İkili vətən həsrəti
yaşayan anadangəlmə şair
NƏSİB
NƏBİOĞLU-65
“Zəhməti
qarışdı alın tərinə,
Mən
özüm görmüşəm anam nə çəkdi,
Vaxt oldu,
tapmadıq..Çörək yerinə
Anam
göz yaşını süfrəyə tökdü”..
Nəsib
Nəbioğlu..
Mən
yazıma Nəsib Nəbioğlunun elə bu beyti ilə
başlamağımın da səbəbi var..O
da atasını vaxtsız itirmişdi..Mən
də..Hər ikimiz zəhmətkeş
analarımızın qayğısı ilə
böyümüşük...Nəsib Nəbioğlu ilə hələ
Kəlbəcərdən tanışıq..Qardaşı
Yusiflə bir müəsisədə
çalışırdıq. Nəsib Nəbioğlu
ilk şeirlərindən ürəklərə yol tapdı və
yaddaşlara yazıldı. Şairlik adını
möhürlədi:
..Kələflərin
içində boya başa çatmışam,
Dükçələr
qucağımda şirin yuxu yatmışam..
Elə
bilmə mən səni unutmuşam, atmışam..
Hələ
qulağımdadı pərinin həzin səsi...
Ay Nənəmin
cəhrəsi...
Bax o
zamandan əzbərimə həkk olan bu şeir hələ də
içimdə xoş duyğulu xatirələrimi
yaşatmağındadır..
Bəli,
bu cəhrə oxumamış analarımızın “çörək ağacı”,
dolanışıq üçün ümid yeri, isnad nöqtəsi
idi. Belə zəhmətkeş analarımız
öz halal zəhmətləri ilə
atasızlığımızı da yadımızdan
çıxarmışdır....Bu məqamda Bənzərsiz
Azərbaycan şairi Ənvər Rzanın bir beyti yadıma
düşdü. Nəsib Nəbioğlunun bu şeri ilə
necə də həmahəng səslənir:
...Atalar
yaşayır pöhrələriylə,
Eşq
olsun onlara bu həyat üçün..
Analar
oxutdu cəhrələriylə,
Həkimik,
alimik, şairik bu gün..
Ənvər Rza...
Bəli zəhmətkeş
analarımıza ucaldılmış bir heykəldi bu...Onlar
bizim üçün böyük bir məktəb, danılmaz
bir universitet olublar...
Qaçqınlıqdan
sonra Nəsib
Nəbioğlu ixtiyar yaşında olan anası Güllü
xalanı Moskvaya, öz yanına aparmışdı..Amma
yurd-yuva nisgilli
Güllü ana heç yerdə özünə
rahatlıq tapa bilmirdi..Bəlkə ildə 3-4 dəfə
Azərbaycana gətirib-aparırdılar. Anasının
göz yaşına dözməyən şair anasına deyir:
- Niyə ağlayırsan axı
ay Ana?! Ürəyin
nə istəyirsə alım. Qəlbin nə
istəyir, onu eləyim...Ürəyin hara istəyirsə ora
aparım. Hansı ki, o zamanlar Nəsib Nəbioğlu
çoxsaylı xarici ölkələrdə öz işiylə
bağlı ezamiyyətlərdə olurdu. Şübhəsiz
anasını istədiyi ölkəyə də apara bilərdi..Anası deyir ki, oğul bacarırsansa məni
Kəlbəcərə apar..Bax onda dedim ki
ana, məni bağışla buna gücüm çatmır.
Onu da xatırladım ki,
Güllü ana
Aşıq Ələsgərin vəsf etdiyi məhşur
Güləndam nənənin əmisi qızıdı. Bütün
bu real həyat hadisələri şairin
yaradıcılığında zaman-zaman ürək ağrısı
ilə nəzmə çəkilib:
...Bir əlçim
ağ bulud başının üstə,
Əlləri
qalıbdı qaşının üstə..
Elə
inadkardı durubdu qəsdə,
Anamı
kiridə bilmirəm, Allah..
...Gül
verrəm, deyir ki, qoxusu yoxdu..
Zamanın
Haqq üstə qurğusu yoxdu..
On ildi
Anamın yuxusu yoxdu,
Anamı
kiridə bilmirəm, Allah...
Qəmin
qarşısında heykəldi, təkdi..
Dərdin
gah arana, gah dağa çəkdi...
Deyir ki,
günahkar bircə Fələlkdi..
