“Dörd divar, siqaret və mən…..”

Naidə Orucova: «Mən də məhəbbət, qayğı istəyirəm»

TAMAŞALARDA və seriallarda yaratadığı obrazlarla sevilən aktrisalarımızdan biri də Musiqili Komediya Teatrının əməkdar artisti Naidə Orucovadır. Müsahibimin öz dili ilə desək o, pulu, məşhurluğu fikirləşməyib, yalnız sənətini düşünüb. Sevimli aktrisamızın əziyyəti isə diqqətdən kənarda qalmayıb. “Şənbə qonağ”ımız olan əməkdar artistin şəxsi həyatı və yaradıcılığı haqqındakı səmimi müsahibəsini sizlərə təqdim edirik.

- Qaralmısınız, harada istirahət etmisiniz?

- Nabranda istirahət etmişəm. Əla dincəldim. Gərgin işdən sonra bir rahatlıq tapmışam. Çox qaralmışam. Bu cür ancaq Antalyada qaralmışdım. Sezon finalına çıxmamışdan əvvəl çox maraqlı bir tamaşa təhvil verdik. Hələ onun premyerası olmayıb. “Qızıl toy”u vaxtilə Nəsibə Zeynalova, Syavuş Aslan oynayıb. Çox gözəl musiqili tamaşadır. O dövrün tamaşasıdır, amma biz müasirləşdirməyə çalışdıq. Buna nə dərəcədə nail olduğumuzu tamaşaçı deyəcək. Tamaşanın premyerası sentyabrda olacaq.

- Bir çox seriallara çəkilmisiniz. Yeni sezon üçün təkliflər varmı?

- Seriallardan keçən il təklif alırdım. Hazırda dəvət yoxdur. Seriallara da çəkilməyi çox istərdim.. Həm maddi, həm mənəvi cəhətdən köməkdir. Teatrda işimiz çox olur. Gözəl aktyorlarımız dünyasını dəyişiblər. Ona görə də bizim üzərimizə çox iş düşür.

- Qonararlar sizi qane edirmi?

- Aktyora cuzi pul verirlər. Seriallara məni,yaxud da başqa aktrisaları dəvət edirlər. Biz işimizin, əziyyətimizin müqabilində pul tələb edirik. Ancaq istədiyimiz məbləği vermirlər. Yoldan keçəni çağıraraq 20 manata razı salırlar. Aydındır ki, bu seriyalların keyfiyyəti də aşağı olacaq, tamaşaçı rəğbətini qazanmayacaq. Sənət, danışıq, düşüncə tərzi, yaradıcılıq yoxdur. Mətni götürən zaman onu beynimdən, ürəyimdən keçirərək özümünküləşdirirəm. Ssenaristin yazısına öz ürəyimi verirəm. Ancaq seçdikləri aktyorlar peşəkar olmur və rollarını dərk etmirlər. Sanki robotdurlar, tutuquşlardı. Sözləri təkrar etməklə məşğuldurlar. Heç bir hiss, həyacan yoxdur. Professionallıq aşağı səviyyədə olur. Adığımız maaşlar çox aşağıdır. Ona görə də bəzi aktyorlar 50 yaşına belə çatmadan dünyalarını dəyişirlər. Biz aktyorlara diqqət olmayanda pessimistliyə qapılırıq, ruhdan düşürük. Bir arada teatrdan, kinodan getmək istədim. Həttə fikirləşdim ki, respublikanı tərk edim. Sağ olsun prezidentimiz, ad və mükafat verdi.

Ümumiyyətlə, aktyorun problemləri çox olur. 200 manat maaş alıram. Əməkdar artist fəxri adına görə isə ayda 60 manat verilir. Onun kartını isə birinci gündən qızıma vermişəm. Keçən il mükafat pulu, seriallardan aldığım pul qane edirdi. Amma bi il mükafat almadım. Dolanmaq isə çox çətindir. Hazırda müharibə şəraitində yaşayırıq. Hərbi hospitala əsgərlərimizin yanına gedəcəyik. Onlara mənəvi dəstək olmalıyıq. Müharibə olarsa mən də gedərəm.

- Özünüzü daha çox aktrisa, yoxsa ev xanımı kimi xoşbəxt hiss edirsiniz?

- Hər ikisində özümü xoşbəxt hiss edirəm. Teatrda bir aktrisa kimi öz rolum, hörmətim, məhəbbətim var. Həyatda dostlarım aktrisa olduğuma görə deyil, ürəyimə görə sevirlər. Amma mənə dostlarım bir qadın kimi baxmırlar. Hərdən hirslənirəm ki, axı mən də qadınam, nəvaziş, diqqət istəyirəm. Onlar dost kimi diqqət göstərirlər. Fikirləşirəm ki, niyə məni bir qadın kimi sevmirlər? Bir qadın kimi heç kimi maraqlandırmıram? O sualları özümə çox verirəm. Bəlkə də məni güclü qadın kimi görürlər. Çox vaxt kişilər güclü qadınlardan çəkinirlər. Mən də məhəbbət, qayğı istəyirəm. Xasiyyətcə çox mülayim insanam. Cavanlığımda çılğınlıq var idi, artıq yoxdur.

