Talışda şəhid olan kəşfiyyatçının xanımı: “20 saat xəbər almayanda, anladım ki...”
Azərbaycanın qələbəsi ilə bitən İkinci Qarabağ savaşı yüzlərlə qəhrəmanı
bizə tanıtdı.
Polkovnik-leytnant Elzamin Təhməzov kimi...
Kəşfiyyat rəisi Elzamin Kamal oğlu Təhməzov 26 oktyabr
1979-cu cu ildə Bərdə rayonunun Şirvanlı kəndində
anadan olub. 23 il hərbçi kimi xidmət edib. Amerika, Almaniya, Pakistan, İraq, Sloveniya, Macarıstan,Türkiyə, Avstriya,
Çexiyada keçirilən
hərbi təlimlərdə
Azərbaycanı təmsil
edib, sülhməramlı
qoşunların tərkibinqə
qulluq keçib. Vətən müharibəsi
başlayan zaman Murov və Suqovuşan
istiqamətlərində gedən
ağır döyüşlərdə
bir çox erməni postlarının
alınmasında, ön
xəttin yarılmasında
böyük sücaətlər
göstərib.
Talış istiqamətində gedən
döyüşlərin birində
düşmənin mühasirəyə
aldığl taborumuzu
mühasirədən çıxarıb.
Həmin döyüşdə
minamyot mərmisinin yaxınlığa düşməsi
nəticəsində şəhid
olub. Şəhidin iki qız övladı
yadigar qalıb.
Modern.az-ın əməkdaşı qəhrəmanın
ömür-gün yoldaşı
Günay Təhməzova
ilə həmsöhbət
olub.
“Elzamin bütün
Azərbaycan xalqının
itkisidir”
- Elzamin 1997-ci ildə Ali Hərbi
Məktəbə daxil
olub, 2001-ci ildə oranı bitirib. 23 il hərbi xidmətdə
oldu hər an vətəni üçün canından
keçməyə hazır
idi. Hərbi təlimlər keçmək
üçün xarici
ölkələrə səfərləri
olurdu. O, bizim üçün ölməyib,
hələ də yaşayır. Ondan nə qədər danışsam, yenə də azdır... Elzamin bütün Azərbaycan xalqının
itkisidir.
“Azərbaycan xalqına xoş gələcək arzulayırdı”
- Elzamin müharibə
dövründə böyümüşdü,
çox hadisələrin
şahidi olmuşdu. Kəşfiyyatçı idi
deyə hər zaman öz üzərində
çalışırdı, nə isə yenilik etmək istəyirdi. O qədər
işinə bağlı
idi ki, biz
ən önəmli günlərimizdə belə
birlikdə ola bilmirdik. Hər zaman deyərdi ki, "Zəhmətkeş
Azərbaycan xalqı xoş gələcək görsün".
Ölümündən öncə əsgərlərinə
"Qəhrəmanlar can
verər, yurdu yaşatmaq üçün"
deyib, sonra bu sözlə olduqları hərbi hissədən cəbhəyə
yola düşüblər.
Hər zaman “mən nə üçün hazırlaşdığımı
bilirəm” deyirdi. Elzamin kəşfiyyat rəisi idi, o, 23 il idi müharibəyə
hazırlaşırdı. Müharibə
başlamazdan öncə
hərbi hissədə
növbətçi idi,
sentyabrın 26-sı evdən
çıxanda dedi ki, "Günay, artıq məni çağırırlar". Uşaqlarla
görüşdü və
getdi. O getdikdən sonra qızım "Ana, atamın bizlə görüşünü
heç vaxt unutmayacam" dedi, həqiqətən də heç vaxt unutmayacaq.
Sentyabrın 26-dan sonra əlaqə saxlayırdıq, amma çox az danışırdı,
əsgərlərini o qədər
qoruyurdu ki, bizimlə danışan zaman belə fikri əsgərlərinin
yanında olurdu. Qışqırmaqdan səsi
batmışdı, mən
onu tanıya bilmirdim. Hər zaman bizə hər şeyin yaxşı olduğunu deyirdi, heç bir sözünü, yaşadığı, gördüyü
hadisələri danışmırdı
,o, bir sirr olaraq köçdü həyatdan...
“20 saat ondan xəbər
ala bilmədim”
- O qədər zəhimli insan idi ki,
mən onu kimdənsə xəbər
almağa çəkinirdim.
Artıq
20 saat idi ondan xəbər ala bilmirdim, demişdi ki, “Günay, mənim telefonum sönə bilər, amma hardan olursa olsun,
səni xəbərdar
edəcəm”. 20 saat ondan xəbər
gəlmədi. Sonra
yoldaşlarının xanımlarına
zəng vurdum... Elzaminin şəhid olduğunu bilirmişlər, amma mənə demədilər.
Yenə də evdə otura bilmədim, düşündüm
ki, kənd yerində yaşayırıq, yoldaşımla
eyni hərbi hissədə xidmət edənlər var, onların yanına gedib maraqlanmaq istədim, yolda mənə xəbər gəldi ki, getmə, 20 saat xəbər olmamasından
və “getmə” sözündən başa
düşdüm ki, artıq Elzamin şəhid olub.
Elzamin məni
ona heç nə olmayacağına o qədər inandırmışdı
ki, başqa şeylər düşünmürdüm.
Yoldaşımın cənazəsini
qapımıza gətirmişdilər,
amma mənim hələ də xəbərim yox idi, deyə bilmirdilər...
Onun üçün o qədər
darıxırdım ki,
şəhid olduqdan sonra yuxuma gəlib
dedi ki, "Günay, mən Əliyar Əliyevin yanındayam, narahat olma".