Anamı kiridə
bilmirəm, Allah...
Mən həmişə dediyim bir fikrimin üstündə
yenə də dayanacam...Kəlbəcərdə şairlik bir
vur birdi. Yəni çox asandı. Bakıda şairlik
adi hal alıb.şair olmayan da yazır, olan da.....Oğul ona
demişəm ki, Kəlbəcərdən qoyunun
qırağından gedib...Rusiyada, Moskava kimi bir şəhərdə
Nəsib Nəbioğlu kimi sayılıb-seçilən,
böyük şairlər tərəfindən təmənnasız
tərcümə olunub ürəklərə yol tapan bir
şair olsun..Bax elə buna görə də Nəsib qardaşıma Eşq olsun
deyirəm...Bax bu da sənin öz halal haqqındı,
qardaş...
Nəsib
həm bir oğul kimi, həm də dəyərli bir vətəndaş
kimi özünü doğruldub..Bu məqamda
bir hadisəni də xatırladım..Nəsibin
mənə danışdıqlarından:
-Yusif, həmişə kəndimizə
gedəndə anan Güllü deyərdi: Nəsib dur mənim
qoluma gir, mənimlə kəndin arasında birlikdə gəzək,
dolaşaq. Qoy görsünlər ki, mənim
oğlum bütün arzularımı necə də
reallaşdırdı. Görsünlər ki, necə oğul
böyütmüşəm..Şükür ki,
zəhmətim hədər getməyib. Allah
sənə qəni-qəni rəhmət eləsin Güllü
ana.
Nəsib Nəbioğlunun
indiyə kimi 13 kitabı nəşr olunub. Onun üçü rus dilindədi. Nəsib Nəbioğlunun
şeirlərini rus dilinə tərcümə edən adi bir tərcüməçi
deyil, o Sovet dönəmində SSRİ nin himninin sözlərinin
müəllifi Sergey Mixalkovdur..Çox nəhəng
bir şair. Özü də çox məqamlarda
Nəsibin yaradıcılığı haqqında ürək
dolusu xoş sözlər deyib.
Nəsib haqqında bir çox başqa tanınmış şairlər,
incəsənət xadimləri də xoş sözlər
deyiblər.
Naşir, tənqidçi, ədəbiyyatşünas, tərcüməçi,Filologiya
elmləri doktoru, professor Azərbaycan SSR Əməkdar İncəsənət
xadimi Çingiz Hüseynov 2003 cü ildə 525 ci qəzetdə
şairin yaradıcılığı haqqında böyük
bir yazısında deyir:
-Azərbacanımızda şairlər
çoxdur deyə mən onları 3 qrupa bölürəm. Biri adi-həvəskarlar...digər biri, yaxşı
şeirlər müəllifi, digər biri, əsası isə
əsil, anadangəlmə şairlərdir. Nəsib Nəbioğlu məhz belə şairlərdəndir.
Daha sonra Çingiz Hüseynov yazır:
- Əsil şair
sanballı qoşmaları və sevilən gəraylıları
ilə tanınır. Mən Nəsib Nəbioğlunun
qoşma və gəraylılarının pərəstişkarıyam.
Şairin şair Sücaətə ünvanlı
yazdığı qoşma isə mən deyərdim ki, yurda
çağırışdır:
O
dağlarda dincəlməzsən bir daha,
Çəmən, çiçək, çöl
yadına düşməsin.
Sadalama o
yerlərin adını,
“Novruz düşən göl” yadına düşməsin.
Boylanarsan
Murov üstən hər səhər,
Boğar
səni acı həsrət, qəm, kədər..
Dost,
başını Gəncədə qat birtəhər,
Ötən
zaman, il yadına düşməsin.
Dağlı
indi vətən deyir arana..
Bulaqların üstü qalıb virana.
O gözəllər
daha yoxdu darana,
Bir ətirli tel yadına düşməsin.
...Nəsib,
qəlbin sağalmaz bu yaradan,
Sınağamı
çəkir bizi
Yaradan?!
Ayırmayaq
bir də ağı-qaradan,
Kəlbəcərtək ləl yadına düşməsin.
