“Atamın arzusu, bir az da
təkidi ilə aktyor olmuşam”
Əjdər Həmidov:
“Xalq Artisti” fəxri
adı illərlə çəkdiyim əziyyətin, zəhmətin
bəhrəsidir”
“Hərbi hissəmizdə tank var idi və onları mühafizə edirdik. Növbə ilə gözətçi məntəqəsində dururduq, iki saat mən, iki saat qardaşım. Bir dəfə də gecə qardaşıma dedim ki, bu gecə mənim yerimə də sən dayan. Getdim, tankın birini götürüb sürdüm və şəhərə çıxdım. Təbii ki, bu, qadağan idi. Gecənin bir vaxtı Novosibirskini bir-birinə qatdım. Xəbər tutdular ki, gecənin bu vaxtı şəhərdə tank gəzir”. Deyir ki, bundan sonra gəlib müsahibimizi tutublar və hərbi hissəyə qayıtdıqdan sonra 10 sutka həbs cəzası veriblər.
“Üç nöqtə”nin qonağı tanınmış aktyor, xalq artisti Əjdər Həmidovdur. Müsahibimiz artıq 40 ilə yaxındır ki bu sənətdədir, aldığı fəxri adın heç asan başa gəlmədiyini bildirdi. Deyir ki, bu fəxri ad 40 ildə çəkdiyi əziyyətin, zəhmətin bəhrəsidir. Biz də müsahibimizi fəxri adı münasibətilə təbrik edirik və uğurlarının bol olmasını arzulayırıq.
Müsahibimizlə uşaqlıq, gənclik illərindən danışdıq, xatirələrə qayıtdıq.
“Oğlan
uşağı bu qədər
fağır olmaz, kişisən sən”
1953-cü il avqust ayının 14-də Şabran rayonunun Mollakamallı (İndiki Aygünlü) kəndində anadan olan Ə.Həmidov deyir ki, elə həmin kəndin orta məktəbində də təhsil alıb: “Dərslərimi yaxşı oxumuşam, anam müəllimə idi və mənə də dərs deyirdi. Həm müəllimə kimi, həm də ana kimi dərslərimlə məşğul olurdu. Uşaq vaxtı həddindən artıq sakit təbiətli biri olmuşam. Atam həmişə deyirdi ki, oğlan uşağı bu qədər fağır, mülayim olmaz, kişisən sən. Bir iş arxasınca göndərəndə çox yavaş hərəkət etdiyimi bildirirdi. Dalaşqan olmadığım üçün elə uşaqlardan həmişə uzaq durmağa çalışmışam. Lakin böyüdükcə xasiyyətim dəyişdi, bir az başqalaşdım. Daha sonra bütün işlərin öhdəsindən gəlməyi bacardım, necə deyərlər az aşın duzu olmamışam”.
“Artıq 40 ilə yaxındır ki,
sənətdəyəm”
Müsahibimiz
uşaqlıqda rəssam olmaq istəyirmiş,
məktəbdə oxuyan zaman
çox gözəl rəsmlər,
portretlər çəkirmiş. Deyir ki, Nizaminin, Füzulinin çəkdiyi portretlərini məktəbin
divarına vurubmuşlar, gəlib-gedənlər
də maraqla seyr edirmiş: “Lakin bütün bunlara baxmayaraq atamın arzusu, bir az da
təkidi ilə aktyor olmuşam.
Beləliklə, rəssamlıq sənətinin arxasınca deyil, aktyorluq sənətinin
arxasınca getdim. Hesab
edirəm ki, atam
fikrində səhv etməyib, tamamilə düz
fikirləşib. Bəlkə də rəssam olsaydım bu uğurları qazana bilməzdim,
bəlkə də qazanardım, onu deyə
bilmərəm. Reallıq ondan ibarətdir ki, bu gün
Akademik Milli Dram Teatrının aktyoruyam. Artıq 40 ilə
yaxındır ki, sənətdəyəm və
bir neçə ay öncə “Xalq Artisti” fəxri adını almışam.
Bu yol rahat
yol deyil, əziyyət çoxdur.
Aldığım bu fəxri ad illərlə çəkdiyim əziyyətin,
zəhmətin bəhrəsidir ”.
