"VƏTƏN,
TORPAQ, BAYRAQ SEVGİSİ..."
Vətən
müharibəsi başlayandan onun tankı gecə-gündüz
susmurdu. Füzuli, Cəbrayıl, Zəngilan istiqamətində
gedən ağır döyüşlərdə düşmən
mövqelərini darmadağın etmişdi. O, Quru
Qoşunları tərkibində Zəngilana qədər şərəfli
döyüş yolu keçmiş və Zəngilana ilk daxil
olan tankçılardan biri olmuşdu. Atdığı hər
bir mərminin üzərinə ya "Mübariz", ya
"Polad", ya "Vətən" ya da
"Naxçıvan" sözlərini yazardı...
Ermənilər
nəyin bahasına olursa olsun İsmayılın
tankını susdurmağa, ya da ələ keçirməyə
çalışırdılar. Hətta bir neçə dəfə
cəhd göstərsələr də İsmayıl dəmir
atının mövqeyini bir göz qırpımında dəyişmiş,
düşmənə başqa istiqamətlərdən
sarsıdıcı zərbələr endirmişdi. Belə
döyüşlərin birində İsmayılın tankı
vurulur, özü isə yüngül yaralanır.
Yarasının sağalmasını gözləməyən
İsmayıl üç nəfər komanda heyəti ilə
birlikdə başqa tankla Laçın istiqamətində gedən
döyüşlərə qatılır. Deyir ki, "qəlpə
yarası nə vaxtsa sağalacaq, ancaq məğlubiyyət
yarası heç vaxt sağalmayacaq..."
Bir
neçə gün olardı ki, yuxusuz idi İsmayıl. Komandanlığın
təkidinə baxmayaraq o, dincəlməyə yox, "Vətən
sağ olsun!" - deyib, növbəti döyüş
tapşırığını yerinə yetirməyə
yollanır. Düşmənin müdafiə xəttini
yarıb döyüş dostları ilə birlikdə
Laçının kəndlərinə doğru istiqamət
götürür...
Həmin
gün ağır döyüşlərdən sonra
Qubadlının və Laçının bir neçə kəndi
işğaldan azad olunur, növbəti gün isə
İsmayılın tankı yanmış vəziyyətdə
Güləbird kəndi yaxınlığından
tapılır. Tank komanda heyəti ilə birlikdə
yanmışdı... İsmayıl canı qədər sevdiyi
bayrağı yanıb qaralmış ovcunda elə bərk-bərk
sıxmışdı ki...
Tağım
komandiri, Baş leytenant Vəliyev İsmayıl Mehman oğlu
dostları ilə birlikdə 5 noyabr 2020-ci ildə şəhidlik
zirvəsinə ucaldı.
Hələ
uşaq yaşlarından anasını itirən İsmayıl
Vətən sevgisinə, Vətən nəvazişinə
sığınmışdı. Onun Vətənə olan
sevgisi bir dastana sığmazdı. Görəsən, haradan
idi onda olan bu Vətən sevgisi, Torpaq sevgisi, Bayraq sevgisi?
Onların uğrunda ölməyə hər an hazır idi. Elə
onların uğrunda da şəhid oldu...
Sabah
İsmayıl kimi hünərli neçə-neçə
İsmayıllar dünyaya göz açacaq. Bir ölüb,
min diriləcəyik... İsmayılın
davamçıları "Hay ver mənə, cənab
leytenant!" - deyib şəhidlərimizin ruhu
qarşısında baş əyəcəklər. Onlar qədər
Vətəni, Torpağı, Bayrağı sevəcəklər.
Çünki bu Vətən, bu Torpaq, bu Bayraq Mübarizlərin,
Poladların, İsmayılların, daha neçə-neçə
igid əsgərlərimizin bizə canları bahasına əmanət
qoyub getdiyi VƏTƏNdir, TORPAQdır, BAYRAQdır!
Vətən
müharibəsinin 39-cu günündə şəhid oldu
İsmayıl, 5 gün sonra isə İsmayılın canı
qədər sevdiyi üçrəngli bayrağımız
Qarabağ səmasında dalğalanmağa başladı...
Son
sözü "Vətən sağ olsun!" - olan qəhrəman
Şəhidim, qanın Azərbaycan bayrağının
qırmızı rənginə qarışıb, indi
işğaldan azad etdiyin kəndlərimizdə, şəhərlərimizdə
dalğalanır...
Ruhun
şad olsun, Şəhidim!!!
Rasim Mədət
Üç nöqtə.-
2021.- 3 dekabr. S. 10.