Nəsib
Nəbioğluda mövzü kasadlığı yoxdu..Yaradıcılığı çoxtərəflidi..Vətənpərvərlik..ata-ana
sevgisi...Qonşuluq mədəniyyəti...Yurd-yuva həsrətli
şeirləri..Yurda çağırış....Bütün
bunlar göstərir ki Nəsib Nəbioğlu anadangəlmə
şairdi..Onun məhəbbət
ünvanlı şeirləri özünəməxsus deyimlərlə
yaddaqalan olub:
Bahar
deyilmişsən, odun az imiş,
Sən
qışın bir ilıq nəfəsiymişsən...
Sevməyi
mən sənə özüm öyrətdim,
Nə
bilim özgəni sevəsiymişsən...
....Birinə
qıymısan, birinə qıyma...
Ümidlər
qırılır darda, çətində...
Amandı,
adımı oğluna qoyma,
O da nakam
olar məhəbbətində..
Yurd-yuva nisgili şairin
yaradıcılığında ayrı bir xətt, ayrı bir
həssaslıqla oxuculara çatdırılır:
Vətən,
sənsiz olmamışam beləcə...
Ömrü
başa vurmamışam eləcə...
Səndən
ötrü qərib eldə gizlicə,
Dönə-dönə
gözlərimi sıxmışam...
Müharibənin
ağrı-acılarını fərqli metaforalarla verir Nəsib
Nəbioğlu:
Yolları
bağlandı boranda, qarda...
Bu kəndin kədəri, dərdi böyükdü.
Gündüzlər
buludlar ağladı orda,
Gecələr
analar göz yaşı tökdü..
Gedənlər
ulduztək parladı, söndü,
Doydular illərin boran-qarından.
Atalar, əmilər
şəkilə döndü,
Asıldı
evlərin divarlarından..
Həmişə Nəsib mənimlə dərdləşəndə
deyir ki, qardaş, mən ikili vətən həsrəti
çəkirəm. Həm Kəlbəcərimizi itirdik..Həm
də Azərbaycanımızdan uzaqda yaşamaq mənə
çox ağır oldu. Elə özünün bir bəndində
dediyi kimi:
Yurd
ağrısı, yurd nisgili canımda..
Sənə
çatmaz ürəyimin
naləsi?!
Qürbət
elədə yaşayanın əzəldən,
Dərddən,
qəmnən tutulubdu şələsi..
Bu məqamda
bir söz də deyim..Mənim
üçün çox əziz, çox doğma olan bir
telefon zəngi də var ki, o da Nəsib Nəbioğlu Azərbaycana
gələndə ilk zəngini mənə və dostumuz,
qardaşımız Sabir Sadaxlı Mahmudova eləyir...Bu da təmənnasız
bir doğmalıqdı..
Azərbaycandan
Moskvaya şəxsən Nəsib Nəbioğlunun
ünvanına bəlkə də yüzlərlə adamlar
gedib..Nəsibin ürəyinin və evinin
qapısı həmişə onların üzünə
açıq olub.Hətta özünün dediyi kimi elə bəzən
olub ki, yatmağa yorğan-döşək
çatmadığından həyat yoldaşı ilə gecəni
səhərə kimi mətbəxt stolunda mürgüləyiblər...Amma
burda məni ağrıdan bəzi məqamlar da vardı ki onu
da deməyə borcluyam..O adamların təşkil
etdiyi tədbirlərdə Nəsib Nəbioğlu vaxt olub ki
zalda əyləşməyə yer tapmayıb..Bu
etinasızlıq və etibarsızlıq deyilmi...Yadıma
balıqçı və soxulcan məsələsi
düşür. Balıq tutuldumu, soxulcan lazım gəlmir...Bunu
da siz fikirləşin...necə duyursunuzsa eləcə...Və
Moskvada xəstəxanalarda ..evində
qulluğunda durub, həftələrlə əziyyətini çəkdiyi Kəlbəcər
aşıqları niyə bir dəfə də olsun Nəsib Nəbioğlunun
şerinə müraciət etməyiblər..Yəni mənliklər
o qədərmi pula satılıb..Amma dəfələrlə
rast gəlmişəm ki, Gədəbəy, Tovuz və Qazax
aşıqları Nəsibdən gözəl gəraylılar
və qoşmalar ifa ediblər..Bax bunun
özü də ağrılı-acılı bir
nüansdır..Onsuz da Nəsib Nəbioğlunun
bunlara heç bir etiyacı yoxdur və olmayacaqdır..Onsuz da böyük arenada tanınır və
sevilir. O oxucusu olan şairlərdəndir.
