yaratmayacaqlar. Bəllidir ki, bəşəriyyəti yaman günə salanlar (erməni, yəhudi, kürd, yunan, ərəb və sair kimi oyuncaq millətləri) sionist, masonist siyasətləri nəticəsində tula kimi oynadılıb çəyirtkə kimi qırılırlar. Məgər o kor olmuşlar bilmirlərmi Qarabağ türk torpağıdır. Məgər Suriyada bu qədər də qanlı qırğın olar. Müharibə də 3 il – 5 il olar. Buna qanlı cinayət deyərlər, quduzlaşmış imperiyalar başda ABŞ, Rusiya olmaqla bu qanlı cinayətə qol çəkir, körpəli-qocalı Suriyalıları qanına qaltan edir Suriyanı da xarabazarlığa çevirir. Ərəb şeyxlərinə İşidi yaratdırıb, islamı «tərəqqi» elətdirirlər. Əlbəttə, bu çox da belə daha davam edə bilməz.

Ya dünya dağılmalıdır, ya turk demokratiyası reformalar keçirərək, bəşəriyyəti bu fəlakətdən xilas etməlidir. Bəs bu reformalar haqqında nə demək olar. Bu reformalar haqqında insanlığı, xeyirxahlığı tabuta mindirən min bir dilli əclaflara, əxlaqsızlara, simasızlara heç nə demək olmaz. Tezliklə azğınların, pozğunların sonu çatar, onlar öz cəzalarını alar, reformatorlar da öz sözlərini deməyə və onu həyata keçirməyə başlayar.

Bütün millətlərin mənşəyinin bir olması haqqında elmi və dini mənbələrdə çox fikirlər söylənib. Bəşəriyyətin qəbilələr və tayfalar şəklində Şərqdə yaranması min-min illər ərzində Qərbə doğru ekvator boyunca yayılaraq millətlərə çevrilməsi və Dövlətlər yaratması da çoxdan təsdiqini tapan aksiomadır.

Əlbəttə, bəşəriyyətin ilki və sonu bir olduğundan qəbiləni qəbiləyə, tayfanı tayfaya, xalqı xalqa, milləti millətə, Şərqi Qərbə, Qərbi Şərqə qarşı qoymaq axmaqlıqdır. Aydındır ki, bəşəriyyətin təfəkkürü Şərqdən Qərbə yayıldıqca qüdrətləndi, parladı. Amma bu o demək deyildir ki, Qərb dininə (xristian), elminə görə Şərqin dinini (İslam), elmini zorlamalıdır. Aydındır ki, Şərq xalqları da, Qərb xalqları da bir bəşər ağacının meyvələridir. Birdəki, Şərqin çox elmli və qüdrətli dövlətləri var. Məsələn, hal-hazırda Çin, Yaponiya, Koreya kimi şərq dövlətləri çox qüdrətli, tərəqqi etmiş dünya dövlətlərindəndir və bu dövlətlərdən heç biri də heç bir dinə qulluq etmir, yəni onlar nə müsəlmandırlar, nə xristiandırlar. Onlar bütə sitayiş edirlər. Belə dövlətlərdən biri də Hindistan dövlətdir. Və belə görünür ki, dünya əhalisinin yarısından çoxu bütpərəst Çində, Hindistanda, Yaponiyada və Koreyada yaşayır və dünya əhalisinin təxminən bir milyarda yaxını müsəlman, bir milyarda yaxını da xristiandır.

Heç də bununla demək istəmirəm ki, bəşəriyyətin təxminənin 3 milyardı bütpərəst qalsın, 2 milyardı da xristian, müsəlman, 2 milyardı da nə bütpərəst olsunlar, nə də xristian, müsəlman, necə deyərlər doğulandan ölənə qədər özləri heç nəyə etiqad etməsinlər. Mən bu fikirdə deyiləm və belə düşünürəm ki, insan övladının dini etiqadı olmalıdır ki, o Allahına sidq-ürəkdən bağlana və son nəfəsinə qədər ən faydalı, ən xeyirxah yaradıcı ömür yaşaya bilsin. Söz yox ki, din xurafat deyil, elmlər elmidir, yəni bütün elmlər dində cəm olur. Odur ki, din tükənməz ilahi güc-qüdrət,əbədi həyat eşqidir.

Hərgah qədim Çin filosofü Konfutsi öz fəlsəfəsində min illərin həyat eşqini canlandıra bilirsə, onu bəşəriyyət niyə zülmətlərdə parlayan Günəş qədər sevməsin?!! Çin müdriki Konfutsi Şərqi Qərbə, Qərbi Şərqə qarşı heç vaxt qoymur və insanlara insanı kimi yaşamağı, şərə qarşı mübarizə etməyi, heç kimin və heç nəyin köləsi olmamağı azad və mübariz olmağı öyrədir. O, Allah adını dilinə gətirməsə də, bəşəri sevgini tərənnüm edir.