- Ailə həyatı qurmusunuz, amma ayrılmısınız. Bir qızınız var. Boşanmaya səbəb nə olub?

- Həyat yoldaşımdan dost kimi ayrılmışam. Ayrılmağa səbəb sənətim olub. O mənim qarşımda seçim qoydu: ya sənətim, ya da ailəm. Özü də aktyor olub. Onunla Sumqayıt teatrında tanış olmuşuq, bir yerdə işləmişik. Ailə qurduqdan sonra gördü ki, bu sənətlə dolanmaq olmurvə teatrı tərk etdi və özünə biznes qurdu. Uşaq olandan sonra isə bu sənətdən getməyimi istədi. Razı olmadım. Dedim ki, bu sənət mənim qanıma hopub. Sənətsiz yaşaya bilmərəm.

- Ayrılmağınıza peşmansınızmı?

- Hərdən hə, hərdən yox. Hazırda qızım onunla yaşayır. Tək olduğuna görə ona baxır. Qızımın 25 yaşı var. İki ixtisas bitirib. Keşmiş həyat yoldaşımla aramızda dost kimi münasibət var. Bizim həyata baxışımız fərqlidir. Əməkdar artist adını alan zaman birinci o məni təbrik etdi. Mənə sənətdən get deyən zaman ona dedim ki, bu sənətdə öz zəhmətimlə hər şeyə nail olacam. Çox əziyyət çəkmişəm. Bu pilləyə öz gücümlə çatmışam. Başımın üstündə nə sponsor, nə sevgili olub, alnı açığam. Hansısa sevgili hesabına dolanan qadınları xoşlamıram və belə qadın da olmaq istəməzdim. Bəlkə atam sağ olsaydı çox şeyə nail olardım. O mənə arxa olub. Evin kiçik qızı idim. Ailəmizdə məndən 10 il sonra oğlan dünyaya gəlib. Atam məni oğlan kimi böyüdüb. Ona görə də kişi xasiyyətli olmuşam. Mühəndis olan atam həm də mahir ovçu idi. Onunla ova gedirdim, güllə atırdım. Bəlkə ona görə kişilər məndən çəkinirlər.

- Yenidən ailə qurmaq istəyirsinizmi?

- Cavan olanda istəmirdim. Yaşa dolduqca evdə tək qalıram. Dörd divar, siqaret və mən. Düşünürəm ki, nəyə görə ailəm olmasın? Yanımda məni başa düşən bir insanın olmasını istəyirəm. İstəyirəm kişi pul xərcləsin. Mənə keşmiş həyat yoldaşım kömək edib. Amma hər dəfə ondan pul istəmirəm, məcbur qalanda istəyirəm. Maşınımın pulunun yarısını keçmiş ərim verib. Axı nəyə görə ondan pul istəməliyəm. Qoy yanımdakı insan mənə baxsın, problemlərimi həll etsin, qayğımı çəksin. Nə qədər kişi işini görmək olar?

- Təklikdən qorxursunuz?

- Yox qorxmuram. Tək qalanda dincəlirəm. Cəmiyyətə çıxanda bilirəm ki, kimlərəsə lazımam. Qızıma, bacıma, rəfiqələrimə lazımam. Hər kəsin uğuruna sevinirəm. Bizdə kimsə qabağa gedəndə onun ayağından çəkirlər. Hər zaman teatrda cavan aktyoralara dəstək oluram.

- Xaraktercə güclü insansınız. Amma hər zaman belə olmaq olmur. Kövrələn vaxtınız olurmu?

- Biz sənətə gələn vaxt çox diqqətsizlik oldu. Evdə o günləri yadıma salıb hönkür-hönkür ağlamaq istəmişəm, amma boşala bilməmişəm. Aktrisa xanım dünyasının dəyişəndə çox üzüldüm. Onun dünyasını dəyişməyi məni çox yandırdı (kövrəlir). Ətrafım məni tərk edib gedirlər. Gülşən, Azər, Telan, Rüfət, Elçinlə ailəvi dostluq etmişik. Mənim maşınımın pravasını Telman alıb. İndi istəyirəm yanımda adam olsun, sığınım, ağlayım, gülüm, danışım. Özüm özümlə qalmışam.

- Hacıbaba Bağırov ilə də tərəf müqabili olmusunuz. Onu necə xatırlayırsınız?

