“Sənətimin qədrini bilirəm”
Almaxanım
Əhmədli: “Sirlərimi Allahla
bölüşürəm”
“Muğam ruhumun bir hissəsidir. Əhvalım olmayanda onu ifa edirəm və ruhumu muğamla oxşayıram. Muğamı ifa edəndə özümü başqa bir dünyada hiss edirəm. Muğam xırdalıqlarla zəngin dərin bir sənətdir, öyrənib qurtarılmayacaq qədər dərin”. “Üç nöqtə” qəzetinin qonağı məlahətli səsə malik xanəndə Almaxanım Əhmədlidir.
-Yaşamaq velosiped sürmək kimidir. Yıxılmaq istəmirsənsə, sür. Bu fikirlə razısınız?
-Gözəl fikirdir. Gərək
həyatda heç bir
zaman dayanmayasan, nəyəsə
nail olmaq istəyirsənsə,
mübarizə aparasan. Həyat mübarizədən
ibarətdir. Mən də sənətim uğrunda
mübarizə aparıram. İstənilən sahədə hər
şeydən öndə əziyyət durur.
Nə qədər şanslı olursansa, ol, əziyyət də çəkməlisən
ki, uğurlara nail olasan. Mən hələ
çətinliklərin başlanğıcındayam,
qarşıda məni daha böyük
əziyyətlər gözləyir. Onlara
qatlaşmalıyam ki, bir
sıra uğurlara imza
atım.
-Bəzi
şeylərin sizin üçün çox gec olduğunu
düşünmüsünüz heç?
-Dediklərim böyük səslənməsin, əksinə, tez olduğunu düşünmüşəm. Fikirləşirəm, heç nədə gecikməmişəm. Mən hətta orta məktəbə də 1 il tez getmişəm. Bu səbəbdən məktəbi 1 il tez bitirib, Konservatoriyaya daxil olmuşam. Sənətlə də bir az tez məşğul olmuşam. Bu da Allahın bir qismətidir ki, buna görə Allahıma sonsuz təşəkkür edirəm. Ümumən xarakterimdə tələskənlik var ki, hər şeyə daha tez nail olmalıyam.
-Niyə
görə muğam ifaçıları bu qədər sadə
və səmimi olurlar?
-Yəqin ki, bu ustad sənətkarlar tərəfindən gənclərə ötürülən bir ənənədir. Biz görmüşük ki, xanəndə sadə olmalıdır, sanballı olmalıdır və səliqəli olmalıdır. Muğam elə bir sənətdir ki, xalqa məxsusdur. Əgər sənət xalqa məxsusdursa, deməli, xanənəndə də xalqa məxsusdur. Belə olan təqdirdə niyə özümüzü sadə aparmayaq?
-Ətrafdakı insanlardan çox asılısınız?
-Az öncə qeyd etdim ki,
muğam sənəti ağır çəkiyə
malik olan bir sənətdir. Ona
görə də biz geyimimizə,
danışığımıza, davranışımıza
xüsusilə diqqət yetirməliyik. Yəni biz
xanəndələr hər şeyə daha
çox fikir verməliyik.
Əslində bunun adı
asılılıq deyil,
tamaşaçıya qarşı olan
hörmətdir.
-Dünyanı gözəllik xilas edir yoxsa məhəbbət? Nə düşünürsünüz?
-Qəribə sualdır. Yəqin ki, məhəbbət xilas
edər.
-Hər bir insanın xəyanət etmədiyi dostu var. Məndə bu qələmdir. Bəs sizdə?
-Məndə də musiqi. Tam səmimi deyirəm, bir
günümü musiqisiz
təsəvvür edə bilmərəm. Deyim
ki, sırf muğam ifa edirəm, muğam dinləyirəm
yalan olar, bəstəkar
mahnıları, xalq mahnıları da dinləyirəm. Çalışıram,
balansı qoruyum.
-Bu
vaxta qədər nəyi etmədiyinizə görə heyifsilənirsiniz?
-Hələ ki, elə böyük bir şey yoxdur. Amma insanıq, bəzən demədiyimiz
sözlərə görə peşman ola bilərik. Məndə hərdən heyifsilənirəm
ki, kaş bu sözü deyərdim. Olur belə bir məqamlar.
-Dediniz
ki, insanlara hansısa sözləri demədiyim
üçün peşmanam. Deməli, susmağı bacaran insansınız?
-Bəli. Bir az da mən utancaq insanam, ona görə
də emosiyalarımı
çox da biruzə verə bilmirəm. Düzdür, bu hal mənə müəyyən
məqamlarda mane olur, amma xarakterimdən irəli gəlir utancaqlıq, nə edə bilərəm axı?
-Nəyin qədrini daha çox bilirsiniz?
-Söhbət kimdənsə
deyil, nədənsə
gedirsə, bu sualın da cavabı sənətimdir.