Bu
yaxınlarda 65-illik yubileyi ərəfəsində Nəsib Nəbioğlu Rusiya
Yazıçılar İttifaqının Moskva şəhər
təşkilatının yaradıcılıq sahəsində
“bədii sözün ucalığına, bədii
sözün qüdrətinə xidmətə görə”
diplom və medalla mükafatlandırılıb. Bu münasibətlə təşkil olunmuş tədbirdə
qeyd olunub ki, Nəsib Nəbioğlu öz
yaradıcılığı ilə müasir Rusiya və Azərbaycan
ədəbiyyatının zənginləşməsinə və
dostluq tellərinin möhkəmlənməsinə dəyərli
töhfələr verir.
Mükafatı Rusiya Yazıçılar
İttifaqının Moskva Şəhər Təşkilatının
sədri Vladimir Boyarinov şəxsən təqdim edib.
Moskvada nəşr
olunan “XX əsr Sovet Poeziyası Ensiklopediyasında” bir səhifə
Nəsib Nəbioğlunun həyat və
yaradıcılığından bəhs edir...Bununla
yanaşı ensiklopedik bir məqalədə də XX əsr
Azərbaycan şairləri arasında Nəsib Nəbioğlunun
da adı çəkilir..Bu heç də
balaca bir hadisə deyil..
Nəsib Nəbioğlu Moskvada
yalnız özü üçün yaşamayıb..Öz işinə və şeirlərinə
məftun olanlardan olmayıb..O yeri gəldikcə
tanıdığı, yazılarına bələd olduğu
şairlər haqqında publisist yazıları ilə
də çox işlər görüb və böyük
saytlarda..qəzetlərdə..jurnallarda dərc elətdirməyi
özünün ikinci missyası bilib..Aşıq Şəmşirin
şeirlərinin rus dilində olan ilk tərcümələrini
də o tapıb..Hətta həmin tərcüməçinin
özünü də tapıb...Aşıq Şəmşirin
Moskvada keçirilən tədbirinə dəvət edib.Bu Azərbaycanın
nəhəng bir yazıçısı Əməkdar İncəsənət
Xadimi Çingiz Hüseynovdur. O hazırda İsrayıldə
yaşayır.. Bunlar özü də bu vətənpərvər
şairin ürəyinin böyüklüyü deyilmi?!.
Çoxlarınızın bildiyi kimi Böyük
Türk Dünyasının Könüllər şairi Məmməd
Aslanla ən uzun və etibarlı dostluğu mən eləmişəm. Ruhu şad
olsun Ustadın. Bir dəfə söhbət əsnasında
dedi ki, mən istəməzdim ki, Nəsib Nəbioğlu
şair olsun. Deməyə heç bir sözüm olmadı..Təkcə onu deyə bildim ki, Ustad,
özün həmişə demisən ki, əgər bir
şairin yaradıcılığında bir-iki gözəl,
yaddaqalan gəraylısı varsa o şairdi..Amma
Nəsibin neçə-neçə şeirləri Tovuz və
Gədəbəy aşıqları tərəfində oxunur
və dillər əzbəridir. Söhbətimiz
beləcə də bağlandı. Bir dəfə Məmməd
müəllim mənə dedi:
-Yusif, dünən mənə Qənbər
Şəmşiroğlu zəng etmişdi..Dedi
ki, 525 ci qəzeti tap oxu..Nəsib Nəbioğlunun
sənin haqqında gözəl bir yazısı
çıxıb. Mən özüm 2 dəfə
oxumuşam..İnşallah
üçüncü dəfə də oxuyacam. Mən qəzeti
tapıb oxudum..Və xəyallandım ki, mən
Nəsib haqqında bir dəfə də olsun xoş söz deməmişəm..Amma onun ürəyinin
böyüklüyünə bax ki, belə bir yazını
yazıb..Nəsibin özünə zəng
edib təşəkkürümü bildirdim..
Bax Nəsib belə bir insandı..Allah
qorusun qardaş..
Neçə
il bundan qabaq elə mən özüm də Nəsib Nəbioğlunun
belə bir sürpriz yazısı ilə 525 ci qəzetdə
rastlaşdım..”Yusif sənlə nəğmə
deyər-Tərtərim”..mənim
yaradıcılığıma və həyatıma
ünvanlanmış geniş bir yazı..Hətta telefonda
öz təşəkkürümü bildirəndə dedi ki,
qəzetdə yazımı Rəşad Məcid yarılayıb...Bəs
filan saytda bütünlüklə var..Bax Nəsib
qardaşımızın ürəyi belə
böyükdü..