Amma təəssüf ki, Qərb rezonans keçirdikdən sonra onun yetirdiyi mütəfəkkürlərin heç biri Konfutsi səviyyəsinə yüksələ bilmədi. Konfutsi fəlsəfəsində insan ən yüksək, ən uca, ən şərəfli, ən yaradıcı, ən elmli, helmli sayılıb uca tutub. Qərb filosoflarının əsərlərindəsə son nəticədə heç cürə izah edilə bilməyən anormal eqoistliyi, anlaşılmaz Avropa və Qərb mədəniyyətini görürük. Bu Adam Smitdə də, Kanta da, Hegeldə də, Nitşedə də, Şopenhauerdə d, Freydə də, Spenserdə də, Dyurdə də və başqalarında da belədir. Onlar milli və dini ehkamların aradan qaldırılmasından sonra «azad» düşüncə ilə, Allahı inkar yolu tutmaqla başqa insanlara zərər verməmək şərti ilə istənilən ixtiyarı hərəkətləri icra etməklə insanın azad olacağına inanırdılar. Alman filosofu Artur Şopenhauer «Dünya iradə və təsəvvür kimi» əsərində Allah iradəsindən kənarda Dünya və İnsan iradəsi ideyasının irəli sürürdü ki, onun «insani» bitkilərdən və heyvanlardan istəklərinə görə mahiyyətcə deyil, yalnız sahib olduqları eyni imkanların dərəcəsi baxımında fərqlənirdi. Yəni bitki və heyvan bütün təbii istəklərini açıq şəkildə ifadə edərək heç zaman bir-birinə qarşı çıxmır, sadə imkanlara çatacaq dərəcədə istəklərini pərdələyirlər. Artur Şopenhauer bu haqda deyir: «Heyvan insandan hansı dərəcədə sadəlövhdürsə, bitki də heyvandan elə həmin dərəcədə daha çox sadəlövhdür. Heyvanda biz həyata olan iradəni insanda olduğundan necə deyərlər daha çılpaq bir şəkildə görürük, insanda iradə idraka o qədər geyindirilmiş, üstəlik, o özünü başqa cür göstərmək qabiliyyəti ilə o qədər örtülmüşdür ki, onun həqiqi mahiyyəti demək olar ki, yalnız təsadüfi olaraq, müəyyən zamanlarda aşkarlanır».

Bəllidir ki, bu gün dünya xalqları Qərb (ABŞ) nəğmələri ilə balalarına layla çalır, Qərb (ABŞ) filmlərinin qəhərmanlarıyla həyacanlanır bununla da «Qərb»in gözü görən, ağlı kəsən qullarına çevrilir. Beləliklə milli yaddaşımızı qeyri-milli, kosmopoliten yaddaş əvəz edir, milli dini dəyərlərin yerini də, sovet xalqı, Azəbaycan xalqı, Amerika xalqı, dünya vətəni, dünya insanı və sairə bu qəbildən işlənən anlaşılmaz, mücərrəd ifadələr tutur. Bu anlamda yunan Makedoniyalı İsgəndəri, fransız Napoleon Bonopartı, Amerikalı Avraam Linkolini, ingilis Uilyam Corçilli, çox öyüb vəsf eləmişik, çox önəmsəməli olub öncülümüz zənn etmişik. Çünki artıq bizə analarımız, nənələrimiz laylarında, beşiklərimizin başında türkün möhtəşəm və şərəfli keçmişindən bəhs etmir. Övladlarımız Atillanı, Sabutayı, Toğrul şahı, Xətainin, Nadir şahı, Məhəmməd Əmini ya tanımırlar, ya da Qərbin düşüncə tərzində tanıyırlar. Əsas mətləbə keçməmişdən qabaq yer kürəsini Şərqə, Qərbə bölmək barədə qısa bir haşiyə çıxım.

Cavanlığında Bəhlul Danəndə bir gün durna ovlayıb yolla gəlirmiş. Yolda bir dəstə cavanla rastlaşır. Cavanlar Bəhlula sataşmaq məqsədilə deyirlər: «A Bəhlul, nə ovlamısan?» Bəhlul cavab verir ki, qarğa ovlamışam. Cavanlardan biri deyir: «A Bəhlul, lap ağ elədin, ovladığın ki, qarğa deyil durnadır». Bəhlul gülərək deyir: «Məgər ad verəndə ordaydın, mən bunu qarğa kimi tanıyıram». Odur ki, Qərb mütəfəkkirləri çox da coşub daşmasınlar, Bəhlul demişkən mən Qərbi Şərq, Şərqi Qərb kimi tanıyıram. Bu zarafat öz yerində. Hökmü qadir Allah qədər əbədi həqiqətdir ki, Günəş Şərqdən doğub Qərbdə batır. Odur ki, rezonans dövründən sonra yetişən bütün Qərb mütəfəkkirləri, şairləri, yazıçıları, filosofları, ictimai-siyasi, elm və din xadimləri birləşib nə qədər səy göstərsələr də Günəşin Şərqdən doğub Qərbdən batmasının qarşısını ala bilməzlər. Günəş bircə dəfə Qərbdən doğacaq. Onda da Qiyamət qopacaq… Bu Allahın hökmüdür. Buna söz ola bilməz…