“İki il müddətində Sumqayıtda zavodda fəhlə işləmişəm”
Ə.Həmidov deyir ki, orta məktəbi bitirdikdən sonra sənədlərini Azərbaycan
Dövlət İncəsənət
İnstitutunun dram və
kino aktyorluğu fakültəsinə versə
də, qəbul olunmayıb: “Bundan sonra iki il
müddətində Sumqayıtda
zavodda fəhlə işləmişəm. Daha sonra
isə hərbi xidmətə yola düşmüşəm. Rusiyanın Novosibirski şəhərində
qardaşımla birlikdə
xidmət etmişəm.
Mən qardaşımdan
iki yaş böyük idim, lakin bir az gec getdiyim
üçün eyni vaxtda hərbi xidmət keçdik. Bizim düşdüyümüz hərbi
hissədə xidmət
çox çətin
idi, tank hərbi hissəsi idi. Qardaşımla ikimiz də
tank sürücüsü olmuşuq.
Mən 548, qardaşım
isə 549 nömrəli
tankı sürürdü.
Novosibirskidə hava qışda
çox soyuq keçirdi, 45 dərəcə
şaxtada hərbi təlimlərə gedirdik.
Bu çətin həyatı başa vurduqdan sonra vətənimizə qayıtdıq”.
“O tələbələr
artıq mənim aktyorlarımdır, onları
imtahandan kəsmək
olmaz”
Hərbi xidmətdən döndükdən
sonra yenidən sənədlərini Azərbaycan
Dövlət İncəsənət
İnstitutunun dram və
kino aktyorluğu fakültəsinə verən
müsahibimiz elə həmin ixtisasa da qəbul olub. Qardaşı
isə sənədlərini
Bakı Dövlət Universitetinə verib və hər ikisi də ali məktəbəqəbul
olublar: “Böyük sənətkarlarımız Ədil
İsgəndərov, Rza
Təhmasib imtahan götürdülər və
məni bəyəndilər.
İxtisas fənnindən qiymət
yazdılar, hələ
qarşıda üç
imtahan- ədəbiyyat
yazılı, şifahi
və tarix imtahanı qalırdı.
İkinci imtahandan da keçdim. İnstitutun
rektoru rəhmətlik
Rahim Hüseynov imtahan götürəcək
müəllimləri çağırıb
dedi ki, o tələbələr artıq
mənim aktyorlarımdır,
bunları imtahandan kəsmək olmaz. Qalan iki imtahandan bizə qiymətlər yazdılar, beləcə İncəsənət İnstitutuna
daxil oldum”.
“Günorta da kartof qızartması
yeyirdik, axşam da...”
Tələbəlik illərində İnstitutun
Yasamalda olan yataqxanasında qalan Ə.Həmidova vəzifə
də veriblər: “Tələbələr şurasının
sədri idim. O yataqxanada dörd institutun tələbələri
qalırdı. Otaqda isə
dörd nəfər qalırdıq. Öz aramızda
həftəlik pul yığırdıq. Belə ki,
həftədə hər
birimiz 5 manatdan verib 20 manat toplayırdıq və onunla bir həftə
dolanmalı idik.
Tələbənin də yeməyi
nə olur? Ancaq kartof qızartması...
(Gülür). Günorta da kartof qızartması
yeyirdik, axşam da. Yaxşı kartof qızartmağı
da elə tələbəlik illərindən
öyrənmişəm. Çox dadlı kartof qızardıram. Bir qarnı ac, bir qarnı tox yaşamışıq, dörd
il belə
dolanmışıq. Bu gün Allahıma şükür edirəm,
bütün arzularıma
çatmışam”.
“Kinoda Solmaza qarşı keçirdiyim hissləri həyatda da yaşamışam”
Müsahibimizi çoxlarımız “Kişi
sözü”ndə Qasım
obrazı ilə tanıyırıq. Filmin əsas qəhrəmanı
Qasım sürücü
olsa da, yalnız sevdiyi qıza görə iki illik baytarlıq
məktəbinə oxumağa
gedir. Özü
çox gözəl bilir ki, bu
iki il
mənasız keçib.
O, bunu yalnız sevdiyi qıza görə edib. Qətiyyən həkimlik sevdasında
da deyil, onu yalnız Solmaz maraqlandırır.