Şairin
yaradıcılığında Ata-Ana məhəbbəti...Atasızlıq
dərdi..ana qayğıları...oğul
nisgili ikicə bənddə necə də tutarlı deyilir:
Nə sən
mənim qazancımdan dada bilmisən,
Nə də
sənin qazancından
dilimə dəyib..
Nə gələndə
qabağına yüyürmüşəm mən,
Nə də
sənin ata əlin əlimə dəyib...
...İndi
bildim, atasızlıq
yamandı, yaman...
Kədərimi
bir kimsəylə mən bölməmişəm...
Anam mənə
bir bağlama göndərən zaman,
Onu Ata,
onu Ana payı bilmişəm...
Nəsibin
yaradıcılığının bir xətti də zəhmətkeş,
halal əməyiylə dolanan kənd gözəlləri
olub...Öz parta yoldaşını tütünçülərlə
sahədən gələndə görən şair onunla
görüşür..Axı onsuz da kənddə
hamı bir-birini tanıyır..bir-birinə
daha doğma olurlar. O zamanlar çox gənclər ailə
qurmaq üçün oxumuş qızlara üstünlük
verirdilər..Ona görə də belə
zəhmətkeş qızların çoxunun vaxtı
keçdi..Hətta ailə belə qurmadılar.
Bütün bu nüansları şair təkrarsız metaforalarla nəzmə
çəkib:
Çoxdan
görüşmürdük, qarşılaşmışıq,
Məni salamladın həmin səslə sən.
Bilirəm,
sözün çox, sinən doludur,
Bilirəm, köklənmiş kaman üstəsən.
Əlinin
qabarı qarsdı əlimi,
Qadınsan,
qadında belə əl olmaz..
Mən sənə
dağların gülü demişdim,
Belə çiçək olmaz, belə gül olmaz.
Sinif
yoldaşına “müəllim” deyib,
Yaman uzaq etdin özündən məni.
Qınaq
atəşinə tut məni indi,
Haqqın var, güllələ gözündən məni.
Çəkdiyin
şələlər belini əyib,
Odur boy-buxunun qısılı qalıb.
Tütün
yarpaqları “fata” yerinə,
Şəvə saçlarından asılı qalıb.
...Onsuz da kim sənə nə deyir desin,
Mənim gözlərimdə gülsən, çiçəksən.
Səni
gözlərimdə aparacağam,
Sən mənim
ruhuma çəkiləcəksən..
Qonşu
qızını sevdiyi üçün qızın anası
şairə gəncliyində atalar demiş “göz verib..işıq verməyib”:
Güllə
kimi yağdırırsan qarğışı,
Qorxu-hədə qurtarmadı dilinnən.
Kimi
gördün gileyləndin ay qonşu;
“Kənd
dağılır bu uşağın əlinnən”...
Çəpərini aşmağınan nə olar?!
Alça yolub qaçmağınan nə olar?!
Qızına söz qoşmağınan nə olar?!
Vallah-billah
kənd dağılmaz, ay qonşu..
Nahaq yerə
qarğamısan məni sən...
Dönə-dönə eşitmişəm hirsini.
“Səni
görüm yox olasan bu kənddən”..
Görürsənmi
Haqq eşidib səsini...
Görürsənmi,
ilim-ilim itmişəm..
Görürsənmi...İldə
bir yol gəlirəm..
Uzaq-uzaq
şəhərlərdə bitmişəm,
İndi sənin
qarğışına gülürəm....
Tutmaz məni
başqasının qarğışı,
Təkcə
sənin qarğışına düşmüşəm,
Başım
üstə qara-qara buludlar..
Leysan-leysan
yağışına düşmüşəm...
Kələf
kimi çözələnir bu yollar..
Bu
yolların var yenişi, yoxuşu..
Mən də
yolun yoxuşuna düşmüşəm...
Nahaq məni
qarğamısan, ay qonşu!
Nahaq məni
qarğamısan ay qonşu.!
Nəsib Nəboğlunun doğulduğu kənd öz
baməzə lətifələri ilə, maraqlı deyimləri
ilə seçilib. Buna görə də şairin poeziyasında sətiraltı
gülüşlərə də tez-tez rast gəlirik:
Qonşu
qız, aşardım sizin çəpəri,
Odlu
baxışımla izlərdim səni...
