“Vətənə və bayrağa and olsun”

Döyüşçü xatirələri

Dəstəyi qaldıran anası oldu. Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Xətai rayon İdarəsindən idi.

- Xahiş edirik Xələfov Həmid Ramiz oğlu sabah saat 09:00-da Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidməti Xətai rayon İdarəsinin Səfərbərlik şöbəsinə gəlsin.

Həmin gün sevincindən sabaha qədər yata bilməmişdi Həmid... Çünki, sabahdan o, Vətəni qorumaq, torpaqlarımızı düşmən tapdağından xilas etmək, özündən sonra gələcək nəsilə bütöv bir Vətən miras qıymaq kimi şərəfli bir iş üçün yola çıxacaqdı. Görünür bu sevgini onda parçalanmış Vətənimiz, işğal altında olan torpaqlarımız, Xocalı fəryadımız, adını kitablarda oxuduğu Qarabağımız bir də milli-mənəvi dəyərlərimiz aşılamışdı...

Xələfov Həmid Ramiz oğlu 1995-ci il yanvarın 3-də Bakı şəhərində anadan olub. Milli Aviasiya Akademiyasını bitirib və həmin il hərbi xidmətə çağırılıb. 2018-ci ildə hərbi xidmətini başa vurduqdan sonra "Azərbaycan Hava Yolları" Şirkətinin Təhlükəsizlik Xidmətində çalışıb.

Xələfov Həmidin dediklərindən:

"Sentyabrın 21-də məni və onlarla başqa çağırışçını Quru Qoşunları tərkibində Bakıda “N” saylı hərbi hissədə təlimə çağırdılar. Ayın 26-da isə bizi Füzuli rayonu yaxınlığındakı təmas xəttinə gətirdilər. Artıq komandanlıq bizi ermənilərin təmas xəttində atəşkəsi tez-tez pozmaları barədə məlumatlandırmışdı və hər an müharibəyə hazır olmağımızı bildirmişdi.

Biz sabaha qədər səngərdə mövqelərimizi möhkəmləndirdik. Səhər açılana yaxın ermənilər iriçaplı plemyotlarla və ağır texnikalarla bizim mövqelərimizi atəşə tutdular. Komandir bizə hücum əmri verən kimi özümlə apardığım bayrağı qoruyucu jiletin altından çıxarıb öpdüm və yenidən ürəyimin üstünə qoydum, “Vətənə və Bayrağa and olsun!” – deyib, silaha sarıldım.

Döyüş dostlarımla birlikdə düşmənin atəş nöqtələrini susdurmağa çalışırdıq. Avtomat, plemyot səsləri, mərmi partlayışları adi hal almışdı. Artıq Vətən müharibəsində tarix yazmağın zamanı çatmışdı. Bu şərəfli yolda bir məqsəd var idi – düşmənə sarsıdıcı zərbələr endirmək, 30 ilə yaxın işğal altında olan torpaqlarımızı azad etmək, gələcək nəsillərə bütöv bir Vətən miras qoymaq. Bu yolda hamımız canımızdan, qanımızdan keçməyə hazır idik...

Elə ilk gündən döyüş dostlarımla birlikdə mənfur düşmənə sarsıdıcı zərbələr endirdik. Füzuli rayonunun Qaraxanbəyli, Qərvənd, Kənd Horadiz, Yuxarı Əbdürrəhmanlı, Cəbrayıl rayonunun Böyük Mərcanlı və Nüzgar kəndlərini işğaldan azad etdik. Hamımızda döyüş əhval-ruhiyyəsi yüksək idi.

Yuxarı Əbdürrəhmanlı kəndi uğrunda gedən ağır döyüşlərdə yaralandım. Yaram yüngül olduğu üçün onu özüm sarıyıb yenidən döyüşə qatıldım. Elə bu vaxt dəhşətli bir partlayış səsi eşidildi. Düşmən tərəfindən atılan top mərmisi yaxınlıqda olan tankımızın üzərinə düşmüşdü..."

Həmid yaşarmış gözlərini ovcunun arxası ilə silib nəzərlərini bir nöqtəyə zillədi. Onun baxışlarında müharibənin dəhşətlərini, ağrı-acısını, bir də bu ağrı-acının içərisindən boylanan sevinci – torpaq sevgisini, Vətən sevgisini görmək mümkün idi.

Tankın yandığını görən Həmid bir an belə fikirləşmədən səngərdən çıxıb özünü güllə yağışı altında tanka çatdırır. İki nəfər yaralını alovun içərisindən çıxarıb sürünə-sürünə təhlükəsiz yerə gətirir. Yaralı əsgər çətinliklə də olsa Həmidə deyir: “Bilirdim ki, gələcəksən!” Yaralıları hospitala göndərdikdən sonra Həmid yenidən silaha sarılır, ağr döyüşlərdə dostlarına dayaq olur, sipər olur.

Cəbrayıl uğrunda gedən qanlı döyüşlərin birində Həmid ayağından ağır yaralanır. Huşsuz vəziyyətdə olan Həmidi bu dəfə dostları güllə yağışı altından çıxarıb hospitala göndərirlər. Ağcabədi hospitalında gözlərini açan Həmid aldığı qəlpə yarasına baxmayaraq təkidlə geri dönməsini, dostlarının yanında olmasını tələb edir. Ancaq həkimlər bunun mümkünsüz olduğunu deyirlər. Ayağının birini itirmək təhlükəsi olduğunu görən həkimlər onu təcili Bakıya - Elmi-Tədqiqat Travmatologiya və Ortopediya İnstitutuna göndərirlər...

Artıq Həmid dörd dəfə əməliyyat olunub. Həkimlər növbəti əməliyyatda ayağının tam bərpa olunacağını söyləyiblər.

İndi Şuşanın, ata-baba ocağı olan Ağdamın və digər rayonların işğaldan azad olunmasında iştirak edə bilmədiyindən təəssüflənən Həmid, yeganə təsəllini Cəbrayıl uğrunda gedən ağır döyüşlərdə yoldaşlarına dayaq olmasında və iki döyüşçü dostunun həyatını xilas etməsində, iki ananın sevincinə səbəb olmasında görür.

Həmid hələ uşaq yaşlarında atasını itirib. Evin tək oğlu olmasına baxmayaraq Vətən sevgisi, Torpaq sevgisi, Bayraq sevgisi onu düşmənlə ölüm-dirim savaşına gətirib. Bu savaşdan qalib çıxmaq üçün minlərlə döyüşçü kimi o da Vətən və Bayraq andı içib.

Tez sağal Həmid, sənin başladığın döyüşü Azərbaycanın Müzəffər Ordusu, igid əsgərləri canı, qanı bahasına başa çatdırdı. Əsirlikdə olan Şuşamızı, Xarı bülbülümüzü, sənət beşiyimizi – Qarabağımızı işğaldan azad etdi. Bu azadlıqda sənin və minlərlə sənin kimi qəhrəman qazilərimizin də öz payı var. Bu gün sizin kimi qəhrəmanlar Ermənistana və bütün dünyaya sübut etdi ki, “Qarabağ Azərbaycandır!”

Rasim Mədəd

Üç nöqtə.- 2021.- 3 dekabr. S. 10.