Müsahibimiz deyir ki, filmdəki kimi həyatda da böyük və dərin sevgi yaşayıb: “Elə böyük bir sevgi mənim
həyatımda da olub. Amma kinodakı kimi,
həyatdakı sevgimdə
də uğursuzluqla qarşılaşdım. Məhəbbətimiz filmdəki kimi nakam qurtardı. Çox gözəl bir xanımı 10 ilə yaxın sevdim. Amma bəxtimiz gətirmədi,
evlənə bilmədik.
Ona görə də mən həmişə deyirəm ki, Qasımla mənim həyatımda oxşarlıq
çoxdur. Kinoda Solmaza
qarşı keçirdiyim
hissləri həyatda da yaşamışam”.
“Başımı
nəvələrimlə qatıram”
Xalq artisti deyir ki,
institutu başa vurduqdan sonra təyinatla onu Sumqayıt Dövlət
Dram Teatrına göndəriblər
və orda işləməyə başlayıb:
“Sumqayıt Dövlət
Dram Teatrında 11 il tamaşalarda oynadım, müxtəlif xarakterli obrazlar yaratdım. Sonra isə Akademik Milli Dram Teatrında işləməyə başladım.
Ailə həyatı qurmağım
isə Sumqayıt Dram
teatrında işlədiyim
80-ci illərə düşdü.
Hazırda iki qız övladım var və hər ikisi ailə həyatı qurub. Hər ikisi müəllimə işləyir. İki gözəl
nəvəm var, başımı onlarla qatıram. Hamıya qismət olsun,
nəvə çox şirin şeydir”.
“Tankın birini sürüb şəhərə çıxdım
və hər kəs xəbər tutdu”
Ə.Həmidov deyir ki, hərbi xidmətdə gecə növbəsində dayanırmışlar: “Biz qardaşımla birlikdə qarovul çəkirdik. Dediyim kimi hərbi hissəmizdə tanklar var idi və onları mühafizə edirdik. Gözətçi məntəqəsində dururduq, iki saat mən, iki saat qardaşım, belə əvəzləyirdik. Bir dəfə də gecə bizim növbəmiz çatdı, qardaşıma dedim ki, bu gecə mənim yerimə də sən dayan. Getdim, tankın birini götürüb sürdüm və şəhərə çıxdım. Təbii ki bu qadağan idi. Gecənin bir vaxtı Novosibirskini bir-birinə qatdım. Xəbər tutdular ki, gecənin bu vaxtı şəhərdə tank gəzir. Gəlib məni tutdular, hərbi hissəyə qayıtdıq, tankı yerinə qoyduq və mənə cəza verdilər. 10 sutka həbs etdilər, içəridə yatıb çıxmışam (Gülür). Əvvəldən əgər tutularsam həbs olunacağımı bilirdim, amma risk etdim”.
“Yoldaş general,
onlar qardaşdırlar,
birinin adı Əjdər, o birininki isə...”
Qardaşı ilə birlikdə
hərbi xidmətə
getmələrinin yaxşı
olduğunu deyən müsahibimiz bildirdi ki, yad və
uzaq yerdə bir-birilərinə həmdəm
olublar: “Birlikdə çox yaxşı qulluq edirdik. Hərbi hissədə yaxşı
xidmət edən əsgərlərin cədvəli
vurulmuşdu. Orda qardaşımla
mənim adım alt-alta yazılmışdı.
İkimizin də adı
“Ə” hərfi ilə
başladığı üçün
iki dəfə eyni formada Həmidov
Ə.Q (Yəni Həmidov
Əjdər Qüdrət
oğlu, Həmidov Ənvər Qüdrət oğlu) yazılmışdı.
General gəlib cədvələ baxanda kapitana dedi ki,
yazanda baxın görün nə yazırsınız, səhv
yazmısınız, bir
adamın adını
iki dəfə yazmısınız. Kapitan
da dedi ki,
yoldaş general, səhv
yazmamışıq, onlar
qardaşdırlar, birinin
adı Əjdər, o
birininki isə Ənvərdir”.
Könül Oruc
Üç nöqtə.-2019.- 28
noyabr.- S.12.