Duyuq
düşər deyə nənən Gülpəri
Sığınıb
ağaca, gözlərdim səni..
Gözlərdim,
gözlərdim o vaxta qədər..
Dədəni
yuxuya verərdim onda...
Sənin
gözlərində görsəydim kədər,
Qara
saçlarını hörərdim onda..
Qonşunun
itləri duyuq düşəndə,
Təndir çörəkləri karıma gəldi.
Özümü
qürurlu apardım mən də,
Evə
götürülmək arıma gəldi...
Dedin ki,
qorxuram, ta bura gəlmə...
Sözlərin
bağrımı dəldi-qayıtdı...
Dədənin
öskürək səsi gələndə,
Ürəyim
ağzıma gəldi-qayıtdı...
Qorxa-qorxa
sevdim gedənə kimi,
Getdiyim
yollar da qorxdu-ağardı...
Fəqət
mən “Götür-qoy” edənə kimi,
Mərdiməzar
oğlu səni apardı...
Bəlkə
nahaqdandı belə deməyim..
Neyləyim,
yaramaz baxtına düşdün..
Qonşu
qız, bağışla səni sevməyim,
Ağlımın
kəsməyən vaxtına düşdü...
Səmimi
bir şeir..səmimi bir sonluq...Gözəldi...Şairin
bu şeri Hüseyn Arifin bir beytini yadıma saldı:
Heyif, Ləzgi
qızı, sənin gəncliyin,
Hüseynin qocalan vaxtına düşdü.
Hüseyn
Arif..
Bu məqamda bir nüansa da toxunum. Bəzən böyük bir
xalqın bir –iki şairi və ya bir mütəfəkkiri
olur...Amma Kəlbəcər Ədəbi mühitində nəşr
olunmuş və olunmamış 200 nəfərdən çox
şairin sözləri hal-hazırda məclislərimizin
yaraşığı olub və dillər əzbəridir..Neçə-neçə Kəlbəcərli professorların dünya elminə
danılmaz töhfələr olub..Onların da arxivlərini qoruyub, gələcək
nəsillərə çatdırmaq missiyası bizim üzərimizdə
qalır.. İndi də buradan bir daha xatırladıram..Qeyrətli, təəssübkeş,
imkanlı eloğlularımıza...Bax bu mənəviyyayı
yaşadıb əsirlərə saxlamaq üçün
mütləq mənada bir “Kəlbəcər Mədəniyyət
Mərkəzi Birliyi” yaratmağın vaxtıdır.. Ənvər Rzanın, Məmməd
Aslanın, Sücaətin, Bəhmən Vətənoğlunun...Qara
müəllimin..Ayrımlı Hazırcavab
Əhmədin, Bimar Əlinin və
neçə-neçə şairlədimizin əlyazmalarını,
yaradıcılığını mühafizə etmək
bizim borcumuzdur...Dünyanın 100 alimindən biri..Professor Sabir Quliyev..Haqq
dünyasına qovuşdu..Ruhu şad olsun..Olmazmı ki bir Kəlbəcərli kimi onun da
arxivini də qoruyub saxlayaq?!.Bir mərkəzdə..Şəxsi evlərdə inanmıram ki, qoruyub gələcəyə
çatdıra bilək. Bax bütün bunların
yaradıcılığı bizim Kəlbəcərdə
yaşayıb-yaratmağımızı, o torpaqların bizlərə
məxsus olduğunu haçansa isbat edə biləcək...
Bu məqamda dostumuz, ağsaqqalımız Əyyub Kəlbəcərlinin
Gəncədə mənim tədbirimdə dediyi bir cümləni
olduğu kimi sənə ünvanlayıram Nəsib
qardaşım. “Tanrı bizi yenidən yaratsaydı tərəddüd
etmədən həmin ömrümü də səninlə
dostluq etməyə sərf edərdim”. Öz şerimin bir bəndi ilə
yazıma sonluq vermək istəyirəm:
Yusif,
çox əllərdən sərvət də getdi,
Sərvətlə bərabər hörmət də
getdi.
Sultanlar
yıxıldı, şöhrət də getdi,
Söz yenə “Könüllər Sultanı” oldu.
Yusif Hüseyn. Şair-tədqiqatçı...
Az.YB üzvü..”Qızıl
Qələm” mükafatı laureatı
Türküstan.-
2019.-19-24 iyun.- S.16.