- Çox kaprizni insan idi. Birdən heç nədən insandan küsürdü. Amma bir həftədən sonra söz atmağa, qıcıqlandırmağa başlayırdı. Hacıbaba təzə evlənmişdi. Yoldaşı məni qısqanırdı. Amma elə bir münasibət yox idi. Hacı rəhmətə gedəndən sonra Arzu hər şeyi anladı. Söz gəzdirən insanlar aradan yox oldu. O gündən bu günə qədər Arzu xanımla rəfiqə olduq.

- Teatrda və seriallarda oynayırsınız. Sizin üçün onların fərqli tərəfləri nələrdir?

- Tetrda oynayan zaman əhval-ruhiyyəndən çox şey asılıdır. Ancaq kino çox çətin sənətdi. Kinoda 2-5 dəfə oynayırsan, ən yaxşısını seçirlər. Bəzən teatrda tamaşanı başqa cür oynaya bilirsən. Aktyorda güclü improfizə olmalıdır. Hacıbaba kimi improfizə edən aktyor yoxdur. Aktyor hər xırda detallara hazır olmalıdır. Aktyorluq çox çətin, amma maraqlı sənətdir. Onlar xoşbəxt insanlardır ki, dünyalarını dəyişdikdən sonra da canlandırdığı obrazlarda yaşayırlar. Biz aktyorlar fərqli-fərqli obrazların həyatını yaşayırıq. Aktyorlar psixoloq olmalıdırlar.

- Bir çox rolları canlandırmısınız. Bu zaman həmkarlarınız tərəfdən qısqanclığa məruz qalmısınızmı?

- Çox olub. Əgər düşməndirsə, həmişə üzünə gülürəm. Atam-anam tərbiyə verəndə deyiblər ki, qızım pislik eləmə, sənə pislik edən düşmənin də üzünə gül. Onu o gülüşünlə öldürəcəksən. Həmin şəxs ürəyində fikirləşəcək ki, mən ona pislik edirəm, o isə yenə gülür. Bu onu içindən yandıracaq. Heç kim deyə bilməz ki, Naidə mənimlə dava elədi. İdmanla məşğul olmuşam. İnstitutda oxuyarkən bir qrup Şəkiyə tamaşaya baxmağa getmişdik. Qatarda gedən zaman uşaqlar bəzi şeylər almaq üçün düşmüşdülər. O zaman yerli uşaqlarla mübahisə etdilər. Mən qatardan düşərək cavablarını verdim Əvvəl çılğınlığım var idi.

- Dram-kino aktyoru fakültəsini bitrimisiniz. Amma daha çox komik rolları canlandırısınız. Tragik rollar canlandırmaq istərsinizmi?

- Drammatik əsərdə çıxış etməyi çox istərdim. Qatil adamı, ciddi obrazları oynamağı çox istərdim. Rejissorlar mənə komik aktrisa kimi yanaşırlar. Aktyor ampulada olmamalıdır. Faciəni, dramı, komediyanı da yaratmalıdır. Hər aktyorun rejissoru olmalıdır. Rejissor aktyoru hiss etməlidir.

- 10 il Sumqayıt Dövlət Teatrında işləmisiniz. Hazırda Musiqili Komediya Teatrında fəaliyyətinizi davam etdirirsiniz. Bu iki teatr sizə nələri verdi? Müqayisə edə bilərsiniz?

- Təyinatla Sumqayıt Dövlət Teatrına getdim. Oradakı səhnə heç vaxt yadımdan çıxmaz. Qayğı, mehribançılıq gördüm. O vaxt aktyorlar da başqa cür idi. İndi başqa ruhda tərbiyə alıblar. Hətta bəziləri adamın yanından salam vermədən keçirlər. Bu bilmirəm tərbiyədən, yoxsa zəmanədən asılıdır? Biz belə deyildik. Sənətkarlarımıza çox hörmətlə yanaşırdıq. Pulu, məşhurluğu fikirləşmirdik. Yalnız sənətimizi düşünürdük. Əməkdar artistəm, amma mənə elə gəlir ki, edəcəklərim qabaqdadır. Daim öz üzərimdə işləməyə çalışıram. Ancaq məndən sonra gəlib xalq artisti adını alanları görəndə düşünürəm ki, zirvəyə birdən qalxırlar. Birdən qalxan birdən də düşür. Amma bu sənətə pillə-pillə gələnlər qalırlar. Biz bu sənətdə əziyyətimizlə qalxmışıq.

- Qolunuzdakı döymə diqqətimi çəkdi. Mənası nədir?

- Çin dilində adımdır. Uşaqlıqdan peyvənd olunanda qolumda şram qalmışdı. Hər kəs soruşurdu ki, bıçaq yarasıdır. Mən onu bu döymə ilə gizlətdim.

Rəqsanə

Üç nöqtə.-2014.- 9 avqust.- S. 13.