“Ən böyük
arzusu Qarabağın işğaldan azad olunması id”.
- Hər zaman deyirdi ki, "Allah bizə milli qeyrət versin, düşmən tapdağı
altında olan torpaqlarımızı geri
alaq".
Şuşa azad olunan zaman
oradan torpaq gətirib Elzaminin məzarı üstünə
tökdüm ki, ruhu şad olsun,
bilsin ki, illərdir həsrətində
olduğu torpaqlar azaddır.
Mənim ən böyük arzum isə, Elzamin şəhid olduğu yeri görüb o yeri öpməkdir.
“Qızları ilə nəfəs alırdı”
- Onun mənə əmanət etdiyi iki qız övladı
var. Balaca qızımız
Elzamin şəhid olandan sonra depressiyaya
düşdü, tamamilə
dəyişdi. Amma mən
ağlayan zaman hər iki qızım
yanıma gəlib deyirlər ki, "ana, ağlama, atamız ölməyib şəhid olub, o bizi görür".
Hər zaman qızlarını mənə tapşırırdı,
deyirdim ki, bu qədər tapşırma uşaqları,
sanki hiss edirdi hər şeyi. Nəfəsi
belə qızları
ilə alırdı, çox bağlı idi övladlarına.
Bilirdi ki, böyük qızı güclüdür,
özü kimi güclü böyütmüşdü
onu, ən çox balaca qızını tapşırırdı,
“Aysel sənə əmanətdi” deyirdi.
Gedəndə də dedim ki, “Elzamin,
Ayseli düşün,
onun sənə ehtiyacı var”... Bizi bir-birimizə tapşırıb
getdi.
“Qızlarının hər
ikisini həkim görmək istəyirdi”
- Qızlarını oxutmaq üçün əlindən
gələni edirdi, “nə olursa olsun, qızlarım savadlı olacaq” deyirdi. Balaca qızına o qədər
qıymırdı, deyirdi
"Aysel, kaş sənin yerinə mən oxuya bilərdim". Hər zaman
şükr edirəm ki, Elzamindən mənə iki gözəl övlad qalıb. Həmişə özünə də
deyirdim ki, bu evdə bir
yox, üç Elzamin var. Onlar mənim ən dəyərlilərimdir.
“Elzamini forma ilə gördükdə qürur
hissi keçirirdim”
- Çox zəhmətkeş
insan idi, heç vaxt evinin yükünü kiminsə üzərinə
yıxmazdı. İşi çox
ağır olurdu, hər zaman evi ilə işi
arasında qalırdı.
Heç
vaxt deməzdi ki, işdən gəlib, yorğundur.
Evə gələndə uşaqlara
deyirdi ki, “sizi parka apara bilmirəm, özüm sizin üçün park düzəldəcəm”. Uşaqları üçün hər şey edirdi, mahnı da oxuyurdu onlara. Biz çox
əziyyətlər çəkmişik.
15 il evli
olmuşuq, amma xoş günümüz çox az olub.
Bayramlarda belə əsgərlərini
düşünürdü, bayramı əsgərləri
ilə keçirirdi, səhəri gün evə gəlirdi.
Elzamini forma ilə
gördükdə onunla
qürur duyurdum, düşünürdüm ki,
hərbi forma ən çox mənim yoldaşıma yaraşır. Mənim ən
xoş günüm övladlarım dünyaya
gələndə olub,
amma hər ikisində də Elzamin mənim yanımda olmayıb.
O qədər ağır
bir yükü daşıyırdım, amma
yenə də onu görəndə hər şey dəyişirdi. Xoş günlərimiz çox
olmasa da, o hər zaman bizim yanımızda
olmağa çalışırdı.
Heç vaxt unutmayacağım gün isə övladlarımızın doğulmasından
10 gün sonra Elzaminin gəlib onları qucağına alması idi. Çox gözəl
sevgi hissi ilə övladlarını
qucağına alıb.
“Cismən bizdən ayrılsa da, ruhən yanımızdadır”
- Elzamin bizi heç
kimə möhtac etmədi. Heç vaxt bizim dərdimizi kiminsə üstünə tökməzdi.
Yorğun da olsa, gecə
də olsa hər bir işimizi
özü görürdü.
İndi də qızlarımla öz evimizdə yaşayırıq.
Ailələrimiz də
dəstək olmağa
çalışırlar, çox
sağ olsunlar. Elzamin övladlarımızı mənə
əmanət edib, onları oxudub böyütmək mənim
həm analıq, həm də atalıq borcumdur. Elzamin cismən bizim yanımızdan ayrılsa
da, ruhən yanımızdadır.
“Onun adını özümüzə soyad
götürdük”
- Onun üçün otaq hazırladıq. Kənddə Elzaminin adına bulaq
tikildi. Bundan sonra hər şeyi onun adına, özünə
layiq edəcəyik. Yazıçı Elxan Elatlı çox sağ olsun,
yeni çıxacaq romanında Elzamini dedektiv Qamboy Qasımlının dostu kimi qələmə verib. Bir zabit kimi onun həyatından, bizdən qısaca bəhs edəcək.
Gələcəkdə Elzamin haqqında
kitab dərc olunacaq.
Uşaqlar istədi ki, atalarının adlarını
soyad götürsünlər,
indi biz hamımız Elzamin soyadını daşıyırıq. Ona yaxın olmaq, ruhunu şad etmək üçün...
Çsnki biz bilirik ki,
o, bizim yanımızdadır.
Mehri QURBAN
Üç nöqtə.- 2021.- 4
mart.- S.10