Sənətimin qədrini bilirəm,
əgər Allah bu səsi mənə veribsə, onu qorumalıyam. Mən, ümumiyyətlə,
sənətimin vurğunuyam.
Heç
bir halda da bu sənəti
tərk etmərəm.
-Allahla tez-tez danışırsınız?
-Tez-tez danışıram.
Sirlərimi dostlarımdan daha
çox Allahla bölüşürəm. İnsanlara bir o qədər də etibar eləmirəm. Ona görə
də Allahla daha çox söhbət edirəm.
-Gecələr yatım, səhər oyanmayım. Olub sizdə belə bir hal?
-Xeyr, olmayıb. Elə bir faciəli hal yaşamamışam ki, bu cümləni
deyim. İnsanın
başına elə bir ağrılı-acılı
hadisə gəlməlidir
ki, bu cümləni
desin. Çox şükür Allahıma,
məndə elə məqam olmayıb. Əksinə,
yatanda Allaha dua edirəm ki, sabaha sağ-salamat
çıxart bizi, ey Rəbbim.
-Oxuduğunuz ifalar hardasa canınızı ağrıdırmı?
-Musiqi, mahnı elə bir şeydir
ki, onu dinləyənlər
fikirləşə bilərlər
ki, ifaçı nələr yaşayıb,
bunu ağrılı-acılı
oxuyur? Elə ifalarım var
ki, onları dinləyəndə özümün
də canı ağrıyır. Mahnıları
ifa edəndə ruhumla hiss edib oxuyuram.
-Muğam sizin üçün nə deməkdir?
-Muğam ruhumun bir hissəsidir. Əhvalım olmayanda onu ifa edirəm və ruhumu muğamla oxşayıram.
Muğamı ifa edəndə özümü
başqa bir dünyada hiss edirəm. Muğam xırdalıqlarla zəngin
dərin bir sənətdir, öyrənib
qurtarılmayacaq qədər
dərin.
-Getmiş qatarın arxasınca baxırsınız?
-Hələ ki, gedən bir qatarım olmayıb. Küsülü olduğum insanların
peşmançılığını yaşamıram ki, niyə münasibət bitib? Bunu da Allahın
məsləhəti ilə
əlaqələndirirəm. Həmişə demişəm ki,
deməli, Allah belə
məsləhət bilib
ki, mən kimdənsə uzaq olum.
-Kövrək xanımsınız?
-Əslində bəli,
amma kövrək görünməyə çalışmıram. Zahirən sərt
insan kimi görünə bilərəm,
amma özümlə tək baş-başa qalanda o qədər kövrəlirəm ki.
-Sənətə sevginin qədəri nə ilə bilinir?
-Əgər söhbət
sənətə sevgidən
gedirsə, onu qorumaqla bilinir. Necə qorumaqla?
Gərək sənəti layiqincə
qoruyasan. Əsrlərdən bəri mövcud olan muğamımızı
bizə necə təqdim ediblərsə,
biz də gələcək
nəsillər üçün
elə bir şəkildə-yüksək səviyyədə
qorumalıyıq.
-Sadiq insansınız?
-Sənətimə necə
sadiqəmsə, ailəmə,
dostlarıma da elə sadiqəm. Düzdür,
indi elə bir dövrdür ki, insanlara etibar
etmək olmur. Təvazökarlıqdan uzaq olsun, amma mən düşünürəm
ki, sadiqəm.
-Bəs Almaxanımın
etibar etdiyi, güvəndiyi insanlar çoxdur?
-Güvəndiyim yalnız Allahım və ailəmdir. Daha çox atama
güvənirəm. Ata
insanın etibar edəcəyi güvən
yeridir. O, elə
bir varlıqdır ki, mövcudluğu ilə özünü güclü hiss edirsən.
Nəinki ata, ana da övladın sığındığı bir
kəsdir. Ümumiyyətlə, valideyn anlayışı müqəddəs anlayışdır.
-Dünya haqqında düşünürsünüz?
-Hərdən fikirləşirəm
ki, dünyaya gəlmişiksə, özümüzdən
sonra bir iz qoymalıyıq. Bu cümləni mütəmadi
olaraq düşünürəm.
Allahın verdiyi ömrü
layiqli və mənalı yaşamaq istəyirəm. Çalışıram, elə bir iz
qoyum ki, bu dünyada olmayanda yaxşı xatırlanım.
-Allah sizə ömür versin. Hələ gəncsiniz, ölümdən
danışmayaq. Sənətinizdə o qədər uğurlar əldə edəsiniz ki, sayı-hesabını itirəsiniz. Dəvətimi qəbul edib gəldiyiniz üçün
sizə təşəkkür
edirəm.
-Xoş sözlər qarşılıqlıdır. Mən də
sizə və komandanıza minnətdaram.
Rövşən
Tahir
525-ci qəzet.- 2020.- 25 fevral.- S.12.