Hərgah Qərb dünyası Nizaminin, Məhəmməd Əminin korifey dühası qarşısında baş əyirsə Şərq dünyası da Şekspirin, Albert Eynşteynin, Çarliz Çaplinin korifey dühası qarşısında baş əyir. Amma Qərb dünyası çox dərindən düşünərək Allahdan uzaqlaşdığına görə tövbələr etməli və günəşin Şərqdən doğub Qərbdən batmasından ibrət götürməlidir ki, bəşəriyyət türk demokratiyası ilə nicat tapa bilsin. Bizim mələk simalı şairimiz Abdulla Şaiq insanları yer kürəsini Şərqə, Qərbə, Cənuba, Şimala bölməsinə görə qınayır və bütün Adəm övladına üz tutaraq: «Biz hamımız bir Günəşin zərrəsiyik» – deyir.

Əziz Adəm övladları! «Biz hamımız bir Günəşin zərrəsiyik» misrasının mənası bizim fikrimizi ilahi ənginliklərə aparır: Günəş sistemi – Qalaktika, Kainat, Kahkaşan, karvan yollu ulduzlar dünyamız, planetlər (deyilənə görə indi planetlərin sayı doqquz deyil, çoxdur) onların peykləri (məsələn, Yer kürəsinin bir – 1, Marsın – 2, Saturnun – 23, Yupiterin – 67 peyki var) və nəhayətdə sakini olduğumuz Yer kürəsi. Gəlin görək hökmü qadir Allahın ən maraqlı laboratoriyası olan Yer planeti yer kürəsi nədir??? Əlbəttə, bu suala coğrafiya alimləri, müəllimləri, daha aydın və dəqiq cavab verərlər. Mənsə bir qələm sahibi kimi bunları deyirəm: «Yer kürəsinin dörd qütbü var Şimal, Cənub, Şərq, Qərb. Şimal qütbü Şimal Buzlu okeanıdır, orda insan yaşamır. Cənub qütbü Antarktidadır – orda da insan yaşamır. Qalır Şərq və Qərb qütbləri. Bunlarda insan yaşayır. Amma hamısında yox. Bəllidir ki, yer kürəsinin dörddə üç hissəsi su ilə (okeanlar, dənizlər, göllər, çaylarla) örtülüb. Deməli, Yer kürəsinin Şərqdən Qərbə yalnız dörddə bir hissəsində insanlar, heyvanlar, bitkilər və digər mikrobioloji canlılar yaşaya bilər. Yer kürəsinin bu dörddə bir hissəsində səhralar, meşələr, dağlar olan yerlərdə insanlar şəhər, kənd sala bilmədiklərindən yaşamırlar. Deməli, Allah yer kürəsinin çox az hissəsində insanlara yaşamağa, fəaliyyət göstərməyə rüşxət verir, yer kürəsində yaşayan bəşəriyyətin bu günkü tarixi vəziyyəti olduqca ağırdır. Bəşəriyyət fəlakət qarşısındadır. Bəşəriyyət Allahdan uzaqlaşdıqca bəşəri faciənin yetişməsi sürətlənir. Bəşəriyyəti, faciədən yalnız dində, elmdə və siyasətdə gedən böyük reformalar çıxara bilər. Unutmayaq ki, siyasət elmdirsə dində elmlər cəmidir. Deməli bəşər yaşadıqca dində reforma getməlidir. Bəzi sərsəm filosoflar iddia edirlər ki, artıq bəşəriyyət vahid dinə gələrsə dünyanın sonu çatar.

Bu tamamilə səhv fikirdir. Çünki bəşər yaşadıqca heç bir elmin sonu çata bilməz. Məgər biz deyə bilərikmi tibb elmi və yaxud digər elmlər elə bir inkişaf həddinə çatıb ki, onun sonudur. Deməli elmlər elmi dinin bəşər yaşadıqca heç vaxt sonu çatmayaq. O bəşəriyyəti xilas etmək üçün Allahın sözünü Allah bəndələrinə çatdıracaq. Bir də unutmayaq ki, insan beynində kəşflər etməyə qadir neyron və nefrondan ibarət 18 milyard hüceyrə var. Hələ ən dahi alim 9 milyondan çox bu hüceyrələri işlədə bilməyib…

FƏZAİL İSMAYIL BÖYÜKKİŞİ

Türküstan.- 2018.- 13-19 noyabr.- S.12.